Από εκείνη τη νύχτα, η σχέση μου με τους Β και Γ, άλλαξε ριζικά.Φάγαμε όλοι μαζί - σαν να μην είχε γίνει τίποτα - και ο Χ είχε ξεχαστεί.
Όταν έφυγαν, όμως, επανήλθε...
Αφού του είπα ότι δεν θα κοιμηθεί στον καναπέ - δεν είχα καμμία όρεξη να του κοπεί κατά λάθος το πουλί, από γυαλιά - και μπήκα για μπάνιο, ετοίμασε το κρεβάτι και περίμενε τη σειρά του.
Όταν βγήκε κι εκείνος, εγώ διάβαζα με το φως του πορτατίφ.
Με την άκρη του ματιού μου, τον έβλεπα να πηγαινοέρχεται και να μην πλησιάζει.
-Πόσα μπουκάλια Coca Cola ήπιαμε σήμερα;, τον ρώτησα χωρίς να σηκώσω τα μάτια από το βιβλίο.
-Πολλά..., είπε χαμηλόφωνα. Αλλά ήθελε να πει κι άλλα...
-Υπάρχει καμμιά περίπτωση να μη κοιμηθούμε απόψε;...
-Αφέντρα...
-Η Αφέντρα δεν πρόκειται ποτέ να στρώσει επιδερμίδα, με 'σένα που έμπλεξε, είπα και κατέβασα το βιβλίο. Τι θέλεις;
Πήγε να γονατίσει.
-Μη τολμήσεις να κάνεις καμμιά μαλακία... Αν κάποιος θα σε ματώνει εδώ μέσα, θα είμαι εγώ. Όχι τα θραύσματα από τον οικιακό εξοπλισμό. Στο κρεβάτι!
Κάθησε δίπλα μου. Αλλά στην άκρη...
-Ακούω.
-Θέλω να ξέρω εάν είστε καλά..., με κοίταξε.
Γύρισα ανάσκελα.
-Είμαι μια χαρά. Αφού λείπει η μισή πολυκατοικία και δεν κάλεσε κανείς από τους γείτονες τα εκατά, να τη βγάλουμε σε κανένα τμήμα, είμαι μια χαρά. Εσύ είσαι καλά;
-Όχι, Αφέντρα...
-Γιατί;
-Μη με κρίνετε, Αφέντρα, από μία στιγμή... Σας παρακαλώ... Ήταν ένα ξέσπασμα... Δεν θα ξαναγίνει...
Κάθησα κι εγώ - οκλαδόν, όπως κι εκείνος - απέναντί του.
-Συγγνώμη. Μου ζητάς να μη σε κρίνω, ως τι; Ως άνθρωπο; Νομίζεις ότι θα είχα ποτέ δίπλα μου έναν μαλάκα; Έναν αυτόματο πιλότο;
-Δεν εννοούσα αυτό, Αφέντρα...
-Τι εννοούσες τότε; Σε επηρέασε τόσο πολύ η Β; Σου είναι κάτι;
-Όχι, Αφέντρα, ψιλοθύμωσε.
-Εμένα μου είναι κάτι;
-Όχι, Αφέντρα... με κοίταξε στενοχωρημένος.
-Τότε; Για ποιον λόγο να χάνω τον ύπνο μου απόψε; Για ποιον λόγο να γίνεται αυτή η συζήτηση;
Δεν ήξερε τι να πει. Απλώς, με κοιτούσε.
Του έπιασα το πρόσωπο.
-Αυτό που ενδιαφέρει εμένα, είναι μαζί μου, εδώ. Ό,τι είναι έξω από αυτό το διαμέρισμα, με αφήνει παγερά αδιάφορη. Και εάν σε κάποιον - στον οποιονδήποτε! - δείχνω για πουτάνα, στ' αρχείδια μου. Και θα σου πρότεινα να κάνεις κι εσύ το ίδιο αλλά, βλέπεις, τα αρχείδια σου τα κρατάω εγώ. Και δεν έχω σκοπό να τα αφήσω, γιατί μου αρέσουν. Με τρίχες. Αλλά μου αρέσουν.
Άρχισε να χαμογελάει. Πήρε τα χέρια μου στα δικά του και τα φίλησε.
-Σκέφτομαι ότι η συμπεριφορά της, σας έφερε σε δύσκολη θέση... Και αυτός που φταίει, είμαι εγώ...
-Η συμπεριφορά της, Χ, ήταν απολύτως λογική και αναμενόμενη, του είπα απλά.
Πήγε κάτι να πει, παίρνοντας βαθειά ανάσα.
-Θέλεις να με διακόψεις;, τον κοίταξα αυστηρά.
-Όχι, Αφέντρα... συγγνώμη...
-Η Β είναι μία γυναίκα, που έχασε τον καλό της, εξ΄αιτίας μίας άλλης γυναίκας. Δεν τη νοιάζει γιατί και πως. Στο μουνί της. Ξέρει ότι ένα τρίτο πρόσωπο, μπήκε ανάμεσά τους. Δεν με ένοιαξε το τι μου είπε. Μακάρι να με έβρισκε κάπου και να μου τα έλεγε κατ' ιδίαν. Νομίζεις ότι θα έφευγα; Όχι. Θα έμενα να ακούσω τι είχε να μου πει. Κι ας μου έλεγε ακριβώς τα ίδια.
-Σας χάλασε τη βραδυά..., είπε λυπημένος.
Έβαλα τα γέλια.
-Μου χάλασε τη βραδυά;! Ποιος;! Ένας άνθρωπος εκτός ελέγχου;! Ένας άνθρωπος εκτός ελέγχου, δεν μπορεί να μου χαλάσει κάτι. Ούτε να μου φτιάξει. Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα, λέμε!
Τον έβαλα κάτω και ανέβηκα επάνω του.
-Εμένα αυτός που μπορεί να με φτιάξει, είναι ο άνθρωπος που έχει τον έλεγχο... Να με φτιάξει τρελά, όμως... Όπως εσύ, απόψε... Η Β, όχι μόνο δε με χάλασε... της χρωστώ κι ένα "ευχαριστώ"... Γιατί εάν δεν ήταν εκείνη, εσύ δεν θα μπορούσες να με φτιάξεις απόψε...
Ο Χ είχε χάσει τη μπάλα.
-Και μετά σας χάλασα, σπάζοντας το σπίτι, Αφέντρα..., είπε σκεπτικός, καθώς έκανα γραμμές με τα νύχια μου στο στήθος του.
-Τότε με έφτιαξες πιο πολύ, ανόητε... Μόνο που την επόμενη φορά, δεν θα πρέπει να έρθουμε με άλλους... Θα σπάσεις εσύ ό,τι είναι να σπάσεις... και μετά θα σε σπάσω εγώ...
Η στύση του Χ έκανε την εμφάνισή της, εκεί που καθόμουν.
-Να υποθέσω ότι κάνω θαύματα, ακόμα και με τα βαμβακερά μου;... Χωρίς μαστίγια;...
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του, χαμογελώντας ντροπαλά.
-Να υποθέσω, επίσης, ότι τελείωσαν οι ερωτήσεις σου γι' απόψε;...
Έκανε το ίδιο.
-Πολύ καλά... Γιατί έχω κι εγώ μία... Γιατί η μητέρα σου με είπε "Αφέντρα";
Η στύση του εξαφανίστηκε.
