Μετά το μπάνιο, ήμασταν όλοι ξαπλωμένοι κάτω από τις ομπρέλες.Εκτός από εκείνον...
Μέχρι να επιστρέψουμε στην Αθήνα, δεν ξάπλωσε ούτε μία φορά.
Καθόταν μόνο.
Η διάταξη, είχε ως εξής: 2 ομπρέλες κάθετα στην παραλία, οι ξαπλώστρες τους σε παράταξη - στην ίδια ευθεία -, κι η δική μου οριζοντίως, πάνω από τις δικές τους.
Όταν θέλαμε να μιλήσουμε, ξάπλωναν μπρούμυτα, κι εγώ στο πλάι - σκεπασμένη με το παρεό, σχεδόν σαν σεντόνι.
Εκείνος, γύριζε στο πλάι μόνο.
-Κορώνα στο κεφάλι μας, σε έχουμε, Νανά!, με πείραξε κάποια στιγμή ο Β.
-Διάολε! Είστε τέσσερεις και είμαι μία! Τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε;!, ανταπέδωσα το πείραγμα.
Εκείνος δεν μιλούσε.
-Λοιπόν. Θέλετε να μου πείτε τι θα κάνετε σήμερα;, τους ρώτησα.
-Τι "τι θα κάνουμε";, αντέδρασε ο Γ. Είμαστε παρέα. Ό,τι θα κάνουμε, θα το κάνουμε μαζί!
-Είσαστε παρέα. Εγώ είμαι "φιλική συμμετοχή". Δεν θέλω να κάνετε τίποτα, που δεν θα κάνατε εάν δεν ήμουν εγώ εδώ.
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
-Μα εμείς θέλουμε να είσαι μαζί μας..., εξήγησε ο Α.
-Ω... δεν θέλετε... πιστέψτε με..., τους είπα με σιγουριά.
-Γιατίιι;, ρώτησε πεισματικά ο Γ.
-Γιατί θα ήταν καλύτερα να ήσασταν φαντάροι. Γι' αυτό.
-Μια χαρά περάσαμε όταν ήμασταν φαντάροι!, τον υπερασπίστηκε ο Β.
-Τον λοχαγό σας, τον έλεγαν "Νανά";..., ειρωνεύτηκα.
Χαμογελούσαν.
-Γι' αυτό, λοιπόν. Κάνετε εσείς ό,τι είναι να κάνετε, κι αφήστε με εμένα.
Μέχρι να φτάσουμε σπίτι, επέμεναν, προσπαθώντας να με πείσουν.
-Να σας πω! Θα σταματήσετε;! Έχω χωρίσει τους τρεις από τους τέσσερεις! Τι άλλο να κάνω;! Να σας κάνω χαλάστρα και στις γκόμενες που θα βρείτε;! Σοβαρευτείτε! Δεν γίνεται! Θα πηγαίνετε όπου θέλετε, κι εγώ θα μένω στο σπίτι! Δεν έχω κανένα πρόβλημα!
Μπήκαν μπροστά μου και σταματήσαμε στη μέση της αυλής.
-Εσύ θα είσαι ο αρχηγός της παρέας! Και μέσα και έξω από το σπίτι! Δεν περιμένουμε να βγάλουμε γκόμενες εδώ! Και να θέλαμε, είναι όλες παντρεμένες με παιδιά!, είπε ο Γ.
-Ο καλός ο μύλος, όλα τ' αλέθει!, είπα και τους προσπέρασα. Σταματήστε!
Δε σταμάτησαν.
Μέχρι να απλώσουμε πετσέτες, να κανονίσουμε με ποια σειρά θα μπούμε στο μπάνιο, λύσσαξαν!
Οι τρεις. Ο τέταρτος, κουβέντα.
-Ωραία!, είπε ο Β. Τότε κι εμείς θα καθόμαστε εδώ και θα σου κάνουμε παρέα!, πείσμωσε και κάθησε στην τραπεζαρία.
Βγήκα από το δωμάτιό μου. Τους κοίταξα.
-Με κοντράρετε...;, ρώτησα με το κεφάλι γερμένο, μέσα από τα δόντια.
Καμμία απάντηση.
-Ok! Αρχηγός της παρέας; Αρχηγός της παρέας. Αλλά μην ακούσω αντίρρηση. Θα γίνει της πουτάνας! Είμαστε σύμφωνοι;!
"Ναι!" "Ναι!", είπαν με μία φωνή.
Χωρίς τη δική του.
-Πολύ καλά! Συμβούλιο! Καθήστε όλοι!
Κάθησαν στην τραπεζαρία, πρώτη μέρα στο σχολείο, λέμε.
-Ok. Το πρωί, δεν θα σηκώνεται κανείς από το κρεβάτι του, αν δεν το έχει στρώσει. Μετά τη θάλασσα, θα πηγαίνετε να μου φέρνετε ό,τι έχουμε συμφωνήσει, για να μαγειρέψω.
-Ο Χ είπε ότι θα μαγειρεύει! Όχι εσύ!, σήκωσε το χέρι ο Γ.
-Ποιος είπαμε ότι είναι ο αρχηγός εδώ μέσα...;, τον κοίταξα μορφάζοντας.
Τσιμουδιά...
-Μετά το φαγητό, θέλω τη siesta μου. Οπότε, ή θα φροντίζετε να εξαφανίζεστε ή θα κάνατε απόλυτη ησυχία, μέχρι να ξυπνήσω. Κάτι που δεν καταλάβαμε, έως εδώ;
Μιλιά.
-Πολύ καλά. Όσο για την έξοδο. Δεν είμαι υποχρεωμένη να έρχομαι μαζί σας, όπου πάτε. Θέλω να μένω και λίγο μόνη. Αν αλλάξω γνώμη, θα έρθω μόνη μου. Αυτό που θέλω, είναι να σας βλέπω σαν παρέα. Και αυτό εξαρτάται από 'σας. Εμένα, αυτό με ευχαριστεί. Είμαστε σύμφωνοι;
Κουνούσαν τα κεφάλια τους και συμφωνούσαν.
-Πολύ καλά. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν θέλω να με βλέπετε ως τη σύντροφο του Χ. Θέλω να με βλέπετε... δεν ξέρω... σαν την αδερφή σας;... Που ήρθε από το εξωτερικό, μετά από χρόνια;... Κάτι τέτοιο.
Με την άκρη του ματιού μου, έπιασα τον Α να με κοιτάζει για δευτερόλεπτα ξαφνιασμένος και να κατεβάζει αμέσως το βλέμμα του στο τραπέζι.
-Πολύ καλά. Λύεται η συνεδρίασις! Α! τι θα φάμε, παληκάρια;
-Δεν θα βγούμε έξω...;, ρώτησε δειλά ο Γ.
-Να πάτε όπου θέλετε. Εγώ πάω στην κουζίνα, να φτιάξω μία μακαρονάδα, που γίνεται γρήγορα. Όποιος θέλει, μένει. Οι υπόλοιποι, πηγαίνετε να φάτε τις κατεψυγμένες μαλακίες του καθενός.
Δεν έφυγε κανείς.
