Χμ...Δεν έχουμε τελειώσει με το cm...
Στην αρχή τής δημιουργίας τού blog, έχω ξαναπεί, νόμιζα πως αυτό θα ήταν σύντομο και θα προκαλούσε το ενδιαφέρον - ίσως - μόνο των BDSM-er. Είχα 5-10 πράγματα στο μυαλό μου, όποιος ήθελε, με γνώριζε από το site, θα μου έστελνε τα σχόλιά του εκεί. Κάτι που δεν ξέρετε οι περισσότεροι, είναι ότι κάθε μήνα έγραφα ένα μικρό κείμενο στα ημερολόγιά του. Κι αυτό γινόταν η αφορμή για κάθε είδους σχόλια. Οπότε δεν υπήρχε λόγος για ηλεκτρονική διεύθυνση. Το μόνο που δεν ήθελα, ήταν να μου γεμίζουν κι έναν άλλον λογαριασμό με μαργαριτάρια. Στο cm μπλοκάρω. Στο e-mail δεν θα μαζευόταν η κατάσταση.
Τελικά, το blog δεν το διαβάζουν μόνον όσοι ανήκουν στο BDSΜ. Τελικά, στο blog δεν γράφω μόνο για τους BDSM-er. Τελικά, το blog έχει καταλήξει να είναι Ben-Hur! Και, τελικά, εκεί που ήταν να κρατήσω τους χρήστες τού cm μακριά από το blog, κατάφερα να φέρω τους αναγνώστες τού blog στο cm! Και να μην έλεγα ότι είμαι ξανθιά, δεν θα το καταλαβαίνατε;
Χαμογελάω όταν διαβάζω τα mail σας. Σκέφτομαι πως ήταν τα πράγματα πριν 3 χρόνια και πως ήρθαν τώρα. Που από το "Κυρία, μού πηδάτε τον κώλο;" περάσαμε στο "Αφέντρα ΒΒ, είσαι super!" και από το "Κυρία, έρχομαι το Σ/Κ Αθήνα. Πόσα ζητάτε για να σας γλύψω τα πόδια, μόνο;" στο "Πες τα, χρυσόστομη!". Και, όπως είδατε, που και που, μου έρχονται και τα παλιά καλά, που είχαν σταματήσει για κάποιο διάστημα. Κι επειδή άνοιξα μερικά από τα νέα mail να τους ρίξω μία ματιά, μερικοί σοκαριστήκατε. Πως μπορούν να το κάνουν αυτό σε Εμένα, κτλ. Μπορούν. Και το κάνουν γιατί με βρίσκουν μέσα. Αλλιώς στ' αρχείδια τους. Θα έπρηζαν άλλες.
Και είμαι μέσα, γιατί εσείς στέλνετε mail. Και έχω την εντύπωση πως δεν θα σταματήσει αυτό. Διότι για να σταματήσει, θα πρέπει να την γράψω την διεύθυνση κάτω από το profile. Που αυτό σημαίνει, από την επομένη θα γίνει τής πουτάνας στο spam. Που αυτό σημαίνει, όλοι cm. Που αυτό μεταφράζεται στο "Πούστηδες και παλληκάρια, γίνανε μαλλιά-κουβάρια"... Κι άντε να σας ξεμπερδεύω...
Υπάρχουν κάποιοι που είναι φανατικοί με το blog. Δεν ξέρω γιατί. Όχι, αυτοί δεν γράφουν στο cm, είναι tech-freaks και τα βρίσκουν όλα με την όσφρηση! Και κάθε φορά - ένας, ιδίως... - μου στέλνουν mail με στατιστικά, και πόσο ανεβαίνει, και πόση επισκεψιμότητα. Ας χαλαρώσουμε λίγο εδώ. Αυτός ο "ένας, ιδίως..." γράφει κάθε φορά - μα κάθε φορά - πως το Google δεν μπορεί να λέει ψέματα γιατί δεν έχει κανένα συμφέρον, και, με ιδιαίτερη χαρά, πως η μέτρηση στο blog δεν αφορά τους αναγνώστες του αλλά τις εμφανίσεις τού profile. Που αυτό σημαίνει, ότι η επισκεψιμότητα, έως σήμερα, είναι, τουλάχιστον, η 3πλάσια. Και να βάλω "οπωσδήποτε" μετρητή, για να το διαπιστώσω.
Παλληκάρι μου,
εάν αυτό το λες για καλό, καλό να σε βρει. Αλλά εγώ περίμενα την ημέρα που η επισκεψιμότητα θα αρχίσει να πέφτει... Γιατί αυτή η μέρα έχει έρθει εδώ και λίγο καιρό. Και είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις. Κι ας μην το λες. Γι΄αυτό, μην αναλώνεσαι. Ίσως κι εδώ να τα σκατώσω, τελικά, όπως με τις διευθύνσεις, αλλά - από ό,τι φαίνεται - το πράγμα πάει καλά. Δεν είχα ποτέ σκοπό να είμαστε πολλοί. Λίγοι ήθελα να είμαστε. Και θα γίνουμε. Πίστεψέ με... Όσο για τις 3-4.000. Τι σημασία έχει πόσοι; Σημασία έχει ποιοι. Σε κάθε περίπτωση, όμως, σε ευχαριστώ για όλες τις αναλύσεις που μου στέλνεις και τις Αλεξίες σου. Αλλά τσάμπα πάνε. Δεν καταλαβαίνω και πολλά. Και που τα ψιλοκαταφέρνω με αυτό το blog, θαύμα είναι. Άλλοι, που θαυμάζω, έχουν και κάτι μαγικά, που βάζεις τον κέρσορα από πάνω και σου δίνει την εξήγηση. Ξέρεις πόσο θα ήθελα να το κάνω κι εγώ αυτό; Να σταματήσουν κάποιοι από το εξωτερικό να μου στέλνουν "Excuse me, Ma'am... What is 'μαλακοκαύλης'?".
Και δεν χρειάζομαι μετρητές.
Blog είναι.
Όχι ρολόϊ τής Δ.Ε.Η., παλληκάρι μου.
Και πάμε ξανά σε όσους βραχυκυκλώνουν με τους χρήστες τού cm.
Γιατί τρελαίνεστε;
Γιατί έχω την εντύπωση ότι νομίζετε πως όλοι - μαζί τους κι εγώ - είμαστε διαφορετικοί, στην όψη, από τους άλλους;
Ποιος σας είπε ότι διαφέρουμε;
Ποιος σας είπε ότι όσοι ανήκουμε στο BDSM κυκλοφορούμε σαν τους ΕΜΟ;
Ότι μπορεί κανείς να μας δείξει με το δάκτυλο;
Ξεκολλήστε!
Στο ΒουΔουΣουΜου, μπορεί να ανήκει η ανηψιά σας, ο κουμπάρος σας, ο ίδιος σας ο άνδρας. Νομίζετε πως είναι διαφορετικοί; Σε τι; Έχουν τον κώλο μπροστά; (Αν και για κάποιους θα ήταν μεγάλη ευκολία, τώρα που το σκέφτομαι...). Είστε σίγουροι πως ξέρετε τις σεξουαλικές προτιμήσεις όλων όσων γνωρίζετε; Εσείς λέτε τις δικές σας; Είστε σίγουροι πως ξέρετε τις πραγματικές επιθυμίες όλων όσων γνωρίζετε; Εσείς λέτε τις δικές σας; Εάν σας άφηναν ελεύθερους σε ένα site γνωριμιών, ανώνυμους, και σας έλεγαν να γράψετε ό,τι πραγματικά ζητάτε από έναν σύντροφο, πιστεύετε πως θα ήταν πολύ διαφορετικό; Δηλαδή, ok, μπορεί να μην θέλατε να σας βαράνε, να σας κουτουλάνε στον τοίχο. Εμένα με ρωτήσατε τι θα ένοιωθα εάν διάβαζα, για παράδειγμα: "Θέλω έναν άνδρα να με χαϊδεύει όλη μέρα, να μου λέει πόσο με αγαπάει, να κοιτάζουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα, και να πετάμε άμμο ο ένας στον άλλον, στέλνοντας φιλιά στον αέρα"; Ή "Θέλω έναν άνδρα να με φωνάζει 'μωρό μου', 'αγάπη μου' και ό,τι υποκοριστικό τελειώνει σε -άκι και -ίτσα";
Θέλετε να μάθετε;...
Πιστέψτε με.
Δεν θέλετε να μάθετε...
Καταλαβαίνω ότι το ρωτάτε από θέμα ακρότητας/χυδαιότητας μερικών.
Και;
Θα σταματήσουμε, οι υπόλοιποι, να υπάρχουμε, γιατί κάποιοι έχουν βρει καταφύγιο στο ΒουΔουΣουΜου και, κατ' επέκτασιν, στο cm;
Και τι;
Θα φτιάξουμε τον κόσμο;
Λοιπόν, μακάρι να γινόταν.
Αλλά δεν γίνεται.
Είπαμε.
Ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι μόνο στον εαυτό του.
Σε κανέναν άλλον.
Κάποια στιγμή, θα καταλάβετε ότι το πρόβλημα είναι αλλού.
Και όχι σε αυτούς που λένε ό,τι σκέφτονται.
Αλλά σε όποιους λένε άλλα αντί άλλων, μέχρι να σε πείσουν για κάτι που δεν είναι.
Τα λεγόμενα "πουστράκια".
Αφήστε τούς χυδαίους να λένε χυδαιότητες.
Να φοβάστε εκείνους που λένε τα καλύτερα, και είναι οι χειρότεροι.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το BDSM.
Σκεφτείτε το...
Πάρα πολλές απορίες για το εάν "δεν νοιώθω ότι προσβάλλομαι μέσα στο cm;".
Όχι.
Πάλι θα γράψω ό,τι έγραψα και στο προηγούμενο post.
Το τι κάνει ο καθένας, αλλά και πως το κάνει, είναι δικό του θέμα.
Όχι δικό μου.
Το εάν κάποιος θέλει να με χαρακτηρίσει κάπως, επειδή ο διπλανός μου βγάζει τις μύξες του και τις κολλάει κάτω από το κάθισμά του, είναι πάλι δικό του θέμα.
Εγώ κάνω αυτό που κάνω, όπως το κάνω, με όποιους έχω επιλέξει να το κάνω.
Και το cm δεν ελέγχεται από εμένα.
Αλλά και να το προχωρήσουμε λιγάκι.
Και να είχα την δυνατότητα, δεν θα το έκανα.
Όχι, δεν θα το έκανα.
Εάν επέβαλλα στον καθένα πως θα γράψει κάτι ή πως θα το ζητήσει, με ποιον τρόπο θα ξεχώριζα όσους μου άρεσαν;
Πως θα μπορούσατε εσείς να ξεχωρίσετε κάποιον, όταν όλοι θα ήταν ντυμένοι με το ίδιο κοστούμι;
Και να πω και το σημαντικότερο.
Για εμένα, πολύ λίγα πράγματα με πειράζουν.
Βρίσε με όσο θέλεις.
Χτύπησέ με, δεν με νοιάζει.
Μην μου πειράξεις δικό μου άνθρωπο, μόνο...
Θα σου γαμήσω το μουνί που σε πέταγε.
Το μουνί που σε πέταγε.
Ο σαδισμός σάς έχει κάνει εντύπωση.
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να χτυπά έναν άλλον.
Εάν ρωτάτε εμένα, με ευχαρίστηση.
Αρκεί να έχω απέναντί μου κάποιον που να νοιώθει την ίδια.
Για τους υπόλοιπους, δεν γνωρίζω.
Μπορώ να καταλάβω το πως σας φαίνεται.
Λίγο αδιανόητο, ε;
Ναι, η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να το εξηγήσεις.
Θα προσπαθήσω, όμως, σύντομα.
Και νομίζω πως θα σας καλύψω.
Και θα κλείσω με το καλύτερό μου.
Τους άνδρες.
Κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν πως γίνεται να μου αρέσει κάποιος, και να θέλω να τον βασανίζω. Μήπως, τελικά, κατά βάθος τον μισώ. Μήπως έχω βιώσει κάτι που μου βγάζει έναν άκρατο θυμό στις στιγμές μαζί του. Μήπως και, τελικά, δεν μου αρέσουν οι άνδρες.
Χαμογελάω...
Λοιπόν, για εμένα, ο άνδρας (πρέπει να) είναι ένα καυτό σίδερο.
Αλλά εγώ δεν είμαι ο κουβάς με το νερό, δίπλα του.
Είμαι η σφύρα και ο άκμωνας, μαζί.
Και δεν τον αφήνω, μέχρι να πάρει το σχήμα που θέλω.
Ελπίζω τώρα να χαμογελάτε κι εσείς...
