13.3.11

Message In A Bottle

Λοιπόν, σκέφτομαι ότι έχω γράψει τόσα πράγματα για εμένα σε αυτό το blog, μέσα σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο, από όσα δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν δικό μου άνθρωπο, σε όλη μου την ζωή...
Εάν οι φίλοι μου μάθαιναν τι κάνω, ενδεχομένως, και να με σκότωναν.
Στις αρχές, όταν τελείωνα ένα post, έκλεινα τον υπολογιστή και μετά από λίγο έλεγα "Πας καλά;! Πήγαινε γρήγορα να το σβήσεις!".
Αλλά δεν πήγαινα.
Αυτά μου κάνω...

Και, φυσικά, δεν φτάνουν τα δικά μου γραπτά.
Έρχονται μετά και οι δικές σας ερωτήσεις, και είμαι σε μία φάση τού στυλ: "Χμ... Ok...".
Είναι δεδομένο ότι με βλέπετε σαν φαινόμενο.
Αλλά δεν είμαι.
Απλά, έτυχε να γράφω το πρώτο ιστολόγιο ως Κυρίαρχος, ως Αφέντρα.
Και το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλο, με έχει κάνει να αισθάνομαι λίγο σαν έκθεμα, λίγο σαν μέντιουμ, λίγο σαν Cosmopolitan.
Αλλά και λίγο σαν φρικιό...

Προφανώς οι άλλες Αφέντρες ήταν πιο έξυπνες από εμένα, το είχαν προβλέψει και το απέφυγαν.
Εγώ δεν το είδα να 'ρχεται, πάντως...
Την πάτησα;
Μπορεί.
Αλλά είναι ωραία...

Πολλά τα mail που ξεκινούν με το "εγώ νόμιζα ότι γυναίκες σαν εσάς..." και καταλήγουν με το "αλλά εσείς...".
Ναι, "αλλά εμείς" δεν ανήκουμε στα σύνορα τής φαντασίας.
Ούτε πληρωνόμαστε για αυτό.
"Εμείς" είμαστε απλές γυναίκες.
Σύνθετες, γινόμαστε όταν βρούμε ίδιες συχνότητες.
Τίποτε περισσότερο.

Και πάλι ερωτήσεις τού στυλ "γιατί μόνον εσείς;".
Λοιπόν, οι περισσότεροι μπήκατε στο cm.
Κι επειδή τα mail είναι παλιά, νομίζω πως δεν χρειάζεστε απάντηση, πλέον.
Ή, έστω, πιστεύω να σας καλύπτω, εάν πω ότι μάλλον θα σιχάθηκαν.
Γιατί Κάποια να καθήσει να γράψει για κάτι που θεωρεί ότι αξίζει, όταν κάποιοι είναι έτοιμοι να το πατήσουν κάτω;
Ή κάποιοι το πουλάνε;
Ή κάποιοι το εκμεταλλεύονται;

Κι εγώ είχα τις ίδιες ανησυχίες.
Απλά, έτυχε να μην με αποτρέψουν.
Και κοιτάξτε που φτάσαμε...
Νόμιζα ότι αυτό το ιστολόγιο θα άφηνε τον περισσότερο κόσμο αδιάφορο - το είχα βέβαιο, λέμε...
Είναι πολύ εξειδικευμένο για να ενδιαφέρει τους πολλούς.
Κι όμως...
Αυτό το blog, που για μένα ήταν η φαρέτρα μου για μία άλλη Νανά - η άλλη Νανά, εννοείται ότι, θα είναι πιο έξυπνη από εμένα και δεν θα περιφρονεί το internet...
Και που κατέληξε να είναι μία άμεση, αμφίδρομη σχέση με αγνώστους...

Είναι σαν να έγραφα κάτι σε ένα ερημονήσι.
Μόνη μου.
Και να το έριχνα στην θάλασσα.
Πως να περιγράψει κανείς την έκπληξη, όταν μία μέρα ξυπνούσα και έβλεπα 10δες μπουκάλια, γεμάτα γράμματα, να έρχονται πίσω, σε εμένα, από το πουθενά;
Νομίζω κανείς δεν μπορεί.
Ούτε καν εγώ.

Απαντήσεις, λοιπόν.

Ok.

Όχι, δεν είμαι αγοροκόριτσο.
Ποτέ δεν ήμουν - αυτό δεν σημαίνει πως όταν ήμουν μικρή δεν έπαιζα ξύλο με τα αγοράκια.
Αλλά μόνο με τα αγοράκια που το έπαιζαν μπόσικοι.
Αυτό που μου περιγράφετε, μου μοιάζει περισσότερο με επιθετική λεσβία.
Δεν με έλκουν οι γυναίκες.
Και δεν με είμαι επιθετική με τους άνδρες.

Όχι, όταν βλέπω έναν άνδρα δεν θέλω να τον πλακώσω στο ξύλο.
Αυτό που είμαι, βγαίνει μόνο με άνδρες που έχουν την ικανότητα να το προκαλέσουν.
Με τους υπόλοιπους, είμαι όπως κι εσείς.

Αν έχω θηλυκότητα.
Νομίζω, υπέρ το δέον.
Όμορφη, δεν με λες.
Θηλυκή, όμως, με τρέλα.

Ναι, η θηλυκότητά μου βγαίνει με ένα αρσενικό.
Η ανωτερότητα, δεν αμβλύνει την θηλυκότητα.
Την ενισχύει.
Η ανωτερότητα, δεν εξαφανίζει τον ανδρισμό.
Του δείχνει τον τρόπο.

Η ντόπα μου δεν είναι τα φετιχιστικά στοιχεία.
Η ντόπα μου είναι ο άνδρας.
Εάν μπορεί να με ντοπάρει η υποταγή του, τα υπόλοιπα, απλώς, με στέλνουν περισσότερο.
Και εννοώ, ότι αν για μία μέση γυναίκα το απόλυτο φτιάξιμό της είναι, δεν ξέρω, μισή ώρα στοματικό sex(;), για εμένα είναι μία στιγμή καθαρής υποταγής από ένα αρσενικό.

Ναι, "υπάρχει παιδί που δεν του άρεσαν τα παραμύθια".
Εγώ.
Και βαριόταν και τα παιχνίδια, όσο μεγάλωνε.
Ναι, εγώ.
Αλλά.
Εάν ρωτήσετε τον μπαμπά μου, θα σας πει ότι μεγάλωσα με τον Πέτρο και τον Λύκο.
Και δεν θα λέει ψέματα.

Όταν ήμουν παιδί, αφού δεν έκανα ό,τι τα παιδιά, ο μπαμπάς μου μού αγόρασε έναν δίσκο με το παραμύθι "Ο Πέτρος και ο Λύκος". Ήμουν έξω, έπαιζα, αλλά όταν μάθαινα ότι θα έχουμε επισκέψεις, τα παρατούσα όλα και έτρεχα σπίτι. Δεν ήθελα να χάσω συζήτηση. Ομηρικές μάχες για να πάω για ύπνο, όταν ερχόταν η ώρα - 9, το αργότερο, ακόμη το θυμάμαι, ακόμη δεν τους το συγχωρώ... Έτσι, λοιπόν, σκέφτηκε την αφήγηση από έναν "μεγάλο", για να με δελεάσει.

Και έπιασε.
Πήγαινα - απρόθυμα, βέβαια, δεν ήμουν τόσο χαζή ώστε να μην αντιλαμβάνομαι την διαφορά τού πραγματικού από το στημένο... -, ξάπλωνα, και ο μπαμπάς έβαζε τον δίσκο, και έκλεινε την πόρτα. Ήσυχος. Ήσυχος, ότι το κοριτσάκι του είχε βρει ένα παραμύθι που του άρεσε.

Αλλά ο μπαμπάς ποτέ δεν έμαθε την αλήθεια...
Το κοριτσάκι ξάπλωνε με τα μάτια ορθάνοιχτα στο σκοτάδι, αλλά η προσοχή της δεν ήταν στο παραμύθι - δεν το θυμάμαι καν. Ναι, η μουσική ήταν πανέμορφη - νομίζω ήταν συμφωνική ορχήστρα, αλλά δεν παίρνω και όρκο. Η αφήγηση, ακόμη ωραιότερη. Αλλά αυτό που έκανε το κοριτσάκι να ηρεμεί, ήταν η φωνή τού αφηγητή - νομίζω, λεγόταν Καστανάς(;). Εκείνη η βαθιά, υπέροχη, ανδρική φωνή... Με εκείνη την φωνή κοιμόμουν...

Εάν υπάρχουν γυναίκες που, πραγματικά, τούς αρέσει το foot fetish.
Δεν ξέρω.
Εγώ, πάντως, ξέρω μία...
Αλλά.
Δεν κάνω ποτέ μασάζ όταν πηγαίνω για pedicure. Είναι επικίνδυνο. Λέω ότι δεν αντέχω να μου πιάνουν τα πόδια για πολλή ώρα - το οποίο είναι ναι μεν αληθές, δεν είναι, όμως, ακριβές. Κάποιος τρίτος θα πει «τι μυγιάγγιχτη!» - διάολε, κι αυτό αληθές… -, αλλά δεν θα ξέρει το "γιατί". Και δεν θα το μάθει ποτέ. Ακόμη κι αν γίνουμε φίλοι. Εκείνος που θα το μάθει, θα είναι εκείνος που θα του επιτρέψω να το κάνει. Και εκείνος που θα του επιτρέψω να το κάνει, δεν θα είναι, σε καμμία περίπτωση, φετιχιστής. Θα είναι υποτακτικός.

Την διαφορά, είναι νωρίς να την αναλύσουμε.
Για να έχουμε, όμως, μία εικόνα, μπορούμε να πούμε το εξής απλό.
Ο φετιχιστής παίρνει ηδονή μόνον από τα πόδια - ακόμα κι αν αυτά είναι του Αντωνάκη -, και αυτό που τον καλύπτει είναι μόνον ο αυνανισμός.
Ο υποτακτικός δίνει ηδονή, και τα πόδια Της είναι θέμα προς λατρεία.
Ο πρώτος, το κάνει για την πάρτη του, και Εκείνη Την έχει γραμμένη στ' αρχείδια του.
Ο δεύτερος, το κάνει για Εκείνη, και η ευχαρίστηση η δική του πηγάζει από την δική Της.
Ο φετιχιστής αρκείται και με μία πουτάνα.
Ο υποτακτικός θα λειτουργήσει μόνο με μία Κυρίαρχο.
Ο πρώτος, εάν δεν δει πόδια δεν υπάρχει.
Ο δεύτερος, υπάρχει γιατί υπάρχει Εκείνη.
Ο πρώτος, είναι απλώς, ένας μαλάκας.
Ο δεύτερος, είναι άνδρας.

Όχι, δεν είμαι τελειομανής - δεν έχω κανενός είδους μανίας.
Προσπαθώ να είμαι πάντα το καλύτερό μου - όσο είναι αυτό δυνατό την δεδομένη στιγμή.
Και δεν περιμένω ποτέ τις ιδανικές συνθήκες.
Κάνω αυτό που είναι να κάνω, και ό,τι γίνει.
Η ζωή είναι μικρή.
Και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Κι εδώ έχω γελάσει πάρα πολύ...
Εδώ κι αν παίζουν τα σύνορα τής φαντασίας...
Προσγειωθείτε.
Φυσικά, και με έχουν υποτιμήσει, κοροϊδέψει, εξαπατήσει.
Που νομίζετε ότι ζω;
Ποια νομίζετε ότι είμαι;
Εσείς γνωρίζετε έστω κι έναν τέτοιον άνθρωπο;
Γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν.
Αυτό, είναι ιστολόγιο.
Όχι cartoon.
Προσγειωθείτε.

Όσοι διαβάζουν βιογραφίες, γνωρίζουν καλά ότι οι αυτοβιογραφίες είναι αγιογραφίες.
Όλοι είναι καλοί, έξυπνοι, θύματα εξωγενών παραγόντων, αδικημένοι, κτλ, κτλ.
Κι επειδή τα ιστολόγια είναι τα προσωπικά "ημερολόγια" κάποιων, μοιάζουν πολύ.

Το δικό μου, όμως, δεν είναι έτσι.
Γράφω αυτό το ιστολόγιο για να απαριθμήσω τα λάθη μου.
Τις κακές εκτιμήσεις μου, τα σφάλματά μου.
Ποιος ο λόγος να γράφω ό,τι θεωρώ άθλους μου;
Τι νοιάζει τους άλλους;
Αυτό που θα είναι ωφέλιμο, είναι να δει κανείς τα λάθη.

'Οχι, σαφώς και δεν θα μου πάρει κανείς την άδεια για να με υποτιμήσει/κοροϊδέψει/εξαπατήσει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι δικό μου το φταίξιμο.
Αυτό απαντά μόνο σε όσους πιστεύουν ότι "κανείς δεν τολμά" να κάνει κάτι αρνητικό σε μία "Γυναικάρα, σαν Εμένα".
Αλήθεια;

Αλλά είναι δική μου η ευθύνη τής εκτίμησης.
Που σημαίνει, ότι έχω κάνει τεράστια λάθη.
Πράγματα για τα οποία μετανοιώνω - μερικά, ακόμη και σήμερα.

"Αφέντρα", σημαίνει "Θεός", μόνο στο μυαλό των μαλακοκαύληδων.
Γιατί η Αφέντρα, είναι Μία Γυναίκα.
Διαφορετική.
Αλλά Γυναίκα.
Μόνον εκείνοι που δεν αντέχουν το "Γυναίκα", φροντίζουν να το αντικαταστήσουν με κάτι άλλο.
Ακόμη κι αν αυτό ακούγεται - τουλάχιστον - ιδανικό σε κάποιους.

Στο μυαλό τού κάθε πικραμένου μαλακοκαύλη, που δεν μπορεί να του σηκωθεί εάν δεν δει μαστίγιο/πόδι/strap-on, η Γυναίκα είναι οτιδήποτε άλλο - μα οτιδήποτε άλλο - εκτός από αυτό. Αφαιρώντας Της, λοιπόν, την Γυναικεία Της υπόσταση, επιτρέπει σε εκείνον να είναι ό,τι θέλει. Και εφ' όσον αυτό με το οποίο επιλέγει να την χαρακτηρίσει είναι εκτός πραγματικότητας, αυτό που νομίζει ότι είναι κι εκείνος, δεν είναι μόνον εκτός πραγματικότητας, αλλά, συνήθως, και πιο πάνω από Εκείνη.

Όχι, δεν είμαι Θεά.
Είμαι Γυναίκα.
Θεές, θα βρείτε χιλιάδες, εδώ στο internet.

Λοιπόν, αφήστε και μία να είναι ό,τι θέλει.
Όταν το θέλει.
Με όποιον θέλει.

9.3.11

Collar Them!

Με έχετε φέρει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.
Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι να απενεργοποιήσω το profile μου.
Για λίγο καιρό.
Αλλά το θεώρησα αγένεια και αγνωμοσύνη.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, εχθές, όπως μετέφερα τα προτελευταία mail, έριξα κι άλλη ματιά στα νέα - στα νέα, που ήρθαν σαν κατακλυσμός πριν προλάβει το post να κλείσει 12ωρο, λέμε τώρα.... Κι ανοίγω ένα, και βλέπω την ένδειξη ότι ο χρήστης είναι μέσα. Και τότε κατάλαβα γιατί "όλοι cm"...

Δεν θέλω να φανώ αχάριστη, ειλικρινά.
Αλλά μπαίνετε σε ένα site γνωριμιών.
Χαίρομαι πάρα πολύ που θέλετε να συνομιλήσουμε.
Αλλά εκεί, άλλοι άνθρωποι, κάτι ψάχνουν.
Και αυτό που ψάχνουν, δεν βρίσκεται εύκολα εκεί έξω.
Θέλω να σας παρακαλέσω, να βγείτε από το cm.
Τουλάχιστον, απενεργοποιήστε τα profile που δημιουργείτε, όταν βγαίνετε.

Δεν μου αρέσει αυτό που γίνεται.
Ό,τι γνώμη έχετε για τους χρήστες τού cm, είναι σεβαστή και - κάποιες φορές - δύσκολα αμφισβητήσιμη.
Αλλά κι εγώ από εκεί ήρθα.
Κι εκεί είμαι.
Να μην το ξεχνάτε αυτό.
Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.
Και με αυτόν τον τρόπο, ίσως εμποδίζετε κάποιους να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Μπορεί κάποιος να υπολογίσει στο profile σας.
Και να νομίζει ότι ανταποκρίνεται σε κάποιον που αναζητεί.
Ακόμα κι αν δεν έχει κείμενο.
Το δικό μου profile, όταν πρωτομπήκα, είχε τα ίδια χάλια.
Κι όμως, δεν εμπόδισε κάποιους να μου απευθυνθούν.
Μην στέκεστε στην μέση κοιτάζοντας γύρω σας.
Σας ξαναλέω, κάποιοι ψάχνουν.
Ό,τι θέλετε, μπορείτε να μου το στέλνετε σε mail.
Και θα βρεθεί ο τρόπος.
Αλλά όχι μέσα στο cm.

Χαίρομαι που μίλησα με κάποιους από εσάς.
Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι είστε fake.
Ποτέ δεν το σκέφτομαι αυτό για όποιον με προσεγγίζει.
Δεν σκέφτομαι ποτέ αρνητικά.
Εάν είχα την υποψία ότι οι χρήστες τού cm - που πιθανόν να έχω μπλοκάρει - δημιουργούν λογαριασμούς και μου στέλνουν τις απόψεις τους, θα είχα ενεργήσει καταλλήλως.
Τα mail σας, με αυτά που μου στέλνουν οι χρήστες, είναι πάρα πολύ διαφορετικά.
Μην υποτιμάτε την αντίληψή μου.
Μπορεί να αργώ να πάρω μπροστά, αλλά κάτι γίνεται μετά.
Είμαι 3 χρόνια στο cm.
Κάτι μπορώ να καταλάβω.

Σήμερα μετέφερα όλα τα mail.
Και δεν πρόκειται να ξαναμπώ στο site, δεν ξέρω για πόσο καιρό.
Πρέπει να απαντήσω σε, τουλάχιστον, 300 mail.
Δεν είχα υπολογίσει σε κάτι τέτοιο.
Και είναι κουραστικό να το λέω συνέχεια.
Εκτιμώ το ενδιαφέρον σας, αλλά είναι ένα blog που το κυρίως θέμα του είναι το BDSM.
Δεν θα αγνοήσω τις απορίες σας.
Αλλά αφήστε με να οδηγήσω εγώ.

Θέλω να μείνετε stand by για όσο χρειαστεί.
Να είστε βέβαιοι πως θα σας πω πότε θα είναι η ώρα να στείλετε ό,τι θέλετε.
Γράψτε βιβλία έως τότε.
Αλλά μην μου τα στείλετε.
Έχω φτάσει σε σημείο να μην ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω.

Τα θέματα που θίγετε, είναι όλα τόσο ενδιαφέροντα, τόσο σημαντικά.
Αναφέρετε πράγματα που δεν είχα σκεφθεί να αναλύσω, και κακώς.
Θέλω να είστε οι βοηθοί μου σε αυτό.
Όχι ο αποπροσανατολισμός μου.
Αφήστε με να οδηγήσω εγώ.

Και θέλω να κλείσουμε το θέμα τού cm, προς το παρόν.
Με ρωτάτε πράγματα στα οποία δεν θέλω να απαντήσω, προς το παρόν.
Όμως.
Την απάντηση σε μερικά από αυτά, θα σας την δώσουν δύο άτομα μέσα από το site.
Ένα υποτακτικό και ένα Κυριαρχικό.
Είναι αποσπάσματα από την δική μου αλληλογραφία με Α/αυτά.

[Γεια Σας Κυρία
Αρχίζοντας αυτό το μήνυμα δεν ήξερα πώς να το ξεκινήσω, αλλά αποφάσισα να γράψω ότι μου βγαίνει αυθόρμητα. Πολλές φορές σκέφτομαι γιατί να μην υπάρχουν περισσότερες Γυναίκες σαν και Εσάς, να καταλαβαίνουν τους άντρες όπως Εσείς. Γιατί όπως πολλές Γυναίκες ισχυρίζονται ότι δεν τους καταλαβαίνουν οι άντρες, ίδιος είναι ο αριθμός των αντρών που ισχυρίζεται το ίδιο για τις Γυναίκες. Ένας άντρας που πιστεύει στην Γυναικεία Κυριαρχία δεν το κάνει από μια στιγμή στην άλλη, αλλά είναι ‘κάτι’ που τον χαρακτηρίζει σε όλη του την ζωή. Το σκέφτεται συνέχεια, το φαντασιώνεται, και ελπίζει κάποια στιγμή να το ζήση. Από τις παιδικές ταινίες με Γυναίκες ηρωΐδες μέχρι και μετά την ενηλικίωση τους, κάθε τι που προβάλλει την Γυναίκα ως Κυρίαρχο τραβά επανειλημμένα την προσοχή τους.
Μου αρέσει η ενέργεια που εκπέμπουν Γυναίκες σαν και Εσάς, με κάνουν να νιώθω ζωντανός, να βρίσκομαι στο στοιχείο μου, να θέλω να προσφέρω αυθόρμητα και όχι από κάποιο συμφέρον. Με κάνουν να σκέφτομαι Την Αφέντρα-Σύντροφο περισσότερο από τον ευατό μου, να θέλω να την κάνω ευτυχισμένη, και αυτό είναι κάτι που δεν το βγάζουν όλες οι Γυναίκες. Όπως Εσείς έχετε κάποια κριτήρια για τους άντρες έτσι και κάποιοι άντρες επιλέγουν, ναι επιλέγουν Την Αφέντρα στην Οποία θέλουν να υποταχθούν ολοκληρωτικά. Δεν είμαστε όλοι οι άντρες εμβαπτισμένοι στον καιροσκοπισμό, να ικανοποιήσουμε την κάβλα μας και μετά να φορέσουμε το προσωπείο της καθημερινότητας. Υπάρχουν ορισμένες Γυναίκες που στοχεύουν βαθιά μέσα μας. Αυτό μας τρομοκρατεί και μας εξιτάρει ταυτόχρονα. Πάντα υπάρχουν οι δισταγμοί, οι δεύτερες σκέψεις, αλλά όλα αυτά δεν αντέχουν ούτε κλάσματα του δευτερολέπτου μπροστά στην ορμή που έχουμε να πέσουμε στα πόδια Μιας γυναίκας σαν και Εσάς. Να σβήσουμε όλα τα άλλα τα συμβατικά, και να τα δώσουμε όλα στα Πόδια Μιας Γυναίκας. Μεγάλα λόγια θα μου πείτε? Άλλο να λες και άλλο να κάνεις? Ίσως, ίσως όμως όταν ζεις την στιγμή τότε ξεπερνάς και τα λόγια σου.
(...)
Σκέφτομαι ότι τα όνειρα θα μείνουν όνειρα, ότι θα κάνω ότι και οι υπόλοιποι, όχι πως τους κρίνω ούτε είμαι καλύτερος από αυτούς. Θα μου πείτε ότι είναι στο χέρι μου, από μένα εξαρτάται να βρω αυτό που ψάχνω. Λοιπόν μερικές φορές ψάχνω, μερικές όχι, μερικές φορές το θέλω τόσο έντονα που δαγκώνω τα ρούχα μου, άλλες απλά κάθομαι απογοητευμένος. Γυναίκες σαν και Εσάς εκπέμπουν μια αύρα, ένα ενεργειακό πεδίο που μας καθηλώνει, δεν χρειάζεται να Κάνετε και πολλά. Πολλοί από εμάς τους άντρες είμαστε ευτυχισμένοι μόνο με το να νιώθουμε την παρουσία Σας, την προσοχή Σας. Είναι μεγάλη τιμή, και μόνο που είμαστε με Αφέντρες σαν και Εσάς οι καρδιακοί χτύποι μας υπερβαίνουν κατά πολύ και αυτούς των πιο γρήγορων σπρίντερ. Γιατί γαμώτο μας βγάζετε τον αληθινό μας εαυτό, αυτό που είμαστε, και αυτό και με φοβίζει και το επιδιώκω.
]

[Γεια σας, λοιπόν, Νανά.
(...)
Αυτοί που ξέρουν το ψέμα τους είναι στην πλειοψηφία τους παντρεμένοι
ανθρωπάκια δειλά και κακόμοιρα
κρυμένα κι από τον ίδο τον εαυτό τους και τις φοβίες τους
αυτοί λοιπόν αλλάζουν nicknames και site και ψάχνουν
υπόσχονται, δηλώνουν, θα, θα θα, και συνεχίζουν να ψάχνουν
και φυσικά όταν έρχεται η καίρεια στιγμή, κάνουν πίσω
Η επόμενη κατηγορία, είναι πολύ κοντινλη με την προηγούμενη
μόνο που δεν είναι παντρεμένοι
απλά θέλουν κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, φαντασιακά
και δεν το τολμούν ποτέ στην πράξη
κι όταν, κάποιοι από αυτούς και κάποιες φορές, το κατορθώνουν,
επί το πλείστον με επαγγελματίες,
δεν επενδύουν ποτἐ σε σχέσεις,
το μετανιώνουν
ντρέπονται για τον εαυτό τους
νοιώθουν βρώμικοι και φτηνοί
διαγράφουν το profile τους
και όπως ήδη καταλαβαίνετε, σύντομα δημιουργούν ένα νέο
Η επόμενη κατηγορία πάσχει από ένα τεράστιο οιδιπόδιο σύμπλεγμα,
δε θα σας αναλύσω τους λόγους του συμπλέγματος γιατί θα διαβάζετε για μέρες,
τόσο μεγάλο ώστε μισούν τις γυναίκες
όλες πλην της μαμάς
αυτοί αλλάζουν nicknames πιστεύωντας πως έτσι ξεγελάνε
κρύβονται κι από τους ίδιους τους εαυτούς τους
κι επιβιώνουν
χωρίς φυσικά να ζουν
Η επόμενη κατηγορία είναι κάποια ανήλικα αγοράκια που δεν ξέρουν τα θέλω τους,
αυτοί μπαίνουν κυρίως με γυναικεία προφίλ
υπόσχονται οτιδήποτε
αρκεί να μαλακιστούν μροστά στον υπολογιστή τους, να χύσουν
κι όταν τους αντιληφθούν, να αλλάξουν nickname και να συνεχίσουν με κάποιο άλλο
Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι κατηγορίες των ανδρών
:)
]

Λοιπόν, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Κάποιοι σκέφτονται, κάποιοι γνωρίζουν.
Είμαστε όλοι ενήλικες.
Όλοι κάνουμε τις επιλογές μας.
Και για αυτές τις επιλογές είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Ακούω ανθρώπους να μου λένε να βγω από το cm, ότι δεν έχω καμμία δουλειά εκεί μέσα, από την πρώτη εβδομάδα που μπήκα.
Δεν το έκανα.
Τώρα το λέτε κι εσείς.
Δεν υπάρχει περίπτωση.

Το cm είναι το μέρος όπου μπορείς να είσαι εσύ.
Όταν εσύ είσαι σαν εμένα.
Μπορείς να μιλήσεις με ανθρώπους που ανήκουν στον ίδιο χώρο, μιλώντας την ίδια γλώσσα.
Γιατί δεν καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι να βρίσκεις ανθρώπους που είναι σαν εσένα;
Τι σχέση έχουν οι υπόλοιποι;
Όταν μιλάς με κάποιον και με μία κουβέντα έχεις καταλάβει τι θέλει να σου πει;

Το BDSM δεν είναι μόνο πουστράκια και πουτάνες.
Το BDSM μπορεί να είναι κυρίως αυτά.
Αλλά το BDSM, για κάποιους από εμάς, είναι ένστικτο.
Αυτό μας οδήγησε στο cm.
Και για αυτό μένουμε.

Όχι γιατί θέλουμε να επιβάλλουμε τα "θέλω" μας σε ανυποψίαστα άτομα.
Αλλά γιατί ψάχνουμε εκείνους που έχουν τα ίδια.
Όχι γιατί δεν βρίσκουμε ανθρώπους να χτυπήσουμε.
Αλλά γιατί για κάποιους είναι επιθυμητό.
Όχι γιατί υποτιμούμε την αντίπερα όχθη.
Αλλά γιατί σεβόμαστε αυτό που μας προσφέρει.

Όλοι οι άλλοι, είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι κάνουν.
Δεν είναι υπολογίσιμοι.
Πιστέψτε με.
Δεν υπάρχει άνθρωπος στο cm που δεν γνωρίζει την κατάσταση.
Ασφαλώς και υπάρχουν καμμένοι εγκέφαλοι.
Αλλά αυτό υπάρχει παντού.

Και, εν τέλει, δεν αφήνεις κάτι που σου προσφέρεται, επειδή κάποιοι το φτύνουν.
Εκείνος που φτύνει κάτι πολύτιμο, το πληρώνει.
Αργά ή γρήγορα.
Μην πιστεύετε σε κόλαση και παράδεισο.
Εδώ είναι και τα δύο.

Μείνετε μαζί μου.
Για όσα δεν σας αρέσουν, σας έχω βάλει ένα πολύ ωραίο σκίτσο.
Για όσα ζητάτε, πρέπει να συγκεντρωθώ.
Και για να γίνει αυτό, πρέπει να δουλέψω ήσυχη και ήρεμη.
Για να γίνουν όλα post, από τα οποία θα πάρετε τις απαντήσεις.

Να μην ακουστεί ανάσα μέχρι τότε, λοιπόν.

7.3.11

The Arena

Χμ...
Δεν έχουμε τελειώσει με το cm..
.

Στην αρχή τής δημιουργίας τού blog, έχω ξαναπεί, νόμιζα πως αυτό θα ήταν σύντομο και θα προκαλούσε το ενδιαφέρον - ίσως - μόνο των BDSM-er. Είχα 5-10 πράγματα στο μυαλό μου, όποιος ήθελε, με γνώριζε από το site, θα μου έστελνε τα σχόλιά του εκεί. Κάτι που δεν ξέρετε οι περισσότεροι, είναι ότι κάθε μήνα έγραφα ένα μικρό κείμενο στα ημερολόγιά του. Κι αυτό γινόταν η αφορμή για κάθε είδους σχόλια. Οπότε δεν υπήρχε λόγος για ηλεκτρονική διεύθυνση. Το μόνο που δεν ήθελα, ήταν να μου γεμίζουν κι έναν άλλον λογαριασμό με μαργαριτάρια. Στο cm μπλοκάρω. Στο e-mail δεν θα μαζευόταν η κατάσταση.

Τελικά, το blog δεν το διαβάζουν μόνον όσοι ανήκουν στο BDSΜ. Τελικά, στο blog δεν γράφω μόνο για τους BDSM-er. Τελικά, το blog έχει καταλήξει να είναι Ben-Hur! Και, τελικά, εκεί που ήταν να κρατήσω τους χρήστες τού cm μακριά από το blog, κατάφερα να φέρω τους αναγνώστες τού blog στο cm! Και να μην έλεγα ότι είμαι ξανθιά, δεν θα το καταλαβαίνατε;

Χαμογελάω όταν διαβάζω τα mail σας. Σκέφτομαι πως ήταν τα πράγματα πριν 3 χρόνια και πως ήρθαν τώρα. Που από το "Κυρία, μού πηδάτε τον κώλο;" περάσαμε στο "Αφέντρα ΒΒ, είσαι super!" και από το "Κυρία, έρχομαι το Σ/Κ Αθήνα. Πόσα ζητάτε για να σας γλύψω τα πόδια, μόνο;" στο "Πες τα, χρυσόστομη!". Και, όπως είδατε, που και που, μου έρχονται και τα παλιά καλά, που είχαν σταματήσει για κάποιο διάστημα. Κι επειδή άνοιξα μερικά από τα νέα mail να τους ρίξω μία ματιά, μερικοί σοκαριστήκατε. Πως μπορούν να το κάνουν αυτό σε Εμένα, κτλ. Μπορούν. Και το κάνουν γιατί με βρίσκουν μέσα. Αλλιώς στ' αρχείδια τους. Θα έπρηζαν άλλες.

Και είμαι μέσα, γιατί εσείς στέλνετε mail. Και έχω την εντύπωση πως δεν θα σταματήσει αυτό. Διότι για να σταματήσει, θα πρέπει να την γράψω την διεύθυνση κάτω από το profile. Που αυτό σημαίνει, από την επομένη θα γίνει τής πουτάνας στο spam. Που αυτό σημαίνει, όλοι cm. Που αυτό μεταφράζεται στο "Πούστηδες και παλληκάρια, γίνανε μαλλιά-κουβάρια"... Κι άντε να σας ξεμπερδεύω...

Υπάρχουν κάποιοι που είναι φανατικοί με το blog. Δεν ξέρω γιατί. Όχι, αυτοί δεν γράφουν στο cm, είναι tech-freaks και τα βρίσκουν όλα με την όσφρηση! Και κάθε φορά - ένας, ιδίως... - μου στέλνουν mail με στατιστικά, και πόσο ανεβαίνει, και πόση επισκεψιμότητα. Ας χαλαρώσουμε λίγο εδώ. Αυτός ο "ένας, ιδίως..." γράφει κάθε φορά - μα κάθε φορά - πως το Google δεν μπορεί να λέει ψέματα γιατί δεν έχει κανένα συμφέρον, και, με ιδιαίτερη χαρά, πως η μέτρηση στο blog δεν αφορά τους αναγνώστες του αλλά τις εμφανίσεις τού profile. Που αυτό σημαίνει, ότι η επισκεψιμότητα, έως σήμερα, είναι, τουλάχιστον, η 3πλάσια. Και να βάλω "οπωσδήποτε" μετρητή, για να το διαπιστώσω.

Παλληκάρι μου,
εάν αυτό το λες για καλό, καλό να σε βρει. Αλλά εγώ περίμενα την ημέρα που η επισκεψιμότητα θα αρχίσει να πέφτει... Γιατί αυτή η μέρα έχει έρθει εδώ και λίγο καιρό. Και είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις. Κι ας μην το λες. Γι΄αυτό, μην αναλώνεσαι. Ίσως κι εδώ να τα σκατώσω, τελικά, όπως με τις διευθύνσεις, αλλά - από ό,τι φαίνεται - το πράγμα πάει καλά. Δεν είχα ποτέ σκοπό να είμαστε πολλοί. Λίγοι ήθελα να είμαστε. Και θα γίνουμε. Πίστεψέ με... Όσο για τις 3-4.000. Τι σημασία έχει πόσοι; Σημασία έχει ποιοι. Σε κάθε περίπτωση, όμως, σε ευχαριστώ για όλες τις αναλύσεις που μου στέλνεις και τις Αλεξίες σου. Αλλά τσάμπα πάνε. Δεν καταλαβαίνω και πολλά. Και που τα ψιλοκαταφέρνω με αυτό το blog, θαύμα είναι. Άλλοι, που θαυμάζω, έχουν και κάτι μαγικά, που βάζεις τον κέρσορα από πάνω και σου δίνει την εξήγηση. Ξέρεις πόσο θα ήθελα να το κάνω κι εγώ αυτό; Να σταματήσουν κάποιοι από το εξωτερικό να μου στέλνουν "Excuse me, Ma'am... What is 'μαλακοκαύλης'?".

Και δεν χρειάζομαι μετρητές.
Blog είναι.
Όχι ρολόϊ τής Δ.Ε.Η., παλληκάρι μου.

Και πάμε ξανά σε όσους βραχυκυκλώνουν με τους χρήστες τού cm.
Γιατί τρελαίνεστε;
Γιατί έχω την εντύπωση ότι νομίζετε πως όλοι - μαζί τους κι εγώ - είμαστε διαφορετικοί, στην όψη, από τους άλλους;
Ποιος σας είπε ότι διαφέρουμε;
Ποιος σας είπε ότι όσοι ανήκουμε στο BDSM κυκλοφορούμε σαν τους ΕΜΟ;
Ότι μπορεί κανείς να μας δείξει με το δάκτυλο;

Ξεκολλήστε!
Στο ΒουΔουΣουΜου, μπορεί να ανήκει η ανηψιά σας, ο κουμπάρος σας, ο ίδιος σας ο άνδρας. Νομίζετε πως είναι διαφορετικοί; Σε τι; Έχουν τον κώλο μπροστά; (Αν και για κάποιους θα ήταν μεγάλη ευκολία, τώρα που το σκέφτομαι...). Είστε σίγουροι πως ξέρετε τις σεξουαλικές προτιμήσεις όλων όσων γνωρίζετε; Εσείς λέτε τις δικές σας; Είστε σίγουροι πως ξέρετε τις πραγματικές επιθυμίες όλων όσων γνωρίζετε; Εσείς λέτε τις δικές σας; Εάν σας άφηναν ελεύθερους σε ένα site γνωριμιών, ανώνυμους, και σας έλεγαν να γράψετε ό,τι πραγματικά ζητάτε από έναν σύντροφο, πιστεύετε πως θα ήταν πολύ διαφορετικό; Δηλαδή, ok, μπορεί να μην θέλατε να σας βαράνε, να σας κουτουλάνε στον τοίχο. Εμένα με ρωτήσατε τι θα ένοιωθα εάν διάβαζα, για παράδειγμα: "Θέλω έναν άνδρα να με χαϊδεύει όλη μέρα, να μου λέει πόσο με αγαπάει, να κοιτάζουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα, και να πετάμε άμμο ο ένας στον άλλον, στέλνοντας φιλιά στον αέρα"; Ή "Θέλω έναν άνδρα να με φωνάζει 'μωρό μου', 'αγάπη μου' και ό,τι υποκοριστικό τελειώνει σε -άκι και -ίτσα";

Θέλετε να μάθετε;...
Πιστέψτε με.
Δεν θέλετε να μάθετε...

Καταλαβαίνω ότι το ρωτάτε από θέμα ακρότητας/χυδαιότητας μερικών.
Και;
Θα σταματήσουμε, οι υπόλοιποι, να υπάρχουμε, γιατί κάποιοι έχουν βρει καταφύγιο στο ΒουΔουΣουΜου και, κατ' επέκτασιν, στο cm;
Και τι;
Θα φτιάξουμε τον κόσμο;
Λοιπόν, μακάρι να γινόταν.
Αλλά δεν γίνεται.
Είπαμε.
Ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι μόνο στον εαυτό του.
Σε κανέναν άλλον.

Κάποια στιγμή, θα καταλάβετε ότι το πρόβλημα είναι αλλού.
Και όχι σε αυτούς που λένε ό,τι σκέφτονται.
Αλλά σε όποιους λένε άλλα αντί άλλων, μέχρι να σε πείσουν για κάτι που δεν είναι.
Τα λεγόμενα "πουστράκια".
Αφήστε τούς χυδαίους να λένε χυδαιότητες.
Να φοβάστε εκείνους που λένε τα καλύτερα, και είναι οι χειρότεροι.

Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το BDSM.
Σκεφτείτε το...

Πάρα πολλές απορίες για το εάν "δεν νοιώθω ότι προσβάλλομαι μέσα στο cm;".
Όχι.
Πάλι θα γράψω ό,τι έγραψα και στο προηγούμενο post.
Το τι κάνει ο καθένας, αλλά και πως το κάνει, είναι δικό του θέμα.
Όχι δικό μου.
Το εάν κάποιος θέλει να με χαρακτηρίσει κάπως, επειδή ο διπλανός μου βγάζει τις μύξες του και τις κολλάει κάτω από το κάθισμά του, είναι πάλι δικό του θέμα.
Εγώ κάνω αυτό που κάνω, όπως το κάνω, με όποιους έχω επιλέξει να το κάνω.
Και το cm δεν ελέγχεται από εμένα.

Αλλά και να το προχωρήσουμε λιγάκι.
Και να είχα την δυνατότητα, δεν θα το έκανα.
Όχι, δεν θα το έκανα.
Εάν επέβαλλα στον καθένα πως θα γράψει κάτι ή πως θα το ζητήσει, με ποιον τρόπο θα ξεχώριζα όσους μου άρεσαν;
Πως θα μπορούσατε εσείς να ξεχωρίσετε κάποιον, όταν όλοι θα ήταν ντυμένοι με το ίδιο κοστούμι;

Και να πω και το σημαντικότερο.
Για εμένα, πολύ λίγα πράγματα με πειράζουν.
Βρίσε με όσο θέλεις.
Χτύπησέ με, δεν με νοιάζει.
Μην μου πειράξεις δικό μου άνθρωπο, μόνο...
Θα σου γαμήσω το μουνί που σε πέταγε.
Το μουνί που σε πέταγε.

Ο σαδισμός σάς έχει κάνει εντύπωση.
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να χτυπά έναν άλλον.
Εάν ρωτάτε εμένα, με ευχαρίστηση.
Αρκεί να έχω απέναντί μου κάποιον που να νοιώθει την ίδια.
Για τους υπόλοιπους, δεν γνωρίζω.

Μπορώ να καταλάβω το πως σας φαίνεται.
Λίγο αδιανόητο, ε;
Ναι, η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να το εξηγήσεις.
Θα προσπαθήσω, όμως, σύντομα.
Και νομίζω πως θα σας καλύψω.

Και θα κλείσω με το καλύτερό μου.
Τους άνδρες.
Κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν πως γίνεται να μου αρέσει κάποιος, και να θέλω να τον βασανίζω. Μήπως, τελικά, κατά βάθος τον μισώ. Μήπως έχω βιώσει κάτι που μου βγάζει έναν άκρατο θυμό στις στιγμές μαζί του. Μήπως και, τελικά, δεν μου αρέσουν οι άνδρες.

Χαμογελάω...
Λοιπόν, για εμένα, ο άνδρας (πρέπει να) είναι ένα καυτό σίδερο.
Αλλά εγώ δεν είμαι ο κουβάς με το νερό, δίπλα του.
Είμαι η σφύρα και ο άκμωνας, μαζί.
Και δεν τον αφήνω, μέχρι να πάρει το σχήμα που θέλω.

Ελπίζω τώρα να χαμογελάτε κι εσείς...

4.3.11

The Rule & The Exception

Έχω ξοδέψει αμέτρητες ώρες να ταξινομώ τα mail σας.
Και δεν με πειράζουν εκείνα που έχετε στείλει στην ηλεκτρονική διεύθυνση.
Με δυσκολεύουν εκείνα που έχετε στείλει στο cm...

Βγείτε από το cm!
Έχω βαρεθεί την ζωή μου να κάνω copy/paste!
Πως έχετε καταφέρει να με ξαναγυρίσετε 3 ολόκληρα χρόνια πίσω...

Ok.
Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα ακόμη.

Τα γραφόμενά μου δεν είναι ευαγγέλιο.
Είναι η άποψή μου.
Αλλά η άποψή μου εν μέρει.
Όχι εν όλω.

Τι εννοώ.

Ας πούμε ότι αυτό το blog είναι κανονιστικό.
Ό,τι γράφω έχει να κάνει με την πλειονότητα.
Είναι αυτά που πιστεύω.
Αλλά ελάχιστα από αυτά που πιστεύω δεν είναι αναθεωρήσιμα.

Που σημαίνει, ότι μέχρι σήμερα, μέχρι αυτή την στιγμή - την όποια στιγμή - που τα γράφω, αυτά πιστεύω. Και ό,τι πιστεύω έχω μάθει να το υποστηρίζω. Έχω αλλάξει γνώμη για αναρίθμητα πράγματα στην ζωή μου. Πίστευα κάτι μέχρι να γνωρίσω έναν άνθρωπο, να βιώσω μία κατάσταση, που θα μου έδειχναν ακόμη και το ακριβώς αντίθετο.

Σε αυτό το blog θα βρει κανείς γενικεύσεις.
Ειδικεύσεις, εδώ, δεν υπάρχουν.
Το ότι μιλώ κατά κανόνα και κάποιες φορές δεν αναφέρω τις εξαιρέσεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Απλά, εκείνες τον επιβεβαιώνουν.
Ακόμη κι αν δεν αναφέρονται.

Κάποιοι πιστεύουν ότι είμαι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος.
Δεν είμαι.
Είμαι πολύ στενόμυαλος άνθρωπος.
Πολύ συντηρητική, πολύ αυστηρή, πολύ κακιά.
Μέσα στο μυαλό μου δεν χωρούν εύκολα πράγματα.

Το BDSM δεν αντικαθιστά την ερωτική μου ζωή.
Το BDSM είναι κομμάτι τής ερωτικής μου ζωής.
Δεν ζω με δερμάτινα και πλαστικά αντικείμενα.
Ζω με ανθρώπους.
Και με εκείνους μπορώ να χρησιμοποιήσω πράγματα που δεν μπορεί να βάλει ο νους σας.

Παρατηρώ, ότι όσοι μπαίνουν στο cm για να επικοινωνήσουν μαζί μου, έχουν άλλες απορίες.
Απορίες που γεννώνται από την περιήγησή τους στο site, όχι μόνον εκείνες από το blog.
Δεν μπορώ να είμαι αντιπρόσωπος τού καθενός που δημιουργεί το κάθε profile και να εξηγώ εκ μέρους του το "πως" και το "για/τί".
Είστε μέσα στο site. Στείλετέ τους τις απορίες σας.

Επίσης.
Το BDSM, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, δεν έχει καμμία σχέση με την μάζα.
Και καταλαβαίνω απόλυτα τα mail τού στυλ "μα, εγώ διάβασα εκεί το τάδε".
Κι όταν το "τάδε" είναι σε ευθεία αντίθεση με την δική μου άποψη, αλλά το προσυπογράφουν 1.300 άτομα, κάποιοι σαστίζουν.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Δεν απολογούμαι εγώ για το τι συμβαίνει στο internet.

Μου ζητάτε να σας πω την άποψή μου για link που μου στέλνετε.
Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο.
Ξαναλέω.
Εγώ γράφω την άποψή μου.
Και γενικολογώ.
Δεν είμαι ο κριτής κανενός.

Αυτό το μέσον που λέγεται "internet", είναι το μαγικότερο μέσον που έγινε ποτέ.
Και το λέω εγώ, που πριν από 3 χρόνια έλεγα άλλα.
Τελείως άλλα.
Και δεν είναι μαγικό γιατί σε κάποιους εξάπτει την φαντασία και τους χαζεύει.
Η μαγεία έγκειται στο γεγονός ότι είναι ένα μέσον που σου δίνει την ευχέρεια τού ελεύθερου λόγου. Αλλά, πιο σημαντικό, την ελεύθερη βούληση. Δεν νομίζω να έχει περάσει μέρα που, από τότε που έχω μπει, να μην έχω σκέφθει "πόσο μαλάκας ήσουν, ρε φίλε... πόσο, όμως...".

Έχασα χρόνια μακριά από το internet και το έχω μετανοιώσει όσο δεν φαντάζεται κανείς.
Γιατί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, έμαθα τόσα όσα είχα φτύσει αίμα να μάθω μία ζωή.
Γιατί άνθρωποι που θαύμαζα, έγραφαν, μιλούσαν, υπήρχαν σε εικόνες, σε video.
Γιατί υπήρχαν τα ιστολόγια όσων είναι εν ζωή.
Και η πληροφορία μού προσφέρθηκε αυτούσια, χωρίς μεσάζοντες, οι οποίοι μια ζωή παρουσιάζουν τα πράγματα όπως εκείνοι θέλουν.
Και είχα την ελευθερία να διαβάσω και το αντίπαλο δέος, και να πάρω τις αποφάσεις μου.

Είχα την ελευθερία.
Γιατί μου την έδωσε αυτό το μέσον.
Μην μου στέλνετε ερωτήσεις για το/ν οποιο(ν)δήποτε.
Τα γραπτά μιλούν από μόνα τους.
Ο καθένας μας έχει την ευθύνη του.
Ο άλλος δεν έχει κανένα δικαίωμα να κρίνει.

Αλλά και, κάποιες φορές, κανένα νόημα.
Ένα απλό παράδειγμα.
Μου ζητάτε να κρίνω ένα site που κατά την εγγραφή είχε την επιλογή "αιμομιξία";
Είστε σοβαροί;
Υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα εκφέρει και γνώμη;
Για ποιο;
Για το πλήθος των "ανδρών" που μπαίνουν για να αυνανίζονται καθημερινά, αδιαφορώντας;
Είστε σοβαροί;
Έχει σχέση το BDSM με αυτό;
Συνέλθετε!

Εάν κάποιοι χρησιμοποιούν το internet ως πτυελοδοχείο - δεν γράφω αυτό που θα έπρεπε... -, το να καθήσει κανείς να γράφει απόψεις, είναι σαν να το παίρνει και να το φοράει καπέλο.
Συνέλθετε!

Δεν θα αρνηθώ ότι στο BDSM ανήκουν άνθρωποι που δεν αξίζουν ούτε για φτύσιμο.
Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο στο BDSM;
Κι εγώ τι είμαι ακριβώς;
Η συνήγορος υπεράσπισης;
Έχετε τρελαθεί;

Το BDSM είναι ελευθερία.
Είναι να κάνεις με έναν άνθρωπο - ή και περισσότερους, αν γουστάρεις - ό,τι έχεις φανταστεί και ό,τι δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου.
Είναι συν.
Δεν είναι μείον.
Δεν σου αφαιρεί.
Σου προσθέτει.

Όποιος δεν έχει αυτόν τον τρόπο σκέψης, δεν ανήκει στο δικό μου πεδίο εξερεύνησης.
Πηγαίνετε να ρωτήσετε εκείνους.
Όχι εμένα.

Όχι, δεν βλέπω τους άνδρες σαν σκουπίδια.
Οι άνδρες είναι το ωραιότερο δημιούργημα τής φύσης.
Το ωραιότερο, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με το θαύμα.

Όχι, οι άνδρες δεν με κυνηγούν στους δρόμους, σκίζοντάς μου τα φουστάνια.
Σας διαβεβαιώ, πηγαίνω στην λαϊκή και επιστρέφω σώα και αβλαβής.
Το ίδιο και από το super market.

Όχι, δεν βλέπω τους σκλάβους σαν ζώα.
Ούτε σαν παιδιά μου.
Δεν είμαι ούτε μπόγιας, ούτε μανούλα.
Είμαι γυναίκα.

Όχι, δεν υποκλίνονται όλοι μέσα στο cm στην χάρη μου.
Δεν είμαι το "εικόνισμα τού cm" που όλοι θέλουν να προσκυνήσουν.

Τι είμαι;

[Γειά Σας Κυρία.Θα θέλατε έναν σκλάβο να Σας γλύφει τα πόδια,να τον σκίζετε,να τον φτύνετε,να του έχετε chastity belt χωρίς να τον αφήνετε να τελειώσει,να τον πατάτε με τα πόδια και τα τακούνια Σας,να τον χρησιμοποιείτε για cuckold και γενικά να τον κάνετε ότι θέλετε εσείς?Μπορείτε να με ξεφτιλίζετε και μαζί με φίλες Σας αν θέλετε και φυσικά και μαζί με τον άντρα Σας,να Σας υπηρετώ όσο Σας σκίζει.Περιμένω απάντησή Σας με διαταγές για το πώς θα γίνω το σκλαβάκι Σας.Αν δεν θέλετε κάτι από τα παραπάνω,εννοείται πως μπορείτε να με έχετε μόνο για να Σας γλύφω τα πόδια και να Σας τα ξεκουράζω με την γλώσσα μου όποτε και για όσο Εσείς θέλετε.]

Αυτό είμαι.
Ικανοποιημένοι;

Όχι, δεν πρόκειται να φύγω ποτέ από το cm.
Το έχω πει από την πρώτη στιγμή που μπήκα, και κανένα πουστράκι δεν πρόκειται να μου αλλάξει γνώμη, δείχνοντάς μου τον κώλο του. Κανένα διαταραγμένο ανθρωπάκι που θέλει να βγάλει τα απωθημένα του. Κανένα χαμαντράκι που κάνει τα πάντα ώστε να δει τα πόδια μου για να τον παίξει. Κανένα καθυ/στερημένο που του τρέχουν τα σάλια ακούγοντας μαστίγια την ώρα που διαβάζει το profile μου.

Το cm, για εμένα, είναι κεφάλαιο που θα αργήσει να αναλυθεί σε αυτό το blog.
Το cm, για εμένα, δεν είναι αυτά τα ανθρωπάκια.
Γιατί το BDSM, για εμένα, δεν έχει σχέση με ανθρωπάκια.
Το BDSM, για εμένα, έχει σχέση με ανθρώπους.
Με αληθινούς άνδρες και αληθινές Γυναίκες.

Αλίμονό μου, εάν με απέτρεπαν ή με φόβιζαν όλα αυτά.
Αλίμονό μου, εάν δεν τα είχα υπολογίσει.
Αλίμονό μου, εάν δεν ήξερα ποια είμαι και περίμενα τούς χρήστες ενός site να κάνουν την αναγνώριση.

Είμαι στο internet λόγω τού cm.
Αυτό το blog δεν θα υπήρχε χωρίς το cm.
Η ζωή μου δεν θα είχε αλλάξει χωρίς το cm.

Και την ζωή μου δεν την άλλαξαν αυτού του είδους οι χρήστες.
Δεν με αγγίζει η μάζα.

Τι με αγγίζει;

Σήμερα, όλη μέρα, προσπαθώ να μεταφέρω τα mail σας από εκεί σε Word.
Είμαι όλη μέρα μέσα στο cm.
Είναι απομεσήμερο και, παράλληλα, συνομιλώ με τον Godfather στο chat.
Εκείνος στην εργασία του.

Μέσα στην μεταφορά, ανοίγω αυτό το mail, που διαβάσατε, κατά λάθος.
Το αντιγράφω και του το στέλνω, στο ξεκάρφωτο.
Είχαμε σταματήσει να μιλάμε για λίγο.

["Αγαπητέ σκλάβε...
Το γράμμα σου με γέμισε χαρά, γιατί βρήκα επιτέλους συτό που ζητάω στη ζωή μου...
Να συνεχίσω?
Με χαλάει όμως η επιθυμία σου να μην σε αφήνω να τελειώσεις
Επιμένεις σ' αυτό?
Εγώ αντίθετα, επιθυμώ να έχεις πολλαπλούς και δυνατούς
[4/3/2011 3:31:57 μμ] Ο-Η "" λέει : οργασμούς...
...αντίθετα εγώ, θέλω να τελειώνεις πολλές φορές...
Μα είναι απλό! Θα πάει κατευθείαν στο Δαφνί...
[4/3/2011 3:34:24 μμ] Ο-Η "" λέει : "όσο για το κολαράκι σου, θα ξεκινήσουμε καταρχήν από ένα μικρό μπουκαλάκι
και στη συνέχεια θα αυξάνουμε τη διάμετρο, αλλά και το μήκος
μέχρι ολόκληρη νταμιζάνα
"πιστεύω ότι θα με κάνει αλήθεια περήφανη...
όταν δεν θα υπάρχει στην αγορά ΚΩΛΟΒΥΘΟΜΕΤΡΟ για να μετρήσει τη διάμετρο
"Θα πρέπει να γνωρίζεις επίσης, ότι η εταιρεία "ΕΔΡΑΣΙΣ_Χ.ΨΑΛΛΙΔΑΣ ΑΤΕ"
κατασκευάζει φρεατοπασσάλους
μεγάλης διαμέτρου
θα ξεκινήσουμε από ένα μικροπάσσαλο, διαμέτρου Φ200 κατά DIN 4128
Αλλά θα με κάνεις περήφανη, όταν περάσουμε στο
[4/3/2011 3:38:11 μμ] Ο-Η "" λέει : DIN 4014
που εξετάζει φρεατοπασσάλους
[4/3/2011 3:38:26 μμ] Ο-Η "" λέει : μεγάλης διαμέτρου
Νομίζω πάντως, ότι πρέπει να απαντήσετε στο παλληκάρι ....
[4/3/2011 4:15:35 μμ] Ο-Η "" λέει : Τι ζητάει ο καϋμένος?
[4/3/2011 4:15:47 μμ] Ο-Η "" λέει : ένα έμβολο για τον κώλο του...
Δηλαδή δεν θα του γράψετε?
[4/3/2011 4:17:30 μμ] Ο-Η "" λέει : και οι πάσσαλοί μου?
θα μείνουν χωρίς test?
[4/3/2011 4:18:08 μμ] Ο-Η "" λέει : ηνταμιζάνα μου ?
ένα μικρό μπουκαλάκι έστω?
ένα τοοοοοοοσο δα μικρούλι?
μια κοκακολίτσα?
δεν είσαστε καθόλου εντάξει!
[4/3/2011 4:19:20 μμ] Ο-Η "" λέει : αντε μωρέ
[4/3/2011 4:19:23 μμ] Ο-Η "" λέει : !!!
[4/3/2011 4:19:30 μμ] Ο-Η "" λέει : ουτε καν κουμπαρας?
[4/3/2011 4:20:45 μμ] Ο-Η "" λέει : ένα μικρό σκουποξυλάκι?
]

Αυτός ο άνθρωπος - και δυο χούφτες ακόμη κι άλλοι σαν αυτόν - είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για εμένα.
Αυτόν τον άνθρωπο τον γνώρισα στο cm.
Κι αυτός ο άνθρωπος μου στάθηκε - και μου στέκεται - όλον αυτόν τον δύσκολο καιρό.

Τρεις μήνες είχα ξεχάσει πως είναι να γελάς.
Και σήμερα με έκανε να γελάσω τόσο δυνατά...

Λοιπόν;...

Ας ξαναγυρίσουμε στις εξαιρέσεις.
Καμμιά φορά, το να κοιτάς ένα δέντρο είναι πολύ πιο σημαντικό από το να κοιτάζεις το δάσος.
Στο δάσος μπορεί να χαθείς.
Στο δέντρο, όμως, μπορείς να αφήσεις το σημάδι σου.
Κι αμέσως γίνεται το "δικό σου" δέντρο.

Θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια.
Ξέρω ότι δεν έχω ζητήσει την άδειά του για να μεταφέρω τα γραπτά του από το chat.
Ξέρω, όμως, ότι δεν θα θυμώσει αύριο.
Γιατί θέλω να του πω, ότι εκείνος - όπως και κάποιοι άλλοι, λίγοι αλλά σημαντικοί - είναι μέρος τού θησαυρού μου από site τού επιπέδου χρηστών τού cm.

Και θέλω και να το πω σε εσάς.
Σε όλους εσάς που νομίζετε ότι μπορεί οι άνθρωποι να χαρακτηρίζονται από κάτι άλλο.
Ή από κάποιον άλλον.
Ο καθένας χαρακτηρίζεται από τον λόγο του και τις πράξεις του.
Και όταν δεν έχεις να πεις κάτι καλό για κάποιον, είναι προτιμότερο να μην λες τίποτα.
Γιατί ό,τι κι αν πεις, χαρακτηρίζει εσένα.
Όχι εκείνον.

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλους εκείνους που, μετά από το τελευταίο post, στέλνουν τις ανησυχίες τους και τις ευχές τους για εμένα.
Τις ευχές σας τις έχω ανάγκη.
Τις ανησυχίες να τις βάλετε εκεί που ξέρετε.

Είμαι μια χαρά, και σκοπεύω να σας θάψω όλους.

Θα επανέλθω.