Ok.Εδώ και πολύ καιρό, λαμβάνω αρκετά mails, από άτομα εκτός χώρου.
(Για συντομία, θα χρησιμοποιώ τον όρο "vanilla").
Τα mails - εκτός των τυπικών - συμπεριλαμβάνουν, κυρίως, ερωτήσεις.
Δύσκολες.
Όχι στη διατύπωσή τους. Αλλά στην απάντηση που τους αντιστοιχεί.
Δηλαδή.
Τι άνθρωπος είμαι, γιατί δεν μιλώ περισσότερο για ΄μένα, γιατί μία γυναίκα τόσο έξυπνη ασχολείται με κάτι σαν το BDSM, γιατί μία γυναίκα να θέλει έναν ευνούχο άνδρα, γιατί μία γυναίκα δεν μπορεί να έχει μία normal σεξουαλική ζωή.
Ok.
Το τι άνθρωπος είμαι, φαίνεται ξεκάθαρα.
Κλειστός. Πολύ.
Δεν θα έκανα ένα blog, για να γράφω πως πέρασα τη μέρα μου.
Διάολε, το θεωρώ ηλίθιο.
Αν ήθελα ημερολόγιο, θα το κρατούσα κάτω από το στρώμα μου. Για να το διαβάζω μόνον εγώ. Όχι χιλιάδες κόσμου. Έτσι ξέρω ότι είναι τα ημερολόγια.
Η προσωπική μου ζωή, δεν αφορά κανένα από τα άτομα που γνωρίζω. Πόσο μάλλον τα άτομα που δεν.
Αυτό που κάνω εδώ, είναι να γράφω για ένα θέμα, που δεν μπορείς - ή, τουλάχιστον, εγώ δεν μπορώ - να συζητήσεις με τον διπλανό σου, διότι δεν τον ενδιαφέρει.
Και πολύ καλά κάνει.
Μιλώ όσο χρειάζεται, προκειμένου κάποιοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το BDSM - και δεν έχουν βιώματα ή δεν ξέρουν τι είναι αυτό που αισθάνονται -, να διαβάσουν κάτι που θα μείνει, ακόμα κι όταν τελειώσει, για να ταυτιστούν. Άνθρωποι, που τώρα θα αρχίσουν να το ψάχνουν ή άνθρωποι που έχουν βαρεθεί να αυνανίζονται με στημένα clips στο internet και να παραμυθιάζονται με ιστορίες του κώλου - που πάλι σκοπό έχουν τον αυνανισμό -, αναζητώντας κάτι που είναι τόσο αληθινό, όσο τελικά είναι αυτό που αισθάνονται πραγματικά, πίσω από το παραπέτασμα μίας εξαντλημένης φαντασίας.
Η γυναίκα αυτή, δεν είναι τόσο έξυπνη.
Και θα το διαπιστώσετε, κάνοντας λίγη υπομονή ακόμη.
Μη ξεχνάμε, ότι είναι και λίγο ξανθιά...
Παρά ταύτα, ασχολείται με το BDSM, διότι είναι κομμάτι του εαυτού της.
Λέει ότι είναι και Κυρίαρχος...
Η γυναίκα αυτή, μόνον ευνούχο άνδρα δεν θέλει.
Νομίζω ότι αυτό είναι καταφανές - αν δεν βγάζει μάτι...
Καταλαβαίνω, ωστόσο, την ερώτηση.
Μόνο που ο υποτακτικός, δεν είναι ευνούχος...
Λίγη υπομονή, ακόμη;...
Normal σεξουαλική ζωή...
Χμ...
Τι είναι normal;
Όχι φετιχιστική;
Είχα. Και μπορώ να ξαναέχω, αν θέλω.
Εάν, όμως, το όνειρό σου ήταν πάντα να φας 1 κιλό παγωτό - γιατί σου αρέσει πάρα πολύ - και ενώ μπορούσες να φας μόνον ένα μπωλ - γιατί μόνον αυτό σου προσέφεραν - τι θα έκανες, εάν ερχόταν κάποιος και σου έδινε το καλύτερο παγωτό, φτιαγμένο όπως ακριβώς το ονειρευόσουν, με τα πιο αγνά υλικά;
Και αν είχες κάποιον να σου λέει: "Εμ... Όχι, μη το φας. Είναι επικίνδυνο. Θα σου πονέσουν τα λαιμά!"
Λοιπόν, χαρά μου, εγώ θα πήγαινα για το κιλό.
Sorry.
Κι ας με πήγαιναν με το φορείο για αμυγδαλές.
Το καταλαβαίνουμε;
Αλλά το θέμα, δεν είναι εκεί.
Το θέμα είναι τι σημαίνει για 'σένα αυτό που επιλέγεις να είσαι - ή, αν θέλετε, αυτό που είχες από παιδί μέσα σου όνειρο να βιώσεις.
Κι αυτό, το παράδειγμα με το παγωτό, δεν μπορεί να το καλύψει.
Ερωτήσεις και για τον Χ.
Που μένει ποιο είναι το τηλέφωνό του, τι καλό παιδί που ήταν και το 'παθε αυτό, γιατί δεν μπορούσε να λειτουργήσει με μία κανονική γυναίκα, γιατί δεν κάναμε κανονικό sex.
Τα 2 πρώτα, είναι φύση αδύνατον να τα πω.
Αλλά καταλαβαίνω ότι η μαρμελάδα, είναι πολύ γλυκιά...
Τα πάθαινε, επειδή ήταν καλό παιδί.
Και επειδή έτσι είναι όλοι οι υποτακτικοί.
Το "υποτακτικοί", όμως, σου κάνει κάτι, ε;...
Δεν μπορούσε να λειτουργήσει, διότι αυτό που ήταν, αυτό που είχε μέσα του, αυτήν την ευαισθησία, τη συνείδηση, τη δύναμη να κάνει πράγματα, μπορούσε να τα εμπιστευθεί μόνο σε μία Γυναίκα που μπορούσε να τα δει και να του τα βγάλει. Διότι ο υποτακτικός, δεν ενδιαφέρεται για μία οποιαδήποτε γυναίκα. Αλλά για μία Γυναίκα που ζητάει περισσότερα και μπορεί να κάνει ακόμα πιο πολλά.
Δεν το καταλαβαίνουμε, και το καταλαβαίνω.
Και γι' αυτό, λίγη υπομονή ακόμη...
Αν κάναμε κανονικό sex...
Χμ...
Τι είναι κανονικό sex;
Όχι φετιχιστικό;
Ναι. Πολλές φορές.
Χωρίς δερμάτινα και μαστίγια;
Χωρίς.
Αν ήταν "vanilla";
Όχι.
Διότι δεν υπάρχει vanilla sex...
Υπομονή...
Ερωτήσεις σκληρές.
Γιατί γονάτιζε μπροστά μου και η σχέση μας δεν ήταν επί ίσοις όροις, πως δεχόμουν να κάνει κάποιος τόσα έξοδα για ΄μένα, γιατί ήθελα να πνίξω έναν άνθρωπο που με αγαπούσε.
Δεν γονάτιζε μπροστά μου.
Γονάτιζε σε αυτό που πρεσβεύω.
Κι αυτό είναι η Γυναικεία Ανωτερότητα.
(Πως κάποιοι έχουν τα βασιλικά ζεύγη, πορτραίτο στο σαλόνι τους; Ε, κάπως έτσι).
Και γονάτιζε, επειδή εγώ είμαι εκείνη που υποκλίνομαι πρώτη σε αυτή την Ανωτερότητα.
Όσο για τις σχέσεις επί ίσοις όροις, ναι, αυτές είναι οι ισορροπημένες.
Αλλά είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει έναν κανόνα.
Κι ο κανόνας λέει, ότι σε μία σχέση, πάντα κάποιος υπερισχύει.
Θα σας εκπλήξω, αλλά στο BDSM, στη D/s, η σχέση είναι απόλυτα επί ίσοις όροις.
Κι αυτό δεν γίνεται να το καταλάβετε, όσο κι αν θέλω...
Δεν το δεχόμουν.
Το κατανοούσα.
Διότι, κι εγώ αν ήμουν, το ίδιο θα ήθελα να κάνω...
Κι εάν εσείς, ήσασταν εμείς, το ίδιο θα κάνατε.
Πιστέψτε με...
Κι αν το ψυχολο/ιδεολογικό, δεν σας καλύπτει, μπορώ να το αναλύσω και επί του πρακτέου.
Όλες οι γυναίκες λατρεύουμε τα δώρα.
Όλες.
Εγώ, όμως, - λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας - λατρεύω τα δώρα και τα ζητάω, μάλιστα, αλλά από κάποιον που σημαίνει κάτι για ΄μένα.
Δεν έχω δεχθεί ποτέ δώρο από κάποιον που δεν μου έβγαζε τίποτα.
Ακόμα κι όταν εκείνος μου προσέφερε κάτι που ήθελα/χρειαζόμουν/είχα ανάγκη, πολύ.
Είμαι εξαιρετικά πρακτικός άνθρωπος αλλά όσον αφορά στα δώρα, θέλω - εκτός του να μου χρησιμεύουν - να μου θυμίζουν.
Ακόμα κι αν με τα άτομα αυτά, δεν λέμε μετά ούτε "καλημέρα".
Τα δώρα μου θυμίζουν τη σχέση που είχα μαζί τους, ασχέτως καταλήξεως.
Και ο Χ, μπορεί να "εξυπηρετούσε" τις ανάγκες μου αλλά μου έκανε δώρο τον εαυτό του.
Και αυτό, χωρίς τα εισιτήρια, δεν ήταν εφικτό.
Γιατί ήθελα να πνίξω έναν άνθρωπο που με αγαπούσε...
Χαμογελάω...
Αυτό, σίγουρα δεν θα το καταλάβετε.
Ό,τι κι αν γράψω, όσο και να το προσπαθήσω, όπως και να το πω.
Ok.
Κατ' αρχήν, δεν ήξερα ότι αισθάνομαι κάτι τέτοιο, μέχρι να γνωρίσω τον Χ, μέχρι να μπω στην πρώτη σχέση που είχε να κάνει με το BDSM.
Δεν ήξερα τι ήταν. Δεν ήξερα γιατί μου συνέβαινε.
Γνώριζα για το Asphyxiation αλλά έως τότε, ήξερα ότι υπάρχουν άτομα που τους αρέσει να τους το κάνουν, για να έχουν έντονο οργασμό, και ότι - βεβαίως - είναι τραγικά επικίνδυνο.
Και όταν μπήκα - στα τέλη του 2007 - στο internet και το έψαξα, δεν βρήκα κανέναν να έχει γράψει ότι εκείνου του άρεσε να το κάνει.
Οπότε, είμαι η μόνη που ξέρω.
Μη με ρωτήσει κανείς "γιατί".
Δεν ξέρω.
Αν ήταν φυσιολογικό;
Ναι, δεν ήταν.
Αν είχα πρόβλημα;
Όχι, κανένα.
Ήταν στιγμές.
Νομίζω, έντονου πόθου/πάθους;
Θέλεις, τότε, να πνίξεις κάποιον;
Μπορεί...
Κι ενώ το να πνίξεις / σκοτώσεις, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, εγώ δεν ήθελα να τον σκοτώσω.
Ήθελα να τον πνίξω.
Ήταν που δεν καταλαβαίνατε, τα έκανα χειρότερα, ε;...
Όπως και να ΄χει.
Προσπαθώ, αυτό το blog, να γράφεται όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται.
Όταν ξεκίνησα να γράφω, με ρώτησε κάποιος, πως ένας άνθρωπος σαν εμένα - κρυψίνους - αποφασίζει να γράψει για ό,τι έζησε, έστω σε ό,τι αφορά στο BDSM.
Δεν το είχα σκεφθεί, έως τότε.
Ανακάλυψα, πως ουσιαστικά, έγραφα για μία άλλη Νανά.
Για μία γυναίκα, που θα μεγάλωνε με την απορία, που θα ζητούσε απαντήσεις.
Όχι μαλακίες - μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Κι έτσι γράφω για τον εαυτό μου - μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Κι επειδή ξέρω πια, ότι το διαβάζουν πολλοί vanilla, φροντίζω όλα να είναι όσο το δυνατόν πιο κατανοητά.
Μόνο, που για κάποιον λόγο, αυτά που θα έκαναν κάποιον να καταλάβει καλά, τι είναι - για μένα, τουλάχιστον - το BDSM, δεν μπορώ να τα γράψω, μέχρι να ολοκληρωθούν τα posts της συγκεκριμένης ετικέττας.
Προσπάθησα, αλλά δεν γίνεται.
Όταν, όμως, τελειώσει η γραφή αυτού του blog, να είστε βέβαιοι, ότι θα καταλάβετε πολλά.
Πολλά περισσότερα, απ' ό,τι περιμένετε.
Διότι, όσο μακρινός, όσο περίεργος, όσο ξένος σας φαίνεται ο κόσμος του BDSM, δεν είναι παρά ανθρώπινες σχέσεις...
Λίγο πριν τελειώσει αυτό το post, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διαβάζουν το blog, και ακόμη περισσότερο, όσους μπαίνουν στον κόπο να φτιάχνουν profile, σε ένα site γνωριμιών, που είναι για 'κείνους ανεπιθύμητες.
Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις τους, είναι ευπρόσδεκτα, εκτιμητέα και επιθυμητά.
Δεν μπορώ να απαντώ σε όλους άμεσα - και ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε - αλλά ό,τι έχει να κάνει με το BDSM, θα το βρείτε εδώ, με όλη μου την ειλικρίνεια.
Και θα κλείσω, με κάτι που είχε ειπωθεί, με τον Χ.
Αφού είχε δρομολογηθεί, πλέον, η σχέση - και είχε δείξει που πήγαινε... -, μία μέρα ήμασταν στο αυτοκίνητο, και κάτι μου είπε.
Απο 'κείνα που με έστελναν...
Κοίταξα έξω από το παράθυρο.
-Μία μέρα, θα γράψω ένα βιβλίο..., είπα σκεπτική, προσπαθώντας να επανέλθω. Αλλά δεν ξέρω ποιος θα το διαβάσει... Θα πρέπει να είναι πιο ανώμαλος από 'μας, για να το αγοράσει...
Και η φωνή του ακούστηκε ευδιάθετη και με σιγουριά.
-Θα το αγοράσουν όλοι, Αφέντρα. Κι εκείνοι που ξέρουν, θα καταλάβουν...
Και ο Χ, μπορεί να "εξυπηρετούσε" τις ανάγκες μου αλλά μου έκανε δώρο τον εαυτό του.
Και αυτό, χωρίς τα εισιτήρια, δεν ήταν εφικτό.
Γιατί ήθελα να πνίξω έναν άνθρωπο που με αγαπούσε...
Χαμογελάω...
Αυτό, σίγουρα δεν θα το καταλάβετε.
Ό,τι κι αν γράψω, όσο και να το προσπαθήσω, όπως και να το πω.
Ok.
Κατ' αρχήν, δεν ήξερα ότι αισθάνομαι κάτι τέτοιο, μέχρι να γνωρίσω τον Χ, μέχρι να μπω στην πρώτη σχέση που είχε να κάνει με το BDSM.
Δεν ήξερα τι ήταν. Δεν ήξερα γιατί μου συνέβαινε.
Γνώριζα για το Asphyxiation αλλά έως τότε, ήξερα ότι υπάρχουν άτομα που τους αρέσει να τους το κάνουν, για να έχουν έντονο οργασμό, και ότι - βεβαίως - είναι τραγικά επικίνδυνο.
Και όταν μπήκα - στα τέλη του 2007 - στο internet και το έψαξα, δεν βρήκα κανέναν να έχει γράψει ότι εκείνου του άρεσε να το κάνει.
Οπότε, είμαι η μόνη που ξέρω.
Μη με ρωτήσει κανείς "γιατί".
Δεν ξέρω.
Αν ήταν φυσιολογικό;
Ναι, δεν ήταν.
Αν είχα πρόβλημα;
Όχι, κανένα.
Ήταν στιγμές.
Νομίζω, έντονου πόθου/πάθους;
Θέλεις, τότε, να πνίξεις κάποιον;
Μπορεί...
Κι ενώ το να πνίξεις / σκοτώσεις, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, εγώ δεν ήθελα να τον σκοτώσω.
Ήθελα να τον πνίξω.
Ήταν που δεν καταλαβαίνατε, τα έκανα χειρότερα, ε;...
Όπως και να ΄χει.
Προσπαθώ, αυτό το blog, να γράφεται όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται.
Όταν ξεκίνησα να γράφω, με ρώτησε κάποιος, πως ένας άνθρωπος σαν εμένα - κρυψίνους - αποφασίζει να γράψει για ό,τι έζησε, έστω σε ό,τι αφορά στο BDSM.
Δεν το είχα σκεφθεί, έως τότε.
Ανακάλυψα, πως ουσιαστικά, έγραφα για μία άλλη Νανά.
Για μία γυναίκα, που θα μεγάλωνε με την απορία, που θα ζητούσε απαντήσεις.
Όχι μαλακίες - μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Κι έτσι γράφω για τον εαυτό μου - μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Κι επειδή ξέρω πια, ότι το διαβάζουν πολλοί vanilla, φροντίζω όλα να είναι όσο το δυνατόν πιο κατανοητά.
Μόνο, που για κάποιον λόγο, αυτά που θα έκαναν κάποιον να καταλάβει καλά, τι είναι - για μένα, τουλάχιστον - το BDSM, δεν μπορώ να τα γράψω, μέχρι να ολοκληρωθούν τα posts της συγκεκριμένης ετικέττας.
Προσπάθησα, αλλά δεν γίνεται.
Όταν, όμως, τελειώσει η γραφή αυτού του blog, να είστε βέβαιοι, ότι θα καταλάβετε πολλά.
Πολλά περισσότερα, απ' ό,τι περιμένετε.
Διότι, όσο μακρινός, όσο περίεργος, όσο ξένος σας φαίνεται ο κόσμος του BDSM, δεν είναι παρά ανθρώπινες σχέσεις...
Λίγο πριν τελειώσει αυτό το post, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διαβάζουν το blog, και ακόμη περισσότερο, όσους μπαίνουν στον κόπο να φτιάχνουν profile, σε ένα site γνωριμιών, που είναι για 'κείνους ανεπιθύμητες.
Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις τους, είναι ευπρόσδεκτα, εκτιμητέα και επιθυμητά.
Δεν μπορώ να απαντώ σε όλους άμεσα - και ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε - αλλά ό,τι έχει να κάνει με το BDSM, θα το βρείτε εδώ, με όλη μου την ειλικρίνεια.
Και θα κλείσω, με κάτι που είχε ειπωθεί, με τον Χ.
Αφού είχε δρομολογηθεί, πλέον, η σχέση - και είχε δείξει που πήγαινε... -, μία μέρα ήμασταν στο αυτοκίνητο, και κάτι μου είπε.
Απο 'κείνα που με έστελναν...
Κοίταξα έξω από το παράθυρο.
-Μία μέρα, θα γράψω ένα βιβλίο..., είπα σκεπτική, προσπαθώντας να επανέλθω. Αλλά δεν ξέρω ποιος θα το διαβάσει... Θα πρέπει να είναι πιο ανώμαλος από 'μας, για να το αγοράσει...
Και η φωνή του ακούστηκε ευδιάθετη και με σιγουριά.
-Θα το αγοράσουν όλοι, Αφέντρα. Κι εκείνοι που ξέρουν, θα καταλάβουν...
