tag:blogger.com,1999:blog-82109288856019005092024-02-20T02:38:31.028+02:00BDSM BéBéLifestyle Sensual MistressMistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comBlogger242125truetag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-58057740331907070332012-06-01T23:37:00.001+03:002012-06-01T23:45:28.191+03:00The Power Of Love<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIpEr3mASzJuiY4FmjtgEWuTocgvptkSYk3jeVzDNzGxsVnis6GrmakXrXwiZqQF2c_nlgkvsP5bRlPZ4hdQ44gMKm8hyh0hLxaJlFK-KHug7DoSnonX5bH1c4hfVGVWQPxXcLPJVs9SN8/s1600/olv9453g6ct.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIpEr3mASzJuiY4FmjtgEWuTocgvptkSYk3jeVzDNzGxsVnis6GrmakXrXwiZqQF2c_nlgkvsP5bRlPZ4hdQ44gMKm8hyh0hLxaJlFK-KHug7DoSnonX5bH1c4hfVGVWQPxXcLPJVs9SN8/s320/olv9453g6ct.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Αγαπημένη μας Νανά!!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Είμαστε ένα ζευγάρι η Χ(</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) και ο Π(</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) και σου γράφουμε για να σου πούμε ότι σε διαβάζουμε ανελλειπώς και με τρέλα! Το blog σου είναι τέλειο!!!! Θεωρούμε ότι είσαι σπάνια περίπτωση για ίντερνετ και το εννοούμε! Θέλουμε να γράφεις πιο συχνά και να μιλάς για όλα! Μας ενδιαφέρει η άποψη σου για τα πάντα! Είσαι πολύ εντάξει άτομο και τα λες όλα στα ίσια! (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Σου γράφουμε για να σου πούμε την δική μας ιστορία και πως σε γνωρίσαμε.</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Εμείς γνωριστήκαμε στο λύκειο σε ηλικία 17 χρονών και τώρα είμαστε 20 και σπουδάζουμε μαζί στην ίδια σχολή! (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Τον τελευταίο χρόνο μένουμε και μαζί! Ερωτευτήκαμε ο ένας τον άλλο αμέσως αν και είχαμε και κάποια μικροπροβληματάκια αλλά αυτά μας έκαναν να πιστέψουμε ο ένας στον άλλο. Όλοι έλεγαν ότι θα χωρίσουμε γρήγορα χωρίς να μας λένε το γιατί χωρίς να υπάρχει λόγος. Αλλά εμείς είμαστε μαζί και μένουμε και μαζί και ενώ λέγαμε ότι αυτό μπορεί να ήταν το τέλος βλέπουμε ότι είναι η αρχή! Κάνουμε πολλά περισσότερα πράγματα μαζί και είναι όλα πολύ διαφορετικά. Ο Π(</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) είναι πολύ καλός καμιά σχέση με τα άλλα αγόρια. Βοηθάει σε όλα συμμετέχει στα πάντα χωρίς κόλλημα. (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">)</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Οι δικοί μας μας λένε ότι αυτό θα τελειώσει μετά το πανεπιστήμιο και ότι αυτοί οι έρωτες δεν κρατάνε αλλά εμείς δεν τους πιστεύουμε. (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Σκεφτήκαμε να γράψουμε σε εσένα που τα ξέρεις όλα για τις σχέσεις γιατί η γνωριμία μας με σένα είναι καρμική! Ξέρεις πότε σε βρήκαμε? Ψάχναμε να πάρουμε πράγματα…… για την κρεβατοκάμαρα και όπως πατήσαμε BDSM βρήκαμε το blog σου που βγήκε στην πρώτη σελίδα!!! Είπαμε υπάρχει άτομο που γράφει για το BDSM και μάλιστα γυναίκα?!!! Και τι νομίζεις λέγαμε όταν ψάχναμε για πράγματα?! Να ξέραμε κάποιον ή κάποια που να μην είναι τρελοί ή να έχουν απωθημένα να μιλήσουμε! Και νασαι!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Στεναχωρηθήκαμε πολύ με τον Χ! Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και σ’ αγαπούσε! Αν ζούσε τώρα θα είχατε παντρευτεί στάνταρ! Και θα ήσασταν και τέλειο ζευγάρι! (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Θέλουμε να σε ρωτήσουμε για εμάς πολλά πράγματα και αν μας απαντήσεις ποτέ θα σου στείλουμε και άλλα!!!!! Καταρχάς θέλουμε να σε ρωτήσουμε σαν ζευγάρι απλό και μετά σαν ένα ζευγάρι που θέλει να ασχοληθεί με το BDSM. (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">)</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Σαν ζευγάρι θα θέλαμε να μας συμβουλέψεις. Αγαπιόμαστε πολύ και είμαστε πολύ δεμένοι. Όχι ότι δεν έχουν προσπαθήσει να μας χωρίσουν με διάφορους τρόπους αλλά δεν τα κατάφεραν. (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Λένε ότι είμαστε μικροί, ότι όλα θα αλλάξουν σε μερικά χρόνια και ότι νοιώθουμε τώρα κάποια στιγμή θα σταματήσει λόγω ηλικίας. Τα πιστεύεις κι εσύ αυτά? Τι θα έλεγες σε ένα ζευγάρι σαν εμάς? Είμαστε καταδικασμένοι? Το ότι μένουμε μαζί θα το κάνει χειρότερο? Υπάρχουν κόλπα ή μυστικά? Μπορείς να μας βοηθήσεις? Εσύ δεν μασάς τα λόγια σου! Πες μας!!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Και τώρα σαν ζευγάρι που θέλει να ασχοληθεί με το BDSM. Εμείς δεν είμαστε σαν εσένα με τον Χ. Είμαστε πολύ απλοί. Λέμε εδώ και αρκετό καιρό να κάνουμε διάφορα πράγματα και όταν το ψάξαμε στο ίντερνετ βρήκαμε ότι αυτό λέγεται BDSM. Αλλά εμείς δεν είμαστε ακριβώς έτσι. Δλδ θέλουμε να κάνουμε πράγματα όχι μόνο ο ένας αλλά ο ένας στον άλλον. Βρήκαμε ότι αυτό λέγεται switch ισχύει? Ρωτάμε γιατί δεν αισθανόμαστε έτσι αλλά ούτε έτσι και αλλιώς! Μήπως το switch δεν είναι ο σωστός όρος για μας? Μήπως αλλάξει κάτι στην σχέση μας? Πες μας και σου υποσχόμαστε ότι δεν θα κάνουμε τίποτα πριν μας απαντήσεις!!!! Έχεις τον λόγο μας!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">(</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Πρέπει να σου πούμε ότι δεν έχουμε απωθημένα ή δεν μισούμε ο ένας τον άλλον κατά βάθος και ψαχνόμαστε γι' αυτό. Νομίζουμε ότι είναι ωραίο να κάνεις διάφορα με τον σύντροφο σου! Γιατί δεν θέλουμε να σε ξενερώσουμε αλλά εμείς κοιμόμαστε αγκαλιά κάθε βράδυ και αν δεν έρθει ο ένας στο κρεβάτι ο άλλος δεν μπορεί να κοιμηθεί! Έχουμε χωρίσει λίγες φορές και δεν κλείσαμε μάτι! Μιλούσαμε στο msn μέχρι που μας έπαιρνε ο ύπνος με τα ακουστικά!!! Μόνο έτσι κοιμόμαστε όταν πρέπει να χωρίσουμε!!! Δεν υπάρχει κάτι που δεν κάνουμε μαζί! Το βρίσκεις πολύ γελοίο αυτό? Μία φορά πριν μείνουμε μαζί έπρεπε να πάμε σε διαφορετικές γιορτές και στείλαμε ο ένας sms στον άλλον για να βρεθούμε σε ξενοδοχείο να κοιμηθούμε μαζί τουλάχιστον!!!! Ξενερώνεις? (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">)</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">(</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) Πες μας την γνώμη σου για εμάς please!!!! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε εμπιστευόμαστε!!! Εσύ δεν θα μας πεις μ@λ@κίες!!! Θα μας πεις την αλήθεια!!! Σου στέλνουμε και τα τηλέφωνά μας αν θέλεις να συναντηθούμε κιόλας!!! (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">)</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Θα διαβάζουμε για πάντα το blog σου και να ξέρεις ότι σε σκεφτόμαστε με τις πιο θετικές σκέψεις!!! Νασαι πάντα καλά!!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Με αγάπη!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Χ (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">) – Π (</span><span style="color: red; font-size: x-small;">…</span><span style="font-size: x-small;">)</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">P.S. Μη μας ξεχάσεις!!!!!</span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτά είναι… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Παιδιά μου. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Δυστυχώς δεν μπορώ να αφήσω το μέρος τού mail σας που αναφέρεται στις λεπτομέρειες τής σχέσης σας, και λυπάμαι γι' αυτό, διότι είναι το ωραιότερο σημείο… Αλλά όπως και να ‘χει. Χαίρομαι που υπάρχουν ζευγάρια σαν εσάς. Και χαίρομαι περισσότερο για τον Π, διότι είναι, μάλλον, φαινόμενο! (Αν και με τις σημερινές κοπέλες, μάλλον είσαι κι εσύ, Χ…). </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Είστε 3 χρόνια μαζί. Ουσιαστικά και κυριολεκτικά… Τώρα μένετε και μαζί. Δύσκολα πράγματα αλλά, μάλλον, σε εσάς ταιριάζουν τα δύσκολα, απ’ ό,τι κατάλαβα από εκείνα που δεν δημοσιεύονται. Θα είμαι απλή και κατανοητή, και ελπίζω πως ό,τι γράψω να αποτελέσει απάντηση και για άλλα ζευγάρια. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Είστε μικρά. Ναι. Όταν ερωτευόμαστε σε αυτές τις ηλικίες σχεδόν ποτέ δεν κρατάει. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είσαι πολύ κολλημένος για να μην χωρίσεις κάποια στιγμή. Κι αυτό είναι πάρα πολύ λογικό. Όταν μεγαλώνουμε, αλλάζουμε. Και οι ηλικίες που συντελούνται οι περισσότερες αλλαγές είναι οι δικές σας. Οπότε, δικαίως τού λόγου να σας λένε ό,τι σας λένε. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι μιλούν με την λογική. Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι μιλούν με την ζήλια… Διότι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εάν ήταν να μην κρατήσει αυτή η σχέση δεν θα προχωρούσε. Θα λίμναζε. Αυτός είναι ένας λόγος που κάποιοι κάνουν σχέση, ασχέτως ηλικίας, όμως. Θέλω να πω, ότι κάποιοι ψάχνουν κάποιον απλά για να είναι με κάποιον, για να μην είναι μόνοι. Αυτό, ως κριτήριο από μόνο του, είναι κατάντια. Να είστε βέβαιοι ότι τα περισσότερα ζευγάρια – που κάποιοι ηλιθίως ζηλεύουν – μένουν μαζί για να μένουν μαζί. Και αυτό είναι πρόβλημα. Η σχέση όταν δεν εξελίσσεται, πεθαίνει. Και αυτοί που αρκούνται ή – ακόμα χειρότερα – αρέσκονται σε κάτι τέτοιο, είναι άρρωστοι. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Η δική σας σχέση δεν προχωράει. Πετάει. Αυτό σημαίνει ότι τής έχετε δώσει φτερά. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Διότι σε αυτή την ηλικία – αφού όλοι έχουν φαγωθεί με αυτή, όπως λέτε – θα έπρεπε να τα είχατε τινάξει όλα στον αέρα. Εσείς, ωστόσο, είστε μαζί. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το κάθε ζευγάρι ή το διαλύουν ή το κάνουν πιο δυνατό. Μέσο αποτέλεσμα δεν υπάρχει εδώ. Το να μένετε μαζί, ναι, είναι κρίσιμο. Και ας δούμε γιατί.
Όταν ένα ζευγάρι συναντιέται μόνο βράδια ή φεύγει μόνο Σαββατοκύριακα, φροντίζει όλα να είναι τέλεια. Ο γκόμενος θα ξυριστεί κόντρα, η γκόμενα θα κάνει το τέλειο μακιγιάζ. Όλα είναι ιδανικά. Θα είναι μακριά τις περισσότερες ώρες, οπότε όταν θα βρίσκονται όλα θα είναι ειδυλλιακά.<br />
<br />
Ναι.<br />
Αλλά και σκηνοθετημένα...</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όταν ένα ζευγάρι θα μείνει μαζί, και ο γκόμενος θα μείνει αξύριστος, και η γκόμενα θα μουντζουρωθεί. Κι αυτό – ιδίως στις ηλικίες σας – είναι τρελή ξενέρα… Δυστυχώς ή ευτυχώς, όσο πιο μικρός είναι κάποιος – όχι απαραίτητα ηλικιακά… - τόσο πιο πολύ στηρίζεται στην εικόνα. Εσείς την καταρρίψατε. Και είστε ακόμη μαζί. Διότι το να μένεις μαζί με κάποιον που αγαπάς - όχι την μούρη του ή τον κώλο του - σημαίνει ότι σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις πράγματα απλά και καθημερινά, που κανείς από εκείνους που στηρίζονται στην εικόνα δεν μπορεί να αντέξει. Αυτά, όμως, τα απλά και καθημερινά πράγματα έχουν αξία, και δένουν περισσότερο το ζευγάρι που δεν μασάει και τα θέλει όλα. Αυτό μπορεί να είναι το πρωϊνό στο κρεβάτι, η ετοιμασία τού βραδυνού, τα σχέδια για την επόμενη μέρα, η συζήτηση για το οτιδήποτε. Το να μοιράζεσαι πράγματα και δραστηριότητες με κάποιον που αγαπάς, δεν γίνεται ποτέ από απόσταση. Διότι δεν σου αρκεί. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ναι, αυτό μπορεί να τελειώσει μετά το πανεπιστήμιο. Και; Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Όσο, όμως, κρατήσει να έχει αξία. Και όταν τελειώσει, να έχετε να λέτε γι' αυτήν την σχέση. Εάν είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας και ειλικρινείς με την σχέση, σας διαβεβαιώ, ακόμη κι αν τελειώσει το ερωτικό στοιχείο, θα είστε πάντα πολύτιμοι ο ένας για τον άλλον. Διότι θα έχετε ζήσει κάτι αληθινό και με αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχουν κόλπα και μυστικά. Υπάρχει μόνον η αλήθεια. Και ανάλογα με το πόσο αληθινοί θα είστε ο ένας απέναντι στον άλλον, τόσο πιο αληθινή θα είναι και η ίδια η σχέση σας. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτό που έχω εγώ να πω, είναι απλό. Μην αφήνετε τίποτα να μπει ανάμεσά σας. Οτιδήποτε λογίζεται ως τρίτο, πρέπει να μένει έξω από την σχέση. Το πρόβλημα υπάρχει κυρίως με τις κορίτσια. Αυτό το λέω σε εσένα Χ… Κάτι κολλητές, κτλ… Ωραία είναι να έχεις φίλες που τις αισθάνεσαι σαν αδερφές. Αλλά έξω από την σχέση. Τα κορίτσια έχουν την τάση να μιλούν για όλα στις φίλες τους, ακόμη και για τις σχέσεις τους. Τα αγόρια δεν το κάνουν ποτέ. Το αγόρι εάν μιλήσει για γκόμενα στους φίλους του, σημαίνει ότι την έχει για τον πούτσο καβάλα. Για την κοπέλα που αγαπάει, δεν μπορείς να του πάρεις λέξη. Αν υποθέσουμε ότι η σχέση είναι ένας ζωντανός οργανισμός, το να διαρρέουν ακόμα και τα παραμικρά διαμειφθέντα, ισοδυναμεί με αιμορραγία της. Και αν προσπαθούμε να προστατεύσουμε και να διαφυλάξουμε την σχέση μας από κακόβουλους τρίτους - στους οποίους δεν έχουμε δώσει ποτέ δικαίωμα - με το να τους «βάζουμε μέσα» στην σχέση, είναι σαν να τους δίνουμε το μαχαίρι από την κόψη για να αφαιρέσουν κάποιο κομμάτι της. Η καλώς περιφρουρημένη σχέση, είναι μία σχέση που δεν λυγίζει ούτε μπροστά στο μεγαλύτερο εμπόδιο. Αφήστε τις κολλητές. Η σχέση δυναμώνει με τον διάλογο ανάμεσα στους δύο και την σιωπή όταν συναντά τρίτους. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Χμ… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Φτάσατε και στο BDSM… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Λοιπόν, για να φτάσετε μέχρι την δική μου πόρτα, σημαίνει ότι έχουν προηγηθεί πολλά. Πολλά περισσότερα από όσα μου γράφετε. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Και χαίρομαι ιδιαίτερα. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Πρέπει, όμως, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Είστε πολύ απλοί… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Χμ… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Κι εγώ τι είμαι; </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Σύνθετη; </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Θέλετε να κάνετε «πράγματα» ο ένας στον άλλον. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ok. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ησυχάστε. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Δεν είστε… switch. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αν ήσασταν switch, δεν θα είχατε την σχέση που έχετε. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Βασικά, δεν θα ήσασταν καν ζευγάρι… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Switch, είναι το άτομο εκείνο που ζει με ρόλους. Με άλλα λόγια, εκείνο που γουστάρει το θέατρο. Με άλλα λόγια, εκείνο που υποκρίνεται. Με άλλα λόγια, εκείνο που δεν είναι αυθεντικό. Μπορεί να σας χρησιμεύσει σαν playmate – εάν το χοντρύνετε το πράμα, αυτό είναι… -, με την προϋπόθεση ότι σας αρέσει το θέατρο και δεν σας πειράζει το ότι ο απέναντί σας αλλάζει διαθέσεις όπως το κουμπί τού πλυντηρίου: «σήμερα πλένω στους 60 τα μπαμπακερά, αύριο λέω να βάλω τα κουρτινάκια τής κουζίνας στους 30». Ο άνθρωπος που είναι και έτσι και αλλιώς, δεν είναι σταθερός, δεν είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης. Ούτε για παιχνίδια, αν με ρωτάτε. Όχι, δεν είστε κουμπάκια. Είστε ζευγάρι. Ένα ζευγάρι που θέλει να δοκιμάσει όλες τις διαστάσεις τού sex. Και αυτό είναι μαγικό. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να διαβάσετε πράγματα που θα αξιολογήσετε ως σοβαρά – μιλάμε για το internet τώρα… - και να μην βιαστείτε. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Σε ό,τι αφορά τις πρακτικές τού BDSM. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
(Διαβάστε πολύ προσεκτικά). </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Υπάρχουν kit για αρχάριους. Προτιμήστε αυτά, για αρχή. Αγοράστε ό,τι σας αρέσει, μαζί. Την ώρα που θα κάνετε την λίστα σας, να λέτε τι σκέφτεστε ο ένας στον άλλον για ό,τι βλέπει. Τα αντικείμενα που είναι για προχωρημένους θα τα καταλάβετε. Προσπεράστε τα. Μην αφήσετε να σας απογοητεύσει κάτι για το οποίο – ενδεχομένως – να μην έχει έρθει η ώρα του. Αλλά και να το απορρίψετε μετά, θα έχετε μία σχετική εμπειρία. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ό,τι και αν κάνετε – μα ό,τι κι αν κάνετε – <i>μεγάλη προσοχή</i> στο κεφάλι. Δεν θα σας πω «πάρετε αυτό» ή «μην πάρετε το άλλο». Έχετε, απλά, τον νου σας… Οτιδήποτε έχει να κάνει με χτύπημα, να είναι περιορισμένο στα οπίσθια, στην πλάτη και στους απαγωγούς. <i>Πουθενά</i> αλλού. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Κάθε φορά που θα ξεκινάτε να κάνετε το οτιδήποτε, να το έχετε συζητήσει πρώτα, και όχι στο κρεβάτι. Βγείτε, πηγαίνετε κάπου να φάτε, και μιλήστε. Μιλήστε όσο περισσότερο μπορείτε. Μην αφήσετε τίποτα να εννοείται. Να είστε ξεκάθαροι, ειλικρινείς, και να μην φοβάστε. Αυτό που εσάς σας φέρνει σε δύσκολη θέση να το πείτε, τον άλλο μπορεί να τον κάνει ευτυχή… Αλλά και να μην του αρέσει, θα ξέρετε τι πρέπει να σεβαστείτε. Ορίστε μία λέξη και μία κίνηση, που θα σηματοδοτεί τα όρια τής αντοχής σας ή της αρέσκειάς σας. Μην νομίζετε ότι ό,τι σας αρέσει στην θεωρία θα σας αρέσει και στην πράξη. Αλλά μην νομίζετε και ότι ό,τι απορρίπτετε όταν το δοκιμάσετε δεν θα σας αρέσει… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όταν βρεθείτε στο κρεβάτι, μετά από κάθε βήμα που θα πράττετε, θα σταματάτε. Ρωτήστε τον άλλον εάν του αρέσει, εάν αισθάνεται άνετα, εάν άλλαξε γνώμη. Μην αφήσετε τίποτε να σας παρασύρει, όσο και αν το θέλετε, αν δεν ξέρετε πριν πως αισθάνεται εκείνος που θα το υποστεί. Να είστε ειλικρινείς. Ούτε για μία στιγμή να μην σκεφθείτε ότι μπορεί να τον ξενερώσετε ή να τον απογοητεύσετε. Το BDSM δεν είναι παιχνίδι με κούκλες. Είναι συναισθήματα, αισθήσεις ανθρώπινες. Χαρτογραφήστε την διέγερση ή την δυσφορία τού συντρόφου σας. Λάβετε υπ’ όψιν σας, ότι θα υπάρξουν και φορές που θα κάνετε κάτι για τον άλλον. Όχι από παραχώρηση ή καλοσύνη. Αλλά γιατί θα τον δείτε να αντλεί τόση ευχαρίστηση, που – ενδεχομένως – η δική σας να είναι περισσότερη. Αλλά μην κάνετε <i>τίποτα </i>που δεν θα προκαλέσει, με τον οποιονδήποτε τρόπο, ευχαρίστηση και στους δύο. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όταν ξεπεράσετε το αρχικό στάδιο – εάν σας αρέσει το BDSM – θα δείτε ότι τα πράγματα θα τρέξουν από μόνα τους. Και όσο περισσότερο θα σας αρέσει, τόσο περισσότερο θα δείτε να σας βγάζει πράγματα που δεν έχετε ξανανοιώσει, που δεν φανταζόσασταν ποτέ. Μην τα φοβηθείτε. Μην ντραπείτε. Το να βρίσκεις έναν άνθρωπο που του αρέσουν αυτά που αρέσουν και σε εσένα, είναι<i> μαγικό</i>. Ιδίως μέσα σε έναν τόσο ιδιαίτερο χώρο, όπως αυτόν τού BDSM. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ναι. Θα αλλάξει κάτι στην σχέση σας. Εκτός από πολύ δυνατή, θα γίνει και πολύ ιδιαίτερη. Θα έχετε πολλά περισσότερα πράγματα να συζητάτε, πολλά περισσότερα πράγματα να κάνετε, πολλά περισσότερα πράγματα να μοιράζεστε, πολλά περισσότερα πράγματα να σκέφτεστε όταν κοιτάζεστε. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όχι, δεν θα αλλάξει κάτι στην σχέση σας, με τον τρόπο που με ρωτάτε. Αν νομίζετε ότι θα πάψετε να παίρνετε ο ένας τον άλλον αγκαλιά το βράδυ, μάλλον το αντίθετο θα πρέπει να φοβάστε! Είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεσαι τόσο ιδιαίτερα πράγματα με την/τον σύντροφό σου. Εκτιμάς διπλάσια το γεγονός ότι μπορείς να ξεγυμνώνεις τις πιο «απαγορευμένες» σκέψεις σου στον άλλον, κι εκείνος όχι μόνο να μην σε προδίδει, όχι να μην σε κρίνει, αλλά και να είναι μαζί σου σε αυτό. Μόνον όταν θα κάνετε αυτά που σκέφτεστε θα το καταλάβετε… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όχι, δεν βρίσκω γελοία καμμία αγκαλιά. Η αγκαλιά είναι το σημαντικότερο πράγμα για τα έμβια όντα. Δυστυχώς, για τους ανθρώπους δεν εκφράζει μόνον αγάπη ή συντροφικότητα ή αποδοχή. Μπορεί να σημαίνει «Είμαι άχρηστος χωρίς εσένα», «Σε έχω ανάγκη», «Αν με παρατήσεις ποιος θα ‘μαι;». Και αυτό είναι αισχρό. Στην πρώτη περίπτωση είναι εκτίμηση, στην δεύτερη είναι εκμετάλλευση. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ναι. Όταν αγαπάς κάποιον δεν θέλεις να τον αποχωρίζεσαι. Είναι λογικό. Αλλά και αυτό πάλι για πολλούς σημαίνει «Που πας; Εσύ είσαι κτήμα μου!».
Πάλι θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το «τι» από το «πως». Εκτός κι αν δεν μας ενδιαφέρει… </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Εν κατακλείδι. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Το «Η ισχύς εν τη ενώσει» είναι ό,τι επιτυγχάνεται από ένα ζευγάρι που εκτιμά την σχέση του και την αξιολογεί ως σημαντική στην ζωή του. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Κανένα ζευγάρι δεν χωρίζει επειδή κάποιοι το ζηλεύουν. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Χωρίζει επειδή δίνει δικαιώματα. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Το BDSM – όταν είναι επιθυμητό και από τους δύο – δεν απομακρύνει. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Δένει πιο σφιχτά. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Κανείς δεν ξενερώνει από δύο ανθρώπους που αγαπούν ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Να προσέχετε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-34591195881148107692012-05-28T22:09:00.000+03:002012-05-28T22:09:00.563+03:00Sleeping With The Enemy<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivufm-3oQzdRXNHO26F-mgJgAz4q0pZ1x2JCew8F3g8YhKwKUhNdDKvlUk87PAPG-8bZQlOlEB4iWD_BOBg1amvUIDcHuxszlzG4wwmjKSDMWaxh-ct8hqCMiqn0HOZ9ynjUyiQwrP-poU/s1600/3o7bcx238cb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivufm-3oQzdRXNHO26F-mgJgAz4q0pZ1x2JCew8F3g8YhKwKUhNdDKvlUk87PAPG-8bZQlOlEB4iWD_BOBg1amvUIDcHuxszlzG4wwmjKSDMWaxh-ct8hqCMiqn0HOZ9ynjUyiQwrP-poU/s320/3o7bcx238cb.jpg" width="243" /></a></div>
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Αγαπημένη ΒΒ </span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Μη νομίζεις ότι το αγαπημένη είναι κομπλιμέντο γιατί είναι η αλήθεια, έτσι σε αισθάνομαι. Από τότε που ανακάλυψα το μπλογκ σου δεν έχω σταματήσει να σε διαβάζω! Είσαι η παρέα μου στο ίντερνετ και συμφωνώ με όλα όσα γράφεις. Αυτή την περίοδο θα ήθελα πολύ να είσαι φίλη μου κολλητή, γιατί είσαι σίγουρα άτομο εμπιστοσύνης και είσαι ΤΟΣΟ καλή! Είναι τυχεροί εκείνοι που σε έχουν, ιδίως οι φίλες σου γιατί δεν μπορεί να μην τις συμβουλεύεις. Σε φαντάζομαι ως φύλακα άγγελό τους να τις προστατεύεις σε κάθε τους κακοτοπιά και να τους συμπαραστέκεσαι! Μπορείς για μια στιγμή να γίνεις και δική μου φίλη γιατί θέλω τη γνώμη σου για κάτι που μου συμβαίνει πολύ σοβαρό; Θεωρώ ότι είσαι η πιο κατάλληλη για να της πω αυτό που μου συμβαίνει γιατί δεν το ξέρει κανείς άλλος. Θα καταλάβεις το γιατί…..
Δεν έχω την απαίτηση να μου απαντήσεις με μέηλ γιατί καταλαβαίνω ότι δεν είμαι η μόνη που σου γράφει. Αν μπορείς να μου αφιερώσεις μια παράγραφο στο μπλογκ σου θα μου ήταν μεγάλη τιμή και ανακούφιση. </span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Πριν μερικούς μήνες γνώρισα ένα παιδί δηλαδή όχι και πολύ παιδί 31 χρονών, πολύ καλός στην αρχή. Κάναμε σχέση και τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν κάναμε σεξ για πρώτη φορά. Εκεί είδα ένα άλλο πρόσωπο….. Ξαφνικά αυτός που ήταν καλός, ευγενικός, τρυφερός, μεταλλάχθηκε σε ένα τέρας. (<span style="color: red;">...</span>) Θα σου πω μόνο ότι στο τέλος νόμιζα ότι με είχε βιάσει. Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα αλλά το μυαλό μου δεν μπορούσε να χωρέσει ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο ίδιος με εκείνον που είχα γνωρίσει.
Τις επόμενες μέρες ήταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Είπα ότι ήμουν υπερβολική και το άφησα να περάσει έτσι. Όταν ξανακάναμε σεξ όμως τα πράγματα ήταν ίδια και χειρότερα. Δεν λέω ότι με έβριζε ή κάτι τέτοιο αλλά ο τρόπος του ήταν τόσο άγριος και αυτά που έλεγε δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικά, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. (<span style="color: red;">...</span>) Να σου το πω πιο απλά; Είχα την αίσθηση ότι ήταν ένας άλλος και ότι έκανε ότι έκανε με μια άλλη, όχι με μένα…..
Μετά πάλι τα ίδια. Μια χαρά άνθρωπος. Δεν καταλάβαινα τι ήθελε από μένα. Όταν και την τρίτη φορά πήγε να γίνει το ίδιο, τον σταμάτησα και του είπα ότι αυτό δεν μου άρεσε και ότι ήθελα να φύγω. (<span style="color: red;">...</span>) Mου απάντησε «όπως νομίζεις»…. Στο δρόμο δεν σου κρύβω ότι έβαλα τα κλάματα…. Ένοιωθα ταπεινωμένη.
Όταν διάβασα κάποια στιγμή ένα ποστ σου, έψαξα να βρω για το Bdsm και εκεί διάβασα πράγματα που του ταιριάζουν….. </span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Υπάρχει περίπτωση να είναι ένας από εσάς; Δηλαδή να του αρέσουν αυτά που αρέσουν και σε σένα και να έχει κόλλημα να μου το πει για να μην τον απορρίψω; Μήπως είναι ο τρόπος του στο σεξ; Γιατί κατά τα άλλα είναι μια χαρά άνθρωπος!
Σκέφτομαι να τον αφήσω αλλά από την άλλη περνάμε ωραία κάποιες φορές. (<span style="color: red;">...</span>) Μήπως βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα; Από την μία σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι καλός και ευγενικός, από την άλλη το σεξ δεν είναι αυτό που θέλω. Και αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι ότι όσες φορές πάω να του ανοίξω συζήτηση εκείνος μου λέει ότι με αγαπάει, ότι είμαι η καλύτερη κοπέλα που είχε, ή αυτό θυμάσαι ακόμα; κτλ. </span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Πες μου ΒΒ την αλήθεια και εγώ θα βρω τρόπο να το διαχειριστώ όσο κι αν με πονέσει. Μόνο σε εσένα μπορώ να το πω αυτό, καταλαβαίνεις τώρα γιατί. Μην σταματήσεις ποτέ να γράφεις! </span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Σε αγαπάμε πολύ!!! </span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Μ<span style="color: red;">…</span></span></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ξέρω ότι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που μου έστειλες το mail σου, και δεν ξέρω πως να απολογηθώ. Ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο... Σου ζητώ συγγνώμη και σου απαντώ αμέσως.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">είσαι ΤΟΣΟ καλή!</span>" </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτό μην το ξαναπείς...</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">πολύ καλός στην αρχή</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Όλοι είμαστε καλοί στην αρχή.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν κάναμε σεξ για πρώτη φορά</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ξέρεις, συνήθως τα προβλήματα λύνονται με το sex...</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Εκεί είδα ένα άλλο πρόσωπο</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Στο sex είμαστε 2 φορές περισσότερο από αυτό που είμαστε στην κοινωνική μας ζωή. Με άλλα λόγια. Αν δεις έναν φλούφλη, στο κρεβάτι δεν μπορείς να περιμένεις να κάνει ταρζανιές. Σωστά; Όπως κι αν δεις έναν νταβραντισμένο γκόμενο να σε κοιτάζει, δεν θα πάει το μυαλό σου ότι στο κρεβάτι θα βάζει τα κλάμματα κάθε φορά που θα χύνει, κάνω λάθος; Αν εγώ είμαι κυρία στο σαλόνι δεν μπορώ να είμαι πουτάνα στο κρεβάτι. Αυτά είναι ανδρικές φαντασιώσεις. Αν είμαι πουτάνα στην κοινωνική μου ζωή, ναι, στο κρεβάτι θα είμαι τσούλα, το λιγότερο. Το sex βγάζει τον πραγματικό σου χαρακτήρα. Πάντα. Ό,τι κι αν <i>φαίνεται</i> ότι είσαι στην κοινωνική σου ζωή, είναι υποκρισία - εάν αυτό δεν συνάδει με αυτό που σου βγαίνει στο κρεβάτι. Πες μου ότι θέλει να πειραματιστείτε σε ένα παιχνίδι ρόλων. Ok. Κανένα πρόβλημα. Παίζει. Πες μου ότι είδε κάτι σε μία τσόντα - άνδρας είναι, χρυσό μου, από εκεί εμπνέεται... - και θέλει να το δοκιμάσετε. Δε γαμιέται; Μια ζωή την έχουμε. Να πάμε έτσι; Όχι. Και, εν πάση περιπτώσει, πες μου ό,τι θέλεις αλλά μην μου λες ότι είδες ένα άλλο πρόσωπο. Διότι αυτό σημαίνει αυτό ακριβώς που γράφεις. Ή είναι υποκριτής ή είναι ανισόρροπος. Το πρώτο τον κάνει απατεώνα, με το δεύτερο ξεκινούν όλες οι σοβαρές αρρώστειες...</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Ξαφνικά αυτός που ήταν καλός, ευγενικός, τρυφερός, μεταλλάχθηκε σε ένα τέρας.</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Δεν μεταλλάχθηκε. Φανερώθηκε.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Θα σου πω μόνο ότι στο τέλος νόμιζα ότι με είχε βιάσει.</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτό σημαίνει ένα πράγμα: ό,τι κι αν είδε σε εσένα - από απογοήτευση μέχρι αποστροφή και από αμηχανία μέχρι φόβο - δεν τον ενδιέφερε. Όταν κάνουμε sex για πρώτη φορά, περισσότερο έχουμε τον νου μας στον άλλον παρά σε εμάς. Δεν θέλουμε ο άλλος να ξενερώσει, προσπαθούμε να καταλάβουμε αν είμαστε αρεστοί, κ.ο.κ. Ιδιαίτερα, ωστόσο, ένας άνδρας, που είναι συνέχεια alert για παν ενδεχόμενο. Το βασικότερο εκ των οποίων είναι ο φόβος της μη αποδοχής. Για να χρησιμοποιείς αυτή την λέξη, εμένα ένα πράγμα μού λέει: ήσουν, μάλλον, αντικείμενο. Που αυτό σημαίνει - και λυπάμαι που θα εκφραστώ ελεύθερα - σε στήνω όπως μου αρέσει, σου κάνω ό,τι μου αρέσει κι αν σ' αρέσει. Αν όχι, στ' αρχείδια μου. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">φοβήθηκα</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτή την λέξη δεν θα έπρεπε να την λέει <i><b>ποτέ </b></i>γυναίκα για τον σύντροφό της. Για <b><i>κανέναν</i></b> λόγο. Τελεία και παύλα. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">το μυαλό μου δεν μπορούσε να χωρέσει</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτή είναι μία έκφραση-κλειδί. Όταν κάτι δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό μας, σημαίνει ότι έχει υπερβεί κατά πολύ τα όρια τής λογικής μας. Κι αν αυτή η υπέρβαση υποννοεί κάτι κακό - διότι αν μου έλεγες ότι σου γέμισε το σπίτι τριαντάφυλλα για να σου ζητήσει συγγνώμη για κάτι που σου έκανε, θα σου ζητούσα το τηλέφωνό του... -, σημαίνει ότι μπορείς, άνετα, να περιμένεις και τα χειρότερα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">
Τις επόμενες μέρες ήταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. </span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Γιατί; Τι συνέβη; Που σου συμπεριφέρθηκε σαν αντικείμενο; Δεν είναι κακό... Ας πούμε ότι ήσουν ένα βάζο. Και το γέμιζε λουλούδια. Δεν είναι κακό... Περίμενε λίγο μέχρι να του έρθει η όρεξη να σπάσει αυτό το βάζο. Τότε θα γίνει το κακό... Γιατί θα γίνει.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Όταν ξανακάναμε σεξ όμως τα πράγματα ήταν ίδια και χειρότερα. </span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Γι' αυτόν, ακριβώς, τον λόγο.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Είχα την αίσθηση ότι ήταν ένας άλλος και ότι έκανε ότι έκανε με μια άλλη, όχι με μένα</span>" </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Λάθος. Ήταν ο πραγματικός του εαυτός κι εσύ ήσουν αυτό που ήθελε: ένα τίποτα. Ένα παθητικό γύναιο που θα τον ξεκαυλώσει όπως ήθελε. Ποιος σε γαμάει εσένα, κοπελιά; Ο "καλός κι ευγενικός"; Αυτός δεν υπάρχει. Όπως δεν υπήρχες κι εσύ.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Δεν καταλάβαινα τι ήθελε από μένα.</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Θα σου εξηγήσω εγώ. Να είσαι η φαντασίωσή του. Τίποτε άλλο. Κι εδώ, αυτή η παράγραφος, θα πονέσει. Όταν κάποιος δεν είναι ξεκάθαρος είτε με τα λόγια του είτε με τις πράξεις του, σημαίνει ότι κάτι κρύβει. Όταν μετά από τα λόγια ή τις πράξεις κάποιου έχουμε απορίες, τότε κάτι δεν ήταν ξεκάθαρο. Τότε τον λέμε πούστη (=απατεώνα) - εξ ου και ο όρος "πουστιά" (=απάτη). Ούτε η πουστιά ούτε ο πούστης είναι τυχαίες λέξεις. Και εξηγούμαι. Ο άνδρας που έχει σαδιστικές τάσεις απέναντι σε μία γυναίκα, είναι κατά 99% μισογύνης. Οι μισογύνηδες είναι κατά 99% κρυφομοφυλόφιλοι - ναι, είναι αυτοί που κατηγορούν και χλευάζουν τους ομοφυλόφιλους, γι' αυτό και τους λέμε πούστηδες. Εκείνη την στιγμή, ήσουν κάτι άλλο εκτός από γυναίκα. Εκτός από αντικείμενο, λοιπόν, μπορεί να ήσουν και άνδρας... Από αυτά που δεν δημοσιεύω από το mail σου, αντιλαμβάνομαι ότι, σε όσες στάσεις είχαν να κάνουν με οπτική επαφή κατά πρόσωπο, είχε κλειστά τα μάτια. Κοπελιά. Οι άνδρες δεν κλείνουν ποτέ τα μάτια στο sex... <i>Ποτέ</i>, όμως! Οι γυναίκες, μπορεί - κι αυτό αποτελεί σημάδι ότι αφήνονται και ότι οι σύντροφοί τους τα καταφέρνουν μια χαρά! Οι άνδρες, κοπελιά, ποτέ! Σε όσες στάσεις δεν είχαν να κάνουν, μπορούσε να φαντάζεται ό,τι γούσταρε... Δεν θα κάνουμε ψυχανάλυση για να δούμε από που πηγάζει αυτό, αν και οι περισσότεροι γνωρίζουν την ρίζα τού κακού. Σημασία έχει να δούμε τα αποτελέσματα. Για να προσελκύσει γυναίκες αυτός που δεν αποδέχεται αυτό που είναι, προσποιείται. Αυτό το τρίπτυχο "καλός, ευγενικός, τρυφερός". Μέχρι να του κάτσεις. Όταν του κάτσεις, δεν λογαριάζει Χριστό. Είναι τέτοια η παρόρμησή του, που ό,τι κι αν κάνεις είναι μάταιο. Αυτό, επίσης - και ανάλογα με την σοβαρότητα τής κατάστασής του -, οδηγεί βαθμιαία σε χειρότερες συμπεριφορές... Στην δική σου περίπτωση, τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι ασφαλής. Όταν κάποιος δεν σε βλέπει σαν άνθρωπο, υπάρχει πάντα κίνδυνος. Ο βασικότερος είναι ο θυμός του. Και ό,τι κάνει κανείς μες στον θυμό του, είναι ισχυρά ενδεικτικά για τον πραγματικό του χαρακτήρα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Mου απάντησε «όπως νομίζεις»</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Τελικά, ναι, είναι καλός - ευγενικός - τρυφερός. Διότι δεν σου είπε αυτό που εννοούσε. "Go fuck yourself, my dear!". Κοπελιά. Όχι όταν βλέπουμε. Όταν παίρνουμε τηλέφωνο τον σύντροφό μας και τον ακούμε κάπως, το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσουμε, είναι "τι έχεις;". Είσαι μία γυναίκα που σηκώθηκε από το κρεβάτι ενός άνδρα στην μέση τής ερωτικής επαφής, και αυτό που είχε εκείνος να σου πει, ήταν "όπως νομίζεις";. Κι εσύ τι νομίζεις; Ότι αυτός ο "μια χαρά άνθρωπος" ενδιαφέρεται για εσένα; Πότε; Όταν ξυπνάει ο άλλος του εαυτός; </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Υπάρχει περίπτωση να είναι ένας από εσάς; </span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Ώπα, κοπελιά... Ποιοι είμαστε "εμείς"; Εμείς που βγαίνουμε έξω και πιάνουμε τον πρώτο ανυποψίαστο τυχόντα στον δρόμο από τον λαιμό, τον βάζουμε δια της βίας στο σπίτι μας, και τον αρχίζουμε στα κλωτσομπουνίδια; Ε, ναι, τότε μπορεί και να ΄ναι. Διότι αν έρθεις στην γειτονιά μου, όλοι οι άνδρες κυκλοφορούν με γύψους και τσιρότα. Σοβαρέψου. Δεν ξέρω τι λογίζουν οι άλλοι ως "εμείς". Θα σου πω τι λογίζω και <i>αναγνωρίζω</i> εγώ ως "εμείς". "Εμείς" ψάχνουμε να βρούμε τον άλλον μας πόλο για να είμαστε σε ισορροπία. "Εμείς" όταν ερχόμαστε σε επαφή λέμε τι είναι αυτό που μας αρέσει και τι δεν είναι. "Εμείς" ό,τι κάνουμε είναι συναινετικό. "Εμείς" - αν θέλουμε να λεγόμαστε "Εμείς" - είμαστε ξεκάθαροι. Αλλά και αν κάτι έχουμε που δεν έχει υπολογιστεί ή δεν μας έχει ξαναβγεί ή οτιδήποτε, αυτό σταματάει με την λέξη ή την κίνηση ασφαλείας που εκφράζει τα όριά μας. Οποιοιδήποτε άλλοι, είναι πούστηδες και βιαστές. Όχι BDSM-ers. Τελεία και παύλα, κι εδώ.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">από την άλλη περνάμε ωραία κάποιες φορές.</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"Κάποιες φορές";... "Κάποιες";... Ούτε καν τις περισσότερες; Όχι, κοπελιά. Αν είναι να έχεις μία σχέση για να λες "κάποιες", να πάει να γαμηθεί. Καλύτερα μόνη σου. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">Μήπως βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα;</span>"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτή είναι μία παγίδα... Κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός. Όλοι είμαστε και καλοί και κακοί. Ανάλογα με τις περιστάσεις. Αν κάποιος, λοιπόν, χαρακτηρίζεται ως "κακός" επειδή η συμπεριφορά του είναι άθλια όταν θα έπρεπε να είναι υποδειγματική, τότε κάπου έχουμε κάνει λάθος. Και αυτό είναι δική μας ευθύνη. Διότι ο καθένας έχει δικαίωμα να είναι αυτό που θέλει. Κι εμείς είμαστε εκείνοι που το αποδεχόμαστε ή το απορρίπτουμε. Ο καθένας έχει την ευθύνη τού εαυτού του. Των λεγόμενών του και των πράξεών του. Εάν δεν την αναλαμβάνει, και την επιρρίπτει σε εσένα, υπάρχει πρόβλημα. Εάν, λέει, ότι την αναλαμβάνει, αλλά δεν κάνει τίποτα για να επανορθώσει - ή, ακόμα χειρότερα, συνεχίζει απτόητος - τότε υπάρχει <i>τεράστιο</i> πρόβλημα. Μόνο που δεν είναι δικό σου. Μην καταλογίζεις στον εαυτό σου πράγματα που <i>δεν</i> σου αναλογούν. Κατανοώ ότι όταν έχεις συναισθήματα για κάποιον δεν είναι εύκολο. Είναι, όμως, το σωστό. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
"<span style="font-size: x-small;">όσες φορές πάω να του ανοίξω συζήτηση εκείνος μου λέει
ότι με αγαπάει, ότι είμαι η καλύτερη κοπέλα που είχε, ή αυτό θυμάσαι
ακόμα</span>;"</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αυτό είναι το πιο σοβαρό από όλα όσα μου έχεις γράψει. Κι εδώ θα εκμεταλλευθώ την ευκαιρία για να γράψω, όχι τόσο για την σωματική, όσο για την ψυχική κακοποίηση. Στην πρώτη περίπτωση, κάποιος μπορεί να δει κάτι και να σε βοηθήσει. Στην δεύτερη - ιδίως όταν δεν μιλάς - δεν έχεις ελπίδες. Οι απαντήσεις αυτού τού τύπου είναι μόνο μία έννοια: χειρισμός. Οι απανταχού κακοποιοί, προκειμένου να μην χάσουν το θύμα τους, χρησιμοποιούν τον χειρισμό. Τι είναι χειρισμός στην προκειμένη περίπτωση. Ψέμματα που, φυσικά, δεν υφίστανται, για να σε κάνουν να νοιώσεις καλύτερα, να αισθανθείς ξεχωριστή, να ξεχάσεις τι έγινε. Μέχρι την επόμενη φορά. Που πάλι τα ίδια θα συμβούν. Ένας φαύλος κύκλος. Ο χειριστής - καλά εξασκημένος στο ψέμα και την υποκρισία - θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι όλα είναι αποκύημα τής φαντασίας σου. Είναι η κλασσική περίπτωση των κακοποιημένων γυναικών, που όταν τις χτυπούν - μέχρι λιποθυμίας / νοσοκομείου, ό,τι ανακύψει... - έχουν το θράσσος μετά να τους λένε: "Εγώ;! Εγώ σε χτύπησα;! Δεν το κατάλαβα! Συγχώρεσέ με! Εγώ σ' αγαπάω!". Μόνο και μόνο για να ξαναγυρίσει εκείνη πίσω και να επαναλάβουν τα ίδια. Και υπάρχει και το ακόμα χειρότερο - αυτό κι αν δεν το χωρέσει η λογική σου... Όταν μία γυναίκα που κακοποιείται εγκαταλείπει την σχέση / το σπίτι, ο κακοποιός δεν θα ενδιαφερθεί ποτέ να "μάθει" το "γιατί". Αυτό που θα κάνει, είναι να πει σε συγγενείς και φίλους "με παράτησε, είμαι ράκος". Κι αυτό, διότι εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του και μόνο. Εκείνη είναι μόνο το θύμα. Εκείνη που είναι υποχρεωμένη να ανέχεται, no matter what.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Κλείνοντας, θα ήθελα να προσθέσω μερικά πράγματα ακόμα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Αντιλαμβάνεσαι ότι ό,τι γράφω σε εσένα το διαβάζουν κι άλλα άτομα. Κάποια από αυτά μπορεί να περνούν παρόμοιες καταστάσεις και να μην έχουν κανέναν να μιλήσουν. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Και έχω να πω τα εξής.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
1. Το BDSM δεν είναι παιχνίδι. Δεν είναι βιασμός. Δεν είναι επιβολή. Είναι <i>οτιδήποτε</i> θέλουν δύο - ή και περισσότερα - άτομα να είναι. Αλλά πάνω και πέρα από όλα, είναι συναινετικό. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
2. Κανείς δεν είναι κανενός. Όλοι έχουν την ευθύνη των πράξεών τους, και αλίμονο σε όσους δεν την αναγνωρίζουν.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
3. Όταν κάποιος σε αγαπάει, δεν σου λέει ψέμματα. Δεν σε χειρίζεται. Δεν σε κοροϊδεύει. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
4. Όταν κάποιος σε αγαπάει, δεν σε κακοποιεί. Προσπαθεί για το καλύτερο. Όχι για εκείνον. Για εσένα.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
5. Όταν κάποιος σου συμπεριφέρεται χυδαία, δεν είναι κάτι που κάνεις εσύ. Δεν φταις εσύ. Το να δικαιολογείς ή να κάνεις υποχωρήσεις, είναι δείγμα αγάπης και υπομονής. Το να φτάνεις σε σημείο να ανέχεσαι την προσβολή, την υποτίμηση, την απαξίωση, είναι δείγμα αρρώστειας. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
6. Όταν κάποιος - χωρίς να το ξέρει ή να το καταλάβει - σου κάνει οποιασδήποτε μορφής κακό, το πρώτο πράγμα που θα κάνει μόλις το μάθει ή το καταλάβει, είναι να επανορθώσει. Εάν δεν τον ενδιαφέρει, είναι επιτήδειος.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
7. Ο σύντροφος είναι, εξ ορισμού, ένας άνθρωπος που είναι πάντα με το μέρος σου. Σε υποστηρίζει, σε τραβάει από το χέρι για τα καλύτερα - ακόμα κι αν εσύ φοβάσαι -, σε κάνει ευτυχισμένη. Αν δεν κάνει, όχι τίποτα από αυτά αλλά τα <i>ακριβώς</i> αντίθετα, είναι εχθρός σου. Και ως τέτοιον θα πρέπει να τον αντιμετωπίσεις. </div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Και η αντιμετώπιση είναι μία.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
Φύγε.</div>
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-55470953186475391912012-05-21T02:16:00.000+03:002012-05-21T02:24:39.084+03:00Freaking Out...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGYPzAjRb8jXGx5RW86jrxwy8ZsBfOj7JrbgfqeBHzLdsQoz136Gtn9SOjusM6fWM56l_VJMIEJgr0GikohYzIWUqZyUU79_xtl80sZ0Sxx5F_MSDfEHMKbbCP5_bZRFPbO8_-3UjMJfi4/s1600/347cb+nm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGYPzAjRb8jXGx5RW86jrxwy8ZsBfOj7JrbgfqeBHzLdsQoz136Gtn9SOjusM6fWM56l_VJMIEJgr0GikohYzIWUqZyUU79_xtl80sZ0Sxx5F_MSDfEHMKbbCP5_bZRFPbO8_-3UjMJfi4/s1600/347cb+nm.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ok...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θα προσπαθήσω να τα πάρω με την σειρά...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μπήκα να ρίξω μία ματιά στα mail σας και να κάνω ένα μικρό σκαρίφημα στο blog, με σκοπό να το ολοκληρώσω αύριο-μεθαύριο. </span>Πολύς καιρός απουσίας, τουλάχιστον να απαντήσω σε μερικές από τις ερωτήσεις σας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκτός τού ότι έπαθα σοκ από τα γραπτά σας - για διάφορους λόγους, σημαντικούς για εμένα - μπαίνω και στο blog, κι εκεί κάπου χάθηκα...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτα από όλα, άλλαξε - χωρίς να με ρωτήσει... - εμφάνιση και λειτουργία. Ήθελα να ήξερα ποιος τους είπε ότι τα καταφέρνω;! Έφαγα τα νειάτα μου να ψάχνω να βρω την άκρη! Κι εκεί που κάτι βρήκα, ανακαλύπτω ότι υπάρχουν στατιστικά... Ok... Δεν ξέρω ποιος μου κάνει πλάκα... Κάποιοι, κάποτε μού έλεγαν να υπολογίζω τα τριπλάσια αποτελέσματα από τα αναγραφόμενα στο profil. Ok... Το καταλάβαινα ότι τους αρέσει το blog, ότι το υποστηρίζουν, και ότι ήταν λογικό να είναι και λιγάκι υπερβολικοί. Από την άλλη, με ψιλοέπειθαν, διότι η μέτρηση στο blog είναι για τις εμφανίσεις του profil. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ok... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα τριπλάσια αποτελέσματα, είναι 18.000. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι τα διπλάσια <i>και</i> από αυτά...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
37.793...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
37.793...;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
37.793...;!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθομαι σαν τον μαλάκα από τις 21:00(;)-22:00(;), και το κοιτάζω... </div>
<div style="text-align: justify;">
Και έχει πάει 01:00... </div>
<div style="text-align: justify;">
Και δεν το πιστεύω...</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν μου έχει φύγει ο ύπνος μόνο...</div>
<div style="text-align: justify;">
Μου έχει φύγει κι η μαγκιά, λέμε... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτη σε επισκεψιμότητα η Ελλάδα, με δεύτερες τις Η.Π.Α. και τρίτη την Γερμανία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με διαβάζει και ο απόδημος Ελληνισμός;!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα μου στρίψει απόψε... δεν υπάρχει περίπτωση!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξέρω ότι πολλοί από εσάς θα χαρούν, αλλά, πραγματικά, νόμιζα πως θα είμασταν εμείς κι εμείς, και όχι όλο αυτό... Εάν το δικό μου ιστολόγιο αφήνει ένα διαφορετικό λιθαράκι κάθε φορά στην "υποκουλτούρα" αυτή που λέγεται BDSM, και κάποιοι το βρίσκουν ενδιαφέρον και - ιδιαιτέρως - αληθινό, δεν έχω λόγια... </div>
<div style="text-align: justify;">
Ειλικρινά... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτά, σε ό,τι αφορά τους αριθμούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για τους ανθρώπους, τώρα...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα mail σας είναι γεμάτα ερωτήσεις, ενδιαφέρον, χιούμορ, νοιάξιμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν πριν περίπου έναν μήνα είχα αποπειραθεί να γράψω, διάβασα μερικά, και συνειδητοποίησα ότι εσείς όλο αυτό το διάστημα νοιαζόσασταν για εμένα περισσότερο από ό,τι νοιαζόμουν εγώ τον εαυτό μου... Το άλλο πρωΐ, όταν ξύπνησα, θυμήθηκα <a href="http://www.youtube.com/watch?v=yBjmoJpB9BQ&feature=related" target="_blank">αυτό</a> το τραγούδι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι από τότε το ακούω καθημερινά να παίζει μες στο μυαλό μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή είναι η απάντησή μου σε όσους ρωτούν πως είμαι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλες απαντήσεις (πολύ συγκεντρωτικά).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παθητικότητα και εξυπνάδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Χμ...</div>
<div style="text-align: justify;">
Ωραίες ερωτήσεις αυτές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εμένα με απασχόλησαν πολύ σαν άτομο, από νωρίς. </div>
<div style="text-align: justify;">
Αν μπορεί ένα έξυπνο άτομο να είναι παθητικό, εάν ένα χαζό να είναι δραστήριο - ενεργητικό, εάν προτιμάτε τα αντίθετα επίθετα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η απάντησή μου δεν έχει να κάνει με το BDSM, όπως και οι ερωτήσεις σας, εξ άλλου. </div>
<div style="text-align: justify;">
Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί έξυπνοι που δεν ξεχωρίζουν, διότι είναι παθητικοί. Μην κολλάτε στην λέξη. Η ουσία είναι μία όταν λέμε "παθητικός". Απλά, τεμπέλης. Υπό αυτή την έννοια, ένας έξυπνος άνθρωπος μπορεί να είναι παθητικός. Ας τον πούμε, επομένως, "θεωρητικό". Πλήθος από αυτούς στην ιστορία. Συγγραφείς, επιστήμονες, φιλόσοφοι. Πως το διαπιστώνει κανείς; Και πάλι απλά: αυτά που έχουν αφήσει γραπτά - = θεωρία -, είναι μαγικά και μπορούν να σου αλλάξουν την ζωή. Βλέποντας, ωστόσο, την δική τους, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς: "μα, καλά, αυτός είπε αυτό κι αυτό κι αυτό... πως είναι δυνατόν να είχε <i>τόσο</i> σκατά ζωή;!". Ξανά, απλά: είχε το μυαλό ανοιχτό αλλά καθόταν με σταυρωμένα χέρια. Υπό μία άλλη έννοια, ναι, είναι ουσιαστικά ηλίθιοι. Το να έχεις "στα χέρια" τα καλύτερα - όποια κι αν είναι αυτά - και να μην κάνεις τίποτα για να τα αξιοποιήσεις, σε κάνει μεγάλο μαλάκα. Η εξυπνάδα, από την άλλη, δεν σε κάνει πάντα ενεργητικό. Η ενέργεια, όμως, <i>πάντα</i> θα σε κάνει οξυδερκή. Διότι, και να υστερείς πνευματικά - που δεν υπάρχει κάτι τέτοιο για εμένα, το έχεις, απλά είσαι πολύ τεμπέλης για να το χρησιμοποιήσεις και να το αναπτύξεις, εκτός κι αν με ρωτάτε για παθολογίες, οπότε εκεί υπάρχει πρόβλημα, και δεν νομίζω να έπασχε ποτέ κανείς από αυτούς που αναφέρω εγώ ή που έχετε εσείς κατά νου... - όταν κινείσαι, όλα κινούνται. Διότι η ενέργεια έλκει τα πάντα κι έρχονται σε εσένα.<br />
<br />
Τι σημαίνει αν εμείς που ανήκουμε στο BDSM έχουμε απωθημένα;<br />
Αυτοί που δεν ανήκουν, δεν έχουν;<br />
Σοβαρευτείτε.<br />
Τον Νέρωνα, τον έχετε ακουστά; Τον Καλλιγούλα; Δεν έχω διαβάσει πουθενά ότι ανήκαν στον χώρο... Εκτός κι αν εσείς έχετε άλλη πληροφόρηση... Οι ταυρομαχίες γίνονται από φιλευσπλαχνία; Και οι ταυρομάχοι ανήκουν στο BDSM; Εκείνοι που σηκώνονται μαύρα χαράματα για να σκοτώσουν τα αθώα πετεινά τού ουρανού; Κι αυτοί στο BDSM; Τι λες... Δεν το είχα σκεφθεί... Εκτός κι αν όλα αυτά δεν υποκινούνται από απωθημένα... Να μου το πείτε, να διορθώσω την ανάρτηση...<br />
<br />
Δεν έχω νεύρα.<br />
Έχω νεύρο.<br />
Τα νεύρα είναι θυμός.<br />
Το νεύρο είναι ενέργεια.<br />
<br />
<br />
Θυμώνω εξαιρετικά δύσκολα.<br />
Ελάχιστοι άνθρωποι με έχουν δει θυμωμένη. Μπορώ να εκνευριστώ - στιγμιαίος θυμός - όταν ο ταξιτζής δεν έχει ρέστα από €10, όταν η ταρίφα δείχνει €7 (...) ή όταν βλέπω αυτοκίνητα να περνούν με κόκκινο ή από Stop. Αλλά για να θυμώσω, σημαίνει ότι έχω ξεπεράσει τα όριά μου. Κι αυτά που με κάνουν να θυμώνω, είναι τρία πράγματα σε μεγάλες δόσεις. Και τα τρία συγγενικά μεταξύ τους: μαλακία - παθητικότητα - ψέμα.<br />
<br />
Ναι.<br />
Πιστεύω ακράδαντα στο Ντετερμινισμό. Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο, τίποτα ανεξήγητο στον κόσμο. Όλα έχουν λόγο ύπαρξης και σκοπό. Όλα είναι συναρτήσεις, όλα έχουν μίαν εξήγηση. Τύχες, μοίρες, σκατά, είναι για ανίκανα ανθρωπάκια. Για όσα δεν έχουν μυαλό να πράξουν αλλά πάντα μία δικαιολογία για να κρυφτούν πίσω της. Ό,τι μας παρουσιάζεται θέλει υπομονή, αντοχή και επιμονή. Και τότε βρίσκεις και τον λόγο ύπαρξης και τον σκοπό. Μπορεί να σου πάρει χρόνο αλλά θα τα βρεις. Δεν υπάρχει "δεν μπορώ". Υπάρχει μόνο "δεν θέλω". Όταν θέλουμε κάτι, το μυαλό μας είναι δομημένο να τρέχει μόνο του προς εκείνη την κατεύθυνση. Και στον δρόμο βρίσκει λύσεις. Σαν τα κουτιά. Τα ανοίγει ένα-ένα, μέχρι να βρει που κρύβεται αυτό που ψάχνει. Ο άνθρωπος δεν σταματά όταν θέλει κάτι. Μην μπερδεύετε εκείνους που φαντασιώνονται. Εκείνοι θέλουν 3.000.000 πράγματα. Αλλά αυτά δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Τι να βρουν τα παθητικά ανθρωπίδια; Ή τι να ζήσουν; Το ανύπαρκτο; Δύσκολα.<br />
<br />
Είστε πολύ περίεργοι για το που θα καταλήξει η ιστορία τού <span style="color: red;">Ψ</span>.<br />
Παρ' όλα αυτά, την βαριέστε θανάσιμα.<br />
Εγώ να δείτε...<br />
Και θα το καταλάβετε συντόμως.<br />
Υπομονή...<br />
<br />
Και κάπου εδώ θα κλείσω για τώρα.<br />
Όσος καιρός κι αν έχει περάσει, δεν θα παραλείψω να απαντήσω σε κανέναν.<br />
Σας ευχαριστώ για τα mail, για τα καλά σας λόγια και για το ενδιαφέρον σας.<br />
Ξέρω ότι οι περισσότεροι με ψάχνετε τις Κυριακές.<br />
Θέλω να πιστεύω ότι και οι Δευτέρες είναι εξ ίσου καλές καμμιά φορά...<br />
<br />
Ήταν χαρά μου που ξαναέγραψα.<br />
<br /></div>
</div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-72822814375271499502012-03-22T16:04:00.003+02:002012-03-22T16:10:17.856+02:00My Noise<iframe src="http://www.youtube.com/embed/iR6oYX1D-0w?rel=0" allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" width="425"></iframe><br /><br /><div style="text-align: justify; font-family: georgia;">Κόλλημα...<br /><br />Δεν έχει σχέση με την κατάσταση που όλοι ζούμε - αν και θα μπορούσε...<br /><br />Enjoy...<br /><br />P.S. I will be back soon - i hope...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-74723017063058624152012-01-26T21:32:00.005+02:002012-01-26T23:36:14.858+02:00Toxicity<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLJgwT1MmVQ_mw5t7HU8H7W24xEOj0qQnrZ5NLMnpqEkHFqBQADzsk8T52-1bWD3EF1hNiBu-kIvEIVvT6RWJ88hvsqOkIgqcMkq39rkhma98Uv4koGu4ojriArKIm-V60L4Bnxm_g1kxr/s1600/374b864c.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 297px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLJgwT1MmVQ_mw5t7HU8H7W24xEOj0qQnrZ5NLMnpqEkHFqBQADzsk8T52-1bWD3EF1hNiBu-kIvEIVvT6RWJ88hvsqOkIgqcMkq39rkhma98Uv4koGu4ojriArKIm-V60L4Bnxm_g1kxr/s400/374b864c.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5702027823369936994" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify; font-family: georgia;">Θα έλεγα ότι είμαι σπιτόγατα.<br /><br />Αγαπώ πολύ τον χώρο που κοιμάμαι και ξυπνώ. Μου αρέσει να μαγειρεύω, να δέχομαι φίλες/ους, να μένω μόνη. Διαβάζω, βλέπω ταινίες, μιλώ στο τηλέφωνο, σερφάρω στο internet. Είμαι στην άνεση τού σπιτιού μου. Νοιώθω, πραγματικά, βασίλισσα. Διότι το σπίτι μου <span style="font-style: italic;">είναι</span> το βασίλειό μου.<br /><br />Μου αρέσει, ωστόσο, και να βγαίνω.<br />Όχι για καφέδες - τα έχουμε ξαναπεί. Ούτε για να συναντήσω κάποιον επί τούτου. Προτιμώ αυτό να γίνει στο σπίτι μου, όπου μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Πιθανόν να έχει να κάνει και με τον έλεγχο. Θα βγω μόνο για κάποιο event ή happening - κάτι δηλαδή που γίνεται σε/για ειδικές περιστάσεις/περιπτώσεις -, και για να κάνω νέες γνωριμίες. Χωρίς αυτά τα τρία, δεν βρίσκω τον λόγο να βγω από το σπίτι μου.<br /><br />Αν βγούμε έξω, και με αφήσεις ελεύθερη να κινηθώ στον χώρο, θα φύγω με 43 τηλέφωνα και 26 κάρτες. Επίσης, μπορεί να έχω δώσει σε άλλα 43 άτομα το τηλέφωνό μου και σε άλλα 26 την κάρτα μου. Θα μιλήσω με όσους περισσότερους μπορώ - άνδρες / γυναίκες / παιδιά -, εκτός κι αν βγω με τον σύντροφό μου, που θα αποφύγω συνειδητά τούς άνδρες που δεν συνοδεύονται, για να μην δώσω δικαίωμα.<br /><br />Οι φίλες/οι μου βγαίνουν μαζί μου για τρεις, κυρίως, λόγους.<br />Διότι ξέρουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσουν καλά, νοιώθουν ασφάλεια, και απελευθερώνονται. Υπάρχουν φίλες/οι που με ακολουθούν σαν σκιά. Υπάρχουν φίλες/οι που κοιτάζουν εντυπωσιασμένοι από το πόσο απλό είναι να κάνει κανείς γνωριμίες, και το προσπαθούν κι εκείνες/οι. Αλλά δεν έχω κάποια/αν φίλη/ο που να αισθάνεται άσχημα γι' αυτό. Επίσης, οι φίλες/μου θέλουν να βγαίνουμε για ψύλλου πήδημα, με <span style="font-style: italic;">τρελή </span>χαρά. Εάν αποδεχόμουν όλες τις προσκλήσεις τους, μάλλον θα ήμουν άστεγη...<br /><br />Οι σχέσεις μου ήταν άλλο πράγμα.<br />Ας πούμε ότι οι μισές - δεν είναι, αλλά ας πούμε... - ήταν πολύ χαρούμενες που με έβλεπαν να το κάνω, και οι άλλες μισές - ας πούμε πάλι... - όχι. Στην πρώτη περίπτωση, όλα ήταν παραπάνω από καλά. Έβλεπα όχι απλή υπερηφάνεια, αλλά, κυριολεκτικά, καμάρι στα πρόσωπά τους. Στις άλλες μισές, δεν έμενα πολύ για να βλέπω τα μούτρα τους.<br /><br />Με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν ήταν σχέση.<br />Ναι.<br />Αλλά θα ξεκινήσουμε από αλλού.<br /><br />Η βασική γκρίνια τού<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Ψ</span>, σε σχέση με εμένα, ήταν το πως έπρεπε να είμαι.<br />Όχι, βέβαια, σε πρώτο πρόσωπο.<br />Πάντα σε τρίτο.<br />Του στυλ "πως πρέπει να είναι μία Αφέντρα".<br />Με μία πρόταση;<br />Στρατιωτάκια, αμίλητα, ακούνητα, στον τοίχο κολλημένα.<br />Με πολλές;<br />Δεν έπρεπε να μιλάω. Δεν έπρεπε να γελάω - <span style="font-style: italic;">ιδίως</span> να γελάω... Να αστειεύομαι. Να δίνω σημασία σε άλλους.<br />(Κοίτα να δεις που τώρα μου φαίνονται αστεία... Τότε τα θεωρούσα τραγικά. <span style="font-style: italic;">Τραγικά</span>, όμως...).<br /><br />Μετά.<br />Όταν του έλεγαν να βγει, ποτέ δεν έλεγε "όχι".<br />Μόλις ερχόταν η ημέρα, έπαιρνε τηλέφωνο, έλεγε μία δικαιολογία τού κώλου, και το ακύρωνε.<br />Συνέχεια αυτό.<br /><br />Άρχισα να τον δοκιμάζω κι εγώ.<br />Του έλεγα - άκυρα... - "με έχουν καλέσει εκεί" - σιγά μη με είχαν καλέσει και ήθελα να πάω μαζί του, τώρα... - "θα με συνοδεύσεις;". "Ναι", έλεγε. Το πρωΐ εκείνης τής ημέρας, με έπαιρνε τηλέφωνο, μου έλεγε μια παπαριά, και το ακύρωνε. Δεν με πείραζε που το έκανε και σε εμένα. Ποια ήμουν εγώ στο κάτω-κάτω τής γραφής; Η υπηρέτριά του. Εδώ ακύρωνε σημαντικές συναντήσεις με άτομα που έρχονταν μέχρι και από το εξωτερικό, και που κάποιοι άλλοι θα έκαναν τα πάντα για να τους γνωρίσουν, πόσο, μάλλον, να είναι καλεσμένοι τους. Αυτό που με ενοχλούσε, ήταν η μαλακία του. Δεν σκεφτόταν <span style="font-style: italic;">καν </span>ότι ήξερα πως το έκανε. Τέτοια ξεφτίλα...<br /><br />Και αυτή ήταν μικρή ξεφτίλα.<br />Η μεγάλη ήταν όταν, όντως, βγαίναμε έξω...<br /><br />Στις σχέσεις μας, δεν παίζει ρόλο μόνο το πως φερόμαστε όταν είμαστε μόνοι.<br />Παίζει ρόλο και το πως φερόμαστε ο ένας στον άλλον μπροστά σε τρίτους, αλλά και το πως φερόμαστε εμείς στους τρίτους. Η μεταξύ μας αλληλεπίδραση και η αλληλεπίδραση και των δύο, αλλά και του κάθε ενός ξεχωριστά, παίζει μεγάλο ρόλο όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε άλλους. Εκεί μπορείς να καταλάβεις πότε κάποιοι είναι ζευγάρι, πότε είναι καλό ζευγάρι, και πότε κακό. Και μπορείς να το καταλάβεις από μακριά.<br /><br />Στον δικό μου τον κύκλο, δεν ετίθετο θέμα να τον παρουσιάσω - δεν έχω παρουσιάσει σοβαρές μου σχέσεις... Οι φορές που βγήκαμε - μετρημένες, μην φανταστεί κανείς... -, ήταν με τους δικούς του ανθρώπους. Όλοι από τον επαγγελματικό του χώρο. Να πάει το μυαλό όσων τον ήξεραν ότι είμαι η γκόμενά του, ούτε κατά διάνοια. Μάλλον για καμμία γραμματέα θα με περνούσαν. Εύκολα, λοιπόν, με πλησίαζαν. Δεν χρειαζόταν να μπω εγώ στον κόπο. Εξ άλλου, δεν πήγαινα και πολύ μακριά. Ήθελα να τον παρακολουθώ: πως μιλά, πως κινείται.<br /><br />Με απλά λόγια;<br />Δεν ήθελε να μου μιλά κανείς.<br />Δεν ήθελε να μιλώ σε κανέναν.<br /><span style="font-style: italic;">Έφριττε</span> όποτε με έκαναν να γελώ.<br />Με πλησίαζε, με ένα ύφος "αυτό είναι δικό μου, μακριά!".<br />Όχι "αυτή".<br />"Αυτό".<br /><br />Χρειάζεται να εξηγήσω τι σημαίνει για κάποιον το ουδέτερο άρθρο;<br />Μάλλον, όχι...<br /><br />Δεν ήθελε να είμαι με κόσμο.<br />Ούτε να γελώ με τα αστεία των άλλων.<br />Φοβόταν μην με χάσει.<br />Συγγνώμη.<br />Φοβόταν μην <span style="font-style: italic;">το </span>χάσει.<br /><br />Και έτσι, όλοι απομακρύνονταν.<br />Μέχρι την ώρα που φεύγαμε, δεν με πλησίαζε ούτε μύγα.<br />Οι άνθρωποι που στέκονταν / κάθονταν δίπλα μου, ούτε που με κοιτούσαν.<br />Αυτό ήθελε.<br /><br />Με μεγάλη μου έκπληξη, μαθαίνω μία μέρα ότι έχει καλέσει στο σπίτι του κάποιους εξωτερικούς συνεργάτες, για να μιλήσουν για ένα project. Και με μεγαλύτερη, ότι ήθελε να ήμουν παρούσα - χμ... παρόν. Χάρηκα. Όσο σίγουρος και να είσαι για κάποιον, υπάρχει πάντα η εξαίρεση. Και ίσως να ήταν εκείνη.<br />Δεν ήταν.<br /><br />Στο τραπέζι καθόμουν δίπλα του.<br />Δεν μου απηύθυνε τον λόγο ούτε μία φορά.<br />Δεν με σύστησε, καν.<br /><br />Τον παρατηρούσα, ωστόσο, να ακούει με μεγάλη προσοχή, να είναι ιδιαίτερα περιποιητικός, να ρωτά συχνά για το εάν το catering είχε κάνει καλή δουλειά με τα εδέσματα, να επιβλέπει το προσωπικό. Το ενδιαφέρον του - αν και ήταν απλά για την δουλειά - με ευχαριστούσε.<br />Ο λογαριασμός, παρ' όλα αυτά, ήρθε άλλη μέρα...<br /><br />Την ημέρα που, ανεβαίνοντας την σκάλα για να πάω στο διαμέρισμα, βρήκα ανοικτή την πόρτα τού διαμερίσματος τής μητέρας του. Από την σκάλα μέχρι την πόρτα, ήταν ούτε ένα μέτρο απόσταση. Και αυτό που είδα με εξέπληξε τόσο πολύ, που δεν μου έχει φύγει ακόμη ως εικόνα.<br /><br />Δεν είχα δει - και δεν έχω δει ξανά - ποτέ δύο πολυθρόνες με γυρισμένη την πλάτη στην πόρτα ενός σπιτιού... Ένα τεράστιο σαλόνι, σχεδόν άδειο, με μία τηλεόραση σχεδόν στο κέντρο του, και δύο πολυθρόνες πλάτη, ένα με ενάμιση μέτρο μακριά από την πόρτα... Στην δεξιά καθόταν η μητέρα του, ένα τραπεζάκι δίπλα της με ένα μικρό φωτιστικό, και στην αριστερή εκείνος, με ένα άλλο ένα ίδιο τραπεζάκι. Μιλούσαν. Μιλούσαν, χωρίς να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον. Έβλεπαν τηλεόραση, η οποία δεν ήταν και ιδιαίτερα δυνατά για να ακούς. Πριν προλάβω να πω "καλησπέρα" χτυπώντας την ανοικτή πόρτα - κι ενώ φανταζόμουν πως σχολιάζαν αυτό που έβλεπαν στην τηλεόραση -, τους ακούω να μιλούν για το τραπέζι που είχε γίνει.<br /><br />Ο σαρκασμός, η ειρωνία, η υποτίμηση, έχαναν πάσα έννοια...<br />Ο δε <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>, σχολίαζε από το τι φορούσε η γυναίκα τού τάδε, μέχρι το τι αυτοκίνητο οδηγούσε ο δείνα. Η μητέρα του, κυρίως, γελούσε. Υπεροπτικά. Όχι. Το ενδιαφέρον του στο τραπέζι δεν είχε να κάνει με το ενδιαφέρον ενός οικοδεσπότη. Είχε να κάνει με την δουλειά ενός πληροφοριοδότη. Δεν ήταν τραπέζι. Ήταν μάζωξη. Έπαιρνε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσε, για να έχει μετά να υποβιβάζει και να εξευτελίζει. Με την μαμά του...<br /><br />Μάζεψα το χέρι μου αργά, κι άρχισα να κατεβαίνω με προσοχή τα σκαλιά.<br />Όχι για να μην γλιστρήσω.<br />Για να μην με ακούσουν.<br /><br />Έφυγα με<span style="font-style: italic;"> τόση </span>ντροπή, που δεν μπορώ να περιγράψω...<br />Όχι επειδή άκουσα.<br />Επειδή κατάλαβα.<br /><br />Και είχα καταλάβει μόλις τα μισά.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-68096081058266098082012-01-11T13:52:00.002+02:002012-01-11T15:10:33.863+02:00Misery<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEEUz53AloVh4hc7knELx2dHvwDHhLH15TRs8boHQZGuIZu7lSTydzHGTG9FnGNWzSZaFw7SgaerXof0G6RLneNz8cHK4BUDt90FPOfDP_Hes7a7nD2wtE77oNvZ_2Wp2toGVB3DSsGh3t/s1600/4cbnx2y9x20.png"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 190px; height: 190px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEEUz53AloVh4hc7knELx2dHvwDHhLH15TRs8boHQZGuIZu7lSTydzHGTG9FnGNWzSZaFw7SgaerXof0G6RLneNz8cHK4BUDt90FPOfDP_Hes7a7nD2wtE77oNvZ_2Wp2toGVB3DSsGh3t/s400/4cbnx2y9x20.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5696342627016989106" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify; font-family: georgia;">Έχουμε αναφερθεί ξανά στην λαϊκή σοφία, που λέει πως όποιος είναι τσιγκούνης στα χρήματα είναι και στα αισθήματα. Εκείνοι που το έχουν διαπιστώσει, ξέρουν πόσο αληθές είναι. Διότι δεν υπάρχει μόνο το αρχαίο "ουκ αν λάβοις παρά τού μη έχοντος" αλλά και το "ουκ αν λάβοις παρά τού μη δίδοντος"...<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>δεν είχε οικονομικό πρόβλημα.<br />Ούτε οι οικογένειά του είχε αντιμετωπίσει ποτέ κάτι τέτοιο. Σε αυτήν την περίπτωση, θα ήταν κάτι φυσιολογικό. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>ήταν, προφανώς, ένας άνθρωπος άπληστος. Ένας άνθρωπος που τα ήθελε όλα δικά του. Κι αυτός που τα θέλει όλα δικά του, δεν έχει τίποτα...<br /><br />Δεν θα μιλήσω για τις προηγούμενες σχέσεις μου.<br />Δεν έχει νόημα, αφ' ενός, και, αφ' ετέρου θα ήταν άκομψο.<br />Θα μιλήσω για τις πρωτογενείς μου εικόνες.<br />Θα μιλήσω για τον μπαμπά μου.<br /><br />Όταν ήμασταν παιδιά, και μας έπαιρναν μαζί τους οι γονείς μας, ήταν το καλύτερό μου. Πάντα ήταν το καλύτερό μου όταν γνώριζα κόσμο. Συνήθως, έφερναν και οι άλλοι τα δικά τους, και καθόμασταν πολλές φορές και σε διαφορετικά τραπέζια, για να μην ακούμε τις συζητήσεις τους. Όταν, λοιπόν, τρώγαμε, παίζαμε, δεν ξέρω, και έφθανε η ώρα τού λογαριασμού, έτρεχα να δω. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη... Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και γρήγορα... Δεν υπήρξε φορά που να μην γινόταν καυγάς. Οι άνδρες σηκώνονταν επάνω και έσπρωχναν τα χέρια ο ενός τού άλλου, για να πάρει τα χρήματά του πίσω. Ο μπαμπάς μου ήταν ένας από αυτούς. Πάντα... Τον κοιτούσα με <span style="font-style: italic;">απίστευτο</span> θαυμασμό... Ήταν μία <span style="font-style: italic;">υπέροχη</span> σκηνή, με άνδρες να προσπαθούν να επιβληθούν ο ένας στον άλλον. Δεν ήταν τσαμπουκάς. Όχι. Ήταν ζήτημα τιμής.<br /><br />Υπήρχαν, ωστόσο, και οι κακομοίρηδες.<br />Κάτι ανθρωπάκια, που όταν ερχόταν εκείνη η στιγμή, λούφαζαν στις θέσεις τους. Δεν μιλούσαν, και "αναλάμβαναν" να "χωρίσουν" τους άλλους, για να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη. Έκαναν <span style="font-style: italic;">ό,τι </span>ήταν άσχετο, για να μην πληρώσουν. Τους κοιτούσα <span style="font-style: italic;">αηδιασμένη</span>, και μόνον όταν η ματιά μου έπεφτε στους άλλους - και ιδίως στον μπαμπά μου - ανάσαινα βαθιά και χαμογελούσα από την καρδιά μου. Αυτός είναι ο μπαμπάς μου και αυτές ήταν οι παραστάσεις μου.<br /><br />Και όλα αυτά, ήταν μεταξύ ανδρών.<br />Δεν χρειάζεται να γράψω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καθόταν γυναίκα σε τραπέζι, και όταν σηκώνονταν, να έδινε εκείνη έστω και μία δραχμή. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Αδιανόητα.<br /><br />Συνεπώς, δεν χρειάζεται κανείς και πολλή φαντασία για να υποθέσει πως είναι ένας τέτοιος άνθρωπος ως χαρακτήρας. Διότι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, είναι μία λέξη: μιζέρια. Κι όταν είσαι μίζερος άνθρωπος, μόνο με μίζερους ανθρώπους μπορείς να συναναστρέφεσαι. Είναι κάτι τύποι στο διπλανό τραπέζι, που τους βλέπεις πάντα να ανοίγουν τα πορτοφόλια τους και να μετράνε τα ψιλά; Κάτι ανθρωπάκια, που τα πορτοφόλια τους είναι φουσκωμένα και βαριά από τα μονά-διπλά cents; Που αυτό σημαίνει ότι καταδέχονται να παίρνουν τα ρέστα που τους δίνουν, ακόμα κι αν αυτά είναι 5 λεπτά... <span style="font-style: italic;">Αηδία</span>... Το πορτοφόλι ενός άνδρα είναι πάντα αδύνατο. Πάντα, όμως. Δεν έχει, σχεδόν ποτέ, ψιλά. Δεν είναι τυχαίο.<br /><br />Αλλά αρκετά με τα πορτοφόλια.<br />Ας πούμε για την μιζέρια.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> φαινόταν άνθρωπος ήρεμος και ρεαλιστής.<br />Και με βάση το επάγγελμά του, αυτό νόμιζα πως ήταν.<br />Αλλά νόμιζα λάθος.<br /><br />Πολύ σύντομα, άρχισε να διαφαίνεται πως ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> ήταν ένας άνθρωπος μουλωχτός, και, ιδίως, αρνητικός. Σε οτιδήποτε έκανε ή έλεγε, υπήρχαν πάντα μόνον αρνητικά. Τίποτα θετικό. Και όπως μεταξύ ενός τσιγκούνη και ενός σπάταλου ανθρώπου επιλέγεις το μη χείρων βέλτιστον - δηλαδή τον σπάταλο, διότι με εκείνον μπορεί να ζήσεις και κάτι συναρπαστικό, ενώ το σωστό είναι να είναι το κοινώς λεγόμενο "νοικοκύρης", που σημαίνει ότι ξέρει τι πρέπει να κάνει πότε -, έτσι και ανάμεσα σε έναν αρνητικό κι έναν θετικό άνθρωπο επιλέγεις τον θετικό, για τον ίδιο λόγο, ενώ ξέρεις ότι το σωστό είναι να είναι ρεαλιστής, για τον ίδιο λόγο, επίσης.<br /><br />Δεν ήταν θέμα απαισιοδοξίας.<br />Δεν μου αρέσουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι. Είναι αφελείς και υπερφίαλοι. Και οι δύο, όμως, είναι το ίδιο νόμισμα. Ένα άχρηστο νόμισμα. Με τους απαισιόδοξους σε πιάνει ψυχοπλάκωμα, με τους αισιόδοξους δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι, γιατί δεν ξέρουν ούτε κι εκείνοι. Προτιμώ, λοιπόν, τους ρεαλιστές. Εκείνους που έχουν μία κατάσταση και την αντιμετωπίζουν όπως πρέπει. Ούτε φαίνονται λίγοι, ούτε υπερβολικοί. Ανάμεσα, όμως, σε έναν απαισιόδοξο κι έναν αισιόδοξο, είναι δεδομένο ότι θα προτιμήσω τον δεύτερο. Με εκείνον μπορώ να πέσω μέσα σε κάποια από τις εκτιμήσεις ή τους χειρισμούς του. Με τον πρώτο, θα βγάλω θυμό.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>, λοιπόν, είχε μιζέρια.<br />Δεν του άρεσε κανείς και τίποτα. Όλοι είχαν κάτι. Τι; Οτιδήποτε. Όταν σου αρέσει να βλέπεις τα πάντα άσχημα, πολεμάς πολύ σκληρά για να σβήσεις ό,τι όμορφο υπάρχει γύρω σου. Κι αυτό μπορεί να μην γίνεται, αλλά αν είναι αυτός ο χαρακτήρας σου νομίζεις ότι τα καταφέρνεις. Επίσης, τον χαρακτήρα τού ανθρώπου τον καταλαβαίνεις και από τον τρόπο που μιλάει για τους άλλους. Δεν ήταν ότι δεν του άρεσαν 1,2,3 πράγματα / άνθρωποι / καταστάσεις. Δεν είχε μία καλή κουβέντα να πει για κανέναν. Και για τίποτα.<br /><br />Τρωγόταν με το παρελθόν και σκεφτόταν μόνο το μέλλον.<br />Το παρόν, ούτε να το χέσει.<br />Που αυτό σήμαινε, πολύ απλά, ότι ήταν οπουδήποτε αλλού εκτός από το "εδώ". Μπορούσε να μιλάει ώρες με κάποιους από την δουλειά για ό,τι δεν πήγε "τότε" καλά. Μπορούσε να κάνει το ίδιο με το "δεν ήξερε αν θα πήγαινε" κάτι καλά. Δεν υπήρξε, όμως, φορά που να τον άκουσα να λέει "είμαστε σε καλό δρόμο", π.χ. Οι αναφορές του στο παρελθόν και στο μέλλον, ήταν συνεχείς. Αναφορά στο παρόν, καμμία. Κατά τα άλλα, όλα μαύρα. Αδιάφορα. Δεν ξέρω τι άλλο.<br /><br />Γρήγορα ανακάλυψα ότι δεν είχε φίλους.<br />Είχε δυο-τρεις από την δουλειά, και που δεν θα έλεγες ότι ήταν και ο ορισμός τού "φίλου". Ήταν μόνος. Καθόλου παράξενο. Δεν ξέρω αν δεν έβγαινε, επίσης, για τους ανθρώπους ή για τα έξοδα... Ούτε αυτό θα μου έκανε εντύπωση. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν είχε καμμία αίσθηση τού humor. Δεν ήταν σοβαρός, όπως θα τον χαρακτήριζες όταν θα τον γνώριζες. Ήταν αδιάθετος. Συνεχώς. Είχε μία διαρκή εμμηνόρροια, που έβγαζε χολή και περιφρόνηση. Το ωραιότερο, δε, ήταν όταν - εμμέσως, πλην σαφώς - είπε ότι κανένας άνθρωπος δεν άξιζε εάν δεν είχε μόρφωση πανεπιστημίου...(!) Έκανα τρελά γέλια. <span style="font-style: italic;">Τρελά</span>, όμως.<br /><br />Ούτε εγώ είχα πανεπιστημιακή μόρφωση.<br />Αλλά αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα.<br />Ήταν σαφές ότι ήμουν κάτι άλλο.<br />Είπαμε.<br />Μία μηχανή πόνου.<br />Και γι' αυτό δεν χρειαζόταν χαρτί τριτοβάθμιας.<br /><br />Αυτά σε ό,τι αφορούσε το μέσα.<br /><br />Το έξω, ήταν άλλο θέμα...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-21560453134180397242012-01-06T11:09:00.008+02:002012-01-06T12:59:01.574+02:00Crash Test For Dummies<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPyjwHWnvYTipk5Uen0UNaY2n51OHtoeYD3rqtHucWkjqtvwh4kBfvLvheRV9sgtpL-8vfcFjCk47nBsxtfE0rJsTapaYAbSD1P-wyV_pEsMH_VTPrPJPdeAKuC070HUtcz2CBG0vnRHVu/s1600/oxblvwc.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 298px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPyjwHWnvYTipk5Uen0UNaY2n51OHtoeYD3rqtHucWkjqtvwh4kBfvLvheRV9sgtpL-8vfcFjCk47nBsxtfE0rJsTapaYAbSD1P-wyV_pEsMH_VTPrPJPdeAKuC070HUtcz2CBG0vnRHVu/s400/oxblvwc.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5694444405202626578" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:georgia;">Ok.</span><br /><span style="font-family:georgia;"></span><br /><span style="font-family:georgia;">Που είχαμε μείνει;</span><br /><span style="font-family:georgia;">Α, ναι</span>.<br />Στον πιο καλό τον μαθητή.<br /><br />Ωραία.<br />Τι χρειάζεται ένας καλός μαθητής;<br />Βιβλία, τετράδια, στυλό.<br />Στην δική μας περίπτωση, εξοπλισμό.<br /><br />Πήρα σβάρνα τις ρούγες, κι άρχισα να ψάχνω στα γυφτοπάζαρα των Αθηνών για διάφορα. Είχα δώσει όλη μου την προσοχή στα αντικείμενα. Και μου άρεσε. Δεν είχα ενδιαφέρον για εκείνον. Ήξερα πως ό,τι κι αν έπαιρνα θα του άρεσε. Αναγκαστικά. Κι επειδή δεν είχα καμμία διάθεση να επαναληφθεί το σκηνικό με τον σταυρό, ανέλαβα να πάρω ό,τι άρεσε σε εμένα. Εκείνος, απλά, θα συμφωνούσε.<br /><br />Δεν υπήρχε ούτε ένα αντικείμενο σαδομαζοχισμού που να μου άρεσε πραγματικά. Ούτε ένα, όμως. Έπαιρνα το καλύτερο από τα χειρότερα. Αναγκαστικά. Έπρεπε να μπει το θέμα μου σε τροχιά, γιατί ένοιωθα πως έχανα τον χρόνο μου περιμένοντας να συνεννοηθούμε. Πήγαινα και άφηνα τα πράγματα στο σπίτι του. Στο δικό μου, ούτε λόγος. Ήταν σαν να άνοιγα μία επιχείρηση. Έπρεπε να την στήσω, να την εξοπλίσω, να δω τι θα κάνω.<br />Αλλά να υπολογίσω και τους λογαριασμούς.<br /><br />Είπα λογαριασμούς;<br />Χμ...<br />Ναι...<br />Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που ανακάλυψα, ήταν η τσιγκουνιά του. Κάποια στιγμή, έχω αφήσει αυτά που έχω πάρει, όπως είναι, σε σακούλες στο δωμάτιο. Ήρθε αθόρυβα από πίσω μου και κοίταξε με περιέργεια το περιεχόμενο. Τον κοίταξα λοξά, και το μόνο που δεν περίμενα ήταν να τον δω να πιάνει την απόδειξη. Στέκομαι και τον κοιτάζω άναυδη. Περιμένω να πετάξει την μαλακία... Και δεν άργησε.<br />-Είναι ακριβά, ε;..., είπε σαν να μονολογούσε.<br />-Από ό,τι βλέπεις, αυτό σε ενδιαφέρει;, ρώτησα αηδιασμένη.<br />-Δεν θέλω να ξοδεύεστε..., έπιασε τον πληθυντικό.<br />-Μην μου στενοχωριέσαι, του είπα ψυχρά. Έχω μερικές οικονομίες στην άκρη...<br />Και τότε είπε το αδιανότητο.<br />-Να σας δίνω εγώ τα μισά...<br /><br />Έχω φρικάρει.<br />Έχω αηδιάσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει.<br />-Τα μισά..., επανέλαβα.<br />-Ναι, είπε. Μην τα πληρώνετε όλα μόνη σας.<br />-Δεν θέλω παρέα. Ευχαριστώ. Μπορείς να φύγεις, τώρα;<br /><br />Κοίταξα τις σακούλες γύρω μου.<br />Άρχισα να τις ανοίγω. Από μέσα έλειπαν όλες οι αποδείξεις... Εάν ήταν κάποιος άλλος, μία κανονική σχέση, εύκολα θα υπέθετα ότι κρατά memorabilia. Και θα μου φαινόταν λογικό. Πρώτη φορά, κάτι πρωτόγνωρο, θέλεις να το θυμάσαι. Θα μπορούσα να το είχα κάνει κι εγώ. Αλλά η ερώτηση που μου ερχόταν στο μυαλό, ήταν: "Πρώτη φορά, κάτι πρωτόγνωρο, και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το κόστος του;...". Κατέβηκα στα γραφείο του. Καθόταν μπροστά στον υπολογιστή.<br />-Που είναι οι αποδείξεις;<br />-Ποιες αποδείξεις;<br />-Όσων αγόρασα. Δεν είναι στις σακούλες.<br />-Τις θέλατε;<br />-Όχι. Δεν τις θέλαμε. Εσείς τι θα τις κάνετε;<br />-Μπορεί να τις βάλω στην δήλωσή μου.<br /><br />Με κορόϊδευε...<br />Δεν υπήρχε περίπτωση...<br /><span style="font-style: italic;">Δεν υπήρχε</span>, όμως...<br /><br />-Συγγνώμη..., είπα με δυσκολία. Θα βάλεις στην φορολογική σου δήλωση αποδείξεις από sex shop;...<br />-Δεν το έχω σκεφθεί ακόμα..., παραδέχθηκε.<br />-Αλλά σκέφθηκες να το κάνεις..., είπα μη πιστεύοντας στ' αυτιά μου.<br />-Μπορεί να γίνεται, δικαιολογήθηκε.<br />-Σωστά... μπορεί να γίνεται...<br /><br />Έφυγα.<br />Ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον πρώτο τοίχο που θα έβρισκα.<br />Αλλά συγκρατήθηκα.<br />Έπρεπε να το πάρω απόφαση.<br />Είχα να κάνω με έναν μεγάλο μαλάκα.<br /><span style="font-style: italic;">Μεγάλο</span>, όμως.<br /><br />Η τσιγκουνιά του δεν σταμάτησε εκεί.<br />Δεν είχα προσέξει ότι έπαιρνε τις αποδείξεις από όπου πηγαίναμε. Άρχισα να σκαλίζω τις προηγούμενες συναντήσεις μας και να τον παρακινώ να βγαίνουμε. Παρατηρούσα τις εκφράσεις του κάθε φορά που πλήρωνε. Θα κοιτούσε 1-2 φορές τον λογαριασμό - σαν να υπήρχε περίπτωση να έβγαινε μειωμένος με κάθε ματιά... -, και το τραγικότερο, δεν άφηνε παρά κάτι ψιλά για φιλοδώρημα. Υπήρξαν και φορές που δεν άφηνε τίποτα, και αναγκαζόμουν να έχω βγάλει εγώ από πριν χρήματα για να τα αφήσω διακριτικά στο τραπέζι φεύγοντας... (Μιλάμε, ότι δεν μπορώ ακόμα και σήμερα που τα γράφω να το πιστέψω...).<br /><br />Ένα βράδυ, έχω μεγάλα κέφια.<br />Κάπου τρώμε, και περιμένω την ώρα τού λογαριασμού, σαν τρελή. Έρχεται ο λογαριασμός, και πριν προλάβει να τον πάρει στα χέρια του, τον έχω στα δικά μου.<br />-Χμ..., είπα με ύφος, σκεπτική. 70 ευρώ...<br />Παίρνω την τσάντα, νωχελικά, στην αγκαλιά μου, αλλά τον παρακολουθώ σαν γύπας. Βγάζω αργά το πορτοφόλι μου, και ακόμη πιο αργά το ανοίγω. Αφήνω ένα χαρτονόμισμα των 20, αργά, ακόμη πιο αργά ένα των 10 δίπλα του, και, κοιτάζοντας μέσα στο πορτοφόλι αυτό των 5, σταματώ.<br />-Χμ... μάλλον δεν έχω 5 ευρώ..., είπα προσπαθώντας να μην με πάρουν τα γέλια. Να σου τα χρωστώ;<br />Του είχα ρίξει μία φόλα επάνω στο τραπέζι. Και, <span style="font-style: italic;">διάολε</span>, ήμουν σίγουρη ότι θα την δάγκωνε...<br />Και ο κόπρος απάντησε.<br />-Εμ... δεν πειράζει... αύριο...<br /><br />(...)<br /><br />Έχω τσαλακώσει μέσα στην γροθιά μου τα χαρτονομίσματα, βάζοντας τους αγκώνες στο τραπέζι. Τον κοιτάζω, έτοιμη να τον φτύσω.<br />-Πες μου κάτι, του είπα με πάθος. Σου σηκώθηκε;... Την αλήθεια...<br />-...<br />-Όχι;...<br />Βγάζω ό,τι χαρτονόμισμα είχα μαζί μου και το απλώνω στο τραπέζι.<br />-Τώρα;..., τον ξαναρώτησα χαμογελώντας σατανικά.<br />-Δεν...<br />-Δεν; Τι, δεν; Δεν φτάνουν για να σου τον σηκώσουν;<br />-Μα...<br />-Πες μου!, είπα και έφερα το κάθισμα πιο κοντά στο τραπέζι, κοιτάζοντάς τον έντονα στα μάτια. Πόσο ξεφτυλισμένος άνδρας είσαι; Πόσο; Τα θέλεις; Ε;! Κράτα τα. Μην σε απασχολεί. Κράτα τα και για την επόμενη φορά. Αύριο θα σου φέρω κι άλλα. Θα σου τα βάλω στις σακούλες με τα πράγματα, μαζί με τις αποδείξεις. Είναι πολύ άσχημο να πληρώνεις κάτι για μία γυναίκα, ε; Να ξοδεύεσαι. Κράτησε τα χρήματά σου. Και πάρε και τα δικά μου. Αρκεί να μου πεις ότι αισθάνεσαι καλύτερα. Και από την επόμενη φορά, θα τα πληρώνω εγώ όλα. Θέλεις; Ησύχασες;<br />-Δεν είναι..., είπε ανήσυχος.<br />-Δεν είναι, πάλι;!, είπα μη μπορώντας πλέον να συγκρατήσω τα γέλια μου. Δεν είναι τι, αυτή την φορά; Αυτό που θα ήθελες; Ω, μην είσαι χαζός! Να κάνεις ό,τι θέλεις να κάνεις με τον σαδομαζοχισμό. Όχι και να ξοδεύεσαι, όμως! Έλα. Μην κάνεις έτσι. Είμαι εδώ εγώ για εσένα. Θα σε χτυπάω, θα σε μαστιγώνω, και θα σε πληρώνω από πάνω. Μου ακούγεται θαυμάσιο! Εσένα;<br /><br />Και φεύγω.<br /><br />Περιμένοντας ταξί έξω από το εστιατόριο, έρχεται από πίσω μου, με τα χρήματα στο χέρι. Δεν θυμάμαι τι ξεκίνησε να μου λέει.<br />-Άκου, του είπα κοφτά. Εμένα μην με υπολογίζεις. Εγώ, όσο ξαφνικά ήρθα τόσο ξαφνικά θα φύγω. Δεν έχεις τίποτα που μπορεί να με κρατήσει. Τίποτα, όμως. Για όσον καιρό θα είμαστε, τυπικά και για τον συγκεκριμένο λόγο, μαζί, θα φροντίσεις ποτέ μα ποτέ να μην μου αναφέρεις οτιδήποτε έχει να κάνει με χρήματα. Είμαι σαφής;<br />Έσκυψε το κεφάλι, πούστικα.<br />-Θα το εκλάβω ως "ναι". Τέλεια. Κράτησε αυτά που σου έδωσα, και κοίτα να πιάσουν τόπο. Σε καλή μεριά, λοιπόν.<br /><br />Αυτά, σε ό,τι αφορούσε την τσιγκουνιά του.<br /><br />Κολλητά με την τσιγκουνιά, ωστόσο, πηγαίνει και η μιζέρια...<br /><br /><span style="font-family:georgia;"></span></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-91276964082266621072012-01-03T16:34:00.005+02:002012-01-06T11:01:56.444+02:00The Battle Of The Sexes<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_a1jhm7Usv1XFWSe1rjRgfwAv8IKAzLsLnZ5hRdYfmkL-l7cwlNnVM7caA72RrCJvL4l_PwPK3jfRqSyd2WF_wpN-3xpIwHhgKdkHHLJLrwYe4xC3wYhV73eR0E8oavGbvMT5gHntbo52/s1600/kzxxn3u46bc73.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 223px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_a1jhm7Usv1XFWSe1rjRgfwAv8IKAzLsLnZ5hRdYfmkL-l7cwlNnVM7caA72RrCJvL4l_PwPK3jfRqSyd2WF_wpN-3xpIwHhgKdkHHLJLrwYe4xC3wYhV73eR0E8oavGbvMT5gHntbo52/s400/kzxxn3u46bc73.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5693414633023726546" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify; font-family:georgia;">Κοπελιές, basta…<br /><br />Μου έχετε γεμίσει την ηλεκτρονική διεύθυνση με <span style="font-style: italic;">απίστευτες </span>μαλακίες…<br /><br />Γιατί λυσσάτε;!<br /><br />Ηρεμήστε!<br /><br />Εάν έβγαζα τα mail σας στην φόρα, θα γελούσατε κι εσείς οι ίδιες!<br /><br />Σοβαρευτείτε!<br /><br />Λοιπόν.<br />Για να μην χάνουμε χρόνο.<br />Καλή η μαλακία που δέρνει τους άνδρες.<br />Αλλά να δέρνει κι εσάς…<br />Έλεος, δηλαδή…<br /><br />Πάρτε χαρτί και στυλό, και κρατήστε σημειώσεις.<br /><br />Πάμε.<br /><br />Είμαι εγώ η γκόμενα που θέλουν όλοι οι άνδρες;<br />Σοβαρολογείτε;<br />Εγώ είμαι η γκόμενα που<span style="font-style: italic;"> αποφεύγουν</span> όλοι οι άνδρες.<br />Ότι θα γούσταραν;<br />Τρελά.<br />Για κανένα 10λεπτο.<br />Μετά, τρεχάτε ποδαράκια μου.<br /><br />Σε ποια χώρα ζείτε;<br />Τι διάολο, Ελληνίδες δεν είστε;<br />Είστε τόσο μαλακισμένες;<br /><br />Πιστεύετε, στ’ αλήθεια ότι οι άνδρες αναζητούν μία γυναίκα - άσε με εμένα... - με προσωπικότητα; Πιστεύετε στο παραμύθι που λέει «Θέλω μία γυναίκα να είναι δυναμική και να παίρνει αυτό που θέλει»; Άνδρες είναι. Σε παραμύθια πιστεύουν. Παραμύθια πουλάνε. Αυτό είναι το ωραιότερο παραμύθι που θέλει να ακούσει μία μαλακισμένη, για να νομίζει ότι ο άλλος την αξιολογεί ως προσωπικότητα. Τ’ αρχείδια μου, την κάνει. Την έχει πιάσει στο δούλεμα, και η άλλη ψαρώνει χοντρά.<br />Συνέλθετε!<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι οι παλιές λένε ο άνδρας να σε ξέρει από την μέση και κάτω. Ο άνδρας δεν καταλαβαίνει, ούτε μπορεί να εξηγήσει την σκέψη μίας γυναίκας, και προκειμένου να βγάζει λάθος συμπεράσματα, είναι προτιμότερο να μην γνωρίζει τίποτα. Αυτό εννοούν. Εάν ένας άνδρας μάθαινε πως δουλεύει ο εγκέφαλος μίας γυναίκας, θα έκαιγε τον δικό του!<br />Είστε καθόλου καλά;<br /><br />Περιμένετε από έναν άνδρα να σκέφτεται και να ενεργεί σαν γυναίκα; Είστε σοβαρές; Γιατί δεν γίνεστε λεσβίες; Μόνον έτσι θα βρείτε προκοπή. Ειδάλλως, ξεκινήστε από τώρα να πλέκετε πετσετάκια για τα ράφια σας. Διότι εκεί θα μείνετε! Περιμένετε από έναν άνδρα να σας καταλάβει; Αυτός βλέπει την μηχανή τού espresso και την κοιτάζει καλά-καλά. Εσάς θα καταλάβει; Με τι προσόντα; Κι εσείς τι προσπαθείτε, ακριβώς; Να τους βάλετε μυαλό; Υπάρχει περίπτωση; Πρέπει να είναι πολύ συνειδητοποιημένο αρσενικό για να κάνει κάτι τέτοιο – «κάτι τέτοιο» = υπέρβαση. Νομίζετε ότι είναι εύκολο; Που; Εδώ; Στην Ελλάδα; Κοπελιές, ξυπνήστε! Τα τελευταία χρόνια – αν και έχω σοβαρές αμφιβολίες για το ότι το κακό δεν υπήρχε εξ αρχής… - οι γυναίκες μεγαλώνουν κότες. Όχι αρσενικά. Κι αν δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε το αρσενικό δέρμα από τα πούπουλα της κότας, θα έχετε να κάνετε πάντα με μία κλώσσα. Την μάνα τους. Που μπορεί να μην την βλέπετε, γιατί έχει μάθει να ρουφάει την κοιλιά της όταν κρύβεται πίσω από τον γιόκα της, αλλά θα είναι εκεί να τον χειρίζεται σαν τηλεκατευθυνόμενο ελικοπτεράκι. Που μόλις πάει να το χάσει από το οπτικό της πεδίο, θα βάλει την όπισθεν και θα τον προσγειώσει στην μικρή περιοχή της – μην παρεξηγείτε την «μικρή περιοχή», το λέω γενικώς… αλλά και ειδικώς να το πάρετε… σε μερικές περιπτώσεις θα πέσετε μέσα…<br />(Γελάω δυνατά και πάω παρακάτω).<br /><br />Η συναισθηματική ωριμότητα ενός άνδρα, και η ισορροπία του, επιτυγχάνεται μόνο με την συμβολή μίας σωστής γυναίκας. Όταν οι γυναίκες έχουν ξεχάσει για/τι είναι γεννημένες, μην περιμένετε από τους άνδρες πολλά. Για την ακρίβεια, μην περιμένετε τίποτα. Εάν νομίζετε πως με το να τους κατηγορείτε αλλάζει κάτι, αυταπατάστε. Οι άνδρες δεν θα αλλάξουν ποτέ, διότι οι γυναίκες είναι αυτές που είναι. Τι είναι; Μαλακισμένες. Σαν εσάς. Τόσο πολύ – που εγώ δεν σας αδικώ και τόσο, εδώ που τα λέμε, κι ας σας βρίζω, διότι ξέρω τι συναντάτε και σας απογοητεύει, ούτε εγώ ζω αλλού, εδώ ζω 99 χρόνια… -, που δεν βλέπετε ότι χάνετε την ουσία. Ποτέ δεν θα κατηγορείτε τους άνδρες για τίποτα. Για όλα φταίτε εσείς. Και μόνον εσείς.<br /><br />Γιατί είναι αφηνιασμένες, λέει, και την πέφτουν όπου βρουν.<br />Αυτό ξέρετε τι είναι;<br />Απελπισία.<br />Μαύρη.<br />Γιατί όταν πηγαίνεις κάπου, και τους βλέπεις να κάθονται μαζεμένοι και να μιλάνε για παιχνιδομηχανές και σκορ, και είναι 30-35 χρονών, και δεν γυρίζουν καν να κοιτάξουν, παρά ρουφάνε ευτυχισμένοι τους φραπέδες τους, σου την δίνει.<br />Τους τυλίγουν.<br />Φυσικά! Τι θα κάνουν; Να περιμένουν από εκείνους να πάρουν απόφαση;<br />Πότε;<br />Όταν θα μπαίνουν στην εμμηνόπαυση;<br />Έλα…<br />Και γιατί είστε έξαλλες;<br />Γιατί μία μανούλα δεν σας είπε «παιδάκι μου, αυτά γεννιούνται χαζά, μην τους δίνεις σημασία και μην περιμένεις τίποτα».<br />Σας είπε ότι ο άνδρας είναι έτσι και γιουβέτσι.<br />Κουβέντα για το κοτέτσι.<br /><br />Μεγαλώσατε με το παραμύθι του πρίγκηπα.<br />Ok.<br />Στον ύπνο σας παντρευόσασταν κάθε βράδυ.<br />Εντάξει.<br />Αλλά ξυπνήστε!<br />Αρχίστε να ρίχνετε το φταίξιμο στο παραμύθι και σταματήστε να κάνετε παράπονα στους άνδρες.<br />Τι σας φταίνε;<br />Εσείς παραμυθιαστήκατε από την κούνια.<br />Εκείνοι παραμυθιάστηκαν με τα porno.<br />Τι να κάνουμε τώρα;<br /><br />Αν ο άνδρας δεν είχε την σωστή μανούλα να τον διδάξει, σε γαμάει.<br />Όχι όπως θα ήθελες.<br />Σου γαμάει την διάθεση, την ψυχολογία, σε απογοητεύει, σε ξενερώνει.<br />Κι εσύ κάθεσαι και προσπαθείς;<br />Φύγε, κοπελιά!<br />Πήγαινε παρακάτω.<br />Μπορεί να «είναι όλοι πούστηδες», αλλά τα πραγματικά αρσενικά υπάρχουν.<br />Και αξίζουν τα πάντα.<br /><br />Πόσο ανεγκέφαλο είναι το να πιστεύεις ότι το να συζείς είναι διαφορετικό από το να παντρεύεσαι; Μια τελετή κάνει την διαφορά. Φτάσατε στο σημείο να υποκρινόσαστε ότι δεν σας ενδιαφέρει. Κάνετε τα πάντα για να είναι ανεύθυνοι.<br />Συγχαρητήρια.<br />Νομίζετε ότι οι γυναίκες σήμερα έχουν ανεξαρτητοποιηθεί;<br />Αρχείδια.<br />Οι γυναίκες σήμερα είναι πιο κότες από ποτέ.<br />Ανέχονται τα περισσότερα.<br />Γιατί;<br />Μην του πω ότι τον αγαπάω, θα φοβηθεί<br />Μην του πω ότι θέλω να παντρευτούμε, θα τρομάξει<br />Μην του πω ότι θέλω να κάνω παιδί, θα πανικοβληθεί.<br />Έχετε καταλήξει να φερόσαστε στους άνδρες σαν να είναι γκομενάκια. Παρθένα.<br />Ο άνδρας θα πάρει την θέση που θα του δώσεις.<br />Αν εσύ έχεις σηκωθεί από την θέση σου και του την παραχωρείς, ποια ακριβώς είναι η απαίτησή σου από εκείνον;<br /><br />Τι έχετε καταφέρει;<br />Να θέλει και να απαιτεί από εσάς. Να είσαστε αριστούχες στο πανεπιστήμιο, να είσαστε manager στην δουλειά σας, να είσαστε πάντα περιποιημένες – ντυμένες / βαμμένες / χτενισμένες -, να κάνετε ωραίο παστίτσιο, να μπορείτε να κρατάτε ένα σπίτι – «κρατώ» = πλύσιμο / σκούπισμα / σιδέρωμα -, να είσαστε ηφαίστειο στο κρεβάτι, να μην θέλετε να παντρευτείτε, να τους κάνετε 2-3 παιδιά που θα πάρουν το όνομα των γονέων τους – γιατί όσο προχώ και να είναι δεν παύουν να πιστεύουν στις παραδόσεις, αλλά μόνο σε αυτήν την περίπτωση -, και να είσαστε το κλασσικό «κυρία στο σαλόνι, πουτάνα στο κρεβάτι». (Και φταίτε εσείς γι' αυτό...).<br />Εκείνοι δεν χρειάζεται να είναι τίποτα.<br />Μπορούν άνετα να κυκλοφορούν αξύριστοι, να έχουν μπυροκοιλιά, να χάνουν τα μαλλιά τους, αλλά είναι άνδρες. Δεν παίζουν ρόλο αυτά. Αντικείμενο και τρόπαιο, είστε μόνον εσείς. Και όπως στρώσατε θα κοιμηθείτε. (Αν σας παίρνει ο ύπνος χωρίς υπνωτικά, με την κατάσταση που ζείτε…). Από την άλλη, υπάρχουν και αυτοί που σας θέλουν αλλήθωρες, να τραυλίζετε, να είσαστε χοντρή ή στέκα, προκειμένου να μην σας ορέγονται οι άλλοι. Είναι ασφαλείς, και όταν βλέπουν μία όμορφη γυναίκα γίνονται κακοί, εχθρικοί, και έχουν και την συμπαράσταση των φίλων τους στην επίκριση, χωρίς να βλέπουν τα χάλια τους.<br /><br />Έχουμε καταντήσει να αποδεχόμαστε τον άνδρα ως ένα ανώριμο παιδάκι. Που δεν ξέρει τίποτα, δεν φταίει για τίποτα. Σέλει την μαμά του. Το να είναι, όμως, σύντροφος συνεπάγεται με συναισθηματική υποχρέωση. Μπορεί να του δώσεις 10 χιλιάρικα, κι εκείνος να επενδύσει στα καλύτερα. Αν του δώσεις έστω και 1 γραμμάριο συναισθήματος, δεν θα ξέρει τι να το κάνει. Τι θέλει να είσαι για εκείνον; Ο αεί ρέων μαστός. Την αγάπη την βλέπει σαν ευθύνη. Κι εσένα σαν βάρος. Τρέφεις την ανωριμότητά του επιβραβεύοντας την.<br />Σε πήρε τηλέφωνο «την άλλη μέρα»;<br />Όχι.<br />Και τι έγινε; «Δεν με νοιάζει».<br />Σε νοιάζει, κοπελιά.<br />Ή νοιάζει την επόμενη που θα πληρώσει την δική σου μαλακία.<br />Όσο πιο χύμα τού φέρεσαι τόσο πιο χύμα γίνεται.<br />Ο άνδρας χρειάζεται λουρί.<br />Εάν δεν κάθεται, άσε τον να φύγει.<br />Κι εσύ την βόλτα σου.<br /><br />Ποιες ανασφάλειες και παπαριές, μωρέ;!<br />Με αυτά παραμυθιάζεστε;<br />Το να είσαι ανασφαλής σού συμβαίνει κατά περίπτωση. Το να είσαι συναισθηματικά ανώριμος, is a state of mind. Μάθετε να ξεχωρίζετε το ένα από το άλλο. Ο συναισθηματικά ανώριμος, δεν μπορεί να αγαπήσει. Αλλά έχει την <span style="font-style: italic;">απαίτηση </span>να αγαπηθεί. Το μυαλό του είναι τόσο χαζό, που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό που σου παρέχει την ασφάλεια είναι η αγάπη τού ανθρώπου που έχεις απέναντί σου. Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από αυτό; Όχι. Το καταλαβαίνει; Όχι. Θα του βάλεις εσύ μυαλό; Ποτέ. Θα προτιμήσει να είναι μόνος. Αυτό, μέσα στο ηλίθιο μυαλό του, μεταφράζεται σε ασφάλεια. Δεν είναι. Κι εσύ, όσο και να προσπαθήσεις, δεν μπορείς να του το βγάλεις από εκεί. Χάνεις τον χρόνο σου. Κι η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται. Οι συναισθηματικά ανώριμοι άνδρες φοβούνται την αγάπη. Και αυτοί που την φοβούνται περισσότερο, είναι εκείνοι που <span style="font-style: italic;">τόσο</span> περισσότερο την έχουν ανάγκη και την επιζητούν. Όταν, όμως, θα την βρουν, θα τρέξουν σαν τα ποντίκια να κρυφτούν στον υπόνομο. Μην αναρωτιέστε γιατί το βάζουν στα πόδια ή γιατί κλείνουν τα κινητά ή γιατί δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα. Στους υπονόμους δεν έχει δίκτυο. Μόνο σκατά. Ποιο είναι το πραγματικό θέμα τους; Ο έλεγχος. Αυτό που χάνεις πρώτα από όλα όταν ερωτευθείς – και ιδίως όταν αγαπήσεις – είναι ο έλεγχος. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τον έλεγχο, κανείς δεν θα σας το επιβεβαιώσει αυτό καλύτερα από εμένα… Ο συναισθηματικά ανώριμος δεν μπορεί να αφεθεί. Αν, πραγματικά, έχει τον έλεγχο; Όχι. Ο έλεγχος – στην περίπτωση του συναισθήματος – έχει να κάνει με κάποιον άλλον. Όταν είσαι μόνος σου, τι είδους έλεγχο μπορείς να έχεις; Του εαυτού σου; Μην νομίζετε. Ούτε καν αυτού… Εάν, λοιπόν, κάποιος δεν μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό του, περιμένετε να διαχειριστεί την σχέση σας; Πως; Με τι προσόντα;<br />Παρακάτω, κοπελιές!<br /><br />Όταν η προσωπική σου ζωή πηγαίνει καλά, τίποτε άλλο δεν σε νοιάζει. Ακόμα και να σε πετάξουν στον δρόμο, έχεις την δύναμη της σχέσης. Διότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να έχει σύντροφο. Όλοι αυτοί οι άνδρες που γυρίζουν πανικοβλημένοι / αγχωμένοι / φοβισμένοι, είναι γιατί δεν έχουν στην ζωή τους την ισορροπία που θα τους έδινε μία σχέση που πραγματικά αξίζει. Κι εκείνος που επιλέγει να είναι μόνος – ή με κάποιον που θέλει να πιστεύει ότι είναι σύντροφος -, γυρίζει την πλάτη στην φύση του από αλαζονεία, και μόνον από αλαζονεία. Και η φύση πάντα εκδικείται… Όχι. Η αγάπη δεν είναι το παν. Απλά, χωρίς αγάπη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τίποτα δεν είναι το παν. Όλα παίζουν ρόλο. Η ισχύς υπάρχει μόνο εν τη ενώσει. Κι αν η δύναμη αυτής της σχέσης τον φοβίζει ή δεν την καταλαβαίνει ή δεν ξέρω τι άλλο τρέχει μες στο θολωμένο του μυαλό, έχεις απέναντί σου έναν άνδρα που και η «καλημέρα» που θα του πεις το πρωί, πηγαίνει χαμένη. Εάν αυτό δεν το έχει συνειδητοποιήσει μέχρι τα 30(;) να πω(;), παρακάτω κοπελιά!<br /><br />Sex.<br />(Εδώ κι αν τα έχετε κάνει σκατά…).<br /><br />Όλοι μας θέλουμε την επιβεβαίωση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όταν, όμως, γίνεται αυτοσκοπός, η σχέση είναι σαν να προσπαθεί να φτάσει από το κάπου στο πουθενά. Το sex είναι ένα μέσον επιβεβαίωσης. Του ότι είσαι επιθυμητή, ποθητή, ελκυστική, ερωτική. Ok. Μετά; Όλοι πάν’ στο μπάνιο; Ωραίο sex… Το ότι μία γυναίκα κάνει sex, δεν σημαίνει πάντα ότι το θέλει. Μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να πηδήξει εκείνη, για να μην πηδήξει καμμία άλλη γκόμενα. Οπότε, αυτομάτως γίνεται «Εκκενώσεις βόθρων, ο Αχόρταγος». Πάλι με σκατά θα μπλέξει. Αυτό δεν είναι sex, κοπελιά. Οπότε, η ικανοποίηση έχει να κάνει με ένα ήσυχο κεφάλι. Όχι με μία ένωση δυνάμεων. Το sex εκφράζει όλα τα συναισθήματα που γεννιούνται και συσσωρεύονται από τον άνθρωπό σου. Δεν είναι μόνο φυσική ανάγκη. Ασφαλώς και θα υπάρξουν φορές που θα είναι κυρίως αυτό. Αλλά εάν είναι μόνον αυτό, τότε δεν μιλάμε για sex. Μιλάμε για κάτι άλλο. Οτιδήποτε άλλο. Όταν κάνεις αδιάφορο ή επιτήδειο sex, υποβιβάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.<br /><br />Γιατί εμείς λέμε «έρωτα» κι εκείνοι «sex»;<br />Γιατί εμείς θέλουμε το όλο κι εκείνοι το κάτι, ρε κοπελιά.<br />Γιατί εμείς έχουμε το συναίσθημα. Όχι το «παντρεύομαι» που οι μαλάκες νομίζουν, αλλά το «πρέπει να έχω λόγο για να το κάνω». Κι όταν ο δικός του λόγος είναι να ξεκαυλώσει, πρέπει να σου πει μαλακίες. Ότι δεν έχει ξανααισθανθεί έτσι, ότι με εσένα γνώρισε την αληθινή αγάπη, επί τέλους, ό,τι του έρχεται στο μυαλό προκειμένου να σε πείσει. Το sex για τον άνδρα δεν έχει νόημα. Το ότι πατέρες εκδίδουν γυναίκες που μπορεί να έχουν και σχέση μαζί τους, χωρίς τύψεις, είναι γιατί δεν έχουν συναίσθηση. Το ίδιο και ο γκόμενος που σου άρεσε πριν μπείτε στο αυτοκίνητό του για να σε πάει στο σπίτι. Επειδή, λέει, το άρωμά σου τον αναστάτωσε και σου έβαλε χέρι, αναγκάζοντάς σε να του πεις ότι έχεις περίοδο για να τον αποφύγεις, κι εκείνος με μία φυσικότητα σου λέει: «Τότε να μου τον παίξεις λίγο;». Και δεν ντρέπεται. Και σου ρίχνει την στάχτη: «Για εσένα έχω γίνει έτσι». Ή ακόμη χειρότερα: «Μου παίρνεις μία πίπα; Δεν μπορείς να με αφήσεις έτσι…». Νομίζεις ότι έχει συναίσθηση του τι λέει; Νομίζεις πως ένα σοβαρό πλάσμα τής φύσης θα το έλεγε; Όχι. Το πόσο γελοίο και άθλιο είναι αυτό που λέει και εννοεί, δεν είναι τίποτα μπροστά στα καμένα φύλα γυναικών, που κλείνουν την βραδιά τους με χυμένα χέρια ή σαγόνια. Ενώ αυτό θα έπρεπε να κάνει μία γυναίκα να τον σαπίσει στο ξύλο, και να φωνάξει και τα φιλαράκια της να τον πάρουν παρέα, λέγοντάς του «Α, δεν μπορείς να μην μου δώσεις κώλο… εσύ με έκανες έτσι… δεν μπορείς να με αφήσεις τώρα…», να τον κάνουν ασπροπρόσωπο – κυριολεκτικά, όμως… – οι φίλοι της, και μετά να δούμε αν θα το ξαναπεί. Αλλά οι άνδρες δεν θα βάλουν ποτέ μυαλό. Γιατί υπάρχουν γυναίκες που είναι ανίκανες να στηρίξουν το φύλο τους, και αντί να κάτσουν σπίτια τους μέχρι να καταλάβουν για/τι έχουν γεννηθεί, γυρίζουν στα νυφοπάζαρα της παραλιακής και κάνουν μάγκες κάτι ψωνιολιγούρια με τις ξεπέτες τους. Οι άνδρες θα λειτουργούν έτσι, γιατί οι γυναίκες δεν τιμούν το φύλο τους.<br /><br />Κι εσείς, κοπελιές, στέλνετε mail στην Άγνωστη Αφέντρα για να σας λύσει τις απορίες και να σας πει «τι να κάνετε»…<br /><br />Να κατανοήσετε το ανδρικό φύλο.<br />Αυτό να κάνετε.<br /><br />Να καλλιεργήσετε την σεξουαλικότητά σας, αντί να την εξευτελίζετε πιθηκίζοντας. Το έχουμε ξαναπεί. Το ότι κάποιοι γεννιούνται με πουλιά, δεν τους κάνει άνδρες. Και ότι κάποιες γεννιούνται με μουνιά, δεν τις κάνει γυναίκες. Μην μπερδεύεστε με τα γεννητικά όργανα. Δεν είναι απόδειξη. Όση τεστοστερόνη και να σου δώσουν, όσα πουλιά να σου κολλήσουν, δεν μπορείς να γίνεις άνδρας. Όσα οιστρογόνα και να σου δώσουν, όσα μουνιά να σου σκάψουν, ποτέ δεν θα γίνεις γυναίκα. Η γυναίκα δεν είναι sex. Η γυναίκα είναι πρώτα μητέρα. Μπροστά σε αυτό, όλα είναι <span style="font-style: italic;">τόσο</span> μικρά. Αν βγάλεις αυτό, είναι κυρίως sex. Η βιδωμένη θα κάνει sex σαν γυναίκα και ο σκαμμένος σαν άνδρας. Δεν θα αλλάξει κάτι. Δεν θα άλλαζε ούτε με μεταμόσχευση εγκεφάλου.<br /><br />Τι σημαίνει ότι η γυναίκα είναι πρώτα μητέρα.<br />Σημαίνει ότι έχει ανώτερα αισθητήρια όργανα. Για παράδειγμα. Οι γυναίκες καταλαβαίνουν τον γκόμενο από το φιλί. Ο άνδρας δεν τα καταλαβαίνει αυτά. Περιμένουμε από τους άνδρες να φέρονται σαν γυναίκες. Και σαν να μην φτάνει αυτό, κάνουμε ό,τι κι εκείνοι - ή προσπαθούμε -, και δεν έχουν μυαλό να σκεφθούν ότι υποκρινόμαστε. Διότι στοχεύουμε στην εικόνα, και σε αυτό στηρίζονται κι εκείνοι. Όταν την πέφτουμε σε κάποιον στο bar, αυτό καταλαβαίνει. Ο άνδρας καταλαβαίνει ό,τι του δείξεις. Ό,τι εικόνα του πασάρεις, αυτή θα αγοράσει. Το μυαλό του δεν πάει παραπέρα. Εάν πηγαίνει, παντρέψου τον! Έχεις να κάνεις με ένα οξυδερκές αρσενικό.<br /><br />Είναι μία κοινωνία ανδρών που τα θέλει όλα, και τα έχει, γιατί εμείς τους τα προσφέρουμε. Γι' αυτό παθαίνουν τέτανο όταν τους ζητάμε να μιλήσουμε. Ξέρουν ότι δεν θα τα καταφέρουν ούτε να καταλάβουν ούτε να πουν τα σωστά λόγια. Ο άνδρας δεν είναι κτήνος. Εμείς τον κάναμε, γιατί ανεχόμαστε και δεν διορθώνουμε. Ο άνδρας έχει μέσα του περισσότερη κατανόηση, περισσότερη ευαισθησία. Και όλα αυτά επιτρέπουμε να μένουν κρυφά… Αυτή την ευαισθησία, που εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να την ομολογούμε αλλά και να την δείχνουμε, τα κοινωνικά πρότυπα – κυρίως όταν είναι τόσο Ανατολίτικα όπως τα Ελληνικά… - δεν του το επιτρέπουν. Ευτυχώς οι καιροί περνούν και τα πράγματα αλλάζουν.<br /><br />Αλλά μην κάθεστε με σταυρωμένα χέρια.<br />Εσείς έχετε – κακώς – την «υποχρέωση» να δείξετε τι είναι γυναίκα σε έναν άνδρα. Μπορεί να μην είναι εμείς, να σας βγάλουν λίγο την πίστη, αλλά όταν θα καταλάβουν με τι έχουν να κάνουν, νομίζετε πως δεν θα αφεθούν; Νομίζετε πως δεν θα το εκτιμήσουν; Θέλουν κι εκείνοι τον χρόνο τους. Φίλους έχετε; Τους έχετε ρωτήσει ποτέ την άποψή τους για τις σημερινές γυναίκες; Κάνετε μίαν απόπειρα. Θα εκπλαγείτε… Και ξέρουν τι βλέπουν και μπορούν να ξεχωρίσουν. Άσχετα από το ότι δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Κανένας άνδρας δεν είναι ανοιχτός, σαν εμάς, στην αρχή. Όλοι είναι κουμπωμένοι. Φοβούνται ότι αν αφεθούν, κάποια μαλακισμένη θα τους πατήσει κάτω. Αφήστε λίγο χρόνο να περάσει. Δώστε τους να καταλάβουν ότι δεν είστε ηλίθιες. Δεν είστε φυτά. Ότι είστε γυναίκες. Εάν αυτό ψάχνουν, θα το αναγνωρίσουν. Εάν όχι, μην ξοδεύετε χρόνο. Κάτι άλλο ψάχνουν, που δεν είστε εσείς. Μην γίνεστε κατά παραγγελία γκόμενες. Θα είστε δυστυχισμένες.<br /><br />Μην κυνηγάτε τους άνδρες.<br />Αφήστε να έρθουν εκείνοι σε εσάς. Δεν χρειάζεται να τους πιάνετε από το χέρι. Έρχονται μόνοι τους. Έτσι είναι η φύση τους. Να τους αγαπάτε και να έχετε υπομονή. Εδώ που γεννηθήκαμε, μόνον έτσι θα βγάλουμε συμπέρασμα. Εάν ο άνδρας που σας ενδιαφέρει δεν είναι ανθρωπάκι ή φυτό, κάνετε τα πάντα. Τα πάντα, όμως. Εάν χρειάζεται διαστολέα για να τον ανοίξετε – όχι, όχι αυτό που νομίζετε, διάολε… -, πάρτε έναν. Εάν δείτε στην πορεία ότι δεν θα σας φτάσει ούτε γεωτρύπανο, δρόμο! Εάν χρειάζεται ανασκαφή για να βρεις που είναι αυτό το «κατά βάθος είναι καλός / χρυσός / άγιος», αφήστε το. Εάν ο άνδρας αξίζει, όλα θα αναδυθούν με την σειρά τους. Με την σειρά τους και τον χρόνο τους. Μην τους κατηγορείτε. Δεν φταίνε. Ποτέ κανένας άνδρας δεν φταίει.<br /><br />Ποιος φταίει;<br /><span style="font-weight: bold;">Εμείς.</span><br />Κανείς άλλος.<br />Εμείς που τους γεννάμε, τους μεγαλώνουμε, τους κάνουμε συντρόφους, συζύγους.<br />Αναλάβετε τις ευθύνες σας.<br />Έχουμε ακούσει για άνδρες που άλλαξαν ρότα στην ζωή τους, γιατί γνώρισαν την σωστή γυναίκα.<br />Άνδρας που να άλλαξε την ζωή μίας γυναίκας;<br />Κανένας.<br /><br />Το να είστε πάνω από έναν άνδρα – ή να τον κυνηγάτε – για να κατανοήσει την αξία σας, είναι σαν να προσπαθείτε να πείσετε ένα καθυστερημένο ότι το πλυντήριο πιάτων που ψηλαφίζει, δεν πλέκει βελονάκι. Αφήστε τον να χαϊδεύει την οικοσκευή, κι εσείς ψάξετε για κάποιον που μπορεί να σας αγγίξει. Οι άνδρες μπορεί να είναι εγκλωβισμένοι στην εικόνα, αλλά οι πραγματικοί άνδρες ξέρουν να εκτιμούν την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, την λογική. Μην νομίζετε πως είναι άκαρδοι, βλαμμένα μου Είναι πιο ευαίσθητοι από εσάς. Αξιοποιήστε ό,τι μπορείτε από αυτούς, και θα σας δώσουν τον κόσμο στα χέρια. Να είστε σίγουρες.<br /><br />Αρκεί να ξυπνήσετε…<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-70066773090692724742011-12-27T14:59:00.005+02:002011-12-27T18:06:24.030+02:00You Got To Give Before You Get<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRlOyMBaLzk9ddKZJpqZ4VBeWAR_HPl7M3Arwe5oLHdE7XJ0_4NJ6HviPRHx4DRQfafiK_yJH3gQoZz_V9fMZuIi31CK5glpCDqkdIIlgOl82TSMQLwOkTMBfLE87SiwCVBselyHTpYR4v/s1600/7bcx+c56xn8m9z.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 281px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRlOyMBaLzk9ddKZJpqZ4VBeWAR_HPl7M3Arwe5oLHdE7XJ0_4NJ6HviPRHx4DRQfafiK_yJH3gQoZz_V9fMZuIi31CK5glpCDqkdIIlgOl82TSMQLwOkTMBfLE87SiwCVBselyHTpYR4v/s400/7bcx+c56xn8m9z.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5690795799838368946" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify; font-family:georgia;">Αυτό είναι ένα post που προσπάθησα πολύ να αποφύγω.<br /><br />Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που ολοκληρώθηκε η ιστορία με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>, και τα mail εξακολουθούν να έρχονται. Θεωρήστε, λοιπόν, ότι αυτός είναι ο τελικός επίλογος.<br /><br />Ξέρω, ότι περνώντας ο καιρός, οι νέοι αναγνώστες, θα συνεχίσουν να στέλνουν ό,τι διαβάζω έως και σήμερα. Όλοι μου στέλνουν τα συλληπητήριά τους, και μου είναι <span style="font-style: italic;">τόσο</span> αλλόκοτο, γιατί κανείς από τους δικούς μου ανθρώπους δεν γνωρίζει. Και τώρα, 100ντάδες άνθρωποι, μου λένε ότι δάκρυσαν ή έκλαψαν. Άνθρωποι άγνωστοι, μου στέλνουν την συμπαράστασή τους, κι εγώ δεν ξέρω τι να κάνω... Εκφράζουν την λύπη, την στενοχώρια, τον θυμό τους. Καταλαβαίνω. Πιθανόν, κι εγώ να έκανα το ίδιο. Δεν ξέρω πως είναι απ' έξω. Ξέρω, όμως, πως είναι από μέσα...<br /><br />Χώρισα τα σχόλια και τις ερωτήσεις σε αυτά που στέλνουν οι εκτός και οι εντός του BDSM χώρου.<br />Και αυτές είναι οι απαντήσεις.<br /><br />Για τους εκτός BDSM χώρου.<br /><br />Κατ' αρχήν, οι περισσότερες απορίες δεν θα υπήρχαν, εάν είχα κάνει ένα post αφιερωμένο στο τι είναι ένας σκλάβος. Ένας αληθινός σκλάβος. Αλλά είναι νωρίς ακόμη. Όταν θα γίνει αυτό το post, τότε θα τα καταλάβετε όλα. Κατανοώ, πως με βάση όσα διαβάζετε και βλέπετε στο internet, ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> αποτελεί τρομερή εξαίρεση. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>, όμως, δεν ήταν e-sub. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν ζούσε στον κόσμο τού "τι ωραία θα ήταν αν..." ή τον κόσμο τού "αυτό θα ήταν έτσι, γιατί έτσι το έχω φανταστεί". Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> είχε πλήρη επίγνωση των πραγμάτων, σε αντίθεση με εμένα που δεν ήξερα τίποτα.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν είχε φαντασιώσεις που τον οδηγούσαν σε αυταπάτες. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> είχε την απαίτηση από τον εαυτό του να είναι ο καλύτερος για εμένα. Αν είχε ανασφάλειες; Πολλές. Οι περισσότερες για να μην φανεί λίγος και με απογοητεύσει. Εάν ένας μέσος άνδρας έχει 100 ανασφάλειες, ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> είχε 2.100. Αλλά δεν είχε φόβο. Ίσως ο μόνος του φόβος ήταν να μην με χάσει; Μπορεί. Αλλά θα πρέπει να ήμουν <span style="font-style: italic;">πολύ </span>ηλίθια για να χάσω έναν άνδρα σαν εκείνον. Δεν υπήρξε μέρα - μέρα, όμως - που να πέρασε, και να μην σκέφτηκα έστω μία φορά ότι τον θαυμάζω. Ότι είμαι πολύ τυχερή. Είχα κάποιον δίπλα μου(;) στα πόδια μου(;), ο οποίος ήταν έτοιμος να κάνει ό,τι του ζητούσα, χωρίς δισταγμό, χωρίς δεύτερη σκέψη. Και μόνο η γνώση ότι αυτό θα με ευχαριστούσε, τον ικανοποιούσε.<br /><br />Αν με φοβόταν.<br />Χμ...<br />Όταν ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> ήταν δεμένος, φιμωμένος, με κλεισμένα τα μάτια, ολόγυμνος επάνω στο κρεβάτι μου, είχε ένα χαμόγελο που δεν φώτιζε μόνο το πρόσωπό του. Φώτιζε όλο το δωμάτιο. Στις αρχές τον ρωτούσα πάντα "δεν με φοβάσαι;...", κι εκείνος δεν απαντούσε. Μόνο κουνούσε το κεφάλι του αργά, αρνητικά. Αυτό ήταν ένα από τα ισχυρότερα διεγερτικά μου. Το να αφήνεται ένας άνδρας σαν τον<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Χ </span>σε μία γυναίκα σαν εμένα - χωρίς ερωτήσεις, χωρίς αναστολές -, είναι το μεγαλύτερο πειστήριο εμπιστοσύνης, αγάπης, δεσίματος. Εκείνη την ώρα, εκείνος που ήταν δεμένος, φιμωμένος, με κλεισμένα τα μάτια, ολόγυμνος, δεν ήταν ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>. Ήμουν εγώ. Η πίστη του, μου έδεναν χέρια και πόδια, μαζί. Με συγκρατούσαν να μην ξεπεράσω την γραμμή. Τα χείλη μου δεν μπορούσαν να εκφράσουν ό,τι μου προκαλούσε η άρνησή του. Τα μάτια μου δεν έβλεπαν τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>. Έβλεπαν την αφοσίωσή του. Και η γύμνια μου, μου αποδείκνυε πως, ενώ μπορούσα να έχω έναν άνδρα στις οποιεσδήποτε διαθέσεις μου, ήμουν τόσο απελευθερωμένη, που λίγα μπορούσαν να μου προκαλέσουν αυτά που θα του έκανα.<br /><br />Αν τον βασάνιζα.<br />Πολύ.<br />Όχι, ωστόσο, με τους τρόπους που μπορείτε να υποθέσετε. Με μαστίγια, χαστούκια, κτλ. Όχι. Βασανισμός, για εμένα, είναι άλλα πράγματα, που δεν θα αναφερθούν ποτέ εδώ. Μπορώ να σας δώσω μίαν ιδέα, μόνο. Με τους ανθρώπους που γνωρίζω, έχω μία μεγάλη περιέργεια. Θέλω να ξέρω τα όρια τους. Πρωτίστως, για να τα σεβαστώ και να μην τα υπερβώ, και κατόπιν για να κατατάξω τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου στην κατηγορία που του αξίζει. Τα όρια, σημαίνουν αντοχή. Δεν με ενδιαφέρει η ανοχή. Κι εάν κάποιος άνθρωπος στρίβει τον καρπό τού άλλου για να δει πότε θα φωνάξει, εγώ ανεβαίνω επάνω στο στήθος σου. Και παρατηρώ το πρόσωπό σου. Εάν αρχίσεις να δυσφορείς και να χτυπιέσαι, προσπαθώντας να πάρεις ανάσα, θα κατέβω. Αλλά θα ξέρω. Εάν μείνεις, και το παλέψεις κοιτώντας με στα μάτια, είσαι ο άνθρωπός μου. Τότε κι εγώ γίνομαι ο δικός σου... Για την ιστορία, ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν κουνήθηκε ποτέ από την θέση του. Μόνο μου χαμογελούσε, κοιτώντας με στα μάτια. "Λέγοντάς" μου "εδώ είμαι, κάνε ό,τι θέλεις... δεν φοβάμαι... θα σε αφήσω...".<br /><br />Εάν ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> ήταν ένας αδύναμος άνθρωπος, κι εγώ το δεκανίκι του.<br />Νομίζω πως είναι μία πολύ - <span style="font-style: italic;">πολύ, </span>όμως - ηλίθια ερώτηση.<br />Εάν ένας άνδρας θέλει αρχείδια για να είναι με μία δυναμική γυναίκα, ένας άνδρας σαν τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> πρέπει να έχει αρχείδια σαν τους σάκους τού box για να είναι σκλάβος μίας Αφέντρας. Μην ξαναδιαβάσω τέτοια μαλακία... Ο<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Χ</span> έψαχνε μία γυναίκα σαν εμένα, για να κάνει όσα περισσότερα μπορούσε. Όχι για να γίνει κάτι. Εάν έχετε μπερδέψει τα παθητικά ανθρωπίδια που βλέπετε στα BDSM clips με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>, έχετε κάνει <span style="font-style: italic;">πολύ</span> μεγάλο λάθος. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ </span>ήταν ένας δραστήριος, πανέξυπνος άνδρας. Δεν ήθελε κάτι. Ήθελε κι άλλο. Δεν έψαχνε για στήριγμα. Έψαχνε για εφαλτήριο.<br /><br />Εάν ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ </span>σκέφτηκε ποτέ να τα "παρατήσει".<br />Δεν ξέρω τι έκανε ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> με τις υποθέσεις του, αλλά σε ό,τι αφορούσε την σχέση μας, ούτε μία στιγμή. Εάν υπήρξε φορά που τον είχα στριμώξει ασφυκτικά; Πολλές φορές. Αλλά είπαμε. Χαμογελούσε.<br /><br />Εάν έχω ψάξει να βρω κάποιον άλλον σαν τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>.<br />Όχι.<br />Ακόμα κι αν μου έλεγαν εκείνος είναι ίδιος με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span>, δεν θα τον προσέγγιζα. Διότι αυτό θα σήμαινε πως ψάχνω για υποκατάστατα. Μπορώ να βρω κάποιον χειρότερο ή καλύτερο. Τον ίδιο, δεν θα το ήθελα. Η σχέση μου μαζί του ήταν τόσο δυνατή, που θα πρέπει να ήμουν <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-style: italic;">τουλάχιστον</span> απελπισμένη για να θέλω υποκατάστατα.<br /><br />Η ιστορία τού <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> ήταν σαν παραμύθι.<br />Εδώ γέλασα λίγο...<br />Δεν ήταν παραμύθι. Ήταν η πραγματικότητα. Αυτά ζεις, όταν στην ζωή σου είσαι ειλικρινής με τον σύντροφό σου, κι εκείνος μαζί σου. Αυτό είναι η επικοινωνία. Και αυτά είναι τα αποτελέσματά της. Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι παραμύθι, προσποιούνται. Και όποιος προσποιείται / μιμείται / υποκρίνεται, θα πάρει πίσω προσποίηση / μίμηση / υποκρισία. Δεν υπάρχουν παραμύθια. Υπάρχει ζωή. Και ό,τι δίνεις, παίρνεις. Αρκεί να το θέλεις.<br /><br />Γιατί δεν συνέχισα την ετικέττα, γράφοντας για ό,τι συνέβη μετά.<br />Διότι δεν έχει σημασία.<br />Η ιστορία τού <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> γράφτηκε για να διαβάσει κάποιος πως μπορεί να είναι μία D/s σχέση. Αναγκαστικά, έπρεπε να χρωματιστεί με στοιχεία των χαρακτήρων μας, διαφορετικά δεν θα καταλάβαινε κανείς τις προθέσεις μας. Αυτό δεν σημαίνει πως όλα είναι εδώ. Κάπου πρέπει να έχω γράψει ότι ανέφερα το 10%(;). Λάθος ήταν. Ούτε το 1%. Και αυτά που κράτησα, δεν μπορεί να τα διανοηθεί κανείς. Υπάρχουν στιγμές, που ούτε η ίδια πιστεύω ότι τα έζησα. Γι' αυτόν τον λόγο, δεν έχει σημασία τι έκανα ή τι μου συνέβη. Γιατί εγώ είμαι εδώ. Όχι εκείνη που λείπει. Θα πω μόνον ότι δεν έχω κλάψει. Μπορεί να συγκινούμαι εύκολα, να δακρύζω ακόμη ευκολότερα, αλλά κλαίω ακόμη πιο δύσκολα από ό,τι γελάω. Στην αρχή, ήταν αδύνατον λόγω της κατάστασής μου. Μετά δεν μπορούσα. Μερικές φορές ξυπνάω με την κραυγή τής μητέρας του, όταν έφτασα στο νοσοκομείο. Αλλά το έχω πάρει απόφαση ότι θα ζήσω με αυτό.<br /><br />Για τους εντός BDSM χώρου.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν φορούσε chastity όταν έφευγε. Το chastity ήταν ατσάλι 18/10, και δεν μπορούσε να ταξιδέψει. Τον στενοχωρούσε πολύ. Αλλά δεν γινόταν διαφορετικά. Όσο ήταν εδώ στην Αθήνα, δεν το έβγαζε. Η στύση του και οι οργασμοί του ελέγχονταν πάντα από εμένα. Αν με στενοχωρούσε; Όχι. Ζούσα το mental bondage. Τι παραπάνω να μου προσέφεραν οι πλαστικούρες που κυκλοφορούν;<br /><br />Τι μου έχει λείψει περισσότερο.<br />Η σιωπή. Πέρα από όλες τις δραστηριότητες που είχαν μεγάλη ένταση, όταν βρισκόμασταν στο σπίτι μας μόνοι, υπήρχε μία μαγική σιωπή. Σιωπή, που είχε πολύ μεγαλύτερη ένταση από εκείνη των δραστηριοτήτων. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ήταν μία σιωπή που εξέφραζε σιγουριά, βεβαιότητα, ηρεμία, συνειδητότητα, ενδιαφέρον, δέσιμο, αυτοπεποίθηση. Κάποιες στιγμές, ρωτούσε χαμηλόφωνα "Αφέντρα...;", σαν να με ρωτούσε εάν ήθελα κάτι. Του έγνεφα αρνητικά, και συνέχιζε να κάνει ό,τι έκανε.<br /><br />Εάν το σπίτι έπαιξε κάποιον ρόλο θετικό/αρνητικό.<br />Χμ...<br />Δύσκολη ερώτηση.<br />Κατ' αρχήν, θα πάρουμε ως δεδομένο ότι όποιος ασχολείται με το BDSM είναι επιβεβλημένο να έχει τον χώρο του. Βασικά, για τον εξοπλισμό. Το να έχεις το βαλιτσάκι τού Sport Billy και να τρέχεις από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο, είναι γελοίο. Εμείς, μπορούσαμε να το κάνουμε, διότι ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> ερχόταν κάθε Σαββατοκύριακο. Βαλίτσα εκείνος, βαλίτσα εγώ. Αλλά θα περιοριζόμασταν στην βαλίτσα. Κι αυτό είναι ωραίο μόνον όταν έχεις έναν playmate. Όταν είσαι σε σχέση, όταν έχεις έναν σύντροφο, δεν χρειάζεται να ανήκεις στο BDSM για να νοιώθεις την ανάγκη να μοιράζεσαι χρόνο και πράγματα. Όταν ανήκεις στο BDSM και είσαι σε μία D/s σχέση, τα ξενοδοχεία σού προκαλούν μεγάλη δυσφορία. Ακόμα κι αν ξέρεις ότι δεν θα κάνεις τίποτα, έχεις τον δικό σου χώρο, και όχι ένα τηλέφωνο που χτυπάει στις 12 για τους αδειάσεις τον τόπο. Ορίζεις. Δεν σε ορίζουν. Τώρα. Όσον αφορά εάν αυτό μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά. Μακάρι να το κάνει. Διότι εάν είναι να δεις κάτι που πρέπει, σύντομα, αυτό μόνο σε έναν δικό σου χώρο μπορεί να γίνει. Εγώ με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν είχα αμφιβολίες, αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη για εκείνον. Οπότε, θεωρήστε ότι αυτό ήταν το πρώτο και ουσιαστικότερο test που του έκανα. Παρ' όλο ότι δεν ήμουν εκείνη που το σκέφτηκε, αλλά και βρέθηκε προ εκπλήξεως, θα μπορούσα να είχα κάνει πίσω. Αλλά αυτό δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου. Είπα "ναι", και περίμενα να δω τα αποτελέσματα που θα είχε η συμβίωσή μας, ακόμη κι αν ήταν για τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το μόνο που θα μπορούσαμε να εκλάβουμε ως "αρνητικό", ήταν η μετέπειτα ανάγκη του για περισσότερο χρόνο. Αλλά αυτό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, και στα ξενοδοχεία να είχαμε μείνει. Το σπίτι, όμως, σε απελευθερώνει. Σε σπρώχνει για περισσότερα. Για μεγαλύτερα. Για πιο ουσιώδη.<br /><br />Αν μου είχε πει ποτέ ψέμματα για κάτι.<br />Ούτε μία φορά. Η ειλικρίνεια τού <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν μπορεί να περιγραφεί ούτε γραπτώς ούτε προφορικώς. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> μού είχε δώσει τα κλειδιά, και ό,τι επιχειρούσα να του ξεκλειδώσω άνοιγε διάπλατα. Τον έζησα και τον έμαθα σαν την παλάμη τού χεριού μου. Όταν δεν ήθελε να μου πει κάτι, κοκκίνιζε. Αλλά το έλεγε.<br /><br />Αν μετανοιώνω για κάτι που έκανα.<br />Όχι.<br />Μετανοιώνω για κάτι που <span style="font-style: italic;">δεν </span>έκανα.<br />Εάν ήξερα εκ των προτέρων ότι θα τον έχανα με αυτόν τον τρόπο, θα ήθελα να τον είχα πνίξει εγώ. Εκείνο το βράδυ με το Killing Time. Θα προτιμούσα να είχε πεθάνει στα χέρια μου. Δεν με νοιάζει εάν πήγαινα φυλακή. Εάν ήξερα ότι θα έφευγε έτσι, θα το<span style="font-style: italic;"> ήθελα </span>να ήμουν στην φυλακή. Και με έναν διεστραμμένο τρόπο, ξέρω ότι θα το προτιμούσε κι εκείνος... Το έχω σκέφθει 100 φορές. Αυτό μετανοιώνω.<br /><br />Αν ήθελα κάτι να του πω, πριν φύγει.<br />Ναι.<br />Ότι θα ήθελα να ζει. Κι ας μην ήταν δικός μου. Θα ήθελα να ερχόταν μία μέρα και να μου έλεγε "τέλος". Αρκεί να ζούσε. Και ας μην ήταν μαζί μου ποτέ ξανά. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> δεν ήταν μόνον ένας σκλάβος. Ήταν ένας <span style="font-style: italic;">υπέροχος </span>άνδρας. Ένας <span style="font-style: italic;">σπάνιος </span>άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που μπορούσες να βασιστείς, να εμπιστευθείς, να πιστέψεις. Είχε μία ευγένεια και μία καλοσύνη, που σε αφόπλιζαν. Είχε κάτι που ήθελες να το/ν κάνεις δικό σου.<br /><br />Η τελευταία ερώτηση, έχει τεθεί και από τις 2 πλευρές.<br />Και νομίζω πως η απάντηση είναι ο κατάλληλος επίλογος.<br /><br />Τι ήταν ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ </span>για εμένα.<br />Έχω πει ότι ο ήλιος είναι σαν τον άνδρα.<br />Λοιπόν, ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Χ</span> ήταν ένας ήλιος που επέλεξε να ζήσει στην σκιά μίας Αφέντρας.<br /><br />Κι ας το κλείσουμε για πάντα εδώ...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-69089339242304019702011-12-15T15:22:00.005+02:002011-12-18T13:51:56.965+02:006.000 Views For BDSM BéBé<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVLNdjXC9RC3ZlkuT5alkpidltpUZA3qHJ23cASwUGFMR3ud16CQHrefkN2AVXsxGkBk4pb9YiX8cOTBkpFQIevvPsjzRXd22j1JcPitUGXkK7z-NysmGqwVAf9jj-FeaII7XTs-i9jtqM/s1600/40n9n0+v3mc.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVLNdjXC9RC3ZlkuT5alkpidltpUZA3qHJ23cASwUGFMR3ud16CQHrefkN2AVXsxGkBk4pb9YiX8cOTBkpFQIevvPsjzRXd22j1JcPitUGXkK7z-NysmGqwVAf9jj-FeaII7XTs-i9jtqM/s400/40n9n0+v3mc.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5687422402400171778" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify; font-family:georgia;">Κάποια στιγμή μού είπαν ότι θα χρειαστώ γραμματέα.<br />Γέλασα.<br /><br />Τώρα αρχίζω να το σκέπτομαι σοβαρά...<br /><br />Το feedback έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.<br />Και παρ' όλα αυτά, είναι ωραία...<br /><br />Χαίρομαι που είστε εδώ.<br />Προσπαθώ να απαντήσω σε όλους.<br />Η χρονική ταξινόμηση δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον.<br />Θα κάνω ό,τι μπορώ για να απαντώ όσο γίνεται πιο γρήγορα.<br /><br />Θα πω πάλι ότι σας ευχαριστώ.<br />Θα πω πάλι ότι δεν αρκεί.<br />Μου είναι <span style="font-style: italic;">πολύ </span>δύσκολο να συνειδητοποιήσω αυτό το 6.000...<br /><br />Δεν έχω άλλα λόγια...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-38276318171974268702011-12-14T17:11:00.008+02:002011-12-18T13:17:12.452+02:00Slow Is Smooth And Smooth Is Fast<iframe src="http://www.youtube.com/embed/lQlIhraqL7o?rel=0" allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" width="425"></iframe><br /><br /><div style="text-align: justify; font-family:georgia;">Afentra Blackbat!<br /><br />Niotho poli xarumenos pu su grafo afto to mail giati esto k me afton ton tropo mporo na epikoinoniso mazi su! Dn 8a arxiso na su leo poso fantastiki eisai giati oloi ta idia su lene etsi dn einai? Alla eisai re gamoto! Eisai to pio telio atomo pu exo gnorisi pote! Diavazo to blog su ka8e mera akoma k an dn exeis grapsei tipota! Ksanadiavazo ta perasmena! Aytos o X einai tyxerakias pu se vrike! Ton talaiporis alla eisai super!!!<br /><br />(<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>)<br /><br />Su grafo giati exo polles apories k nomizo pos mono mia gineka san esena mporei na mu tis lysei. Eimai 18 xronwn k ekana sex gia prwth fora sta 13. Dn leo oti eimai kalos k me ayta pu grafeis anarotieme an mporo na veltiotho. Mia gineka san esena mporei na mu pei merika pragmata. Diavazo to (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>), to (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>), k kamia fora k to (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>) alla exo mperdeytei poly! Mono esena skeftomai oti mporeis na me ksemperdepseis!<br /><br />To provlima mu einai oti eno mu aresun poly oi ginekes, me mperdeyun perisotero! Gt eiste toso poliplokes? Thelo na su po polla pragmata Afentra Blackbat. Gt dn grafeis oti exoume toso agxos me esas k olo mas katigoreis? Emeis thelume na sas aresume alla eimaste toso mperdemenoi pu kamia fora kanume k mal@#*es. Alla einai apo ton fovo mas oti 8a kanume tin stravi k 8a mas koroidepsete h 8a sas xasume! Gt dn katalavenete eseis oi ginekes oti exume toso agxos otan phgainume gia proti fora sto krevati mazi sas as pume? Su eipa ti diavazo. Ekei lene alles ma@#!es pu dn ginontai! Pira kai to (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>) na do pos einai k ena ginekio periodiko k ekei na deis mperdema! Telika o kosmos kserei ti thelei Afentra Bebe? Theleis mia kopela pu foraei ta mini ths ta sexy ta eswrouxa ths k meta apo kairo otan ta ftiaxneis mazi thw sou emfanizetai avafth aperipoihth les k se exei desei k dn thn endiaferei tipota! H gnorizeis mia allh as pume pu su to paizei sovari k etsi k meta otan se riksei koitazei deksia k aristera! Gt dn les tpt gia ayta?<br /><br />Dn thelo na su po oti afta pu grafeis dn isxiun gt isxiun. Alla einai k h allh pleyra pu prepei na thn grapseis k ayth. Emeis eimaste kseka8aroi leme oti thelume dn krivume pragmata. Oi ginekes to kanoun afto. Gt? Esy 8a ksereis na apantisis! Nio8o kamia fora oti dn katalaveno tpt k niotho xazos. Einai kati pu ego dn katalavaino h eimai lathos se kati? Mporeis na me voithiseis Afentra Bebe? Oi filoi mu einai ston kosmo tus k me tus goneis mu dn sizitame tetoia pragmata. Apo esena omos matheno polla. Esy vevea derneis alla eisai foveri!Pu allu yparxun ginekes san esena? Gt niotho oti me esena mporo na sinenoitho!<br /><br />(<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>)<br /><br />Exume thema me to megethos, me to an tha kratithume, an ta kataferume na exume stisi, me to pos tha sas ikanopoihsume... Dn einai efkola pragmata ayta. Ekeines to katalavenun afto? Mas katalavenun katholu? Esy mono katalavaineis Afentra Bebe! Giafto su grafo! (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>) Pos prepei na ginete to sosto sex? Poio einai to mistiko? Ti prepei na kano? Dn thelo na se zaliso alla mono esena exo.<br /><br />(<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>)<br /><br />Dn thelo na fanei oti se prosvalw gt se sevomai k se pisteyw otan diavazo afta pu grafeis. Apla thelo mia mikri voithia. An mporeis na asxolitheis ligo mazi me enan mperdemeno typo san emena tha mu ekanes megali timi. Pistevo oti yparxun k alloi san emena k tha tus voithiseis k ekeinus. Emena ksereis pu me voithises? Leo to s agapo xoris na ntrepomai! Einai oraio telika! Ola prepei na ta agapame gyro mas etsi dn einai Afentra Bebe? Les oti kaneis ta mails posts k tha perimeno an diavaseis to diko mu mhpws k paro apantiseis.<br /><br />S agapo Afentra Bebe k akoma k na me vrizeis sto post tha to katalavo alla tha exeis tus logus su! An eimai mal@#!as pes to mu na diorthotho. Esy les oti prepei na epikinonume. Ayto ekana k ego akoluthisa thn symvuli su! Se xereto k 8a se diavazo gia panta gt eisai ginekara! Mhn stamatiseis pote! Se xreiazomaste!<br /><br />Me sevasmo (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">...</span>)<br /><br />Καλό μου...<br /><br />Κατ΄αρχήν, τι δουλειά έχεις εσύ, 18 χρονών παιδί, να διαβάζεις αυτό το blog;..<br /><br />Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει να με διαβάζουν παιδιά κάτω των 21 - τουλάχιστον.<br />Εκτός από αυτά για τα οποία έχεις απορίες και έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των 2 φύλων, το θέμα αυτού του blog δεν είναι για εσένα και τον κάθε εσένα.<br />Δεν θα ήθελα να το διαβάζεις.<br />Πρέπει να ζήσεις πρώτα μερικά πράγματα και μετά, εδώ θα είναι, δεν θα φύγει.<br />Τώρα, μπορεί να μπερδευτείς περισσότερο.<br />Το έχεις σκεφθεί αυτό;<br /><br />Λοιπόν.<br />Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.<br />Ό,τι έχεις διαβάσει, δεν είναι ολοκληρωμένο. Για να γράψω για όλα όσα πρέπει, θα φάμε τα νειάτα μας. Κι εσύ έχεις αρκετά. Εγώ που λίγο θέλω να κλείσω τα 100;<br /><br />Θα παραβλέψω το γεγονός ότι έκανες sex στα 13, για να γλυτώσω το εγκεφαλικό...<br />Αν ήσουν γιος μου θα σε σκότωνα!<br />Ακούς εκεί 13...<br />Κωλόπαιδο!<br />Στα 13 παίζουν PlayStation!<br />Δεν κάνουν sex!<br /><br />Γιατί αναρωτιέσαι, λοιπόν, γιατί δεν καταλαβαίνεις;<br />Από τα 13 στα 18 τι να καταλάβεις, παιδί μου;!<br />Εμείς κλείσαμε τα 99 και ακόμη το παλεύουμε.<br />Εσύ δεν θα μπερδευτείς;<br /><br />Εν πάση περιπτώσει...<br /><br />Θα σε πάρω με το καλό - αν και κανονικά θα έπρεπε να σε αρχίσω στα χαστούκια...<br /><br />Υποθέτεις ότι μία γυναίκα σαν εμένα θα σου λύσει τις απορίες.<br />Από που αντλείς αυτήν την υπόθεση;<br />Τι έχω γράψει, που αφήνει να εννοηθεί πως είμαι ειδήμων;<br />Δεν έχεις καταλάβει ακόμη ότι δεν ανήκω στον μέσο όρο γυναικών;<br />Αυτά που γράφω εγώ, στην ηλικία σου, μπορούν να σε μπερδέψουν ακόμη περισσότερο.<br /><br />Ό,τι διαβάζεις από εμένα, πίστευε πως το πιστεύω, αλλά μην πιστεύεις τίποτα που γράφεται στο internet. Καταλαβαίνουμε τι εννοώ; Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, αναγκαστικά, γιατί κι εμένα εδώ με βρήκες. Και αυτό είναι ένα από τα θέματά σου. Το τι γράφει ο καθένας - είτε είναι internet είτε είναι περιοδικό -, μπορεί να είναι καθαρές μαλακίες (Βλέπεις; Εγώ το γράφω ολόκληρο... Γι' αυτό, έξω από εδώ μόλις τελειώσεις αυτό το post!), επειδή πρέπει να γεμίσει στήλες, διαφορετικά δεν θα πληρωθεί. Και ό,τι γουστάρει λέει. Όταν δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός που σου λέει ό,τι σου λέει και τι σκοπούς έχει, δεν θα πιστεύεις κανέναν. Αλλά ακόμα και να τον ξέρεις, θα τον δοκιμάσεις πρώτα, να δεις εάν ο χαρακτήρας του είναι συνεπής - που αυτό σημαίνει να μην φάσκει και αντιφάσκει, κυρίως, ή να έχει δόλιους σκοπούς ή οτιδήποτε - και μετά να μπορείς να ξεχωρίσεις/καταλάβεις για/τί λέει τι.<br /><br />Τα σημερινά γυναικεία περιοδικά, είναι ο σίγουρος δρόμος για να γίνεις πουτάνα, και τα ανδρικά, για να βγεις πούστης. Κάθομαι και τα διαβάζω όταν πηγαίνω κομμωτήριο, και μόνο από τον φόβο μην μου χαλάσουν δεν τραβάω τα μαλλιά μου! Όταν διαβάζεις σε ένα γυναικείο περιοδικό, ότι για να κερδίσεις έναν γκόμενο πρέπει να τα κάνεις γαργάρες πριν τα καταπιείς, ή σε ένα ανδρικό, έναν υπέρτιτλο ότι μπορείς κι εσύ να κάνεις μία γκόμενα να χύσει (Είπαμε, τελευταίο post... μην το ξαναπούμε...) μέσα σε 5 λεπτά, γάμησέ τα... <span style="font-style: italic;">Γάμησέ τα</span>... Είναι να μην σε πιάσει τρέλα; Σαφώς και θα σε πιάσει. Διότι, την επόμενη φορά που θα βρεις άνδρα να σου αρέσει, θα πρέπει να έχεις την σακούλα έτοιμη για τα ξερατά δίπλα σου. Διότι, την επόμενη φορά που θα βρεις μία γυναίκα να σου αρέσει, δεν θα σου σηκώνεται από την καταπίεση, γιατί αν υπήρχε τρόπος οι γυναίκες να έχυναν σε 5 λεπτά, δεν θα υπήρχαν <span style="font-style: italic;">τραγικά</span> προβλήματα στις σεξουαλικές σχέσεις των 2 φύλων.<br /><br />Τώρα.<br />Γιατί οι γυναίκες είναι έτσι και μετά αλλιώς;<br />Οι άνδρες πως είναι δηλαδή;<br />Οι ίδιοι;<br />Οι φίλοι σου τι σου λένε;<br />Δεν το έχουν παίξει ποτέ κάπως, και μετά να την κάνουν γυριστή στο ξαφνικό;<br />Ποτέ;<br /><br />Επομένως, αυτό δεν είναι γυναικείο θέμα.<br />Είναι ανθρώπινο.<br />Είναι στον άνθρωπο να υποκρίνεται κάτι που δεν είναι, προκειμένου να κερδίσει αυτό που θέλει - για τον όποιον λόγο το θέλει.<br />Αλλά πόσο θα κρατήσει;<br />Οι φούσκες σκάνε.<br />Πάντοτε.<br /><br />Αν οι φίλοι σου είναι στον κόσμο τους, να αλλάξεις φίλους.<br />Ή κόσμο...<br /><br />Όσο για τους γονείς σου, δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να μιλήσουν για τα θέματα τού sex στα παιδιά τους. Μην τους κατηγορείς. Ασφαλώς, και θα ήταν ωραίο να μπορείς να κάνεις άνετα μία τέτοια συζήτηση με τους ανθρώπους που σε έφεραν στον κόσμο και είναι το αίμα σου. Αλλά δεν τα έχουμε όλα σε αυτή την ζωή. Και όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι. Σωστά;<br /><br />Κι εδώ ερχόμαστε στο κυρίως θέμα σου.<br /><br />Πως πρέπει να γίνεται το σωστό sex;<br />Δεν υπάρχει σωστό sex.<br />Υπάρχει ό,τι σε ευχαριστεί.<br /><br />Ποιο είναι το μυστικό;<br />Δεν υπάρχουν μυστικά.<br /><br />Τι πρέπει να κάνεις;<br />Ό,τι νοιώθεις.<br />Ό,τι αισθάνεσαι ότι σε ικανοποιεί και σε κάνει ευτυχισμένο, καλό μου.<br />Μόνον αυτό.<br /><br />Εγώ να σε βοηθήσω;<br />Ok.<br /><br />Ένα κομμάτι που σε προβληματίζει, είναι το γνωστό "άγχος επίδοσης".<br />Αυτό, όμως, είναι για τους αθλητές.<br />Εσύ, απλά, κάνεις sex.<br />Τι ακριβώς περιμένεις;<br />Μόλις σηκώνεσαι από το κρεβάτι η γκόμενα να σου δίνει το κύπελλο;<br />Σοβαρέψου.<br /><br />Οι γυναίκες δεν είναι πολύπλοκες.<br />Οι γυναίκες είναι τόσο απλές, που το δικό σας το μυαλό - κυρίως από την εκ φύσεως ανασφάλειά σας - δεν μπορεί να το καταλάβει.<br />Η ηλικία σου, επίσης, παίζει ρόλο.<br />Είτε θέλεις να το παραδεχθείς είτε όχι, είσαι μικρός ακόμη για να καταλάβεις μερικά βασικά πράγματα. Θέλει χρόνο, υπομονή, επιμονή και <span style="font-style: italic;">πολλές</span> - <span style="font-style: italic;">πολλές</span> μαλακίες. Πρέπει να χτυπήσεις και λίγο το κεφάλι σου στον τοίχο. Να κλάψεις. Να μετανοιώσεις. Να ξαναδοκιμάσεις. Εάν τα κάνεις όλα αυτά, να είσαι σίγουρος και βέβαιος ότι θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Η προϋπόθεση είναι μία: να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Μόνο τότε μπορείς να βρεις τις απαντήσεις στα ερωτήματά σου.<br /><br />Τίποτα από αυτά που χαρακτηρίζονται ως εύκολα δεν έχει ουσία.<br />Εκείνο που θα σε δυσκολέψει, που θα σε βάλει σε δοκιμασία, εκείνο αξίζει πολλά.<br />Κι αν θεωρείς ότι η γυναίκα είναι ένα από αυτά τα δύσκολα, είσαι σε καλό δρόμο.<br />Πιθανόν, να είναι λίγο ανηφορικός.<br />Αλλά με τον χρόνο, την εμπειρία και την ωριμότητα που τα συνοδεύουν, θα βρεθείς σε μία αλάνα για να κάνεις ό,τι θέλεις, όπως το επιθυμείς.<br /><br />Γυναίκες, λοιπόν.<br /><br />Καλό μου.<br /><br />Εάν γνωρίζεις μία γυναίκα που ποθείς, και σκέφτεσαι όλα αυτά που αναφέρεις, λίγο θα σε νοιάξει εκείνη. Όλα αυτά που αναφέρεις, έχουν να κάνουν μόνο με εσένα. Είσαι εγωϊστής; Δεν θα πας πουθενά. Εάν σε ένα κρεβάτι κάθεσαι και σκέφτεσαι το "πως" και το "γιατί", δεν θα σου μείνει ενδιαφέρον για την γυναίκα που ξαπλώνει δίπλα σου. Θα είσαι πολύ απορροφημένος με εσένα για να της δώσεις σημασία. Ασχολήσου με την γυναίκα. Όχι με τον εαυτό σου. Άσε τους άλλους να το κάνουν. Όταν εκείνη βλέπει ότι έχεις αγχωθεί, η πρώτη της μέριμνα θα είναι να σε... ξεαγχώσει. Και τότε κι εκείνη με την σειρά της, θα ξεχάσει τον εαυτό της για να ασχοληθεί με εσένα. Αυτό θέλεις; Διότι τότε θα είστε 2 που θα την αγνοείτε. Και αν την φτύνεις εσύ, ok, θα το πληρώσεις. Εάν αρχίσει κι εκείνη να φτύνει τον εαυτό της; Γάμησέ τα... Εάν στο κρεβάτι χρειάζεσαι αγχολυτικά ή ψυχαναλυτή, έχεις χάσει το sex. Αυτό θέλεις;<br /><br />Κι εδώ θα διαχωρίσουμε τα one night stand από τις εν δυνάμει σχέσεις.<br /><br />Τα one night stand, σε ό,τι αφορά τα θηλυκά, χωρίζονται σε 2 βασικές κατηγορίες.<br />Στις γκόμενες που έχουν το sex ως εργαλείο και στις γκόμενες που το έχουν ως επιβεβαίωση.<br /><br />Για την γκόμενα που έρχεται μαζί σου για να ξεκαυλώσει, είσαι ένας ζωντανός δονητής.<br />Θα κάνει μαζί σου ό,τι την ευχαριστεί και είναι καλή, διότι δεν θα έχει αναστολές.<br />Καλή φάση.<br />Είσαι για εκείνη ό,τι είναι εκείνη για εσένα.<br />Μόνο που οι γυναίκες - οι πραγματικές γυναίκες - δεν λειτουργούν έτσι.<br /><br />Η γκόμενα που έρχεται μαζί σου για επιβεβαίωση, είναι ένα απελπισμένο, κακόμοιρο και κατακερματισμένο ανθρωπίδιο, που το τρώει η ανασφάλεια, και στο κρεβάτι - όσο και αν τσιρίζει και χτυπιέται - δίνει την παράσταση τής ζωής της. Αυτό που εσύ θα θεωρήσεις ότι είναι απελευθέρωση, είναι μία εξαθλίωση τού φύλου της που δεν το έχει σε εκτίμηση. Η γκόμενα αυτή - εν αντιθέσει με την πρώτη - θα σου κάτσει. Θα σου κάτσει = θα κάνει ό,τι θέλεις εσύ, προκειμένου όταν σηκωθεί από το κρεβάτι να έχει την αίσθηση ότι τα πήγε καλά. Αναγνωρίζεις κάτι σε αυτό; Ένα κύπελλο, μήπως...;<br /><br />Αυτό, όμως, που της αξίζει, ουσιαστικά, είναι 2 φάσκελα.<br />Ξεγυρισμένα.<br />Α. Και μία ροχάλα, εάν σου βρίσκεται.<br />Το να κοιμηθείς με μία γκόμενα σαν αυτή, κάνει εσένα 2 φορές πιο απελπισμένο και ανασφαλές ανθρωπίδιο.<br />Διάλεξε.<br /><br />Και πάμε στις εν δυνάμει σχέσεις.<br /><br />Η γυναίκα - κι εδώ θα μιλήσουμε για τις πραγματικές γυναίκες - που θα έρθει μαζί σου στο κρεβάτι, έχει πρώτα τσεκάρει πολλά πράγματα για εσένα, που δεν μπορείς να καταλάβεις. Κι ενώ οι δύο προηγούμενες σχέσεις βασίζονται, κυρίως, στην εικόνα - την δική σου στην πρώτη περίπτωση, την δική της στην δεύτερη -, η γυναίκα που θα σε επιλέξει βασίζεται στην ουσία. Στο ποιος, πραγματικά, είσαι.<br /><br />Τι σημαίνει αυτό.<br />Θα δει τι κάνεις, πως το κάνεις, γιατί το κάνεις.<br />Εάν ό,τι είσαι της αρέσει, θα κάνει το επόμενο βήμα.<br />Στην ουσία, αυτό που εσείς οι άνδρες χαρακτηρίζετε ως δυσκολία, για εμάς τις γυναίκες είναι η περίοδος δοκιμής. Το test που πρέπει να περάσεις. Δεν αναφέρομαι στα γκομενάκια που υποκρίνονται. Εκεί πρέπει να είσαι μάγκας. Και αυτό που θα σου κάνει την ζωή εύκολη, είναι η ικανότητά σου να ξεχωρίζεις το fake από το αληθινό. Ναι, ένα γκομενάκι μπορεί να το παίζει δύσκολο, να κάνει σχέδια, να το παίζει ιστορία, αλλά, εάν θέλεις την αλήθεια από την ζωή σου, πολύ σύντομα θα καταλάβεις τι παίζει. Δεν έχεις παρά να δεις την συμπεριφορά της σαν σύνολο. Αυτό που βλέπεις να συμβαίνει γύρω σου όταν είσαι μαζί της, δεν θα συνάδει με ό,τι πάει να σε φλομώσει. Η συμπεριφορά τής πραγματικής γυναίκας, έχει απόλυτη συνάφεια με τις υπόλοιπες εκδηλώσεις της. Έχε μάτια και αυτιά ανοικτά. Η πρώτη σε δουλεύει, σε χειρίζεται.<br />Η δεύτερη σε γουστάρει.<br /><br />Ένα από τα πολλά λάθη που κάνουν οι άνθρωποι - και πιθανόν να κάνεις κι εσύ - είναι να μπερδεύουν τα πράγματα, από λίγο έως πολύ. Τι εννοώ. Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν την ευγένεια με την δουλοπρέπεια. Το ενδιαφέρον με την απελπισία. Την καλοσύνη με την μαλακία. Και όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι που δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα.<br /><br />Μην μπερδεύεις την ροπή τής γυναίκας στον αισθησιασμό, χαρακτηρίζοντάς την "ρομαντική". Οι γυναίκες δεν ενδιαφερόμαστε για τον ρομαντισμό. Ενδιαφερόμαστε για τον αισθησιασμό. Η ανάγκη να απολαύσουμε ό,τι ο άνδρας μπορεί να μας παρέχει διεγείροντάς μας. Ο αισθησιασμός είναι εκείνος που κάνει έναν άνδρα ιππότη. Ο ρομαντισμός τον κάνει μαλάκα. Ο αισθησιασμός σημαίνει ότι ο άνδρας που έχεις απέναντί σου, ενδιαφέρεται να πάρει από εσένα τα πάντα, αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο να τα ζήσει. Ο ρομαντισμός είναι η φαντασία που τον θολώνει κι εσύ δεν αποτελείς παρά ένα μέρος τής εικόνας. Οπότε, εάν είμαι εγώ μέρος τής εικόνας ενός φαντασιόπληκτου ρομαντικού, δεν αποτελώ τίποτε άλλο εκτός από ένα εργαλείο. Με τον αισθησιακό άνδρα, μπορώ να είμαι εγώ, γιατί το να αφήνεται ένας άνδρας σε ό,τι μπορούμε να ζήσουμε μαζί - επομένως και στο sex -, σημαίνει ότι παρασύρει κι εμένα, που ακόμη κι αν έχω δισταγμούς, καταφέρνει να τους αγνοήσω, με τον τρόπο του.<br /><br />Εάν, λοιπόν, γνωρίσεις γκόμενα που να ζητάει ηλιοβασιλέματα, λουλούδια, να την φτύνεις για να μην την ματιάζεις κάθε φορά που της λες πόσο όμορφη είναι, γάμα τα...<br />Εάν γνωρίσεις μία γυναίκα που την ενδιαφέρουν τα χέρια σου, ο τρόπος που της μιλάς, ο τρόπος που της φέρεσαι, είσαι καλά.<br />Μάθε να ξεχωρίζεις.<br /><br />Η πολιορκία για μία γυναίκα είναι σημαντική.<br />Είναι το ήμισυ τού παντός.<br />Αμέσως στο μυαλό της ο άνδρας παίρνει την θέση τού κατακτητή. Που αυτό, αυτομάτως, μεταφράζεται σε διεκδικητή και, το σπουδαιότερο, σε μαχητή. Έχουμε πει ότι η γυναίκα έχει ανάγκη να θαυμάζει έναν άνδρα. Και ο άνδρας που δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί, είναι πάντα άξιος θαυμασμού - σκέψου όταν έχει να κάνει με εκείνη.<br /><br />Μετά τον θαυμασμό, έρχεται η επικοινωνία.<br />Το να μπορείς να συντονιστείς, να συνεννοηθείς, να καταλαβαίνεις, να ενδιαφέρεσαι.<br />Και η επικοινωνία χτίζεται.<br />Με γέφυρες.<br />Προσπαθείς να την φτάσεις, και συγχρόνως εκείνη κάνει το ίδιο.<br /><br />Ναι, όταν είσαι μικρός αισθάνεσαι αυτή την γενετήσια ορμή με μεγάλη σφοδρότητα.<br />Και αυτή η σφοδρότητα μπορεί να καταστρέψει τις γέφυρες και των δύο, για να μην σου πω ότι μπορεί να αποτρέπει να μην δημιουργηθούν καν.<br />Με τον καιρό θα μάθεις να την ελέγχεις και να την διαχειρίζεσαι όπως πρέπει.<br />Εάν δεν δώσεις σημασία σε αυτό, θα γίνεις ένας μεγάλος μαλάκας, και τίποτε άλλο.<br />Μισό. Λάθος.<br />Και φοβικός.<br /><br />Θα σου πω κάτι που διάβασα, από ένα ζευγάρι ανθρώπων που έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην εξερεύνηση τής σεξουαλικότητας των 2 φύλων. Λένε, λοιπόν, ότι η σεξουαλική ορμή τού άνδρα είναι σαν τις κουζίνες γκαζιού: παίρνει αμέσως, γίνεται το φαγητό και σβήνει αμέσως. Η σεξουαλική ορμή μίας γυναίκας είναι σαν τις ηλεκτρικές κουζίνες: πρέπει πρώτα να ζεσταθεί, μετά ανάβει, γίνεται το φαγητό, κι όταν την σβύσεις, εκείνη καίει ακόμη. Γι' αυτό λέμε ότι οι γυναίκες έχουν πιο εύκολα οργασμό όταν είναι μόνες τους, παρά με έναν άνδρα. Ο άνδρας πρέπει να έχει την ικανότητα να βρει τους ρυθμούς τής κάθε γυναίκας που γνωρίζει.<br /><br />Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για την ευχαρίστησή της.<br />Όχι.<br />Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του.<br />Εάν εσύ θέλεις και είσαι πρόθυμος να μάθεις τι την ικανοποιεί, κι εκείνη έχει ένα σωρό θέματα και δεν αφήνεται, σήκω και φύγε.<br />Δεν θα βγει πουθενά.<br />Το ίδιο και το αντίστροφο.<br />Η σεξουαλική ευθύνη δεν είναι τού ενός.<br />Είναι μοιρασμένη στα 2.<br /><br />Εάν δεν υπάρχει η επικοινωνία, μην περιμένεις ποτέ να ευχαριστήθεις ούτε το sex, ούτε την ίδια την σχέση. Διότι χρειάζεται διάλογος, χρειάζεται επαφή, για να πει ο ένας στον άλλον τι του αρέσει και τι τον χαλάει. Και για να γίνουν αυτά, χρειάζεται χρόνος. Στο κρεβάτι το sex δεν είναι σταυρόλεξο. Δεν παίρνεις ένα περιοδικό κι αρχίζεις να μαντεύεις τις απαντήσεις. Πρέπει να τις ζητήσεις. Τα σταυρόλεξα έχουν νεκρά γράμματα. Στο sex δεν πρέπει να υπάρχουν μελανά σημεία. Και δεν χρειάζεται να είναι λέξεις. Οι ήχοι, οι ματιές, ένας αναστεναγμός, μία πιο ρηχή ή κοφτή αναπνοή, θα σου πουν πολλά περισσότερα από ό,τι θα προσπαθούσε να σου εξηγήσει εκείνη με λόγια.<br /><br />Το sex είναι το 50% τής σχέσης.<br />Ούτε το 49 αλλά ούτε και το 51.<br />Εάν το 50% δεν είναι αυτό που πρέπει, μην κάθεσαι και αναρωτιέσαι.<br />Ψάξε.<br /><br />Το ξαναγράφω.<br />Το sex είναι επικοινωνία.<br />Η επικοινωνία τού θηλυκού με το αρσενικό.<br />Εκεί - όχι στο 50% τής ανθρώπινης σχέσης - στο 50% τής σχέσης των φύλων, δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς, όσο καλά κι αν τα καταφέρνει στο πρώτο 50.<br />Εκεί αποδεικνύονται σκέψεις, προθέσεις, διαθέσεις, τα πάντα.<br />Ο ερωτισμός τού ανθρώπου είναι η ταυτότητά του, που θα σου την δείξει μόνον εάν του δείξεις κι εσύ την δική σου.<br /><br />Οι άνδρες είστε από την φύση σας πιο ευαίσθητοι από εμάς τις γυναίκες.<br />Όταν βλέπεις άνδρες να πουλάνε μούρη, να ξέρεις ότι είναι - τουλάχιστον... - υποκριτές.<br />Όταν, επίσης, βλέπεις γυναίκες που να είναι ευάλωτες, να ξέρεις ότι είναι - τουλάχιστον... - καμμένες.<br />Η γυναίκα είναι δυνατή από την φύση της.<br />Μπορεί να δημιουργήσει και μπορεί να καταστρέψει.<br />Και το ξέρετε.<br /><br />Αυτός είναι ο βασικός σας φόβος.<br />Γιατί οι κοινωνίες σάς έχουν μάθει να μην ζητάτε, να μην ρωτάτε.<br />Σας θέλουν Κάλχες, για να γινόμαστε κι εμείς Πυθίες.<br />Κι αυτό, καλό μου, δεν βγάζει πουθενά.<br /><br />Το να ξέρεις να ρωτάς, το να θέλεις να μαθαίνεις, δεν είναι σημάδι αδυναμίας.<br />Το ακριβώς αντίθετο είναι.<br />Γιατί να πρέπει να αναρωτιέσαι, αν είσαι λίγος ή υπερβολικός στο sex, να αποστηθίζεις στάσεις, τεχνικές, παπαριές, και να κάθεσαι σαν τον μαλάκα να περιμένεις να κάνει ο άλλος την πρώτη κίνηση για να καταλάβεις τι γίνεται; Δεν είναι σαφές ότι και οι δύο έχετε πάει στο κρεβάτι με λάθος σκοπό; Θα βγάλετε συμπέρασμα, περιμένοντας τι; Τον χρησμό;<br /><br />Θα ακούσεις ότι οι γυναίκες δεν έχουν το ίδιο ενδιαφέρον για το sex όσο οι άνδρες.<br />Είναι από τα μεγαλύτερα ψέματα που μπορείς να πιστέψεις.<br />Η διαφορά είναι αλλού. Στην αρχή.<br />Ένας άνδρας χρειάζεται μίαν εικόνα.<br />Η γυναίκα έναν λόγο.<br /><br />Και μετά δώσε σε μία γυναίκα έναν άνδρα καλό στο sex, και θα σου πω εγώ.<br />Γιατί νομίζεις λένε ότι εάν μία γυναίκα πάει στο κρεβάτι με άλλον άνδρα, έχει τελειώσει το θέμα; Γιατί για να σηκωθεί από το δικό σου, σημαίνει ότι υστερείς. Και αν υστερείς γιατί δεν την γουστάρεις, ok. Αν υστερείς γιατί δεν μπήκες στην διαδικασία να την μάθεις, τότε θα έρθει κάποιος άλλος που πραγματικά ενδιαφέρεται, και θα την κερδίσει. Τόσο απλά.<br /><br />Ακούς τους φίλους σου που πήδηξαν την μία, πήδηξαν την άλλη, την παρ' άλλη.<br />Ok.<br />Γαμώ.<br />Και;<br />Ακόμα και τα μισά από όσα σου λένε να είναι αλήθεια - που δεν είναι, πίστεψέ με... -, τι κατάφεραν;<br /><br />Αυτοί οι φίλοι σου όταν θα γυρίσουν από την θητεία τους, θα μιλάνε για τον στρατό λες και πήγαν στο Vietnam. Ξέρεις πόσο θάρρος θέλει να στρώσεις ένα κρεβάτι; Το ίδιο με το να πηδάς έτοιμες τρύπες. Αυτό το λες sex; Κράτα στο μυαλό σου, πως ό,τι εκθέτεις, δεν έχει καμμία αξία για εσένα. Έχεις ακούσει ποτέ κανένα κορίτσι ή γυναίκα να στέλνει το video από την συνεύρεσή της στις φίλες της;<br /><br />Μην πιστεύεις και μην ακούς κανέναν.<br />Ακολούθησε το ένστικτό σου - αρκεί να μην σε βγάζει σε αυτό το blog για μερικά χρόνια ακόμα...<br />Ποτέ μην πεις με ποια, με πόσες, που, πως.<br />Άφησε στους άλλους τις επιδείξεις.<br />Εσύ ωρίμασε.<br />Μην ξοδεύεις χρόνο, μην ξοδεύεις ενέργεια.<br /><br />Κράτησέ τα για την ώρα που χρειάζεται με την γυναίκα που επιθυμείς.<br />Μην σε προβληματίζουν τα αντράκια που δεν έχουν ιδέα τι είναι γυναίκα, γιατί στην ζωή τους το μόνο που έχουν μάθει είναι να βουλώνουν τρύπες. Οι τρύπες δεν είναι γυναίκες. Μπορεί να είναι και ένα στρώμα. Αυτά τα αντράκια, όταν θα πέσουν σε μία γυναίκα, κι εκείνη θα τους φτύσει - γιατί δεν παίζει να γίνει κάτι άλλο... -, θα πάνε στους φίλους τους - ή θα έρθουν σε εσένα... - και θα πουν "τι μυστήριες είναι οι γυναίκες... ποιος μπορεί να τις καταλάβει;... μήπως και ξέρουν τι θέλουν;!". Και τότε πρέπει να βρεθεί κάποιος και να τους πει: "Ξέρουν τι <span style="font-style: italic;">δεν </span>θέλουν. Έναν μαλάκα σαν εσένα!".<br /><br />Μην γίνεις μαλάκας.<br />Οδήγησε την γυναίκα που σου αρέσει στο κρεβάτι, ρώτησέ την.<br />Άσε να σε οδηγήσει, να σου δείξει.<br />Ξεκίνα πάντα αργά.<br />Εκείνη θα σου πει αν θέλει πιο γρήγορα, πιο δυνατά, πιο απαλά, μεγαλύτερη πίεση, δύναμη, οτιδήποτε.<br /><br />Μην σκέφτεσαι το πουλί σου.<br />Οι γυναίκες έχουμε πρόβλημα μόνον όταν είναι πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο.<br />Σε καμμία άλλη περίπτωση.<br />Μην γίνεσαι ανασφαλής.<br />Αφήσου.<br /><br />Το video που έβαλα για εσένα, είναι από τα αγαπημένα μου.<br />Γέλασα <span style="font-style: italic;">τόσο</span> πολύ όταν το είδα για πρώτη φορά.<br />Και το κομμάτι είναι ιδιαίτερα αστείο αλλά και χαριτωμένο.<br /><br />Να ξέρεις, ότι για να σε απασχολούν όλα αυτά που μου έγραψες - και αυτά που μετέφερα εδώ και αυτά που κράτησα -, δεν μοιάζεις με την μάζα.<br />Δεν είχα καμμία διάθεση ούτε να σε βρίσω ούτε να σε μέμψω.<br />Σου έγραψα όπως θα μιλούσα στον γιο μου.<br />Είσαι ένα τρυφερό αρσενικό πλάσμα των 18.<br />Έχεις δρόμο μπροστά σου.<br />Μην τον γεμίζεις με εμπόδια.<br /><br />Και όπως εμείς πρέπει να φιλήσουμε πολλούς βάτραχους για να βρούμε τον πρίγκηπα, έτσι κι εσείς πρέπει να πηγαίνετε από γυναίκα σε γυναίκα μέχρι να της ταιριάξει το γυάλινο γοβάκι που κρατάτε στα χέρια σας. Και έχουμε ξαναπεί, ότι το ταξίδι είναι πιο συναρπαστικό από τον προορισμό. Μην αφήνεις κανέναν να σου αποσπά την προσοχή με στερεότυπα, κολλήματα, εμμονές, φαντασίες. Έχε τα μάτια τού μυαλού σου ανοιχτά.<br /><br />Και να θυμάσαι αυτό.<br />Σημασία για μία γυναίκα, δεν έχει το μήκος τού πουλιού ενός άνδρα.<br />Αλλά το πόσο ζυγίζουν τα αρχίδια του.<br /><br />Να προσέχεις, καλό μου...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-25571718429037674462011-12-11T14:39:00.006+02:002011-12-11T18:22:00.901+02:00The Life Coach<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmf7tGgDAFPOx8AT2gGPrRS8A-sz154dMy8Lhr7hemCFGi_SWWJFM_8q1Fu0mNZWry9JQV6_q9RHXLOCY-mODTQ85gucKetuq2X96vKRh13e69f0x9v0Be3UQzDnS_B9HfbMSVkATMjpsL/s1600/peaceful-warrior.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 343px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmf7tGgDAFPOx8AT2gGPrRS8A-sz154dMy8Lhr7hemCFGi_SWWJFM_8q1Fu0mNZWry9JQV6_q9RHXLOCY-mODTQ85gucKetuq2X96vKRh13e69f0x9v0Be3UQzDnS_B9HfbMSVkATMjpsL/s400/peaceful-warrior.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684849817175361746" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify; font-family:georgia;"><span style="font-size:85%;">Κυρία BlackBat<br /></span></div><div style="text-align: justify; font-family:georgia;"><span style="font-size:85%;"><br />Με λένε (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) και σας γράφω μετά από επιθυμία του προπονητή μας και εκ μέρους ολόκληρης της ομάδας.<br /><br />Είμαστε ο όμιλος (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) και το γυμναστήριό μας είναι στο (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>). Εμείς ανήκουμε στην ομάδα της (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) και ελπίζω να μην σας τρομάζει. Ξέρω ότι είστε γυναίκα και ότι οι γυναίκες δεν ασχολούνται με τέτοιου είδους αθλήματα. Αλλά εσείς δεν φαίνεται ότι είστε μια οποιαδήποτε γυναίκα γι' αυτό και σας γράφω αυτό το mail.<br /><br />Βρήκα το blog σας τυχαία καθώς έψαχνα στο (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) και ήσασταν μέσα στις επαφές του φίλου μου. Βρέθηκα να το διαβάζω συνέχεια, να γυρίζω μετά από την προπόνηση να το διαβάζω, μετά από νυχτερινή έξοδο ξημερώματα να το διαβάζω, όταν ήμουν άρρωστος έπαιρνα το laptop στο κρεβάτι για να το διαβάσω. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω μέχρι που το τελείωσα. Εκείνη την μέρα πήγα στον προπονητή μου και του μίλησα για εσάς. Μάλλον θα αναρωτιέστε γιατί να το κάνω αυτό. Θα σας πω.<br /><br />Πριν από μερικά χρόνια σε έναν αγώνα εκτός Ελλάδας τραυματίστηκα. Με είχε πάρει πολύ από κάτω, μέχρι που άρχισα να κάνω χρήση ουσιών. Νόμιζα πως τελείωσε η καριέρα μου και ότι το όνειρό μου έμεινε ξεκρέμαστο από μια ατυχία. Την περίοδο που έλειψα ο προπονητής που είχαμε έφυγε. Η ομάδα δεν είχε πάει καλά και από το συμβούλιο αποφασίστηκε να αλλάξουμε προπονητή. Δεν είναι ότι δεν ήταν καλός αλλά τον είχε πάρει ψηλά τον αμανέ και δεν έκανε αυτό που έπρεπε.<br /><br />Και τώρα έρχομαι στον προπονητή που σας είπα.<br />Όταν ήρθε ο νέος προπονητής κανείς δεν τον συμπάθησε. Όταν με έπαιρναν τηλέφωνο συναθλητές μου έλεγαν ότι καλά κάθομαι εκεί που κάθομαι και όταν γίνω καλά να αλλάξω σύνδεσμο γιατί ο νέος προπονητής είναι λίγο λοξός και ότι δεν μπορούν να τα πάνε καλά μαζί του. Αλλά ο προπονητής αυτός είχε τίτλους πρωταθλητή από όλα τα μέρη του κόσμου και μπορεί να μην έμενε στην περιοχή μας και να ήταν αρκετά μεγάλος ακόμα και για προπονητής αλλά είχε μεγάλη αγάπη στο (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>). Λέγαμε ότι είναι παράξενος λόγο ηλικίας.<br /><br />Μια μέρα πήγα να δω τα παιδιά όταν αισθάνθηκα καλύτερα. Όταν είδα τον προπονητή κατάλαβα τι εννοούσαν τα παιδιά. Αλλά σας έχει τύχει ποτέ τα πράγματα να μην είναι έτσι όπως φαίνονται και να κάνεις λάθος; Σε εμάς αυτό συνέβηκε. Και θα σας πω γιατί. Με φώναξε στο γραφείο του να μου μιλήσει. Και δεν έχω καταλάβει ακόμα πως, με έκανε να του πω για την χρήση που έκανα. Και αντί να με κρίνει, μου έδωσε ένα dvd στο χέρι. Μου είπε δες την και όταν γίνεις καλά έλα να ξαναμιλήσουμε. Η ταινία είχε τίτλο peaceful warrior. Όταν την είδα άλλαξε η ζωή μου. Δεν έβλεπα την ώρα να ξανανέβω στο (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>). Ήμουν σίγουρος ότι θα τα κατάφερνα.<br /><br />Όταν έγινα καλά πήγα στον προπονητή μου. Του είπα πως αισθάνθηκα και πως σκεφτόμουν πριν και τότε, και ότι είχα σταματήσει την χρήση μαχαίρι μετά την ταινία. Και ξαναμπήκα σιγά σιγά στο πρόγραμμα με την βοήθειά του. Πίστεψε σ’ εμένα και τα κατάφερα. Τώρα συνεχίζω τους αγώνες και έχω καταφέρει από τότε να πάρω πολλές διακρίσεις. Ο προπονητής μας δεν ήταν κακός. Ήταν λιγομίλητος, νευρίαζε εύκολα, μας έβριζε, αλλά μετά καταλάβαμε ότι αυτός είναι ο τρόπος του να μας κάνει καλύτερους, να μας κάνει να βγάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Και τα κατάφερε. Σαν ομάδα έχουμε κατακτήσει αυτούς τους τίτλους στην Ελλάδα (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) και σε παγκόσμιο επίπεδο (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) και αν σας ενδιαφέρουν αυτά που λέω μπορώ να σας στείλω κι άλλα link και το κανάλι μας στο youtube.<br /><br />Που έρχεστε τώρα εσείς; Όταν έπεσα πάνω στο blog σας με ενθουσίασε ο τρόπος που γράφετε, ο τρόπος που μιλάτε για εμάς τους άντρες, και περισσότερο από όλα ο χαρακτήρας σας. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν γυναίκες σαν εσάς. Δεν σας ξέρω και θα ήθελα πολύ να σας γνωρίσω, αυτό σκεφτόμουν κάθε φορά που σας διάβαζα και ακόμα αυτό σκέφτομαι. Ο τρόπος που σκέφτεστε και γράφετε, μου θυμίζει τον Nolte. Έχετε μια δύναμη που δεν συναντάς σε γυναίκα. Είστε μοναδική. Έψαξα να βρω κι άλλες που γράφουν για το s/m να δω μήπως είναι του χώρου σας όλα αυτά αλλά έπεσα πάνω σε κάτι βιζιτούδες (συγνώμη που το λέω αλλά έτσι είναι.)<br /><br />Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στον προπονητή μου και να του το δείξω. Του μιλούσα με ενθουσιασμό αλλά εκείνος ούτε που μου έδινε σημασία. Του άνοιξα την σελίδα σας στο υπολογιστή του και πήγα να αλλάξω για την προπόνηση. Σε κάποια φάση τον περιμέναμε να έρθει και όταν πήγε κάποιος να τον φωνάξει τον βρήκε να φοράει τα γυαλιά του και να διαβάζει το blog! Είχε περάσει πάνω από ώρα από τότε που του το έδειξα. Όταν βγήκε κάναμε προπόνηση κανονικά. Όταν τελειώσαμε μας είπε να περάσει ένας ένας να δει την διεύθυνση του blog στον υπολογιστή του και να καθίσουμε στα σπίτια μας να διαβάσουμε το post με τίτλο the future is unwritten! Την άλλη μέρα όλη η ομάδα μιλούσε για εσάς γιατί δεν είχαν διαβάσει μόνο αυτό το post! Μας είπε ότι αν όλοι είχαμε μία γυναίκα σαν την BlackBat θα ήμασταν η καλύτερη ομάδα που έγινε ποτέ, γιατί δεν θα χρειαζόταν εκείνος να κάνει πολλή δουλειά θα την έκανε εκείνη από το σπίτι!<br /><br />Ο προπονητής μας πίνει νερό στο όνομά σας. Όλη η ομάδα μιλάει για εσάς με τα καλύτερα λόγια. Γι' αυτό σας γράφω αυτό το mail. Ξέρουμε ότι δεν θα σας ενδιαφέρει το άθλημά μας γιατί είναι αλήθεια ότι είναι λιγάκι βάρβαρο για γυναίκα. Παρόλα αυτά θέλουμε να σας έχουμε κοντά μας και να σας πούμε ότι η παρουσία σας θα είναι τιμή για εμάς. Θέλουμε επίσης να σας καλέσουμε σε όποιους αγώνες θέλετε εσείς είτε εδώ είτε στο εξωτερικό, με τα εισιτήρια και όλα πληρωμένα. Θέλουμε να σας γνωρίσουμε και να μας μιλήσετε για ότι θέλετε εσείς. Η σελίδα στο Facebook είναι (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) αν θέλετε να μας προσθέσετε στις επαφές σας αν έχετε και εσείς, και το site (<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>) για να δείτε και αποσπάσματα από αγώνες. Δεν ξέρω πως μπορούμε να σας δελεάσουμε για να έρθετε. Δεν ξέρω δηλαδή αν αρκεί να σας πω ότι για εμάς είστε μία γυναίκα από τις σπάνιες, γιατί ξέρει ποια είναι και τι θέλει και που λέει τα πράγματα με το όνομά τους.<br /><br />Και για να μην νομίζετε πως είναι κάτι πονηρό, θα χαρούμε να γνωρίζουμε και τον σύντροφό σας τον Χ. Να του πείτε πως είναι τυχερός που είναι μαζί σας κι ας είναι σκλάβος. Είναι μεγάλη τιμή για έναν άντρα να έχει μια γυναίκα σαν εσάς γιατί είσαστε έμπνευση και πηγή δύναμης. Βγάζετε από τους άλλους τον καλύτερό τους εαυτό. Μπορεί να είστε σκληρή, πολύ σκληρή πολλές φορές, αλλά είστε δίκαιη και σωστή και όταν λέτε κάτι το καταλαβαίνεις ότι είναι για το καλό. Μπορείτε να καταλάβετε γιατί εμείς σας βλέπουμε έτσι; Είστε η προσωποποίηση της πειθαρχίας, του σωστού, της τάξης και όλα τα σχετικά. Αυτό δεν το βρίσκεις στις σημερινές γυναίκες.<br /><br />Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα αγνοήσετε το mail μας και ότι δεν θα χαθεί στον σωρό των άλλων γιατί καταλαβαίνουμε τι πρέπει να γίνεται. Σας εκτιμούμε πολύ και ευχόμαστε να μην σταματήσετε ποτέ να γράφετε. Για εμάς είστε πολύτιμη και δεν θέλουμε να σας χάσουμε. Ποιος θέλει να χάσει από την ζωή του μια γυναίκα σαν εσάς; Και εμείς είμαστε 12! Μη μας αγνοήσετε!<br /><br />Θα περιμένουμε απάντησή σας διαβάζοντας καθετί που γράφετε και αν θέλετε να μας στείλετε μία διεύθυνση να σας κάνουμε το βιβλίο που είναι βασισμένη η ταινία δώρο. Πιστεύουμε ότι είναι στον χαρακτήρα σας και θα σας ενδιαφέρει πολύ.<br /><br />Έχετε την εκτίμηση και τον θαυμασμό όλων μας,<br /><br />(<span style="color: rgb(255, 0, 0);">…</span>)</span><br /><br />Υπήρχαν mail που εξ αρχής με συγκινούσαν.<br />Καμμιά φορά τα λόγια και οι παρατηρήσεις ανθρώπων που δεν σε ξέρουν και διαβάζοντας τα γραπτά τους νοιώθεις ότι σε γνωρίζουν, σε αγγίζουν με έναν πολύ πιο περίεργο και ιδιαίτερο τρόπο από εκείνους που γνωρίζεις δια ζώσης.<br /><br />Μην πάει το μυαλό κανενός σε κομπλιμέντα και τα συναφή.<br />Όχι.<br />Μπορεί να είναι ένα mail γεμάτο παρατηρήσεις, αλλά να έχει γραφτεί με τόση αγάπη και στοργή και ενδιαφέρον και αγωνία και διάφορα άλλα, που δεν έχουν σχέση με τα κοινότυπα «τι καλή που είστε!», «πω, πω, είστε εξαιρετική!».<br /><br />Το δικό σας mail, με συγκίνησε περισσότερο από όλα.<br />Για 2 λόγους, βασικά.<br />Ασχολείστε με ένα άθλημα που αγαπώ πολύ – ναι, καλά διαβάσατε…<br />Είναι<span style="font-style: italic;"> υπέροχη</span> η αίσθηση να με διαβάζουν 12 άνδρες, παίρνοντας πράγματα από αυτά που γράφω.<br />Νομίζω ότι θα έδινα πολλά για να ήμουν σε μία γωνία να σας παρακολουθούσα…<br /><br />Θέλω να σας πω, ότι οι ταινίες που βλέπετε στο profil μου, είναι ταινίες που σχετίζονται κατά βάση με τα Κυριαρχικά μου ένστικτα, και δεν θα αναλύσω κάτι. Υπάρχουν, όμως, και οι ταινίες που μου αρέσουν να βλέπω όταν κάνω την siesta μου, για παράδειγμα. Ταινίες ελαφρές, όπως το A Lot Like Love ή το Romy and Michele's High School Reunion ή το Good Luck Chuck, με ξεκουράζουν και με διασκεδάζουν.<br /><br />Πρωτίστως, ωστόσο, υπάρχουν οι ταινίες που αποκαλώ «Εγώ».<br />Ταινίες όπως το The Jacket ή το Welcome to the Rileys ή το The Answer Man, είναι Εγώ. Είναι ταινίες που όταν τις βλέπω δεν υπάρχει <span style="font-style: italic;">τίποτα</span> και <span style="font-style: italic;">κανένας</span> που μπορεί να μου τραβήξει την προσοχή. Δεν είναι, απλά, ταινίες. Είναι <span style="font-style: italic;">Εγώ</span>.<br /><br />Η ταινία που μου αναφέρετε, είναι Εγώ από τις πιο Εγώ μου.<br />Και αυτό που με εντυπωσιάζει, είναι το πώς εγώ δεν ήξερα για το βιβλίο…<br />Το δώρο σας, λοιπόν, θεωρήστε ότι έχει παραληφθεί.<br />Σας ευχαριστώ που μου μιλήσατε για αυτήν την ταινία, δεν έχω λόγια για να σας περιγράψω τα συναισθήματα που αισθάνθηκα καθώς την παρακολουθούσα.<br />Και νομίζω πως δεν θα μπορούσατε να το καταλάβετε, ακόμα κι αν το προσπαθούσα.<br />Υπάρχουν σκηνές από αυτήν την ταινία που είναι συγκλονιστικές.<br /><br />Το βιβλίο είναι δεδομένο ότι θα το πάρω.<br />Κι αυτό που είναι επίσης δεδομένο, είναι ότι θα είμαι παρούσα σε όσους αγώνες σας μπορώ να είμαι.<br />Θα μεταφέρω την διεύθυνση τού mail σας σε έναν άλλο λογαριασμό για να την χρησιμοποιείτε, και ήθελα να με ενημερώνετε σχετικά, όσο το δυνατόν νωρίτερα, προκειμένου να έχω την δυνατότητα να ρυθμίζω τις υποχρεώσεις μου.<br />Είναι χαρά και τιμή να ξέρω ότι είμαι ευπρόσδεκτη και ότι, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, συμβάλλω.<br /><br />Όσον αφορά την συνάντησή μας, θέλω να σας πω ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.<br />Μπορώ να γράφω για εμένα επειδή μπορώ να διατηρώ την ανωνυμία μου.<br />Δεν θα είχα καμμία αντίρρηση εάν με γνωρίζατε ως <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Νανά</span>.<br />Αλλά από την στιγμή που αναφέρομαι ως BlackBat, τα πράγματα αλλάζουν.<br />Και θέλω να πιστεύω ότι καταλαβαίνετε τι λέω.<br /><br />Κλείνοντας, θέλω να εκφράσω τις ειλικρινείς μου ευχαριστίες.<br />Για το ότι με διαβάζετε, για το ότι μπήκατε στον κόπο να επικοινωνήσετε μαζί μου και για το ότι αντιλαμβάνεστε πράγματα για εμένα στα οποία θέλω να αναφέρομαι ακροθιγώς.<br /><br />Δώστε την αγάπη μου στον προπονητή σας.<br />Ναι, καμμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά.<br />Πρέπει να έχεις υπομονή και επιμονή για να καταλάβεις.<br />Και μπορείς να καταλάβεις, εάν έχεις ενδιαφέρον.<br />Η αφοσίωση, η πίστη, η εμπιστοσύνη, είναι ό,τι ακολουθεί.<br />Και μετά τίποτε δεν είναι ανέφικτο.<br /><br />Η θετική μου σκέψη για τα καλύτερα, θα είναι πάντα μαζί σας.<br />Θα σας σκέπτομαι, και θα σας επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ.<br />Σας το υπόσχομαι.<br /><br />Και σας ευχαριστώ.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-68677354091004028222011-12-06T18:09:00.004+02:002011-12-06T22:48:39.613+02:00Quit, Crack Or Cry<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCbwMnbk1qmnvfI_47AX3y7-D-Ja0NXl9VzUnhOd2XjbCiYePBGZssLEyvynWUnvYyiCCXroja-eVpIL_qL3UXNv6aMGXIKxXO_kK_jPT6lrgRZsdTOwIqmUkulG17_5eExb975Dw5axgo/s1600/li498v0+xcb4yc4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 220px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCbwMnbk1qmnvfI_47AX3y7-D-Ja0NXl9VzUnhOd2XjbCiYePBGZssLEyvynWUnvYyiCCXroja-eVpIL_qL3UXNv6aMGXIKxXO_kK_jPT6lrgRZsdTOwIqmUkulG17_5eExb975Dw5axgo/s400/li498v0+xcb4yc4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5683058614496657634" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify; font-family:georgia;">Παρατηρήθηκε κάτι στο προηγούμενο post;<br />Όχι;<br />Να βοηθήσω;<br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> είχε περάσει - με χαρακτηριστική άνεση - στον ενικό.<br /><br />Τι είναι ο ενικός για έναν υποτακτικό;<br />Να το πούμε απλά.<br />Ό,τι είναι και για έναν υπάλληλο που πηγαίνει για συνέντευξη και χτυπάει το πιθανό αφεντικό του στην πλάτη, βάζοντας τα πόδια στο γραφείο του.<br />Και το χειρότερο;<br />Έχει πάει ποτέ υποψήφιος υπάλληλος στο αφεντικό, υποδεικνύοντας ποια πρέπει να είναι η θέση του στην εταιρεία;<br />Έχει πει ποτέ υποψήφιος υπάλληλος στο αφεντικό πόσες ώρες θέλει να δουλεύει, με πόσα χρήματα πρέπει να αμοίβεται και ποιες ώρες θα κάνει διάλειμμα;<br />Ρητορικές ερωτήσεις.<br /><br />Εκεί, όμως, ξεκινά μία άλλη, πολύ μεγάλη διαστροφή μου.<br />Όταν αρχίζω να αντιλαμβάνομαι πως με περνάς για μαλάκα - υποτιμώντας την νοημοσύνη μου(;), προσπαθώντας να φανείς ικανότερός μου(;), αγνοώντας τα "θέλω"/"πιστεύω" μου(;), τότε γουστάρω <span style="font-style: italic;">αφάνταστα</span>. Αν θα σου πω τίποτα; Κουβέντα. Θα σε αφήσω να πιστεύεις ότι με 'χεις. Αυτή η αίσθηση ότι τα έχεις καταφέρει, η μακαριότητα που σου δίνει η στρεβλή αντίληψή σου περί εμού, με διασκεδάζει όσο δεν φαντάζεσαι.<br /><br />Σίγουρα, αν ανατρέξεις σε παρελθούσες συζητήσεις μας, θα βρεις ψήγματα - εν είδει αστεϊσμού, πάντα... - που θα σου αποδεικνύουν ότι κάτι καταλάβαινε το ξανθό μου μυαλό. Αλλά. Εάν είσαι εγωπάθης ή εγωκεντρικός, μάλλον δεν θα βρεις τίποτα, γιατί δεν θα μπεις στον κόπο να ψάξεις.<br /><br />Και αφήνουμε τα περί αντίληψής του για εμένα και την οπτική του - θολή - γωνία.<br />Ας πάμε σε κάτι πιο ουσιώδες.<br />Τον δογματισμό του.<br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> έμοιαζε να είναι δογματικός στα πάντα.<br /><br />Από τις απόψεις του για τον σαδομαζοχισμό και τις σχέσεις - που εδώ αναφέρονται - μέχρι για τα πιο τετριμμένα - που δεν θα αναφερθούν. Είχες την αίσθηση ότι μαζί του κουβαλούσε πάντα ένα pontium, και όποτε χρειαζόταν να πει την γνώμη του για κάτι, άνοιγε τα κιτάπια του και διάβαζε νοερά. Δεν υπήρχε χαρακτήρας. Υπήρχαν νόμοι, κανόνες, κάτι που είχε πει κάποιος άλλος, κάτι που είχε αναφερθεί σε ένα σεμινάριο, οτιδήποτε. Όχι κάτι που ζυμώθηκε από όλα αυτά και έγινε δικό του.<br /><br />Όταν, λοιπόν, έχεις έναν άνθρωπο που περισσότερο σου θυμίζει ηγέτη μίας αίρεσης, παρά έναν φίλο ή σύντροφο ή δεν ξέρω τι άλλο, τα πράγματα είναι δυσκοίλια. Δεν μπορείς να κάνεις συζήτηση μαζί του. Προκαλείσαι να τον αντικρούσεις με τα ίδια όπλα. Να καθήσεις, δηλαδή, να στίψεις το μυαλό σου να θυμηθεί τι έχει διαβάσει/ακούσει που, για να αντιπαρατεθείς. Κι αυτό δεν είναι συζήτηση. Είναι πόλεμος.<br /><br />Και υπάρχουν 2 είδη καταστάσεων που ασχολούμαι.<br />Το 1ο είναι το ενδιαφέρον μου για τον χαρακτήρα ενός ατόμου.<br />Το 2ο είναι για την περίπτωσή του.<br /><br />Στην 1η κατάσταση, εάν ενδιαφέρομαι για εσένα, σου μιλάω. Δεν μπορώ να σταματήσω. Δεν θέλω να σταματήσω. Θα σου μιλάω μέχρι τελικής πτώσεως. Μπορώ. Θα σου λέω ό,τι βλέπω σε εσένα, θα σου δίνω την προσοχή μου, θα είμαι εκεί, θα κάνω τα πάντα. Θα σου μιλάω για τα θετικά σου, τα αρνητικά σου, τι μπορείς να κάνεις, πως μπορώ να βοηθήσω εγώ. Έτσι εκδηλώνεται το ενδιαφέρον μου.<br /><br />Πιθανόν - όταν καταλάβω ότι εσύ δεν ενδιαφέρεσαι(;), ότι πληγώνεσαι(;), δυσφορείς(;), στενοχωριέσαι(;), θυμώνεις(;) ή ότι στην τελική δεν άξιζες τίποτα - να αλλάξω γνώμη. Δεν θα πάρω τίποτα πίσω. Αλλά θα σταματήσω να σου μιλάω. Θα το καταλάβεις. Όταν πάψεις, με οποιονδήποτε τρόπο, να με ενδιαφέρεις, δεν θέλω ούτε να σου μιλάω ούτε να μου μιλάς, δεν θέλω να ξέρω καν ότι υπάρχεις και θα εκτιμήσω βαθύτατα το γεγονός εάν κάνεις κι εσύ το ίδιο για εμένα. Όσο το ενδιαφέρον μου μπορεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις, τόσο - μία μέρα - η αδιαφορία μου μπορεί να γίνει συρματόπλεγμα.<br /><br />Η 2η κατάσταση είναι αποστασιοποιημένη. Για εμένα δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένα περιστατικό. Θα μιλάμε, αλλά, ουσιαστικά, δεν θα λέω τίποτα. Θα ακούς συνέχεια "ναι". Με ενδιαφέρει να σε παρακολουθήσω, όχι να επικοινωνήσω μαζί σου. Εάν η περίπτωσή σου χαρακτηριστεί ως περιστατικό, δεν είσαι τίποτε περισσότερο από ένα θέαμα.<br /><br />Και ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> ανήκε στην Β' κατηγορία.<br /><br />Δεν υπήρχε, πλέον, τίποτε που να με ενδιέφερε σε εκείνον σαν άνδρα, ούτε καν σαν άνθρωπο. Ήταν ένα περιστατικό. Θα καθόμουν απέναντι και θα παρακολουθούσα. Έπρεπε να πάρω μέρος κι εγώ. Το ήξερα. Αλλά δεν θα με απέτρεπε. Κάτι θα έχανα - τον χρόνο μου(;), την υπομονή μου(;) - αλλά θα κέρδιζα μία εμπειρία. Να το μετάνοιωνα; Ούτε λόγος. Μπορεί να έχω ξοδέψει άφθονα και από τα δύο για άτομα και καταστάσεις που δεν άξιζαν, τελικά, ούτε λεπτό από τον χρόνο μου και ούτε στιγμή από την υπομονή μου. Μπορεί να έχω εκνευριστεί, να έχω βρίσει, να έχω χτυπηθεί, να λέω σαν σχήμα λόγου ότι μετάνοιωσα, αλλά να έχω μετανοιώσει-μετανοιώσει, ποτέ. Διότι στην ζωή πρέπει να μετανοιώνει κανείς για ό,τι δεν έχει τολμήσει να κάνει. Όχι για το αντίστροφο. Για τον απλούστατο λόγο, η γνώση είναι δύναμη και οι εμπειρίες εφόδια. Και το "το έχω διαβάσει/ακούσει" ή το "το έχω κάνει/ζήσει", είναι σπουδαία όταν μπορεί να τα πει κανείς.<br /><br />Με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>αντιμετώπιζα κι άλλο ένα θέμα, πολύ σημαντικό.<br />Δεν υπήρχε κανενός είδους επικοινωνίας.<br />Και όταν βλέπεις ότι δεν μπορείς να συνεννοηθείς με κάποιον γιατί δεν καταλαβαίνει ή επειδή είναι αλλού, πρέπει να σταματάς αμέσως την επικοινωνία. Όλα μπορούν να παρεξηγηθούν, και το μυαλό τού άλλου - όταν λειτουργεί με λάθος στροφές - το μόνο που κάνει είναι να παραποιεί διαστρεβλώνοντας όλα όσα του λες. Γιατί να μπλέξεις σε μία κατάσταση που χρειάζεται να δαπανήσεις ενέργεια για να αναλύεις, να εξηγείς ή να απολογείσαι πολλές φορές, όταν μία μέρα κινδυνεύεις να βγεις κατηγορούμενος, δόλιος ή χαμένος;<br /><br />Το θέμα μας ήταν ο σαδομαζοχισμός;<br />Ok.<br />Εγώ ήμουν το γκομενάκι που το κατάφερε;<br />Ok.<br />Θα τον έκανα, λοιπόν, αφέντη στην θέση της Αφέντρας για να καμαρώνει την πρόοδό μου.<br /><br />Θα γινόμουν η καλύτερη μαθήτρια.<br />Αυτό δεν ήθελε;<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-81297663538703157022011-12-04T18:17:00.005+02:002011-12-04T20:23:38.257+02:00Never Judge A Book By Its Cover<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHKPYmz6w2i-W81Q1028f03JkLiWrrl-3cXTn2S0TEenZdpYmOQOb7gk5JMw-RAkI53S8AWZohuVoEq7Ir5nc0277D9LzrjU8By_f920q8vAvb_cgoPB8H2EJRP1SrvBi1e4J769y7wr6/s1600/vn6309%252Cc42x.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 309px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHKPYmz6w2i-W81Q1028f03JkLiWrrl-3cXTn2S0TEenZdpYmOQOb7gk5JMw-RAkI53S8AWZohuVoEq7Ir5nc0277D9LzrjU8By_f920q8vAvb_cgoPB8H2EJRP1SrvBi1e4J769y7wr6/s400/vn6309%252Cc42x.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5682309676714002098" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:georgia;">Υπήρχαν 2 περιπτώσεις</span>:<br />Ή ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> ήταν έτσι, flat, σε όλες του τις σχέσεις ή σε αυτή την σχέση Κυριαρχίας/υποταγής το 'χε λίγο χαμένο κι ό,τι του ερχόταν το νόμιζε.<br /><br />Έχω ξαναπεί ότι δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα.<br />Θα ακούσω τι έχεις να μου πεις, θα παρατηρήσω τι κάνεις, και μετά τα λέμε.<br />Μέχρι τώρα, όμως, η πρώτη μου εντύπωση σπάνιες φορές έχει πέσει στο κενό.<br />Και τις περισσότερες, από αυτές τις σπάνιες, την έσπρωξε το χειρότερο...<br /><br />Βρίσκομαι στο σπίτι του στην κουζίνα.<br />Η κουζίνα του ήταν σαν παρθένα.<br />Όλα στην θέση τους, όλα καθαρά, σαν να ήταν άθικτα.<br />Έβαζες στοίχημα ότι κανείς δεν χρησιμοποιούσε τίποτα.<br />Το βρήκα λογικό σημάδι.<br />Η κουζίνα, είναι η 2η κρεβατοκάμαρα τού σπιτιού.<br /><br />Κάθεται απέναντί μου στο τραπέζι του πάσου, πίσω μου ο σκύλος κοιμάται κάτω από την σκάλα, στον χώρο του. Είχα κάνει του κόσμου τις πρόβες στο μυαλό μου, για να συγκρατήσω το στόμα μου, μην τυχόν μου ξεφύγει καμμία ανάρμοστη κουβέντα - το πιο πιθανό με εμένα, είναι να έχεις την εντύπωση ότι σε σκοπεύω με βελάκια, ενίοτε δηλητηριώδη... - και τα χαλάσω όλα, και αποτύχει το εγχείρημα. Έπρεπε να ανακαλύψω τι σκατά είχε μέσα στο μυαλό του.<br /><br />-Θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο το θέμα των σχέσεων..., του είπα δήθεν αδιάφορα. Θέλω να πω, επειδή εγώ δεν ξαναείχα τέτοιου είδους σχέσης, θα ήθελα να κάναμε μία μικρή επανάληψη. Θα σε πείραζε;<br />-Καθόλου!, είπε πρόθυμα.<br />(Σιγά μην είχες...)<br />-Ok... Λοιπόν... Σκέφτηκα να μου πεις λίγο πρώτα για την Αφέντρα. (Είναι γυναίκα ή αερικό; Φοράει φουστάνια ή στολή εκστρατείας; Έχει μουνί ή σε εκείνο το σημείο ο Θεός ξέχασε να χαράξει; Αν έχεις περισσότερα βου, θα σε βάλω να φας το απολυμαντικό τής λεκάνης...). Δηλαδή, η γυναίκα αυτή δεν έχει συναισθήματα για τον σκλάβο της, από ό,τι κατάλαβα. Σωστά;<br />-Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί σε αυτή την σχέση, (Σε ποια;! Συγγνώμη, αλλά είχα σκάσει από τα γέλια και δεν άκουσα, το ξαναλές μία;!) είπε ήρεμος. Ο μαζοχιστής πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να τιμωρείται ανά πάσα ώρα και στιγμή. (Αλίμονο...)<br />-Ω, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί..., είπα υψώνοντας τα φρύδια μου. Μάλιστα... Ok... Τι υπάρχει;<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> με κοίταξε.<br />Με κοίταξε αλλά δεν απάντησε.<br />(Μάλιστα...)<br />Έσπευσα να αλλάξω ερώτηση.<br /><br />-Είπες ότι το sex υποβιβάζει μία σχέση σαν αυτή. Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι είναι απολύτως φυσιολογικό (ησύχασες λίγο από την μαλακία που μου ξέφυγε πριν;) εφ' όσον δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί. Στις άλλες σχέσεις, είναι φυσιολογικό, για παράδειγμα. Σωστά;<br />-Το sex είναι κάτι υπερτιμημένο, (να και κάτι που συμφωνούμε, χαρά μου...) είπε με έναν μορφασμό απογοήτευσης. Τι είναι το sex; (εγώ κάτι ξέρω... για εσένα αμφιβάλλω...) Είναι μία εκτόνωση. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς.<br />-Κανείς, ναι, μπορεί να κάνει πολλά... Εγώ ρωτώ τι μπορεί να κάνει ως ζευγάρι, ένα ζευγάρι... δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή...(εάν νόμιζες ότι με τις ηλίθιες φιλοσοφίες σου θα ξεμπέρδευες, νόμιζες λάθος...)<br />-Σαν ζευγάρι; Μπορεί να κάνει πολλά, ναι. (κόλλησες τώρα, γαμώ το... πάμε πάλι...)<br />-Εσύ, για παράδειγμα..., είπα καθησυχαστικά, σχεδόν ύπουλα. Τι έκανες στις σχέσεις σου; Πως ήταν το sex, για να το συνδυάσουμε... (ναι, για τον συνδυασμό πρόκειται, κακομοίρη...)<br /><br />Και τότε ο<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Ψ </span>πήρε το διδακτορικό του ύφος - σιγά που θα το άφηνε να πάει χαμένο...<br />-Οι σχέσεις μου ήταν όλες με πολύ σημαντικές γυναίκες, (δόξα σοι Κύριε... κάτι πάει να γίνει...) είπε με σιγουριά. Όλες τους ήταν μεγαλύτερες από εμένα, πιο έξυπνες, (μια χαρά, συνέχισε...) δεν είχαν ανάγκη το sex. (ώπα!)<br />-Δεν είχαν ανάγκη το sex..., είπα δήθεν αδιάφορα. Τι εννοείς;<br />-Δεν παίζει ρόλο το sex όσο μεγαλώνεις, είπε σαν να έπρεπε να το γνωρίζω. Αυτά είναι πράγματα που κάνουν οι ανώριμοι. (ώπα, λέμε!) Το σημαντικό σε μία σχέση είναι άλλο.<br />-Ποιο;<br />-Το να είσαι με κάποιον.<br />-(ώπα, φίλε... να είσαι για να είσαι;) Εννοείς να μοιράζεσαι πράγματα; (αμφιβάλλω αν αυτό εννοείς, αλλά δεν γαμιέται...)<br />-Όχι να μοιράζεσαι πράγματα. (είπα κι εγώ...)<br />-Τότε; Που είναι η σημασία;<br />-Στην συντροφικότητα.<br />-Δηλαδή να είσαι μαζί με κάποιον, σκέτα. Χωρίς κάτι άλλο; Δεν ξέρω... (θα μας τρελάνεις, λέμε...)<br /><br />-Τι άλλο έχει μεγαλύτερη σημασία; Εμείς περνούσαμε ωραίες στιγμές διαβάζοντας, επί παραδείγματι. (αμ, γι' αυτό χάρηκες που μου άρεσαν τα βιβλία, χαρά μου...)<br />-Δηλαδή;<br />-Τα Σαββατοκύριακα που βρισκόμασταν, καθόμασταν, πίναμε το ποτό μας, διαβάζαμε, παίζαμε σκάκι. (Τα Σαββατοκύριακα...;)<br />Μπερδεύτηκα. Τι σχέση είχαν τα Σαββατοκύριακα; Ποιος του είπε ότι τον ρωτούσα τι έκανε με τους φίλους του όταν έφευγαν για 2ήμερο; Που έστριψε; Τον έχασα.<br />-Μισό λεπτό. Για τι μιλάμε; Δεν κατάλαβα...<br />-Οι σύντροφοί μου ήταν γυναίκες ανώτερες τού μέσου όρου. Όταν κάποιος είναι ανώτερος πνευματικά, δεν κάνει ό,τι κάνουν οι άλλοι.<br />-Δηλαδή; Τι κάνουν οι άλλοι;<br />-Το να βγαίνεις κάθε μέρα, να τα σπας στα μπουζούκια, να σου αρέσουν οι βόλτες για καφέδες...<br />-Δηλαδή, από το να κάνεις ό,τι κάνει ο πολύς ο κόσμος, είναι καλύτερα να φεύγεις το Σαββατοκύριακο και να παίζεις σκάκι και να διαβάζεις...<br />-Γιατί να φεύγεις Σαββατοκύριακα;, με κοίταξε απορρημένος.<br /><br />Το βούλωσα.<br />Δεν καταλάβαινα Χριστό.<br />Σαββατοκύριακα δεν είχε πει;<br />Τι έκανα λάθος, ρε πούστη μου!<br />Τόσες πρόβες, και τα σκάτωσα!<br />Γιατί, Χριστούλη μου, γιατί;...<br /><br />(Μάζευε! Μάζευε! Θα τον χάσεις!)<br />-Που να πηγαίνεις τα Σαββατοκύριακα;..., τον ρώτησα λίγο φοβισμένα.<br />Χαμογέλασε.<br />-Είναι λογικό να μην ξέρεις, είπε με κατανόηση. Εμείς δεν χρειάζεται να φεύγουμε τα Σαββατοκύριακα για να βρεθούμε. Έχουμε τα δικά μας σπίτια. Είναι η ηλικία που σου έλεγα.<br />(Τι μου έλεγες, βρε μαλάκα; Ότι όσοι έχουν σπίτια δεν φεύγουν Σαββατοκύριακα;! Θα μου τον κάψεις ολοσχερώς;!)<br />-Τι σχέση έχει η ηλικία;...<br />-Η ηλικία παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο, είπε πάλι με το γνωστό ύφος τού υπεράνω. Αν ήθελα πιτσιρίκες, θα είχα όσες ήθελα. Τι να τις κάνω; Να μου τρώνε τα λεφτά σε ταξίδια και δωράκια; (ωχ... πιτσιρίκα δεν με έλεγες ακριβώς, αλλά ήμουν μικρότερή του, τα ταξίδια δεν μου άρεσαν, και τα "δωράκια" τα είχα χεσμένα από τους τύπους που με αφήνουν αδιάφορη, αλλά αυτός ήξερε μόνο το πρώτο, αν και ακόμα και σε αυτό, οι γκόμενές του θα μπορούσαν να ήταν μητέρες μου...) Η μεγαλύτερη γυναίκα είναι χορτάτη, (προφανώς κάποιος άλλος θα τα έκανε όλα αυτά πριν από εσένα για εσένα, ε;) και έχει το μυαλό της στο κεφάλι της.<br /><br />Κι επειδή το δικό μου μυαλό το ένοιωθα να βγάζει πόδια και να ετοιμάζεται να φύγει ανεπιστρεπτί, επέσπευσα τις ερωτήσεις για να την κάνω κι εγώ γρήγορα, μην πάθω καμμία νοητική βλάβη, γιατί δεν τον άντεχα άλλο.<br /><br />-Θα με ενδιέφερε να μου περιέγραφες μία τέτοια γυναίκα...<br />-Α!, είπε σαν να διασκέδαζε. Η τελευταία ήταν η ωραιότερη! Δυναμική, έξυπνη, δραστήρια! Οι φίλοι μου την φώναζαν "Taliban".<br />-Για ποιον λόγο;<br />-Δεν σήκωνε κουβέντα! Μύγα στο σπαθί της! Έκανε αυτό που ήθελε! Ήταν φοβερή! Τα Σαββατοκύριακα μαζί της ήταν απόλαυση! (άντε πάλι τα Σαββατοκύριακα...)<br />-Οι καθημερινές πως ήταν;, ρώτησα εντελώς αθώα.<br />-Καθημερινές; Δεν συναντιόμασταν καθημερινές, είπε σαν να έπρεπε να το ήξερα.<br />-Γιατί;, ξαναρώτησα πιο αθώα.<br />-Για ποιον λόγο;, με ρώτησε ακόμα πιο αθώα.<br /><br />Ξανασταμάτησε το μυαλό μου.<br />Στ' αλήθεια θα το έκαιγα το ρημάδι μου...<br /><br />-Τι εννοείς "για ποιον λόγο";..., μαζεύτηκα.<br />-Τις καθημερινές δουλεύαμε.<br />-Όλοι δουλεύουμε..., είπα την μαλακία μου. Τσάμπα τόσες πρόβες...<br />-Γιατί να συναντιέσαι κάθε μέρα; Καταντάει βαρετό. Έτσι κρατάς μία σχέση.<br />-Με τα Σαββατοκύριακα;..., θα το έκαιγα... μα την Παναγία, έτοιμη ήμουν.<br />-Τα Σαββατοκύριακα είσαι άνετος, έχεις όλη την μέρα δική σου...<br />-...για να διαβάζεις και να παίζεις σκάκι..., συμπλήρωσα. Θα το έκαιγα, λέμε!<br />-Και άλλα πολλά.<br />-Ποια;<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> με κοίταξε.<br />Με κοίταξε αλλά δεν απάντησε.<br /><br />Είχα φτάσει στα όριά μου.<br />Ένοιωθα να πνίγομαι.<br />Έπρεπε να φύγω.<br />Δεν θα την έβγαζα καθαρή.<br />Τέλος η συνεδρία.<br /><br />Βγήκα από το σπίτι του και κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες.<br />Βρήκα ένα ταξί και κάθησα πίσω, κρατώντας το κεφάλι μου.<br />Θα μου έστριβε...<br /><br />Ένας άνθρωπος γύρω στα 40, στην καλύτερη ηλικία τού ανθρώπου, με δική του δουλειά, που μπορούσε να διαχειρίζεται τον χρόνο του όπως ήθελε - εδώ διαχειριζόταν άλλα και άλλα... -, προτιμούσε γκόμενες μεγαλύτερες σε ηλικία, που δεν είχαν όρεξη για sex, διάβαζε μαζί τους και έπαιζε σκάκι, τα Σαββατοκύριακα;! Τις καθημερινές ούτε να τις χέσει, και τα Σαββατοκύριακα ήταν καλά;! Για να μην φθαρεί η σχέση;! Είχε ιδέα τι ήταν σχέση;! Φθείρεται το ανύπαρκτο;! Ήταν αυτό το πράγμα άνθρωπος;! Αυτό το αδιάφορο, παθητικό πράγμα, ήταν άνδρας;! Οι γυναίκες που είχε, ήταν γυναίκες ή kamikaze αυτοκτονίας;! Και, καλά, αυτός, ας πούμε, ότι είχε στο μυαλό του τον σαδομαζοχισμό, κατά βάθος - που δεν αποτελεί δικαιολογία, αλλά χάριν λόγου. Τι είδους γυναίκα ήταν αυτή που δεχόταν να έχει "σχέση" μόνο τα Σαββατοκύριακα;! Πόσο απελπισμένη ήταν;! Υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι ή εμένα μου είχε κληρώσει ο τυχερός λαχνός;<br /><br />Δεν μπορούσε να το χωρέσει η λογική μου...<br /><br />Από την άλλη, είχα βγάλει μία άκρη.<br />Όταν κάποιος βαφτίζει ό,τι μπορεί να κάνει με τους φίλους του "σχέση", όταν αδιαφορεί για το sex, όταν όλα αυτά μαζί υποτιμούν την γυναίκα, ο σαδομαζοχισμός θα τον έσωζε; Ή στον σαδομαζοχισμό θα άλλαζε προτιμήσεις; Όχι. Στον σαδομαζοχισμό θα είχε την ησυχία του περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Εάν η Αφέντρα που ονειρευόταν ήταν μία ανέραστη/ανοργασμική φιγούρα παραγωγής πόνου, υπήρχε μεγαλύτερος παράδεισος; Μάλλον, όχι.<br /><br />Τι θα έκανε εκείνος;<br />Θα καθόταν.<br />Ή θα σταυρωνόταν.<br />Παθητικές στάσεις και οι δύο...<br />Ασφαλώς...<br /><br />Και τι είχε πει;<br />Ταξίδια και δώρα;...<br /><br />Θα έπρεπε να με εντυπωσίαζε το γεγονός πως ήταν <span style="font-style: italic;">και</span> τσιγκούνης;<br />Μάλλον, όχι.<br />Ήταν η τέλεια συνάρτηση.<br />Και για άλλη μία φορά, η απόδειξη τής λαϊκής σοφίας, που λέει "Όποιος είναι τσιγκούνης στα χρήματα, είναι τσιγκούνης και στα αισθήματα".<br /><br />Αλλά τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει, δεν το είχα συνδυάσει.<br />Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως κάτι δεν είχα αρχίσει να υποψιάζομαι...<br />Ο τύπος ήταν για την πάρτη του.<br />Τέλος.<br /><br />Έπρεπε να πάρω δυνάμεις και να συνεχίσω.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-92187972641991544412011-11-29T17:02:00.005+02:002011-11-30T12:13:54.646+02:00The Parallel Universe<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFplsgHV_kuU0KlvBZ-3Es2dhGod2jgAKEaimg9EaZwTkIJKVdVM28NSxpBGqxhBlJKXcw8HF2FgMb9SAD8bkePO-v6Yibb-99PPvbzlKxUNj94i2jzLVUNEObxnCDQNDZNgfSnsmZVIm9/s1600/lshf8cb47c.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 262px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFplsgHV_kuU0KlvBZ-3Es2dhGod2jgAKEaimg9EaZwTkIJKVdVM28NSxpBGqxhBlJKXcw8HF2FgMb9SAD8bkePO-v6Yibb-99PPvbzlKxUNj94i2jzLVUNEObxnCDQNDZNgfSnsmZVIm9/s400/lshf8cb47c.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5680435584985065154" border="0" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:georgia;"></span><span style="font-family:georgia;">Η ανικανότητα αντίληψης τής πραγματικότητας, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.<br />Ένα σοβαρό πρόβλημα, που έχει και όνομα και τρόπους αντιμετώπισης.<br />Και τις περισσότερες φορές, αυτή η κατάσταση είναι εξαιρετικά επκίνδυνη.<br /><br />Και ακολουθεί μία πολύ κατατοπιστική ιστορία.<br /><br />Τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> </span>τον είχα γνωρίσει μέσα φθινοπώρου.<br />Το καλοκαίρι που είχε περάσει, ήμουν καλεσμένη σε έναν γάμο, στον οποίο θα παρευρίσκονταν πολλά γνωστά μου άτομα αλλά και φίλοι. Επειδή ήταν γύρω στον 15Αύγουστο, και σε ένα νησί πολύ κοντά σε άλλα - εξ ίσου δημοφιλείς προορισμούς -, ήταν εύκολο για τους περισσότερους να παραστούν.<br /><br />Σε ένα νησάκι που φημίζεται για τα ζευγάρια που φιλοξενεί κάθε χρόνο, δίπλα από εκείνο που θα γινόταν η τελετή, είχε φτάσει τρεις-τέσσερις μέρες πριν μία φίλη μου με τον νέο καλό της. Ο νέος καλός της, είχε ήδη θητεία δύο ή τριών μηνών. Όλες οι φίλες μας ήταν ενθουσιασμένες μαζί του. Ήταν ευγενής, διασκεδαστικός, πρόσχαρος, ευχάριστος, με καλή αίσθηση τού humor. Και αυτή ήταν η περιγραφή που μου έκαναν τα άλλα κορίτσια όταν τον γνώρισαν. Το νέο amore τής φίλης μας τους είχε κερδίσει όλους. Συν την φίλη μας, που βρήκε πρώτη φορά γκόμενο που δεν την πουλούσε 15Αυγουστιάτικα για τους φίλους του, και που είχε συμφωνήσει με χαρά να την συνοδεύσει στον γάμο, χωρίς να προβάλλει 100 δικαιολογίες για να το αποφύγει.<br /><br />Εμένα αυτός ο τύπος δεν μου άρεσε.<br />Όχι ότι μου είχε κάνει κάτι. Απεναντίας. Ήταν πιο καλός και γλυκός μαζί μου, γιατί μάλλον είχε πέσει χοντρό σύρμα. Το βράδυ, όμως, που μου τον σύστησαν - σε μία νυχτερινή έξοδο, με μεγάλη παρέα - κάτι με προβλημάτισε. Έντονα. Εκεί που μιλούσαμε και γελούσαμε, έχει σκύψει στο αυτί μου και μου λέει: "Αυτός εκεί πρέπει να την ξέρει την Φ". Γυρίζω, κοιτάζω εκείνον που μου δείχνει διακριτικά, βλέπω ότι ο άνθρωπος είχε στην αγκαλιά του μία κοπέλα - την οποία κοιτούσε στα μάτια... -, και επειδή γνωρίζω τους άνδρες φίλους τής φίλης μου, του λέω: "Είναι λίγο δύσκολο... Δεν είναι γνωστός. Θα τον ήξερα. Αλλά και να ήταν, θα είχε έρθει να μας μιλήσει ή θα πήγαινε η Φ να τον χαιρετίσει...". Κι εκείνος, κοιτάζοντας <span style="font-style: italic;">πολύ </span>περίεργα τον άνθρωπο, μου απαντά: "Όχι μόνο την ξέρει. Την γουστάρει, κι όλα!".<br /><br />(...)<br /><br />Μία λέξη μού ήρθε στο μυαλό: "Παράνοια".<br />Όχι με την έννοια τής παρεξήγησης, όμως.<br />Με την έννοια τής τρέλας.<br /><br />Δεν είπα τίποτα.<br />Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε - αφού δεν έχω διασκεδάσει ούτε για την παρέα μετά από την στιχομυθία -, αρπάζω από το χέρι την πιο κοντινή κοινή μας φίλη, την βάζω στο ταξί με το οποίο θα έφευγα μόνη μου, και της λέω: "Κοπελιά. Κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον τύπο. Μην φρικάρεις. Αλλά δεν έχω καλό προαίσθημα...". Της αναφέρω τα λεχθέντα, κι αφού με κοιτάζει για λίγο προβληματισμένη, μου λέει: "Μην είσαι τόσο καχύποπτη! Δεν τον είδες που ήθελε να σε κερδίσει; Προφανώς ήθελε να σε εντυπωσιάσει. Τώρα, αν είναι και ζηλιάρης, αυτό είναι καλό. Την αγαπάει και δεν θέλει να την χάσει. Έτσι δεν είναι στις αρχές; Όταν δεν είσαι σίγουρος;". Δεν με έπεισε. Με αποτέλεσμα να την κοιτάζω έντονα, χωρίς να μιλάω. "Ok", της είπα. "Σταμάτα να παίρνεις αυτό το ύφος! Με τρομάζεις!", γέλασε. Έτσι, άφησα αυτό το ύφος, και ξεκινήσαμε μία άλλη, άσχετη συζήτηση.<br /><br />Αλλά εγώ, από εκείνη την ημέρα, ήμουν ανήσυχη.<br />Όποτε σκεφτόμουν την φίλη μου ή με έπαιρνε τηλέφωνο ή μου μιλούσε για εκείνον, την ψάρευα διαρκώς για το ποιος / πως / τι είναι. Η φίλη μου στον κόσμο της: ευτυχισμένη. Και μπορείς να μην χαρείς για εκείνη; Όχι. Μπορείς, όμως, να συνεχίσεις να ανησυχείς - εάν είσαι εγώ...<br /><br />Έτσι, λοιπόν, όταν η μέλλουσα νύφη μάς ανακοίνωσε πως θέλει να κάνει έναν παραδοσιακό γάμο σε νησί, χάρηκα ιδιαιτέρως που θα μου δινόταν η ευκαιρία να τον πιάσω χαλαρό και ανυποψίαστο. Ήξερα τι έπρεπε να κάνω, πως να το κάνω, και ήθελα να το κάνω σαν τρελή. Το ότι οι φίλοι και οι γνωστοί απόρρησαν που εγώ δέχθηκα με τόση χαρά να κάνω ταξίδι μέσα στο κατακαλόκαιρο μόνο για έναν γάμο, δεν άρκεσε για να καταλάβουν ότι άλλος ήταν ο σκοπός μου.<br /><br />Φτάνω στο νησί το πρωΐ τού γάμου.<br />Ρωτάω για τα παιδιά, μου λένε ότι θα έρθουν λίγο πριν την τελετή. Ερωτευμένοι. Δεν θα μπορούσαν να χάσουν στιγμή. Σωστά. Ok. Ο γάμος θα γινόταν νωρίς το απόγευμα. Το μεσημέρι βλέπω τηλεόραση στο δωμάτιό μου, ό,τι έχω τελειώσει με καλλωπισμούς / κομμώτριες κτλ, στα διπλανά δωμάτια να επικρατεί πανδαιμόνιο με όσες είχαν σειρά, και χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν καταλαβαίνω από την φασαρία ποιος είναι και τι μου λέει, και κατεβάζοντας τα hands-free, βλέπω το όνομα τής φίλης μου στην οθόνη. Κλείνω την τηλεόραση, ανακάθομαι στο κρεβάτι και προσπαθώ να ακούσω. Και από μέσα ακούγονται φωνές και ουρλιαχτά... Θόρυβοι, σπασίματα, φασαρία...<br /><br />Δεν θυμάμαι.<br />Ούτε πως πετάχτηκα από το κρεβάτι, ούτε πως προσπέρασα όλον τον κόσμο - που με ανοιχτές τις πόρτες των δωματίων ετοιμάζονταν μες στην τρελή χαρά για το γεγονός, μέσα στα γέλια και τον ενθουσιασμό - που προσπαθούσε να με σταματήσει φωνάζοντας "που πας, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Νανά</span>;!", ούτε πως βγήκα με ξυπόλητη με την ρόμπα να σέρνεται, ούτε πως δεν μου έστριψε εντελώς από την ένταση.<br /><br />Δεν ξέρω που βρήκα την ψυχραιμία.<br />Και το μυαλό μου πήγε αμέσως σε έναν τύπο που γνωρίσαμε στο πλοίο και μου έδωσε το τηλέφωνό του, εάν θέλουμε να πάμε μαζί με την παρέα που πήγαινε για να συναντήσει και ήταν με σκάφος, για να κάνουμε τον γύρο των κοντινών νησιών, πριν φύγω. Και του τηλεφωνώ, και πριν ο άνθρωπος καλά-καλά καταλάβει ποια είμαι, τον παρακαλώ να στείλει κάποιον να με πάρει από το ξενοδοχείο - γιατί δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν, διότι θα αναστατωθούν οι πάντες -, και αν μπορεί εκείνος που έχει το σκάφος, να λύσει και να με πάει στο άλλο νησί, γιατί ανέκυψε μία εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση.<br /><br />Και, ευτυχώς, όλα έγιναν πολύ γρήγορα, χάρη σε εκείνον, που ακόμα τον ευγνωμονώ μέσα από την καρδιά μου, και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ...<br /><br />Ήρθε ο ίδιος με μηχανή που δανείστηκε, στο λιμάνι μάς περίμενε φίλος του με ταχύπλοο που τον σήκωσε από το τραπέζι, και έτσι φύγαμε για απέναντι. Εγώ όρθια, να μην ξέρω αν θα προλάβω την φίλη μου ζωντανή, αν είναι κάποιος εκεί να βοηθήσει, αν θα έπρεπε να είχα τηλεφωνήσει στην αστυνομία πριν, αν ήθελα να λιποθυμήσω από την ένταση ή από τον ήλιο που με έκαιγε.<br /><br />Φτάνουμε ρωτώντας που είναι, τι.<br />Βρίσκουμε το συγκρότημα με τα ενοικιαζόμενα, ακούμε τις φωνές του, και από μακριά βλέπω καμμία 10ριά άτομα, ζευγάρια, να έχει αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον, και να κοιτάνε...<br /><br /><span style="font-style: italic;">Είχαν</span><br /><span style="font-style: italic;">αγκαλιάσει</span><br /><span style="font-style: italic;">ο </span><br /><span style="font-style: italic;">ένας </span><br /><span style="font-style: italic;">τον </span><br /><span style="font-style: italic;">άλλον</span><br /><span style="font-style: italic;">και</span><br /><span style="font-style: italic;">κοιτούσαν</span>...<br /><br />Μπαίνω, τρέχοντας, από την μπαλκονόπορτα - οι άλλοι δύο με τραβούσαν από την ρόμπα, τώρα... -, και βλέπω ένα διαμέρισμα ρημαδιό, και ένα ντουλάπι τής κουζίνας να κρέμεται από τους μεντεσέδες. Την φίλη μου, χτυπημένη, να έχει κουρνιάσει σε μία γωνία, με τα πέλματα στον αέρα, έτοιμα να κλωτσήσουν, και τον τύπο όρθιο από πάνω της να λέει: "Καριόλα! Θα σου γαμήσω τον αντίχριστο! Νόμιζες ότι θα με κεράτωνες;! Πόσους έχεις φέρει εδώ;! Τι είμαι εγώ;! Ο μαλάκας σου;! Θα σε σακατέψω! Ακούς, μωρή πουτάνα;! Θα σε θάψω! Εμένα πας να κοροϊδέψεις;!". Και γυρίζει, κοιτάζει τους 2 άνδρες που ήμασταν μαζί, και συνεχίζει: "Αυτοί σε γαμάνε, μωρή ξεκωλιάρα;! Νόμιζες ότι δεν θα το καταλάβαινα;! Μαζί σε παίρνουν;! Θα σε σκοτώσω;!".<br /><br />Και με το "θα σε σκοτώσω", λέω ήρεμα στους άλλους "πάρτε την αστυνομία", και παίρνω μία καρέκλα και τον χτυπάω με δύναμη στην πλάτη. Ήταν να μην τον έριχνα κάτω... Έχω ανέβει επάνω του, και τον χτυπάω στα νεφρά τόσο δυνατά, όσο δεν έχω χτυπήσει ποτέ άνθρωπο. Προσπαθεί να ξεφύγει, και από πάνω μου έρχεται να με τραβήξει ο άνθρωπος που κάλεσα, κρατώντας με από την μέση. "Πήγαινε στην φίλη μου!", του λέω απότομα, σπρώχνοντάς τον. Ο άλλος ήρθε να βοηθήσει, μιλώντας στο τηλέφωνο, αλλά με το ένα χέρι δεν μπορούσε να με κουμαντάρει. Και γυρίζω τον τύπο ανάσκελα... Η έκφραση "κενό βλέμμα"; "θολό βλέμμα"; δεν ξέρει κανείς τι σημαίνει, εάν δεν έχει δει άτομο σε παρόμοια κατάσταση... Και τον χτυπάω... Τον χτυπάω με γροθιές... Και όσο και να γύριζε το κεφάλι του μετά από κάθε χτύπημα στην αρχική του θέση, το βλέμμα του δεν άλλαζε. Και όσο έβλεπα αυτό το βλέμμα, τόσο τρελαινόμουν. Τον χτυπούσα και σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να τον σκοτώσω...<br /><br />Με μάζεψαν.<br />Ήρθε η αστυνομία.<br />Έχω πάρει αγκαλιά την φίλη μου και περπατάμε, και θέλω <span style="font-style: italic;">τόσο πολύ</span> να χτυπήσω όλους εκείνους που έβλεπαν τόση ώρα μη κάνοντας το οτιδήποτε - <span style="font-style: italic;">τόσο πολύ</span>, όμως... -, και ιδίως τους άνδρες, που κλείνω για λίγο τα μάτια να μην τους βλέπω. Φτάνουμε στο νησί, πηγαίνουμε στο τμήμα, κι εκεί περιμένει ένας πιτσιρικάς γιατρός με τα χάπια στο χέρι. Τον κοιτάζω: "Με κοροΐδεύεις...", του λέω με εκείνη την ηρεμία που έχουμε πριν επιτεθούμε. "Πήγαινε να φέρεις ένεση!", του φώναξα. Μόλις ακούει "ένεση" ο τύπος, αρχίζει να οδύρεται. "Ένεση;! Ένεση;! Εγώ δεν είμαι τρελός! Αυτή η πουτάνα φταίει για όλα!". Και πάει ο γιατρουδάκος να του πιάσει την κουβέντα, αν ξέρει ποιος είναι, που είναι, κτλ. (...)<br /><br />Πηγαίνω στον αξιωματικό υπηρεσίας και του λέω: "Πείτε στον γιατρό σας, ότι ο τύπος βρίσκεται σε κρίση! Δεν είναι ώρα για ψυχανάλυση! Πείτε του κάτι! Δεν καταλαβαίνει, ο άνθρωπος!". Και αμέσως ακούγεται ένας γδούπος, και γυρίζοντας βλέπω τον τύπο να έχει πέσει στο πάτωμα και να χτυπιέται... "Αφήστε με! Αφήστε! Δεν είμαι τρελός! Μην με αγγίζετε! Αφήστε με!". (Κανείς δεν είχε επιχειρήσει ούτε καν να τον αγγίξει...). Και τότε, επιτέλους, ο γιατρουδάκος τού έκανε την ένεση.<br /><br />Ο γάμος έγινε.<br />Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα.<br />Πήγαμε με την φίλη μου, από μακριά, να μας δει η νύφη, δεν την χαιρετήσαμε, και όταν ρώτησε γιατί φύγαμε, της είπαν ότι είχαμε αρχίσει τα πιώματα από το ξενοδοχείο, και ξερνοβολάγαμε στα δωμάτιά μας. Έπρεπε να ξαναγυρίσουμε στο τμήμα. Η φίλη μου είχε πάρει τηλέφωνο τους γονείς του, και στο νησί κατέφθασε η μητέρα του και η αδερφή του.<br /><br />Δεν ξέρω πως γλίτωσε η μητέρα του από τα χέρια μου.<br />Προφανώς, όπως γλιτώνουν όλοι εκείνοι που μου προκαλούν αυτού του είδους τα συναισθήματα: από τον φόβο τής φυλάκισης. Διότι η μητέρα του ήρθε βαμμένη / ντυμένη / χτενισμένη, σαν να ήταν κι εκείνη καλεσμένη στον γάμο, και όχι σε αστυνομικό τμήμα για να μαζέψει τον γιο της... Και να την ρωτάνε οι αστυνομικοί αν έχει κάτι ο γιος της, κι εκείνη να λέει "Τι εννοείτε; Ο γιος μου είναι μια χαρά! Δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάτε.", ενοχλημένη... Να της λέει ο κύριος που ξεσηκώθηκε για να μας πάει εγκαίρως στο νησί τι είχε κάνει ο γιος της, κι εκείνη να μην τον κοιτάζει καν, και να ζητάει από τον αξιωματικό υπηρεσίας να τον βγάλουν έξω από το τμήμα γιατί "δεν έχει καμμιά δουλειά να είναι εκεί"...<br /><br />Η αδερφή του, όμως, είχε λουφάξει σε μία καρέκλα, και κοιτούσε το πάτωμα.<br />Την πλησίασα.<br />"Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Μόνο δύο ερωτήσεις θέλω να σου κάνω. Ήξερες. Και δεν έκανες τίποτα. Γιατί γίνατε φίλες με την Μ. Και θα μπορούσες να της είχες πει κάτι, έστω και κάτι αόριστο, εάν δεν ήθελες να πεις την αλήθεια. Αν ήσουν εσύ στην θέση της, θα σε συγχωρούσες ποτέ; Και αν η φίλη μου, τώρα, ήταν νεκρή, θα μπορούσες να ζήσεις με αυτό;".<br />Και έφυγα.<br /><br />Μετά μάθαμε, ότι ο τύπος είχε και διάγνωση και φαρμακευτική αγωγή.<br />Και δεν ήθελε να παίρνει τα χάπια του, γιατί, είπε, ότι του δημιουργούσαν προβλήματα στύσης, και δεν ήθελε να τον λένε "ανίκανο"...<br />Στην Αθήνα το ρύθμιζε με κάποιον τρόπο, προφανώς.<br />Στις διακοπές, όμως, όλη την ημέρα μαζί της, του ήταν αδύνατον.<br />Κι έτσι έγινε ό,τι έγινε.<br /><br />Λοιπόν, όλη αυτή η ιστορία - μετά την ανάλυση τού <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> - στριφογύριζε στο μυαλό μου.<br /><br />Και αν η αντίληψή του - περί Αφέντρας / σαδίστριας / σκλάβου / μαζοχιστή / δεν ξέρω -, δεν ήταν το μόνο που ήταν διαστρεβλωμένο στο μυαλό του; Αν μία μέρα πήγαινα στο σπίτι του, και μου έλεγε ότι όταν έβρεξε σχηματίστηκε το πρόσωπο τού Ιησού στο τζάμι, ζητώντας του να φύγει ιεραπόστολος στο Mauri; Αν μου έλεγε ότι είχε εμφανιστεί μπροστά του το πνεύμα του Σατάνα, ζητώντας του να θυσιάσει μία σαδίστρια στο όνομά του;...<br /><br />Και τότε σκέφτηκα το απλό.<br />Θα έπρεπε - για πρώτη φορά στα χρονικά των σχέσεών μου - να μάθω για τις πρώην.<br />Τα στοιχειώδη τα γνώριζα από την φίλη μου και υπάλληλό του.<br /><br />Οι λεπτομέρειες, ήταν η ειδικότις μου...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-21278168185294261822011-11-27T12:51:00.005+02:002011-11-27T18:11:24.773+02:00Use It Or Lose It<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPVH6JQFYx3HpbWTM_IDMRBRVF7uM8Pzy333a2ZOgnYwnB-XFN6sbPFzaHu9ARcKeUPZpEjFiOYT1pPtVjo4eslbvo8VGUhODvElit8JX-K5Sn7s4PhblrnMWRBGyH17KyOJ5Pok2DHD_C/s1600/037cbxnxoac.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 295px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPVH6JQFYx3HpbWTM_IDMRBRVF7uM8Pzy333a2ZOgnYwnB-XFN6sbPFzaHu9ARcKeUPZpEjFiOYT1pPtVjo4eslbvo8VGUhODvElit8JX-K5Sn7s4PhblrnMWRBGyH17KyOJ5Pok2DHD_C/s400/037cbxnxoac.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5679629613374888914" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Αλλά ας αφήσουμε τα βιβλία και τις ειδικότητες.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν με ήθελε ούτε για συμφοιτήτρια, ούτε για συνεργάτη.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> μού είχε ζητήσει σχέση.<br /><br />Και σχέση χωρίς sex, δεν είναι σχέση, εξ ορισμού.<br /><br />Όταν, λοιπόν, είσαι μία χαρά γυναίκα - κατά τα άλλα, πάντα... - και γνωρίζεις έστω και τα στοιχειώδη - όπως το παραπάνω -, αντιμετωπίζεις πρόβλημα. Όταν κάποιος σε προσεγγίζει και γνωρίζει τα ειδικότερα, αλλά μοιάζει να μην γνωρίζει τα βασικά, αντιμετωπίζεις <span style="font-style: italic;">μεγάλο</span> πρόβλημα.<br /><br />Σίγουρα, η εμπειρία μου τότε δεν μπορεί να συγκριθεί - ούτε κατά το ελάχιστο - με την τωρινή, ωστόσο το μυαλό μου λειτουργούσε κανονικά. Όσο διαστροφικό και να ήταν τότε - που ούτε κατά το ελάχιστο μπορεί να συγκριθεί με το τωρινό, επίσης... -, καταλάβαινε ότι η σχέση στα μάτια τού<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Ψ</span> - ή στο μυαλό του - δεν ήταν σχέση. Ήταν κάτι άλλο.<br /><br />Και αυτό με το οποίο μπορούσα να το συγκρίνω, ήταν με έναν τεχνικό.<br />Πως θέλουμε να βάλουμε internet, και καλούμε εκείνον τον καλό άνθρωπο με τις απαραίτητες γνώσεις, τα router, τα βίσματα και τα καλώδια, για να μας συνδέσει; Ενδιαφερόμαστε για τον άνθρωπο; Όχι. Τι θέλουμε; Τις γνώσεις του. Που σημαίνει; Τις υπηρεσίες του. Το αποτέλεσμα αυτών, που θα μας επιτρέψει να έχουμε internet.<br /><br />Αυτό ήμουν.<br />Ένας τεχνικός.<br /><br />Μπορεί να μην είχα δίπλωμα.<br />Μπορεί να μην είχα βγει από κάποια σχολή, καν.<br />Μπορεί.<br />Αλλά για τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>ήταν αρκετό ότι "το 'χα".<br />Και αυτό θα του επέτρεπε να έχει εκείνο που ζητούσε.<br /><br />Επομένως, δεν ήμουν τίποτα περισσότερο από μία υπηρεσία.<br />Το μέσον.<br />Εκείνο που θα τον έφερνε σε επαφή με αυτό που επιθυμούσε.<br /><br />Και εκείνο που παρέμενε και σε αυτή την περίπτωση σταθερό, ήταν το τι <span style="font-style: italic;">δεν</span> ήμουν.<br />Γυναίκα.<br /><br />Οπότε, όσες χαρές και να έκανα που γνώρισα έναν μαζοχιστή, δεν αρκούσαν για να με κάνουν να αγνοήσω ότι δεν μου προκαλούσε καμμία ερωτική επιθυμία. Κι αυτό ήταν απολύτως λογικό, διότι ένας άνθρωπος που είναι αδιάφορος, μόνον την αδιαφορία μπορεί να μου προκαλέσει. Σε οποιοδήποτε επίπεδο σχέσης. Όσον αφορά, τώρα, το συγκεκριμένο, τα πράγματα ήταν και είναι και θα είναι απλά: για να σου προκληθεί ερωτική επιθυμία, πρέπει να αισθάνεσαι ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον είναι η ρίζα κάθε ερωτικής επιθυμίας. Ενδιαφέρον για τον άλλον. Πως σκέπτεται, πως συμπεριφέρεται, τι τον παρακινεί, τι τον στενοχωρεί, τι τον διασκεδάζει, τι τον ενοχλεί, ποιος είναι. Εάν δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τον άλλον, μόνον ενός είδους ενδιαφέροντος υπάρχει: αυτό που έχει σχέση μόνο με τον εαυτό σου. Και το να ενδιαφέρεσαι για τον εαυτό σου, είναι απόλυτα φυσιολογικό, όταν μπροστά από την πρόταση βάζεις το "κυρίως". Το "κυρίως" αλλάζει όλο το νόημα. Το "μόνο", είναι άλλο θέμα.<br /><br />Έτσι, ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> είχε πέσει στον λάθος άνθρωπο.<br />Όταν ο άλλος άνθρωπος κοιτάζει με απορία - και σκάει! - ακόμα και την μύγα που κάθεται ανάποδα στο ταβάνι, και τρώγεται από ενδιαφέρον για να μάθει πως διάβολο το κάνει αυτό - δεν πιστεύω να απορεί κανείς μετά από 2 χρόνια... -, φαντάσου πως αντιλαμβάνεται την σχέση με το πρόσωπο εκείνο που επιθυμεί να είναι μαζί του... Ο άλλος άνθρωπος έχει εκ γενετής ενδιαφέρον για τα πάντα. Το πρώτο σκαλί, που οι υπόλοιποι το ανεβαίνουν μόνον όταν ενδιαφέρονται για κάτι/κάποιον, εκείνος το έχει ανέβει την στιγμή που σταμάτησε να μπουσουλάει. Και το αισθάνεται για όλα και για όλους. Για όσα συμβαίνουν γύρω του και για όσους υπάρχουν γύρω του. Αν ανέβει το επόμενο σκαλοπάτι, και εκεί βρει το ερωτικό ενδιαφέρον, τα πράγματα αγριεύουν...<br /><br />Αλλά τι σημασία είχε;<br />Εκείνον δεν τον ενδιέφερε καθόλου.<br />Θα ενδιέφερε ποτέ κανέναν πως λειτουργεί ένας τεχνικός για το internet;<br />Ποτέ.<br />Θα τον ενδιέφερε να κάνει την δουλειά του.<br />Όχι αν ο τεχνικός είναι Παναθηναϊκός, πίνει μόνο gin-tonic και τον ελεύθερό του χρόνο λύνει σταυρόλεξα.<br /><br />Και ερχόμαστε στην ουσία όλων αυτών, ανοίγοντας μία μικρή παρένθεση.<br /><br />Η βασική περιέργεια των περισσοτέρων, που μου στέλνουν mail ρωτώντας "τι δουλειά" έχω εγώ με το BDSM, που απορούν γιατί εγώ φαίνομαι τόσο "φυσιολογικός άνθρωπος" ενώ οι άλλοι όχι, που δεν καταλαβαίνουν "τι βρίσκω" στο BDSM - πολλοί από αυτούς είναι και θυμωμένοι μαζί μου, και λυπάμαι γι' αυτό... -, κάποιοι θέλουν να σταματήσω να μιλάω για "ανωμαλίες" και να επικεντρωθώ στις σχέσεις των δύο φύλων που "είμαι τόσο καλή σε αυτό", και σχεδόν όλοι φέρονται <span style="font-style: italic;">άκρως</span> προστατευτικά σε έναν άνθρωπο που ναι μεν, δεν συμφωνούν μαζί του σε πολλά, αλλά τον εκτιμούν πολύ σε άλλα τόσα, είναι το τι είναι το BDSM, <span style="font-style: italic;">ουσιαστικά/τελικά, </span>για εμένα.<br /><br />Και αυτή η περιέργεια υφίσταται, διότι το να εκφράζομαι περιφραστικά είναι ο τρόπος που επικοινωνώ με άτομα που δεν με ξέρουν και δεν τα ξέρω - κυρίως σε ό,τι αφορά τα προσωπικά μου. Είναι ο τρόπος με τον οποίο κρατώ τις αποστάσεις μου. Αλλά και ο τρόπος που με κάνει να αντιλαμβάνομαι αμέσως ποιος δείχνει ενδιαφέρον για εμένα και ποιος όχι, να ξεχωρίζω το ενδιαφέρον από την απλή περιέργεια.<br /><br />Το τι κάνω με τα άτομα που με γνωρίζουν και τα γνωρίζω, είναι δικό μου θέμα.<br />Και δεν θα θέλατε να ξέρετε.<br /><br />Κλείνοντας, λοιπόν, αυτή την παρένθεση, και με αφορμή την ιστορία τού<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Ψ</span>, θα συνοψίσω αυτό που ζητούν.<br /><br />Το BDSM, για εμένα, είναι ένας χώρος <span style="font-style: italic;">αποκλειστικά</span> για άτομα που <span style="font-style: italic;">ενδιαφέρονται</span> περισσότερο από εκείνα του μέσου όρου. Ενδιαφέρονται για την σεξουαλικότητά τους - βασικά -, για τα πραγματικά "θέλω" τους, για το ποιοι&τι είναι. Επομένως, για εμένα, το BDSM είναι για άτομα που έχουν <span style="font-style: italic;">πλεόνασμα</span> ερωτισμού.<br /><br />Που αυτό σημαίνει, τα άτομα που θέλουν ένα σπίτι τακτοποιημένο, με το κάθε τι στην θέση του - που είναι μία πολύ ωραία κατάσταση -, αλλά εκείνα το θέλουν μόνο για την εικόνα, δεν μπορούν να ανήκουν σε αυτό. Εκείνα τα άτομα που βγάζουν τα παπούτσια τους έξω από την είσοδό του, που χρησιμοποιούν παρκετόπανα για να περπατήσουν σε αυτό, και που ζουν μόνο σε ένα δωμάτιο για να μην λερώσουν το υπόλοιπο σπίτι επειδή βαριούνται τις δουλειές που αυτό συνεπάγεται, δεν μπορούν να ανήκουν σε αυτό. Διότι αυτά τα άτομα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανθρωπάκια περιορισμένης νοημοσύνης, περιορισμένων ικανοτήτων, και εξαιρετικά παθητικά.<br /><br />Τα άτομα για τα οποία εγώ γράφω και στα οποία απευθύνομαι, είναι εκείνα που μπορούν να κάνουν ένα σπίτι πουτάνα.<br /><br />Που αυτό σημαίνει, πως όταν μπαίνουν σε κάθε δωμάτιο σαρώνονται τα πάντα γύρω τους, αδιακρίτως. Δεν τους νοιάζει αν θα σπάσουν κάτι, αν θα το λερώσουν, αν θα το γεμίσουν χτυπήματα και γρατζουνιές. Κάνουν χρήση τού σπιτιού από άκρη σε άκρη, μέσα-έξω.<br />Αλλά.<br />Έχουν<span style="font-style: italic;"> και</span> την ικανότητα <span style="font-style: italic;">και</span> την διάθεση <span style="font-style: italic;">και </span>την επιθυμία, να τα επαναφέρουν όλα στην αρχική τους θέση.<br /><br />Διότι έχουν ενδιαφέρον.<br />Και ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ενεργητικός, δυναμικός, απαιτητικός.<br />Η αδιαφορία συναντάται μόνο σε παθητικά ανθρωπάκια.<br />Η παθητικότητα, επομένως, ισούται με αδιαφορία, ψυχρότητα, οκνηρία.<br />Το BDSM απαιτεί διάθεση, ένταση, ερωτική ορμή.<br /><br />Χωρίς αυτά, το BDSM, για εμένα, είναι ένας στείρος χώρος, που αφορά στείρα άτομα.<br />Εκείνα που στερούνται ενέργειας, φαντασίας, ερωτισμού, και στην τελική, νοημοσύνης.<br />Διότι όλα όσα περιέγραψα παραπάνω, μετατρέπονται σε ανικανότητα, σε εμμονές και, κυρίως, σε δυστοπία.<br /><br />Εάν, λοιπόν, οι επιθυμίες μας, οι ερωτικές μας φαντασίωσεις, τα απόκρυφα "θέλω μας" βρίσκονται κάπου βαθιά, δεν μπορούν να έρθουν στο φως από κάποιον που έχει χέρια ροδαλά. Ούτε από κάποιον που δεν έχει δει ποτέ στην ζωή του σκεπάρνι. Ούτε από κάποιον που δεν ξέρει πως να το πιάσει. Και, σαφώς, ούτε από εκείνον που βαριέται να το σηκώσει...<br /><br />Εάν παραλληλίσουμε όλα τα ερωτικά μας ένστικτα με έναν βυθό, όλα αυτά τα άτομα, δεν φοβούνται, απλώς, να βουτήξουν. Δεν ξέρουν, καν, να κολυμπούν.<br /><br />Τα άτομα στα οποία εγώ αναφέρομαι, κάνουν καταδύσεις.<br />Εκεί που οι άλλοι τρέμουν, εκείνα δεν βλέπουν την ώρα.<br />Το γιατί φοβούνται τις καταδύσεις περισσότερο;<br />Γιατί στις καταδύσεις πρέπει πάντα να είσαι και με κάποιον άλλον.<br />Που αν δεν τον ξέρεις, δεν μπορείς να τον εμπιστευθείς.<br />Ποιο από εκείνα τα ανθρωπάκια θα δαπανήσει ενέργεια για να μάθει;<br /><br />Ποιο από εκείνα τα παθητικά ανθρωπίδια <span style="font-style: italic;">έχει </span>ενέργεια;<br /><br />Και ο ερωτισμός, είναι καθαρή ενέργεια.<br />Στο BDSM, αυτός ο ερωτισμός, είναι πέρα και πάνω από κάθε άλλο είδους ενέργειας που απαιτείται σε μία σχέση.<br /><br />Σε μία σχέση σαν αυτή που μου περιέγραφε ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>, δεν υπήρχε τίποτα.<br />Και από το "τίποτα" δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να πάρεις.<br />Στην συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, μπορούσα να μάθω.<br /><br />Οπότε, είχα μίαν απόφαση να πάρω.<br />Ή φεύγω, χωρίς περαιτέρω συζητήσεις ή μένω για να μελετήσω το φαινόμενο.<br />Με κάθε κόστος.<br /><br />Και όσο με έπαιρνε.<br /><br /></span></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-25458729817464621522011-11-21T19:41:00.002+02:002011-11-21T21:16:31.240+02:00The Unknown Destination<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd1M2COrY-47CX6UGKArUtqSnRnUuoGj0JJwzafHsFRiGsSTz1tzpJywnX8ma2AFeFAFfM8oAHlWcQK4-Xt4Fna9UnL35PKgumZEe0iizBL0cJowBJCKDLqWTUDpUP1csKmrH3gEqETqDG/s1600/p9gbn58mdx.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 261px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd1M2COrY-47CX6UGKArUtqSnRnUuoGj0JJwzafHsFRiGsSTz1tzpJywnX8ma2AFeFAFfM8oAHlWcQK4-Xt4Fna9UnL35PKgumZEe0iizBL0cJowBJCKDLqWTUDpUP1csKmrH3gEqETqDG/s400/p9gbn58mdx.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5677510025114956674" border="0" /></a><span style="font-family: georgia;">Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν ήταν ένα τυχαίο άτομο</span>.<br />Έδειχνε χαρακτήρα συγκροτημένο, με προσωπικότητα, σοβαρό.<br />Καμμία σχέση με την εντύπωση που αποκόμισα εκείνο το βράδυ.<br /><br />Φυσικά, αλλιώς είμαστε ως παιδιά, αλλιώς ως γονείς, αλλιώς ως φίλοι, αλλιώς ως εραστές.<br />Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι αλλά με διαφορετικές αντιδράσεις.<br />Και η αντίδρασή του - σε ό,τι αφορούσε τα απολύτως προσωπικά - ήταν άκρως γελοία.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> είχε σπουδάσει στο μεγαλύτερο και πιο διάσημο πανεπιστήμιο του κλάδου του.<br />Μέσα στο γραφείο τού σπιτιού του, τα πτυχία, οι βραβεύσεις και τα συναφή, έμοιαζαν με ταπετσαρία. Από τότε που αποφοίτησε, μεγάλες εταιρείες τής ειδικότητάς του τον ζητούσαν στην χώρα που σπούδασε, αλλά εκείνος ήθελε να γυρίσει στην μητέρα του - που είχε χηρέψει λίγο μετά την αποφοίτησή του - και να κάνει την δική του επιχείρηση στην μαμά-πατρίδα. Πήρε, λοιπόν, το ρίσκο, και τα κατάφερε. Και από ό,τι μάθαινα από την φίλη μου, στην Ελληνική αγορά, ήταν από τα πιο αξιόπιστα ονόματα αλλά και τα πιο δύσκολα για να κλείσει κανείς συμφωνία μαζί του. Όλα αυτά, μου έδειχναν το σκαρίφημα ενός πολύ ικανού ανθρώπου και - αν μη τι άλλο - ενός ανθρώπου που είχε μάθει να εργάζεται σκληρά.<br /><br />Παρ' όλα αυτά.<br /><br />Τώρα που γράφω για εκείνον - και είμαι τεταρτοετής τού cm -, όλα αυτά που μου είχε πει, μου μοιάζουν παραμύθια τού Disney μπροστά σε ό,τι έχω ακούσει από τους χρήστες τού site. Τότε, όμως, ήταν τεράστιο σοκ. <span style="font-style: italic;">Τεράστιο</span>. Να έχεις έναν άνθρωπο απέναντί σου, 2 μέτρα άνδρα, και να σου λέει <span style="font-style: italic;">τέτοιες </span>μαλακίες, που να αναρωτιέσαι που είναι οι δράκοι και οι μάγισσες, και αν του πιάσεις το πρόσωπο από το πηγούνι, μήπως βγει καμμία μάσκα και αποκαλυφθεί κανένα 15χρονο...<br /><br />Από την άλλη, το μεγαλύτερο πρόβλημά μου - αυτό με το οποίο δεν έχω συμβιβαστεί έως σήμερα - ήταν άλλο. Καλά τα παραμύθια και η μαλακία που κουβαλάει ο καθένας. Ήξερα ότι τα πανεπιστήμια δεν διαμορφώνουν χαρακτήρες αλλά χτίζουν ειδικότητες - κι εμένα δεν με τράβηξε για ό,τι είχε ή δεν είχε σπουδάσει. Αυτό που δεν μπορούσα να χωρέσω στο μυαλό μου, ήταν πως αυτός ο άνθρωπος, έχοντας διαβάσει την βιβλιοθήκη τής Αλεξάνδρειας - εν συγκρίσει με έναν μέσο Έλληνα, που είναι απίθανο να διαβάζει πάνω από ένα βιβλίο τον χρόνο, κι αυτό στις διακοπές, και, μάλιστα, επιπέδου Κώδικα Da Vinci... -, ήταν στον κόσμο του. Πως ένας άνθρωπος που είχε διαβάσει όλους τους φιλοσόφους - δεν υπήρχε περίοδος, στην ιστορία, ακάλυπτη... -, ό,τι υπήρχε σε ψυχολογία, management, της Παναγιάς τα μάτια, έλεγε τέτοιες παπαριές.<br /><br />Περίμενα αυτόν τον άνθρωπο, με ό,τι είχε διαβάσει, να είναι αλλιώς. Αλλά, και την επιστήμη του να είχα συνυπολογίσει, διάολε, με αριθμούς καταγίνονταν, με υπολογισμούς, που σημαίνει τετράγωνη - και κυρίως -, ορθή λογική, να ήταν <span style="font-style: italic;">τελείως </span>αλλιώς. Και μέχρι εκείνη την στιγμή, με προβλημάτιζε μόνον ό,τι είχε πει για την "σχέση". Μετά, όταν άρχιζαν να φαίνονται καθαρά και τα στοιχεία τού χαρακτήρα του, το πρόβλημα αυτό έγινε βουνό. Το θέμα των λογιστών δεν το είχα ακόμη στοιχειοθετήσει. Μετά από χρόνια μπήκαν τα πράγματα στην θέση τους και μπόρεσα να εξηγήσω πολλά, που τότε φάνταζαν αδιανόητα. Επομένως, εγώ είχα μπροστά μου έναν λογιστή και έναν κατά φαντασία σκλάβο, μαζί. Ο διαχωρισμός δεν ήταν δυνατόν να γίνει τότε. Έτσι, δεν μπορούσα να ξέρω που τελειώνει ο μαζοχιστής και που αρχίζει ο λογιστής - ή το αντίστροφο. Κι αυτό - μετά από τόσα χρόνια -, μπορώ με βεβαιότητα να πω, ήταν δύσκολο, διότι τα χαρακτηριστικά και των δύο μοιάζουν <span style="font-style: italic;">πάρα </span>πολύ.<br /><br />Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν που είχε πάει όλος εκείνος ο ενθουσιασμός και η χαρά.<br />Διότι δεν ένοιωθα τίποτε άλλο από περιέργεια.<br />Και η περιέργεια δεν είναι συναίσθημα για να κάνω σχέση.<br /><br />Από την άλλη, όλα αυτά που είχε περιγράψει δεν ήταν σχέση από την φύση τους.<br />Οπότε, εάν εκείνος πίστευε ό,τι μου είχε πει, είχα κι εγώ το δικαίωμα να πιστεύω ό,τι θέλω.<br />Εάν εκείνος έβγαζε από το μυαλό του πως είναι μία σχέση σαν την δική μας, τότε κι εγώ μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου ό,τι ήθελα γι' αυτή.<br />Κι ό,τι γινόταν.<br /><br />Κι ήταν κρίμα.<br />Αυτό σκεφτόμουν.<br />Πόσο χαρούμενη ήμουν που τον είχα γνωρίσει.<br />Πόσο ήθελα πάντα έναν άνδρα να έχουμε κοινά αναγνώσματα.<br />Πόσο - ακόμη περισσότερο - ήθελα έναν άνδρα να είχε διαβάσει περισσότερα από εμένα.<br /><br />Και έλεγα, τότε, ότι με έναν άνδρα σαν κι εκείνον που φανταζόμουν κι ήλπιζα να γνωρίσω, ακόμα και κομμένο πουλί να είχε, δεν θα με ενδιέφερε καθόλου. Και το εννοούσα. Και το εννοώ. Το ότι θα επικοινωνούσαμε, μου ήταν παραπάνω από αρκετό. Κι αυτό, γιατί ο άνθρωπος που είχα εγώ στο μυαλό μου - με ό,τι είχε διαβάσει, ακόμη και με τα μισά από όσα είχε διαβάσει ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> - θα ήταν ικανός για άλλου είδους οργασμούς. Και η επικοινωνία μαζί του θα ήταν, σχεδόν, μαγική. Το εννοούσα. Και το εννοώ.<br /><br />Αλλά ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν είχε ακρωτηριασμένο πουλί.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>είχε ακρωτηριασμένο εγκέφαλο.<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);"></span><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-8193057078808551192011-11-18T20:28:00.003+02:002011-11-18T22:11:50.540+02:00The Camel And The Hawk<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCH3bUII5X94iaS_Cl2cSc0b7IPPhf2_6iaN38-SCWeGZDDSrcEYtSCR6q_w6VgLfeZ0PcXQpeTaSRfxdV8LPVaU3LFWyAtzpyYUh57VzcX-bw1nDOH7Kg4yd7AOn1iqy5fZQzBhnGjwbG/s1600/aklkyvc47c.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 295px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCH3bUII5X94iaS_Cl2cSc0b7IPPhf2_6iaN38-SCWeGZDDSrcEYtSCR6q_w6VgLfeZ0PcXQpeTaSRfxdV8LPVaU3LFWyAtzpyYUh57VzcX-bw1nDOH7Kg4yd7AOn1iqy5fZQzBhnGjwbG/s400/aklkyvc47c.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5676406520408826562" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Είμαι ένας άνθρωπος πολύ αφηρημένος.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Και αυτό είναι, κυρίως, απόρροια τής άθλιας μνήμης μου...<br /><br /></span>(Μπορεί να φταίει και η découpage που έχω κάνει κατά καιρούς;<br />Δεν ξέρω.<span style="font-family:georgia;">..</span>).<br /><br /><span style="font-family:georgia;">Μου είπες κάτι.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Το σημείωσα;</span><br />Όχι;<br /><span style="font-family:georgia;">Την πάτησες.</span><br /><br />Ήθελα κάτι να κάνω.<br />Το σημείωσα;<br />Όχι;<br />Σειρά μου.<br /><br />Είμαι στον υπολογιστή.<br />Έχω ανοιχτά 5-6 παράθυρα διαλόγου - συνεργάτες/φίλοι/διάφοροι - στον messenger.<br />Μιλάω άνετα ταυτόχρονα με όλους.<br />Με την ίδια άνεση, ωστόσο, μπορεί να μπερδέψω τα παράθυρα και να σου στέλνω οδηγίες για το πως θα φτάσεις στην Λαμία, όταν μαζί σου μιλούσα για την έκθεση Θεσσαλονίκης. Δεν έχει σημασία. Κι αν δεν μου στείλεις κανένα σχόλιο, μπορεί να το συνεχίσω μέχρι να κλείσουμε. Τόσο ωραία...<br /><br />Επίσης.<br />Μπορώ να σου στέλνω μηνύματα - διάολε, μπορώ να σε παίρνω <span style="font-style: italic;">και</span> τηλέφωνο, ενώ θέλω να πάρω κάποιον άλλον (...) - στο κινητό, ενώ προορίζονται για άλλον. Άπειρα τα μηνύματα που μου έχουν έρθει πίσω κατά καιρούς: "Ελένη, με λένε. Όχι Βαγγέλη. Ξαναστείλε.". Μιλάμε, έχω πάρει άνθρωπο με το ίδιο επώνυμο με εκείνον που έχω σκοπό να βρίσω - σημείωση: δεν είχαμε μιλήσει πάνω από 2 φορές μετά την γνωριμία μας... -, κι ενώ εγώ τον ξεχέζω κανονικά, εκείνος έχει σκάσει στα γέλια χωρίς να μου λέει τι συμβαίνει, κι εγώ να βρίζω περισσότερο - ναι, μερικοί άνθρωποι δεν σε βοηθούν καθόλου... Ή να θέλω να πάρω κάποιον, να παίρνω εσένα - μην ρωτάς πως, χρυσό μου... -, να βρίσκεις 100 κλήσεις στο τηλέφωνο που για κάποιον λόγο δεν μπορούσες να σηκώσεις, να με παίρνεις πίσω σαν άνθρωπος του Θεού να με ρωτήσεις τι ήθελα, κι εγώ να σου λέω με την μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου: "Α! Τι κάνεις, Τάκη μου;! Πως και με θυμήθηκες;!".<br /><br />Είμαι καλή, όμως, στο να βρίσκω λύσεις.<br />Για παράδειγμα.<br />Ενώ σε πραγματικό χρόνο δεν μπορώ να κάνω τίποτα - και, μάλλον, εσύ πρέπει να ζήσεις με αυτό... -, σε ό,τι αφορά το κινητό, κάνω μία εκκαθάριση στο τέλος κάθε έτους. Οπότε, αν έχουμε να μιλήσουμε πάνω από έναν χρόνο, διαγράφεσαι, κι έτσι γλυτώνεις κι εσύ κι εγώ. Μοναδική εξαίρεση το 2010, οπότε μπορεί να φανταστεί κανείς τι έχει πάθει ο κοσμάκης το 2011 από εμένα... - ευτυχώς που βρισκόμαστε ήδη στα μέσα Νοεμβρίου.<br /><br />Σε ό,τι αφορά, τώρα, τα υπόλοιπα, κάνω τα γνωστά.<br />Post it και ξανά-μανά post it.<br />Post it παντού.<br />Κι αν δεν βρίσκω post it, σημειώνω μέχρι και σε χαρτί τουαλέτας.<br />(Ναι.<br />Είμαι θεά).<br /><br />Για τα άλλα, έχω εξομολογηθεί.<br />Δεν θυμάμαι Χριστό.<br />Λειτουργώ με flash.<br />Που αυτό σημαίνει, ότι μπορεί να με βρεις μετά από κάποιο διάστημα, να μου πεις κάτι που υποτίθεται είχε συμβεί στο παρελθόν, υποχρεωτικά να σε πιστέψω, αλλά αλίμονό σου εάν μία μέρα, από το πουθενά, αρχίζουν κι αναβοσβήνουν τα alarm... Την έχεις γαμήσει...<br /><br />Βέβαια, υπάρχει και το χαριτωμένο τού πράγματος.<br />Δηλαδή.<br />Αγαπημένη συνήθεια των φίλων μου - όταν μας δοθεί η ευκαιρία να βρεθούμε πολλοί μαζί -, είναι να αφηγούνται πράγματα που έχω κάνει, και να τα αναπαράγουν με τον δικό τους, μοναδικό τρόπο. Με άλλα λόγια, να με μιμούνται, όπως μόνον εκείνοι ξέρουν. Το γνωστό "Όλοι γέλαγαν με εμένα, έσκαγα κι εγώ στα γέλια"¨; Κάπως έτσι. Επειδή, λοιπόν, εγώ δεν μπορώ να θυμάμαι τι είπα στον τύπο, π.χ., που μας πήρε την θέση parking, και τι τσαμπουκάς ακολούθησε, όταν αυτό γίνεται παντομίμα, ξεκαρδίζομαι στο γέλιο, ρωτώντας συγχρόνως: "εγώ το είπα/έκανα αυτό;!". Και η γνωστή απάντηση είναι: "μα δεν θυμάσαι;!". Και η γνωστότερη απάντηση τής απάντησης είναι: "Όχι...".<br /><br />Ή όταν βλέπουμε μία ταινία.<br />Πρέπει πάντα να έχω κάποιον δίπλα μου να τον ρωτώ: "Και τι έγινε πριν;" ή "Πότε το είπε αυτό;" ή "Ποιος είναι αυτός;". Εάν δεν μου εξηγήσουν, δεν μπορώ να ακολουθήσω. Το "24". Το έχω δει; Όχι. Θα ήθελα; Πολύ. Μπορώ; Όχι. Το "Memento"; Κι αν έχω κλάψει που δεν μπορώ να το δω! Πόσες προσπάθειες έχω κάνει; 10(;)-15(;). Όλες άκαρπες. Αν δεν βρω καμμιά 10ριά άτομα που το έχουν δει, να βοηθήσουν, δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλω άκρη. Παρ' όλα αυτά - το πάω στοίχημα -, κανείς από όσους έχουν δει την ταινία δεν τον πόνεσε αυτόν τον άνθρωπο περισσότερο από εμένα, κι ας μην έχω σώσει να δω ούτε το πρώτο τέταρτο...<br /><br />(Τι τα γράφω και στενοχωριέμαι...;).<br /><br />Κάποτε γνώρισα έναν τύπο, ο οποίος είχε μυαλό-ξυράφι.<br />Θυμόταν τα πάντα, με λεπτομέρειες, σαν να είχαν συμβεί πριν από μισό λεπτό. Οι φίλοι του μου τον σύστησαν σαν "memory bank". Δεν του ξέφευγε τίποτα. Και έχω ξεκινήσει να του λέω πόσο τον θαυμάζω, πόσο τον ζηλεύω γι' αυτήν του την ικανότητα. Και πως εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε τι έφαγα χθες. Κι αυτός ήταν ο διάλογος που ακολούθησε.<br /><br />-Ξέρεις από υπολογιστές;, με ρώτησε.<br />-Την τύφλα μου. Γιατί;<br />-Θα σου πω. Ο υπολογιστής έχει μνήμη. Μπορείς να σώσεις ό,τι θέλεις. Έχει κι έναν κάδο απορριμάτων. Όταν θέλεις να διαγράψεις κάτι, τα πετάς όλα εκεί. Εάν έχεις μετανοιώσει ή αν πέταξεις κάτι κατά λάθος και θέλεις να το ανασύρεις από εκεί...<br />-... την πάτησες...;<br />-Όχι, είπε γελώντας. Ο υπολογιστής δεν "ξεχνά" ποτέ. Διαγράφει προσωρινά. Απλά σου τα "εξαφανίζει" για να κάνει χώρο. Τίποτα δεν σβήνει αν δεν του διαγράψεις τον σκληρό.<br /><br />Αφού τον ρώτησα τι είναι ο σκληρός - γιατί μέχρι τότε με το "σκληρός" το μυαλό μου πήγαινε σε 1-2 πράγματα, συγκεκριμένα... - και μου εξήγησε, συνέχισε.<br />-Ο δικός σου υπολογιστής τα διαγράφει αυτόματα. Και, από ό,τι λες, δεν τα στέλνει καν στον κάδο. Απλά, όταν κάποια στιγμή τον ανοίγεις, αυτά πετάγονται σε παράθυρα μπροστά σου. Για να ανασύρει κάποιος άλλος δεδομένα, πρέπει να ακολουθήσει κάποια διαδικασία. Σε εσένα, και αυτή η διαδικασία γίνεται αυτόματα.<br />-Σ' αγαπώ..., βρήκα να του πω, και χαμογέλασε.<br />-Δεν είναι τίποτα, είπε σεμνά. Λειτουργείς αλλιώς.<br />(Η ιστορία της ζωής μου...).<br />-Προφανώς, του είπα σκεπτόμενη σοβαρά ό,τι μου είχε πει. Γιατί εγώ νόμιζα πως ήμουν, απλώς, ξανθιά.<br />-Όχι, είπε βέβαιος. Ό,τι δεν σε ενδιαφέρει όσο θα έπρεπε, η μνήμη σου το χαρακτηρίζει άχρηστο και το πετάει. Αυτό συμβαίνει και με πράγματα που σε ενδιαφέρουν; Πράγματα που σε ενδιαφέρουν πραγματικά;<br /><br />Και τότε σταμάτησε λίγο ο χρόνος.<br />Κοίταξα άλλου, κι άρχισα να σκέφτομαι <span style="font-style: italic;">πάρα</span> πολύ σοβαρά εκείνο που μόλις μου είχε πει.<br />Διότι ήταν αλήθεια.<br /><br />Μπορεί να μην θυμάμαι τι έφαγα εχθές.<br />Μπορεί να μπερδέψω τον Βαγγέλη με τον Βασίλη, τον Γιάννη με τον Γιώργο, κ.ο.κ.<br />Μπορεί να μην θυμάμαι ποιος είναι ο Ben Stiller και ποιος ο Adam Sandler.<br /><br />Αλλά.<br /><br />Όταν κάτι με ενδιαφέρει, θυμάμαι όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που δεν πηγαίνει το μυαλό σου ότι μπορώ να θυμηθώ...<br />Όταν, ειδικά, με ενδιαφέρει ένας άνθρωπος, δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το τι μπορώ να θυμηθώ.<br /><br />Διότι, όταν με ενδιαφέρει κάποιος, τον scan-άρω όπως δεν μπορεί να scan-άρει καν εκείνος τον εαυτό του.<br />Όταν με ενδιαφέρει κάποιος, μπορώ να τον μάθω απ' έξω κι ανακατωτά, όπως δεν θα μπορέσει ποτέ να τον μάθει ούτε ο ίδιος.<br />Όταν με ενδιαφέρει κάποιος, ούτε η μάνα που τον γέννησε δεν μπορεί να τον περιγράψει καλύτερα από εμένα.<br /><br />Απλά, δώσε μου λίγο χρόνο να ρυθμίσω τους φακούς στο μικροσκόπιο.<br /><br />Και με τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>, ο χρόνος ήταν όλος μπροστά μου...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-9931474314933341232011-11-16T12:21:00.006+02:002011-11-16T21:00:36.030+02:00The Mental Synergy<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5WQU0e1vh9FBvCKk05dG6gJuAg3mfzuq_wBFZiSzQmK724yx16FpHaQ5BOI8-Igf02Bow5K3ZamE_CVk_f1BmHFVKkEbnICssfQHTLfLl8QC_PwFA8uWBgq5pjHptC20wPxp_8CKYRieJ/s1600/wcn4ivc095bn68.gif"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 389px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5WQU0e1vh9FBvCKk05dG6gJuAg3mfzuq_wBFZiSzQmK724yx16FpHaQ5BOI8-Igf02Bow5K3ZamE_CVk_f1BmHFVKkEbnICssfQHTLfLl8QC_PwFA8uWBgq5pjHptC20wPxp_8CKYRieJ/s400/wcn4ivc095bn68.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5675539912697711826" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">-Αυτό ήταν! Δεν μπορώ άλλο</span>!<br /><br />Η Γυναίκα μπήκε μέσα στο δωμάτιο Της Domme κι έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω της. Τα μαλλιά της ήταν μπερδεμένα και σκονισμένα. Από την κορυφή ως τα νύχια, βρώμικη. Άρχισε να βηματίζει νευριασμένη πάνω-κάτω στον χώρο.<br /><br />Η πόρτα τής κρεβατοκάμαρας άνοιξε, και η Domme έκανε την εμφάνισή Της κοιτάζοντάς την γεμάτη περιέργεια.<br />-Τι συμβαίνει;, ζήτησε να μάθει. Τι χάλια είναι αυτά; Που ήσουν;<br />-Στο αρχείο!, φώναξε η Γυναίκα. Έφαγα όλον τον κόσμο! Όλον τον κόσμο!<br />-Για ποιο πράγμα;, εξακολουθούσε να μην καταλαβαίνει Εκείνη.<br />-Θέλω να βρω έναν άνδρα - έναν! - που να αδιαφορούσε για το sex! Θα τρελαθώ!<br /><br />Η Domme την πλησίασε και την κοίταξε στα μάτια.<br />-Στ' αλήθεια πιστεύεις ότι έχεις γνωρίσει κάπου-κάποτε-κάποιον και δεν το θυμάσαι;..., την ρώτησε περιπαικτικά.<br />-Όχι!, συνέχισε αφηνιασμένη η Γυναίκα. Αν είχα γνωρίσει, δεν θα έκανα έτσι τώρα! Αλλά έχω και την μνήμη τού χρυσόψαρου! Ψάχνω, μήπως κάποια στιγμή, σε ανύποπτο χρόνο, κάπου έχει καταγραφεί μία μαρτυρία τρίτων! Φίλη μου;! Γνωστή μου;! Από την τηλεόραση;! Σε κάποιο βιβλίο;! Περιοδικό;! Κάπου, τέλος πάντων!<br />-Και;..., σήκωσε το φρύδι Της η Domme, χαμογελώντας ελαφρά.<br />-Τι και;!, τι και;! Και, τίποτα! Αυτό το "και"!<br />-Πολύ καλά, χαμογελούσε τώρα ακόμα περισσότερο. Και γιατί κάνεις έτσι;<br /><br />Η Γυναίκα κοντοστάθηκε.<br />Πήγε ένα βήμα πιο πίσω, και την κοίταξε με πραγματική απορία.<br />-Εσείς το λέτε αυτό;!, ύψωσε ακόμη πιο πολύ την φωνή της. Κοιτούσε την <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Νανά </span>και της έλεγε τρέλες! Απίθανα πράγματα! Είπα: "ok, ο καθένας με τον πόνο του στον κόσμο του..."! Αλλά να της ζητά σχέση και να έρχεται μετά να της λέει ότι το sex απαγορεύεται;! Και να είναι άνδρας;! Που έχει ξανασυμβεί αυτό στα χρονικά;! Κι Εσείς να Είστε ατάραχη;! Παραιτούμαι! Αλήθεια! Θα μου στρίψει! Δεν ξέρω! Από τις Τ/τρεις Μ/μας, ας τρελαθώ εγώ!<br />Πήγε και κάθησε στον καναπέ, πιάνοντας το μέτωπό της.<br />-Δεν είμαι καλά... δεν είμαι καθόλου καλά..., είπε εξασθενημένα.<br /><br />Η Domme πήγε στην κρεβατοκάμαρά Της και επέστρεψε με ένα μικρό πακέτο. Κάθησε δίπλα της, το άφησε στο τραπεζάκι του καφέ, και πήρε απαλά το χέρι που άγγιζε το μέτωπό της. Άνοιξε το πακέτο κι έβγαλε ένα χαρτομάνδηλο.<br />-Τι είναι αυτό;, ρώτησε η Γυναίκα; Κομπρέσσα;<br />-Όχι, απάντησε ειρωνικά η Domme. Υπόθετο.<br />Η Γυναίκα την κοίταξε έντρομη.<br />-Θα ηρεμήσεις;, την ρώτησε η Domme και την κοίταξε αυστηρά. Ύστερα πήρε ένα υγρό χαρτομάνδηλο και άρχισε να της σκουπίζει τα χέρια σχολαστικά. Κατόπιν άλλο ένα, και της σκούπισε το πρόσωπο, χαμογελώντας με κατανόηση.<br />-Θα κολλήσεις τίποτα με τόση σκόνη, της είπε γλυκά.<br /><br />Η Γυναίκα έπεσε στην αγκαλιά Της με δύναμη κι Εκείνη, αφού έκανε λίγο πίσω από την ορμή, έμεινε να κοιτάζει τον απέναντι τοίχο ξαφνιασμένη, με το λερωμένο χαρτομάνδηλο να κρέμεται στα δάκτυλά Της.<br />-Τι έγινε τώρα, Ακριβοθώρητη;<br />-Δεν τον θέλω..., άρχισε να κλαψουρίζει. Δεν τον θέλω... Τι είναι αυτό το πράγμα που πήγε και γνώρισε;...<br />Τραβήχτηκε απότομα πίσω για να Την κοιτάξει.<br />-Και μην μου πείτε ότι είναι άνδρας!, Την απείλησε.<br />Η Domme έβαλε τα γέλια.<br />-Εγώ; Όχι, μην φοβάσαι. Δεν σου το πω αυτό.<br />-Και τι είναι;, επέμεινε με παράπονο ενώ ξαναχώθηκε στην αγκαλιά Της.<br />Η Domme άφησε το χαρτομάνδηλο με δυσκολία στο τραπεζάκι και πήρε βαθιά ανάσα.<br />-Κάτι που δεν Έ/έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα. Θέλεις να το πούμε "φαινόμενο";<br />-Σιγά μην το πω και supernova!, νευρίασε πάλι η Γυναίκα, τεντώνοντας το κορμί της.<br /><br />Η Domme σηκώθηκε ήσυχα, αφήνοντας τα χέρια της, στο τέλος, να γλιστρήσουν από τα δικά Της. Πήγε στο δωμάτιό Της και έφερε μία μικρή κουβέρτα.<br />-Σκέπασε τα πόδια σου, της είπε. Θα βάλω κάτι να πιούμε.<br /><br />Κάπνιζαν και έπιναν αμίλητες.<br />-Ησύχασες;, ρώτησε κάποια στιγμή η Domme την Γυναίκα.<br />-Ναι... είμαι καλύτερα..., είπε έχοντας μετανοιώσει για την αντίδρασή της. Βλέπετε, εγώ δεν είμαι σαν Εσάς... Μάλλον δεν μπορώ να έχω τον έλεγχο...<br />Η Domme χαμογέλασε γλυκά.<br />-Εάν δεν τον είχες, τι νόμιζες πως θα έκανες όταν τα άκουγες όλα αυτά;..., την ρώτησε.<br />Η Γυναίκα το σκέφθηκε.<br />-Έχω τον έλεγχο;..., αναρωτήθηκε με διάπλατα ανοιγμένα μάτια.<br />-Για να μην τον πλακώσεις στις σφαλιάρες και για να μην του φέρεις το τραπέζι καπέλο..., της είπε με νόημα.<br />-Έχω τον έλεγχο;..., ξαναρώτησε, αλλά αυτή την φορά τον εαυτό της.<br />-Τον πλάκωσες στις σφαλιάρες για να συνέλθει;..., άρχισε να την πειράζει πάλι Εκείνη.<br />-Όχι..., είπε μέσα στην βαθιά περισυλλογή η Γυναίκα.<br />-Του έφερες το τραπέζι στο κεφάλι;...<br />-Όχι...<br />-Αυτό δεν ήθελες;...<br />-Ναι!, φώναξε η Γυναίκα. Που την δούλευε, ο μαλάκας, μες στην μούρη! Μα που το πέτυχε αυτό το ζώον! Που της μιλούσε λες και ήταν παρθένα του '30 και της είχε πει η μαμά της να μην αφήνει κανέναν να την αγγίζει μέχρι τον γάμο!<br /><br />Η Γυναίκα είχε ξεσπαθώσει.<br />Σηκώθηκε όρθια στον καναπέ και φώναζε.<br />-Δεν φταίει κανείς άλλος! Εγώ φταίω! Που δεν του έφερα τα ποτά στην μούρη! Μήπως και συνερχόταν! Να με δουλεύει, ο ηλίθιος! Σχέση χωρίς sex! Τι άλλο θα ακούσω στην ζωή μου! Να με δουλεύει!<br />-Πιστεύεις ότι σε δούλευε;..., ακούστηκε βαριά η φωνή Της Domme.<br />Η Γυναίκα σταμάτησε και την κοίταξε. Καθόταν ήρεμη και κοιτούσε τον καπνό που έβγαινε από τα χείλη Της. Ατάραχη. Σαν να μην συνέβαινε τίποτα.<br />Η Γυναίκα γονάτισε δίπλα Της.<br />-Δεν... αυ... ποτ... ήτ..., δεν μπορούσε να συντάξει λέξη.<br />Η Domme την κοίταξε στα μάτια, καπνίζοντας.<br />-Δεν καταλαβαίνετε, νομίζω..., είπε χαμηλόφωνα, απελπισμένα. Έχω γνωρίσει άνδρα που δεν μπορούσε να κρατήσει τα χέρια του μακριά μου, έχω γνωρίσει άνδρα που με παρακαλούσε να κάνουμε sex οπουδήποτε, έχω γνωρίσει άνδρα που το πρωΐ έπρεπε να υπογράψω συμβόλαιο ότι θα ξαναβρεθούμε μέσα στην ημέρα για να το επαναλάβουμε, έχω γνωρίσει άνδρα που δεν προλαβαίναμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι και με έπαιρνε από την δουλειά του για να κάνουμε τηλεφωνικό sex - διάολε! -, έχω γνωρίσει άνδρα που κάναμε τηλεφωνικό sex και μετά από 2 λεπτά μού χτυπούσε την πόρτα γιατί ήταν στο αυτοκίνητό του από κάτω, έχω γνωρ...<br />-... και τώρα γνώρισες αυτόν, είπε κοφτά η Domme.<br /><br />Η Γυναίκα σταμάτησε να μιλάει.<br />"Ok...", σκέφθηκε. "Έλεγχος-έλεγχος, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα... Που την βρίσκει <span style="font-style: italic;">τόση</span> ψυχραιμία!".<br />Η Domme έσβησε το τσιγάρο Της. Σηκώθηκε από τον καναπέ και της γύρισε την πλάτη, πλησιάζοντας το τζάκι.<br />-Γνωρίζεις τον Fleming;, ρώτησε.<br />-Τον Fl... τον Fleming;..., απόρρησε η Γυναίκα.<br />-Ναι, είπε η Domme. Λοιπόν, λένε ότι ο Fleming δούλευε πυρετωδώς στο εργαστήριό του και δεν προλάβαινε να φάει κανονικά, οπότε τρεφόταν πάντα με κάτι πρόχειρο. Ήταν τόση η ενασχόλησή του με την επιστήμη, που δεν προλάβαινε καν να φάει αυτό που του ετοίμαζαν. Και μία μέρα, βρήκε στο πιάτο του ένα sandwich, ξεχασμένο. Επάνω του είχε αρχίσει να δημιουργείται μούχλα...<br /><br />Γύρισε και πλησίασε το τραπεζάκι. Πήρε τα τσιγάρα Της στο χέρι.<br />-Θυμάσαι τι έγινε μετά;..., ρώτησε, χωρίς να περιμένει απάντηση.<br />Η Γυναίκα πετάχτηκε όρθια και Της άναψε το τσιγάρο.<br />-Ανακαλύφθηκε η πενικιλλίνη..., απάντησε χωρίς να καταλαβαίνει.<br />-Ναι, είπε η Domme, αφήνοντας τον καπνό να βγει αργά από το στόμα Της. Αν υποθέσουμε ότι η ιστορία αυτή είναι ακριβής, κι αν υποθέσουμε ότι ο Fleming πετούσε, τελικά, εκείνο το sandw...<br />-Κατάλαβα..., Την διέκοψε η Γυναίκα. Νομίζω ότι κατάλαβα..., επανέλαβε σαν υπνωτισμένη.<br /><br />Η Domme χαμογέλασε ικανοποιημένη.<br />-Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> είναι η μούχλα σου..., είπε κοιτάζοντάς την έντονα. Ξέχνα ό,τι έτρωγες μέχρι τώρα. Μπορεί να μείνεις νηστική για κάποιο διάστημα αλλά θα ανακαλύψεις πράγματα που δεν γνώριζες έως τώρα. Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ, βέβαια, ότι θα σώσεις την ανθρωπότητα ή ότι κάποιος θα σε βραβεύσει για την συμβολή σου στο κοινωνικό σύνολο. Αλλά μία μέρα, όταν θα είσαι μονίμως στο αρχείο σου - λόγω ηλικίας -, θα έχεις να θυμάσαι.<br />-Ναι... είπε η Γυναίκα. Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν είναι άνδρας... είναι μούχλα! Αυτό είναι!, κι άρχισε να πανηγυρίζει.<br />-Χμ..., είπε η Domme. Τέτοια χαρά, ούτε ο Fleming όταν την είδε...<br />-Θα το κάνω!, είπε εύθυμα η Γυναίκα. Θα ράψω το μουνί μου - λες και πρόλαβε να τον θελήσει ποτέ... - αλλά θα το κάνω! Θα μπορούσα να είμαι εσώκλειστη σε ένα κολλέγιο! Να αφοσιωνόμουν στο διάβασμα για ένα μεταπτυχιακό! Δεν με νοιάζει! Θα το κάνω!<br /><br />Η Domme λύθηκε στα γέλια.<br />-Αφού μπορείς, να το... ράψεις..., είπε με κοφτές ανάσες κι έσβησε το τσιγάρο Της. Τρέξε τώρα, όπως είσαι, ξαναβούτηξε μέσα στην σκόνη, και κάνε χώρο για τον φάκελλο "<span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>".<br />Η Γυναίκα έτρεξε να την αγκαλιάσει. Την έσφιξε δυνατά επάνω της και Την φίλησε.<br />-Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς Εσάς, Κυρία, είπε με αγάπη.<br />-Να ξέρεις ότι δεν θα υπήρχα χωρίς εσένα, Ακριβοθώρητη, της είπε σοβαρά. Τρέξε, τώρα!<br /><br />Η Γυναίκα έτρεξε, όντως, στην πόρτα.<br />Την άνοιξε, αλλά κοντοστάθηκε.<br />-Ξέρετε..., Της είπε ελαφρώς θλιμμένα, γέρνοντας λίγο το κεφάλι. Τόσα χρόνια, όσοι άνδρες ήθελαν την <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Νανά</span>, έβλεπαν Εσάς και τρόμαζαν... Και τώρα, είναι η πρώτη φορά, που κάποιος θέλει την <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Νανά</span> για Εσάς, και για εμένα αδιαφορεί πλήρως... Είναι περίεργο...<br /><br />Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της, η Domme άναψε νωχελικά άλλο ένα τσιγάρο.<br />-Έννοια σου..., είπε ψιθυριστά. Η αδιαφορία του για εσένα, δεν είναι τίποτα μπροστά στην αδιαφορία του για Εμένα...<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-82705694224915170912011-11-13T22:47:00.009+02:002011-11-14T00:18:45.394+02:00In The La-La Land...<iframe src="http://www.youtube.com/embed/IcTP7YWPayU?rel=0" allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" width="425"></iframe><br /><span style="font-family:georgia;"><br />Ερώτηση κρίσεως.</span><br /><div style="text-align: justify;"><br /><span style="font-family:georgia;">Τι θα έκανες, εάν κάποιος - κατά τα άλλα πολύ σοβαρός άνθρωπος -, εκεί που καθόσασταν και σου μιλούσ</span>ε, σου έλεγε "Α! Κοίτα! Ένα δέντρο φυτρώνει στα μαλλιά σου...";. Ή "Θυμάσαι το Roswell; Ένας από τους εξωγήϊνους ζει στο υπόγειο του σπιτιού μου.";<br /><br />Ας υποθέσουμε ότι θα φρίκαρες.<br />Ok.<br />Μετά;<br />Τι θα έκανες μετά;<br />Διότι αυτή η απάντηση με ενδιαφέρει περισσότερο.<br /><br />Επειδή εγώ πρέπει να έπεσα σε άγρυπνο κώμα.<br /><br />Και, ω, τι έκπληξις!<br />Εκείνος συνέχιζε απτόητος!<br /><br />-Η ανωτερότητα της Αφέντρας, δεν επιτρέπει στον σκλάβο να την πλησιάσει, έλεγε σοβαρότατος. Η Αφέντρα τον κρατά σε απόσταση με τον τρόπο της αλλά και το μαστίγιό της, απαγορεύοντάς του να έρθει σε οποιαδήποτε επαφή μαζί του. Τον τιμωρεί. Η σχέση είναι από μόνη της ανώτερη, πνευματική. Μία Αφέντρα δεν είναι σαν τις άλλες γυναίκες. Έχει τον έλεγχο. Πνευματικά. Και τιμωρεί. Δεν έχει ανάγκη από την σωματική επαφή. Είναι ανώτερη από μία πράξη που την υποτιμά.<br />...<br />...<br />...<br /><br />Και αισθάνομαι να μου καίγονται όλοι οι νευροδιαβιβαστές...<br /><br />Αδρεναλίνη;<br />Σεροτονίνη;<br />Ντοπαμίνη;<br />Στο μηδέν.<br /><br />Ενδορφίνες;<br />Άπατες.<br /><br />Μονοξείδια αζώτου/άνθρακα;<br />Άφαντα.<br /><br />Ποια ήμουν;<br />Που ήμουν;<br />Τι μου συνέβαινε;<br />Τι ήταν αυτό που μίλαγε απέναντί μου;<br /><br />Ήταν τρελό;<br />Ήταν χαζό;<br />Ήταν βαλτό;<br />Θα πεταγόταν από κάπου ο Μπονάτσος;<br />Ο Φερεντίνος;<br />Ποιος μου έκανε πλάκα;<br />Ποιος μου είχε κατεβάσει τον γενικό;<br /><br />"Γυναίκες της σειράς";...<br />Εάν δεν κρατούσα μαστίγιο, θα ήμουν γυναίκα "της σειράς";...<br />Δηλαδή, ευτυχώς που το κρατούσα;...<br />Ήμουν... "ανώτερη";...<br /><br />"Πνευματική σχέση";...<br />Και γιατί δεν κλεινόμασταν σε μοναστήρι;...<br />Εκεί να δεις σταυρούς!<br />Και κελιά και ό,τι γουστάρεις!<br />Καλά, θα παίρναμε μαζί μας και τον Αγιαντρέα.<br />Αλίμονο!<br />Στο σπίτι θα τον αφήναμε;!<br /><br />Τι μου εξηγούσε το άτομο;...<br />Σχέση ή video-game;...<br /><br />Θα το έχανα...<br />Μα την Παναγία, θα το έχανα...<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>είχε σταματήσει να μιλάει.<br />Έδειχνε πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Το είδος της ικανοποίησης που σου δίνει μία γενική καθαριότητα: όλα καθαρά, όλα σε τάξη. Και ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> είχε βγάλει το φακιόλι του και έκανε διάλειμμα για τσιγάρο, περιμένοντας να θαυμάσω την πάστρα του.<br /><br />Όχι, δεν μπορούσα να ξεπεράσω το σοκ.<br />Ήταν πέρα από την όποια λογική μου, πέρα από τις διανοητικές μου ικανότητες, πέρα από τα σύνορα της φαντασίας, περά στους πέρα κάμπους. Μιλάμε ότι αντιμετώπιζα <span style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-style: italic;">τρελό</span> </span>υπαρξιακό πρόβλημα...<br /><br />Άρχισα να μαζεύω τις στάχτες μου.<br />Τον κοίταξα επιφυλακτικά.<br />Με τον φόβο μην πεταχτεί ξαφνικά επάνω και αρχίσει να κάνει τον Μαυρογιαλούρο - όταν έκανε πρόβα τον λόγο του με το δάκτυλο υψωμένο -, τον ρώτησα.<br />-Είχες πει ότι δεν είχες ποτέ τέτοια σχέση, σωστά;..., άρθρωσα με δυσκολία.<br />-Ναι, είπε με ένα ύφος σαν να του έπαιρνα συνέντευξη.<br />-Έχεις γνωρίσει ποτέ τέτοια γυναίκα... εννοώ... ξέρεις... εκτός σειράς;..., συνέχισα με την ίδια δυσκολία.<br />-Όχι, παραδέχθηκε στο ίδιος ύφος.<br />-Εμ... Το έχεις διαβάσει κάπου;...<br />-Όχι.<br />-Σου το έχει πει κάποιος άλλος μαζοχιστής;...<br />-Όχι.<br /><br />Κι έχω αρχίσει να επανέρχομαι πλήρως.<br />Ένοιωθα το αίμα να κυλάει σφοδρά στις φλέβες μου, τις αρτηρίες μου έτοιμες να εκραγούν. 10δες-100ντάδες ερωτήσεις μού κατέκλυζαν το μυαλό.<br />Μου ερχόταν τρέλα...<br /><span style="font-style: italic;">Τρέλα</span>, όμως.<br /><br />Για να ανήκω στο S/M, έπρεπε να ξεχάσω ότι ήμουν γυναίκα...<br />Να διαγράψω την φύση μου και να μετατραπώ σε μία εξωπραγματική φιγούρα...<br />Να γίνω το χειριστήριο ενός κατά φαντασία σκλάβου...<br />Μία μηχανή πόνου...<br /><br />Έπρεπε να φύγω.<br /><br />Έπρεπε να φύγω αμέσως!<br />Θα άνοιγα το στόμα μου και θα τα χάλαγα όλα.<br />Και έπρεπε να μείνω μόνη μου να σκεφθώ.<br />Γιατί καλά όλα τα άλλα...<br /><br />Ήξερα ότι οι άνδρες υπερεκτιμούσαν το sex.<br />Το ότι υπήρχαν άνδρες που το <span style="font-style: italic;">περιφρονούσαν</span>, δεν το περιμένα ποτέ ότι θα ζούσα για να το μάθω.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ποτέ</span>, όμως.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-85536847668460283882011-11-11T20:55:00.005+02:002011-11-11T22:30:44.047+02:00El Dorado<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCXB2zFARvYVaTrmC6iv2EcnWmzQQ8w0EhQ5lKngysHPXlZ6R95L78a-gYOF21WRqfiOeZ7Zv8GIZ4hfsMBH5OZxxZMQHdDZISy4HgS7xOWK6E8lr2m1L6BB5lpBgiC502Hkfvwl27w1Mq/s1600/598nbvcmx.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCXB2zFARvYVaTrmC6iv2EcnWmzQQ8w0EhQ5lKngysHPXlZ6R95L78a-gYOF21WRqfiOeZ7Zv8GIZ4hfsMBH5OZxxZMQHdDZISy4HgS7xOWK6E8lr2m1L6BB5lpBgiC502Hkfvwl27w1Mq/s400/598nbvcmx.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5673815928823161746" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Όση ώρα μού μιλούσε, προσπαθούσα να σκεφθώ τι μου θύμιζε.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Γιατί κάτι μου θύμιζε αλλά δεν θυμόμουν τι...</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Και τότε μου ήρθε το επόμενο flash.</span><br /><br />Παιδί, στην γειτονιά.<br />Είχαμε μία φίλη, που έμενε σε μία μονοκατοικία.<br />Μοναχοπαίδι(;), δεν θυμάμαι.<br /><br />Λοιπόν, αυτό το κοριτσάκι, κάθε μεσημέρι λίγο πριν το φαγητό - η μαμά του δεν το άφηνε να βγει πολύ έξω με εμάς, αν δεν είχε κάνει όλα τα μαθήματά του 18 φορές, και δεν κατέβαινε ποτέ το απόγευμα γιατί είχε συνέχεια ιδιαίτερα -, κατέβαινε στα σκαλιά τού σπιτιού του με ένα επιτραπέζιο στην αγκαλιά. Καθόταν στο πλατύσκαλο, και ξεκινούσε - μόνο του, χωρίς να μιλάει σε κανένα μας - να στήνει χαρτόνια, πιόνια κλπ, μεθοδικά, σαν να μην υπήρχε περιβάλλον, σαν να μην υπήρχε ψυχή, μόνον εκείνο και το επιτραπέζιό του. Μόλις, λοιπόν, έστηνε τα πάντα (έχω στύψει το μυαλό μου να θυμηθώ ποιο ήταν αυτό το επιτραπέζιο, αλλά είχα φάει τόση φρίκη τότε, που, μάλλον, η μνήμη μου το έχει εξοστρακίσει εντελώς!), σηκωνόταν όρθιο, και άρχιζε να κοιτάζει γύρω του για το ποιο παιδί θα περάσει έξω από το σπίτι του να το σταματήσει να παίξει μαζί του.<br /><br />Με άλλα λόγια, ήθελε - απαιτούσε, πιο σωστά - να κάνει ό,τι ήθελε να κάνει, να παίξει με ό,τι το ευχαριστούσε να παίξει, χωρίς να δίνει δεκάρα για το αν υπήρχαμε ή δεν υπήρχαμε μέχρι να στήσει το θέμα του, και ύστερα, χωρίς να το νοιάζει αν εμείς παίζαμε μήλα ή κλέφτες κι αστυνόμους ή οτιδήποτε ομαδικό, καραδοκούσε - ναι, καραδοκούσε - για το ποιο παιδί θα πάει να πιει νερό στο σπίτι του π.χ., για να το σταματήσει και να το πρήξει να παρατήσει τα υπόλοιπα για να πάει να παίξει μαζί του. Έτσι. Γιατί αυτό γούσταρε. Δεν μας ρωτούσε ποτέ αν θέλουμε. <span style="font-style: italic;">Μας πίεζε </span>να κάνουμε αυτό που ήθελε. Και κανένα παιδί δεν ήθελε να το κάνει. Και όποτε άνοιγε η πόρτα του, εξαφανιζόμασταν, λέμε, όλα μαζί, ψιθυρίζοντας το ένα στο άλλο "σύρμα...". Ήταν καλό παιδί, δεν ήταν θέμα. Αλλά αφόρητο.<br /><span style="font-style: italic;">Αφόρητο</span>, όμως.<br /><br />Ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>ήταν αφόρητος.<br />Αυτό το επίθετο μού έβγαινε όπως καθόμουν και τον άκουγα. Και η εικόνα που είχα δεν ήταν του επιτραπέζιου. Ήταν η εικόνα από 100 μετρημένα κουτιά. Όλα τακτοποιημένα όπως του άρεσε(;), όπως τον βόλευε(;), κι εσύ απέναντί του δεν ήσουν τίποτα παραπάνω από το αυτί που έπρεπε να ακούσει τους όρους, τους κανόνες, την τοποθεσία τους. Δεν είχε σημασία το "γιατί" και το "διότι". Σημασία είχε αυτά τα κουτιά να τα έπαιρνες όπως σου έλεγε και να τα έβαζες όπως εκείνος ήθελε. Δεν υπήρχε λίγο πιο δεξιά-λίγο πιο αριστερά. Έπρεπε να μπουν εκεί, διότι έπρεπε να μπουν εκεί. Κι εσύ έπρεπε να μάθεις το "τι" και το "πως".<br />Τέλος.<br /><br />Και δεν ήταν ότι είχα ξενερώσει, πλέον.<br />Όχι.<br /><br />Για παράδειγμα.<br />Η τελευταία φορά που ξενέρωσα με άνδρα - και πολύ χοντρά, λέμε τώρα... - ήταν τα Χριστούγεννα του 2007. Γνώρισα έναν τύπο που μου άρεσε πάρα πολύ. Τα γνωστά φαινόμενα - σαν να γνωρίζεστε χρόνια, γελάτε πολύ, κολλάτε αμέσως, blah, blah, blah... -, σε ωραίο και οικείο περιβάλλον, με αρκετούς κοινούς γνωστούς, Χριστούγεννα τώρα..., όλα μες στην γλυκιά θαλπωρή, blah, blah, blah. Και κάποια στιγμή, ανακαλύπτω ότι μου έχουν τελειώσει τα τσιγάρα. Του λέω ότι πρέπει να βγω να αγοράσω, και προσφέρεται να πάει εκείνος, παρακαλώντας με να μείνω, γιατί δεν ήθελε να φύγω, να μου προσέφερε εκείνος μερικά από τα δικά του μέχρι να ολοκληρώναμε την συζήτηση που είχαμε ανοίξει. "Χμ...", σκέφθηκα, "είναι, τελικά, καλός...". Κι εκεί που είμαι μισοψημένη κι έχω αρχίσει να μυρίζω, βάζει το χέρι στο σακκάκι του - μέχρι εκείνη την ώρα είναι τόσο απορροφημένος που δεν έχει καπνίσει ούτε ένα - και βγάζει ένα πακέτο από εκείνα τα λεπτά τσιγάρα με το λευκό φίλτρο, που έχουν ένα επώνυμο για μάρκα (...).<br /><br />Και τον κοιτάζω σαν βλαμμένο...<br />Όχι μόνο κάπνιζε λευκά φίλτρα - φίλε, αν δεν είσαι 70 και τα τσιγάρα δεν είναι Καρέλια, πως την έχεις δει να καπνίζεις τσιγάρα με λευκά φίλτρα... πες μου... -, όχι μόνο κάπνιζε τόσο λεπτά τσιγάρα που έμοιαζαν με μολυβάκια για τις ατζέντες που είχαμε όταν ήμασταν κοριτσάκια... Φίλε, κάπνιζε τσιγάρα που καπνίζουν οι απανταχού ψωνισμένες γκομενίτσες - ξέρεις, "μένω Πετράλωνα αλλά συχνάζω Κολωνάκι, κοίτα τι καπνίζω, είμαι σαν εσένα", τύπου (...). Δεν έκανε, καλύτερα, τα μαλλιά του κοτσιδάκια μπροστά μου; Θα έλεγα "um... ok... goodbye, see ya!". Τσιγαράκια για δείγμα;! Τσιγαράκια-τσίχλες που τις αγοράζαμε παιδιά και κάναμε ότι καπνίζαμε;! Φίλε, για/τί, στον διάολο, μπαίνεις στον κόπο να καπνίζεις αφού είσαι λουλού; Άσ' το, ρε παλληκάρι μου... Άσ'το, σου λέω, να καπνίσει κάνας άνδρας... Άσ΄το, γαμώ τους φλούφληδες που έχει γεμίσει ο τόπος, λέμε...<br /><br />Δεν ψήθηκα.<br />Ξεράθηκα.<br /><br />Λοιπόν, όχι.<br />Με τον<span style="color: rgb(255, 0, 0);"> Ψ</span> είχα περάσει το στάδιο του ξενερώματος.<br />Ένοιωθα βαρεμάρα. <span style="font-style: italic;">Τρελή</span> βαρεμάρα.<br />Και το μόνο που με κρατούσε εκείνη την στιγμή, ήταν, καθαρά, η περιέργειά μου να μάθω που το πήγαινε τόση ώρα που με είχε εκεί να ακούω και να μαθαίνω. Απλά, ήθελα να πιστεύω ότι δεν θα έβγαζε από πουθενά πλαστελίνες για να μου τα κάνει πιο παραστατικά. Δεν έβλεπα άλλον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να συνεχίσει. Τα είχε εξαντλήσει όλα. Ήμασταν ήδη στις επαναλήψεις.<br /><br />Έπρεπε να του πατήσω λίγο το πόδι στο γκάζι.<br />Θα με έπαιρνε ο ύπνος, διαφορετικά.<br />-Λοιπόν, είπα απότομα, διακόπτοντάς τον. Έχουμε κάτι άλλο να πούμε; Είναι αργά. Κι αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Δεν θέλω να σε χαλάσω, αλλά θα ήθελα να πάω σπίτι μου.<br />-Να ολοκληρώσω;, με ρώτησε ακάθεκτος.<br />"Α... έχουμε μεγάλο πρόβλημα...", σκέφθηκα.<br />-Ναι... ας το ολοκληρώσεις... Έχε τον νου σου, όμως. Αν με πάρει ο ύπνος με αναμμένο τσιγάρο, μην κάψω τα δάκτυλά μου, ε;...<br /><br />Από εκείνη την στιγμή, χάθηκε.<br />Το κατάλαβα από την ματιά του. Πήρε βαθιά ανάσα, σαν να ήταν αποφασισμένος να μου ανακοινώσει το πιο βαρύγδουπο σημείο της συζήτησης. Ο τύπος ήθελε να κλείσει θριαμβευτικά. Ok.<br /><br />Και αυτό που είπε, ήταν από εκείνα που δεν περιμένεις να ακούσεις ποτέ στην ζωή σου.<br /><span style="font-style: italic;">Ποτέ</span>, όμως...<br /><br />-Νομίζω, ότι το σημαντικότερο πράγμα που ξεχωρίζει μία Αφέντρα από μία γυναίκα τής σειράς, είναι ότι είναι τόσο ανώτερη από την άλλη, που αρνείται το sex με τον σκλάβο της.<br /><br />Κι από εκείνη την στιγμή, χάθηκα εγώ...<br /><br />Δυστυχώς, δεν μπορώ να περιγράψω την κατάστασή μου...<br /><br />Δεν ήταν σοκ...<br /><br />Ήταν κάτι above & beyond...<br /><br />Έπρεπε να βάλω τα γέλια;...<br /><br />Να αρχίζω να ουρλιάζω;...<br /><br />Να βάλω τα κλάμματα;...<br /><br />Να τραβήξω τα μαλλιά μου;...<br /><br />Να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τραπέζι;...<br /><br />Να φωνάξω "βοήθεια!";...<br /><br /><span style="font-style: italic;">Δεν</span><br /><span style="font-style: italic;">ήξερα</span><br /><span style="font-style: italic;">τι</span><br /><span style="font-style: italic;">να</span><br /><span style="font-style: italic;">κάνω</span>...<br /><br />Το μόνο πράγμα που κατάφερα να κάνω, ήταν να ψελλίσω...<br /><br />-Συγγνώμη...;<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-48590331679282082432011-11-03T18:43:00.004+02:002011-11-03T19:49:32.370+02:00Green Horses<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY9OJBj9_EMP-ui6Vubr-jSyv7Ui01kIh3FiLpjhz69tfNIPEPZFJ9sBGy0IHu5v4fQwU999qRSyHIWjXp3l-2Jy1f97KhdFcqx1pjRsAwxLwiG7FUbhtz_pb6DvU0_inK9AW58F960f_W/s1600/fkrt590tkfg.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY9OJBj9_EMP-ui6Vubr-jSyv7Ui01kIh3FiLpjhz69tfNIPEPZFJ9sBGy0IHu5v4fQwU999qRSyHIWjXp3l-2Jy1f97KhdFcqx1pjRsAwxLwiG7FUbhtz_pb6DvU0_inK9AW58F960f_W/s400/fkrt590tkfg.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5670811326473998882" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Και ξανά από την αρχή.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Φίλε.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Όταν δεν θέλω να σου μιλήσω, δεν θέλω να σου μιλήσω.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Κι όταν δεν θέλω να σου μιλήσω, σημαίνει ότι με έχεις ξενερώσει <span style="font-style: italic;">τόσο </span>πολύ, που ειλικρινά δεν βρίσκω τίποτα να σου πω.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Τίποτα, όμως.</span><br /><br />Τι να έλεγα με έναν άνθρωπο, τον οποίο τον θεωρούσα πολύ έξυπνο, πολύ ώριμο, και που ξαφνικά άρχισε να λέει χοντρές μαλακίες; Υπήρχε περίπτωση να αντιμετώπιζα τον σαδομαζοχισμό με περισσότερη σοβαρότητα από όσο θα έπρεπε; Ήταν ο σαδομαζοχισμός πράσινα άλογα και παπαριές; Γιατί εμένα μού έκανε όλο αυτό ένα μεγάλο τσίρκο; Ήταν δυνατόν ένας άνδρας δύο μέτρα να έλεγε τέτοιες μαλακίες; Ήταν η ηλικία του να μιλάει για άλογα, σταυρούς και λιβάνια; Τι ήταν ο σαδομαζοχισμός; Εργοστάσιο; Έκθεση; Μουσείο; Τι σκατά; Και όλα αυτά ήταν προϋπόθεση για να πιστοποιήσει κανείς ότι είναι μαζοχιστής;<br />Δεν καταλάβαινα Χριστό.<br />Χριστό, λέμε.<br /><br />Το τηλέφωνο χτυπούσε και ξαναχτυπούσε.<br />Δεν υπήρχε περίπτωση να το σηκώσω.<br />Ήμουν σίγουρη πως θα τον άρχιζα στο δούλεμα.<br />Και όταν αρχίσω να σε δουλεύω, γάμα τα...<br /><br />Έβλεπα το ονοματεπώνυμό του στην οθόνη και μου ερχόταν να βάλω τα γέλια.<br />Τον φανταζόμουν πάνω στο αλογατάκι του, στο ένα χέρι να κρατάει ένα γλειφιτζούρι και με το άλλο να αυτομαστιγώνεται με εκείνη την μεταλλική μπάλα με τα αγκάθια, φωνάζοντας "Θεέ μου, συγχώρεσέ με, τον αμαρτωλό! Δεν θα το ξανακάνω!". Του Αγίου Ανδρέα, δεν είχε πει;<br />Που είχα μπλέξει...<br /><br />Κάποια στιγμή του έστειλα ένα μήνυμα.<br />"Θα σε πάρω εγώ, όταν. Μην με ξαναπάρεις εσύ". Και μου έρχεται μία απάντηση: "Θα ήθελα να επανορθώσω. Σας ζητώ συγγνώμη, αν έκανα κάτι λάθος".<br />Τον έγραψα στ' αρχείδια μου.<br /><br />Και μετά από μερικές ημέρες ησυχίας, μου ήρθε το flash.<br />Εάν τον έδιωχνα, πως θα μάθαινα τι είναι ο σαδομαζοχισμός; Πότε θα ξαναέβρισκα κάποιον μαζοχιστή, και που; Έπρεπε να μάθω ό,τι έπρεπε να μάθω. Και να μην ξαναφέρω αντίρρηση για τίποτα. Θα τον άφηνα να κάνει ό,τι θέλει. Μόνον έτσι θα μάθαινα τι παίζει στον χώρο. Αλλά και πως ορίζονταν η σχέση μέσα σε αυτόν.<br /><br />Κι έτσι τον πήρα τηλέφωνο.<br />Μου μιλούσε γλυκά, τρυφερά, συγκαταβατικά.<br />"Ok...", σκέφτηκα. "Αυτός δεν είναι ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ </span>που ήξερα. Ή θα έχει πάρει κι άλλα... έπιπλα και θα είναι χαρούμενος και θα έχει ηρεμήσει ή προσπαθεί να το πάρει αλλιώς με εμένα". Δεν μάσησα. Του μιλούσα κανονικά, όπως πάντα. Άσχετα ότι στα μάτια μου είχε κάνει την μεγαλύτερη βουτιά που μπορούσε να φανταστεί.<br /><br />Μου πρότεινε να βγούμε.<br />Και βγήκαμε.<br />Πάλι με τους προνομιούχους συνταξιούχους;<br />Πάλι με αυτούς.<br />Δεν γαμιόταν.<br />Υπομονή.<br /><br />Πρέπει να ήμασταν 2 ώρες, περίπου, ήδη εκεί.<br />Φάγαμε - το ότι δεν με είχε ρωτήσει ποτέ εάν μου άρεσε να τρώω έξω, δεν χρειάζεται να το γράψω... -, και από την ώρα που μπήκαμε για το ποτό, μέχρι την ώρα που μας πήραν και το τελευταίο πιάτο, ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> δεν σταμάτησε να μιλάει για το πως είναι τι. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Σαν να το πιάναμε από εκεί που το είχαμε αφήσει. Δεν έτρεχε μία, λέμε. Η σκηνή στο σπίτι του; Πότε; Υπήρξε κάτι τέτοιο; Όχι. Σαν σαν μην έγινε ποτέ. Η διάλεξη για το τι είναι σαδομαζοχισμός συνεχιζόταν ακάθεκτα, αμείλικτα. Και αμίλητα. Εκ μέρους μου. Εγώ δεν χρειαζόμουν. Η παρουσία των αυτιών μου του ήταν αρκετή. Το μάθημα είχε κι άλλες παραδόσεις. Αναρωτιόμουν αν έπρεπε να πηγαίνω με ένα πρόχειρο - που κακώς δεν το έκανα.. - για να κρατώ σημειώσεις. Το ύφος του, πλέον, ήταν τέτοιο, που μπορούσα άνετα να με φανταστώ να πηγαίνω από πίσω του σαν ουρά, καθώς εκείνος θα πηγαινοερχόταν στον χώρο, χαϊδεύοντας το πηγούνι του όπως θα μου υπαγόρευε.<br /><br />Και μία ήταν η λέξη για την στάση του.<br />Αναισθησία.<br /><br />Έχοντας καπνίσει κανένα πακέτο όλη εκείνη την ώρα που αγόρευε, ζήτησα ένα ποτό.<br />Δεν έβγαινε αλλιώς εκείνη η βραδιά.<br />Και δεν ήξερα μέχρι πόσο θα έπαιρνε.<br /><br />Το ποτό ήρθε.<br />Ζήτησα και δεύτερο.<br />Δεν είχε σταματήσει να μιλάει.<br />Και τότε άρχισα να υποπτεύομαι ότι ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> έκανε κύκλους γύρω από τον θάμνο...<br />Ότι ήθελε να καταλήξει κάπου, και μπορεί να είχε να πει ό,τι έλεγε, αλλά αλλού ήταν το θέμα του.<br /><br />Άρχισα να ξυπνάω.<br />Τον περίμενα στην γωνία.<br />Δεν τον ρωτούσα.<br />Δεν είχα πει ούτε μία πρόταση από την ώρα που καθήσαμε - κυριολεκτώ, δεν υπερβάλλω.<br />Ήμουν πολύ περίεργη για το που το πήγαινε.<br /><br />Χμ..<br />Περίεργη...<br />Ναι...<br /><br />Αλλά όχι προετοιμασμένη.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-66137403190523790522011-10-23T20:18:00.005+03:002011-10-23T21:43:05.229+03:00What The Fuck...<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJq5YU92n4JJw-AaEunjp6MSNvBUhVasxKRvHslaQTyzynCyvBkus-IO8nRyYqvysD5WGtbZ1cKBY5jJTS0_iBrJrptyEJwA7f_6waKPZ5Ha_5c-GmrTl33Hh3qP_nhvtjb4yiYTrxytGf/s1600/oacn384vbc.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 242px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJq5YU92n4JJw-AaEunjp6MSNvBUhVasxKRvHslaQTyzynCyvBkus-IO8nRyYqvysD5WGtbZ1cKBY5jJTS0_iBrJrptyEJwA7f_6waKPZ5Ha_5c-GmrTl33Hh3qP_nhvtjb4yiYTrxytGf/s400/oacn384vbc.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666740587865318194" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Στεκόμουν μπροστά σε ένα τερατούργημα.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Σε ένα χιαστί τερατούργημα.</span><br /><br />Από την μία, θα έπρεπε να κολακευόμουν - υπήρχε λόγος, αλλά δεν το αγόρασε γι' αυτόν.<br />Από την άλλη, θα έπρεπε να την είχα κάνει αμέσως.<br />Αλλά, είπαμε. Το μυαλό μου είναι πολύ στενό. <span style="font-style: italic;">Πολύ</span>, όμως.<br />Και όλη εκείνη την ώρα που εκείνος μου εξηγούσε δίπλα από την αηδία του τι καλή που είναι και τι κάνει, εγώ προσπαθούσα να χωρέσω στον εγκέφαλό μου τι βλέπω, τι μου συμβαίνει.<br /><br />Τον κοιτούσα να μου μιλάει με την απόλυτη σοβαρότητα - κουνώντας τα χέρια του σαν εκείνες τις γλάστρες που σου έδειχναν τα ψυγεία και τους φούρνους μικροκυμάτων σε εκείνα τα άθλια τηλεπαιχνίδια -, αλλά δεν τον άκουγα. Ήμουν τόσο απορροφημένη από αυτά που σκεφτόμουν. Το πως πήγε ένα ολόκληρο απόγευμα χαμένο, να γυρίζω σαν χαμένη στα καταγώγια των Αθηνών, ψάχνοντας για κάτι που θα μου άρεσε, που θα με προκαλούσε, που θα ταίριαζε με την αισθητική μου, το πως ήταν όλα σκατά αλλά δεν είχα επιλογή, το πως θα ήθελα - αν μη τι άλλο - όταν θα πήγαινα σπίτι του να έβρισκα κάτι που θα με έκανε να πω ανακουφισμένη "Ευτυχώς! Εσύ είχες καλύτερη τύχη! Είναι υπέροχο!".<br /><br />Αλλά αντ' αυτού, βρισκόμουν απέναντι από μία ξύλινη ηλιθιότητα.<br />Και τι είχε πει; Ο Σταυρός τού Αγίου Ανδρέα; Και τι; Περνούσε τον εαυτό του για ιερομάρτυρα; Και τι με έκανε εμένα αυτό; Την Ιερά Εξέταση; Πηγαίναμε καλά; Τι μαλακίες ήταν αυτές; Το μόνο που μπορούσα να συνδυάσω, ήταν η σκάλα. Αυτή, ναι. Έμοιαζε με Γολγοθάς. Αυτός, ναι. Θα μπορούσε να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, εάν ο <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> τον έπαιρνε στον ώμο και την ανέβαινε 40 φορές. Ναι, αυτό θα ήθελα να το δω μετά από μία τόσο κουραστικά απογοητευτική μέρα.<br /><br />Κάτι μου έλεγε για έναν ίππο(;). Είχα ακούσει καλά;<br />-Ίππος, είπες;... Δεν πηγαίναμε καλά...<br />-Ναι, απάντησε αμέσως. Είναι ένα... ένα..., κόλλησε.<br />-Ένα...;, έσκυψα λίγο για τον κοιτάξω καλύτερα. Ένα, τι;<br />-Είναι ένα... αντικείμενο σαδομαζοχισμού κι αυτό, που...<br />-Συγγνώμη. Μαζί με όλα αυτά βγαίνει και μηχανή για μαλλί τής γριάς;, τον ρώτησα αρκετά νευριασμένη.<br />-Δεν καταλ...<br />-Λέω, υπάρχει και μηχανή για μαλλί τής γριάς; Αλογατάκια, έχει ο σαδομαζοχισμός. Για εσένα, προφανώς. Εγώ, όση ώρα εσύ θα διασκεδάζεις, θα τσιμπάω κάτι; Α! Μηχανή για pop-corn;<br />-Συγ...<br />-Όχι. Εγώ συγγνώμη. Μπορείς να ανοίξεις τις σακούλες. Ελπίζω να χαρείς περισσότερο από εμένα. Καληνύχτα.<br />-Φεύγετε;, ρώτησε παραξενεμένος.<br />-Ναι. Η σαδιστική μου προσωπικότητα δεν διασκεδάζει εδώ μέσα. Πάρε ό,τι άλογο σου χρειάζεται, και μόλις συμπληρωθεί το καρναβάλι, πάρε μου και τις μηχανές που σου ζήτησα. Γιατί αυτήν την μαλακία στον τοίχο, δεν την έχω παραγγείλει εγώ. Επίσης, ούτε καν την ζήτησα. Αλλά, υποθέτω, στον σαδομαζοχισμό, κουμάντο κάνει ο μαζοχιστής. Knock yourself out, λοιπόν. Καληνύχτα.<br /><br />Βγήκα από το σπίτι ανασαίνοντας βαθιά, νοιώθοντας μία απέραντη αηδία.<br />Τι ήξερα εγώ από αυτά; Τι σχέση είχα εγώ με τον σαδισμό; Τι σχέση είχα εγώ με αυτόν τον άνθρωπο; Όσο τον είχα δει ενθουσιασμένο με τον σταυρό του, δεν τον είχα δει ποτέ με εμένα. Αυτό ήταν η σχέση σαδίστριας/μαζοχιστή; Ok. Τότε εγώ δεν είχα καμμία σχέση. 100%.<br /><br />Αλλά πέρα από όλα αυτά.<br />Ο υποτακτικός/μαζοχιστής, παίρνει πρωτοβουλίες; Ok, εγώ είμαι εγώ, και μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Στον σαδομαζοχισμό, αυτό υποτίθεται; Δηλαδή, το λέμε για να το λέμε; Δεν είχα καταλάβει. Διότι μου φαινόταν για κάτι που δεν ήθελα να πιστέψω. Ήμουν, ουσιαστικά, το γκοφεράκι του; Γιατί δεν μπορούσα να το εξηγήσω αλλιώς; Και ποιον να ρωτούσα; Ο μόνος που μπορούσε να μου λύσει τις απορίες ήταν αλλοπαρμένος με μία θρησκευτική αναφορά που δέσποζε σε σημείο Χ επάνω στον τοίχο ενός άδειου δωματίου. Και μπορεί να μην γέμιζε τον χώρο, φαινόταν, όμως, ότι γέμιζε τον ίδιο(;)...<br /><br />Συγγνώμη.<br />Γέμιζε τον ίδιο;... Ένα ξύλινο πράγμα;...<br />Όχι, δεν χωρούσε στο μυαλό μου. Δεν μπορεί. Κάτι άλλο συνέβαινε. Αυτό, αποκλείεται να ήταν. Μιλούσα με έναν άνθρωπο καλλιεργημένο, με έναν άνθρωπο που δεν ήταν δυνατόν να είχε τέτοιο σκεπτικό. Κάτι άλλο ήταν. Κάτι που δεν πήγαινε το δικό μου μυαλό.<br /><br />Μήπως τον παρεξηγούσα;<br />Μήπως επειδή δεν ήμουν σαδίστρια, δεν μπορούσα να τον καταλάβω; Μήπως δεν έφταιγε; Από την μία, άνδρας ήταν. Φημίζονται οι άνδρες για την καλαισθησία τους; Όχι. Και από την άλλη, ήταν ένας άνθρωπος που ποτέ του δεν είχε κάνει τίποτα, και ξαφνικά βρήκε εμένα. Ήταν τόσο κακό να τρέξει να αγοράσει κάτι που είχε - ίσως πάντα - στο μυαλό του; Έστω κι αν αυτό δεν άρεσε σε εμένα; Σαδίστρια, δεν ήμουν. Μαζοχίστρια, δεν ήμουν. Πως να τον καταλάβω;<br /><br />"Μήπως σε πιάνω πάλι να προτρέχεις; Δεν πρέπει. Τι σε πιάνει;", σκεφτόμουν μέσα στο ταξί. "Υπάρχει περίπτωση με έναν άνθρωπο σαν τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>, με ό,τι έχει διαβάσει, να μην μπορέσεις να συννενοηθείς; Έλα, μην γίνεσαι υπερβολική", μου έβαζα χέρι.<br /><br />Όταν, όμως, σου μιλάει το ένστικτο, δεν σε κοροϊδεύει ποτέ.<br /><br />Μπορεί να του έδινα όση πίστωση ήμουν σε θέση να του δώσω, αλλά μέσα μου είχα ξενερώσει. Κι αυτή την φορά, <span style="font-style: italic;">πάρα </span>πολύ. Ωστόσο, δεν μπορούσα, αντικειμενικά, να βγάλω ακόμα συμπεράσματα. Η σχέση μόλις ξεκινούσε. Ήταν νωρίς ακόμη. Και ίσως να βρισκόταν σε μεγαλύτερη αμηχανία(;) από ό,τι υπέθετα. Τι έφταιγε εκείνος, εάν εγώ ήμουν δύσκολη στα γούστα μου;<br /><br />Μέχρι να φτάσω σπίτι, είχα βαρεθεί να σκέφτομαι.<br />Το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ.<br />Να ξεχάσω εκείνη την ημέρα και να την αφήσω πίσω.<br /><br />Α.<br />Και να μην τον ξαναδώ για κάποιο διάστημα.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-85079314267550017132011-10-18T13:34:00.008+03:002011-10-21T14:28:06.085+03:00The Jump Start<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOSixZAmARTmzbLkbxwosf33bkvXwBNeOJbIXBfDi1qCu_B9hrcc6qgCrDN_jbvsdatIvCevpgM-gNTnaZghROarhdaDDpmj54jjZur31HxshkuE4MGwCJdNsG4VLGCkQUUcYu2E54XLED/s1600/4vn36587b6n.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 281px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOSixZAmARTmzbLkbxwosf33bkvXwBNeOJbIXBfDi1qCu_B9hrcc6qgCrDN_jbvsdatIvCevpgM-gNTnaZghROarhdaDDpmj54jjZur31HxshkuE4MGwCJdNsG4VLGCkQUUcYu2E54XLED/s400/4vn36587b6n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664867883362750162" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Όταν είμαι ευτυχισμένη;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Φϊλε, όταν είμαι ευτυχισμένη μπορώ να σαρώσω το σύμπαν...</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι με κόκες / speed / MDMA / crack / meth / της Παναγιάς τα μάτια, ξέρω, όμως, ότι δεν μπορούν να με φτάσουν σε ενέργεια</span><span style="font-style: italic; font-family:georgia;" > ούτε </span><span style="font-family:georgia;">για την πλάκα. Τι; Μπορούν να καθαρίζουν μπάνια με τις οδοντόβουρτσες για 72 ώρες; Φίλε, άραξε. Θα φάνε τα μούτρα τους μετά. Χοντρά.<br />Ενώ εγώ ακόμα θα ανεβαίνω σταθερά και αδιάλειπτα.</span>..<br /><br /><span style="font-family:georgia;">Κι ένα(ς) μπορεί, μόνο, να με κατεβάσει: εκείνο(ς) που με ανέβασε.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Διαφορετικά, δεν καταλαβαίνω Χριστό.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Δεν υπάρχουν "όχι" / εμπόδια / αντίξοες συνθήκες / του κώλου τα 9μερα, τίποτα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Έχει κλείσει το θέμα, λέμε</span><br />I'm the queen of the world!<br />Τέλος.<br /><br />Έτσι κι εγώ, λοιπόν, ξύπνησα την άλλη μέρα.<br />Με την βασιλική μου ιδιότητα, πλύθηκα, ντύθηκα, χτενίστηκα.<br />Ο υποτακτικός μου δεν ήταν εκεί για να με βοηθήσει, βέβαια, αλλά την προηγούμενη νύχτα με είχε ευχαριστήσει τόσο πολύ που δεν με ένοιαζε τίποτα.<br />Μα τίποτα.<br /><br />Στις συζητήσεις - "συζητήσεις", τώρα, κι εσύ... διαλέξεις, είπαμε... σεμινάρια... "συζητήσεις"... εσύ τι έλεγες, χαρά μου; τον μόκο; ωραίες συζητήσεις... συγκεντρώσου... - που κάναμε, είχαμε συμφωνήσει να διαμορφώσουμε το δωμάτιο που ήταν κενό, απέναντι από την κρεβατοκάμαρά του. Έτσι εξασφαλίζαμε και την ηχομόνωση από την μητέρα του, και την διακριτικότητα από την γειτονιά, διότι από την πλευρά που ήταν είχε μόνο δέντρα από το διπλανό σπίτι. Θα κάναμε εκείνο το δωμάτιο πύργο τής ακολασίας!<br />Μιλούσαμε για το τέλειο πλάνο!<br /><br />Από τα καλά τού να τα έχεις με μεγαλύτερο, είναι ότι έχει τον δικό του χώρο, δεν έχει γονείς να τριγυρίζουν στα δωμάτια, μπορείς να κυκλοφορείς γυμνός, να ακούς μουσική όσο δυνατά θέλεις, και να κάνεις sex στο ξεκάρφωτο. Από τα καλά που (φανταζόμουν ότι θα) έχει μία σχέση με έναν μεγαλύτερο σκλάβο, είναι ότι έχει τον δικό του χώρο, δεν έχει γονείς να τριγυρίζουν στα δωμάτια, μπορείς να κυκλοφορείς γυμνός, να ακούς μουσική όσο δυνατά θέλεις, να κάνεις sex στο ξεκάρφωτο, <span style="font-style: italic;">και </span>να τον πλακώνεις στο ξύλο όποτε σου έρθει!<br />Γαμώ;!<br /><br />Μιλάμε ότι ήμουν στα σύννεφα.<br /><br />Τελείωσα - τρέχοντας - την δουλειά μου, πήγα σπίτι, άλλαξα, και ετοιμάστηκα για την εξόρμηση που περίμενα: θα πήγαινα σε ό,τι sex shop έβρισκα μπροστά μου. Θα τα κατέβαζα όλα κάτω. Δεν θα έβρισκε άνθρωπος να πάρει μαστίγιο για δείγμα να κάνει την δουλειά του, λέμε τώρα... Και τι μαστίγιο, δηλαδή; Ό,τι μου γυάλιζε! Θα έκανα την προίκα μου κανονικά.<br /><br />Το ξεκίνησα από την Ομόνοια.<br />Το πρώτο που βρήκα ήταν σε έναν ημιόροφο(;).<br />Την βρωμιά, την σκόνη, τις δακτυλιές που είχε, δεν υπάρχουν λόγια για να τα περιγράψουν...<br />Καπνοί από τσιγάρα που κάπνιζαν κάτι χαροκαμμένοι που κοίταζαν αυτό που ήθελαν και κοιτούσαν κι εσένα αν τους κοίταζες (...), από κάτι άλλους που συνόδευαν κάτι αιθέριες υπάρξεις με την φούστα μέχρι το μουνί και την μπλούζα μέχρι την θηλή, και από τους υπαλλήλους(;)-ιδιοκτήτες(;) που είχαν ναι-μεν αυτό το "είμαι προχώ και απελευθέ" αλλά και το "το ξέρω ότι φαίνομαι σαν ταβανοχτυπημένος, από το πολύ παίξιμο θα είναι".<br /><br />Για ανάσα, ούτε συζήτηση.<br />Τα "ρούχα" ήταν όλα στοιβαγμένα σε κάτι γαϊδούρες που είχαν λυγίσει από το βάρος τού πλαστικού (μιλάμε, εάν άναβες αναπτήρα τρία εκατοστά μακριά από το "ένδυμα" θα λαμπαδιάζαμε σε δευτερόλεπτα... ), όλα <span style="font-style: italic;">εξαίρετης</span> ποιότητος, ατσαλάκωτα, στα κουτιά τους, αχρησιμοποίητα - αβασάνιστα/αβάδιστα κτλ -, τα δε "αξεσουάρ" ό,τι είχε περισσέψει (από ποια χώρα, άραγε, δεν ξέρω, ούτε κι εκείνοι που τα είχαν φέρει, σίγουρα...) από ό,τι είχαν σκοπό να κάψουν στην χωματερή τους, αλλά εκείνη ήταν πολύ υπερήφανη για να το κάνει.<br /><br />Αισθανόμουν σαν λεπρή.<br />Μικρά κομματάκια ευτυχίας ξεκολλούσαν από πάνω μου κάθε φορά που κοιτούσα κάτι που θα ήθελα να μου άρεσε. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω από την μπόχα, τον καπνό, την κλεισούρα, τα υπερφορτωμένα ράφια που ήταν γεμάτα από κουτιά που είχαν καταστραφεί στο άνοιξε/κλείσε/ξαναβάλτο πίσω. Είπα να φύγω. Θυμήθηκα έναν παλιό μου φίλο που μου είχε πει ότι ο πατέρας του είχε αλυσίδα sex shop. Τον πήρα τηλέφωνο. Με έστειλε στην άλλη πλευρά τής πλατείας, σε στοά, αυτή την φορά. Τα ίδια σκατά.<br />Λέπρα.<br /><br />Δεν θυμάμαι πόσα βρήκα, πάντως τα γύρισα όλα.<br />Τι πήρα;<br />Μαλακίες.<br />Όλα λες και ψώνιζα από καταυλισμό τού '60.<br />Με παρηγορούσα σκεπτόμενη ότι όλα αυτά θα είναι η προσωπική μου συλλογή, ότι με αυτήν θα κάνω θαύματα, και με φοβέριζα και λίγο, θα έλεγα, σκεπτόμενη "Αν δεν είχες κι αυτά τι θα έκανες; Να λες κι ευχαριστώ!", θυμίζοντάς μου την μαμά μου.<br /><br />Όχι.<br />Τότε δεν ήξερα ότι ο χώρος είναι ένα <span style="font-style: italic;">ατελείωτο </span>καρακιτσαριό.<br />Ότι ήταν γεμάτος από δευτεράντζες.<br />Ό,τι υπήρχε - ειδικά τότε - δεν θα καταδεχόταν να το φορέσει και το τελευταίο τραβέλι τής Συγγρού και των γύρω κακοφωτισμένων στενών.<br /><br />Ούτε ήξερα ότι το φαινόμενο ήταν, ειδικώς, Ελληνικό.<br />Κάτι τού στυλ "ήταν στραβό το κλίμα, το 'φαγε κι ο γάϊδαρος".<br />Ότι ήμασταν <span style="font-style: italic;">πολύ </span>περισσότερο πίσω, από όσο έβαζε ο νους μου.<br /><br />Σε λιγότερο από 10 μέρες από σήμερα, πριν από 4 ολόκληρα χρόνια, άρχισα να το μαθαίνω.<br />Και μέσω αυτού που έβριζα και σιχαινόμουν - ναι, αυτό που τώρα σας γράφω... - άνοιξαν τα στραβάδια μου και είδα σε τι κατάσταση βρισκόμουν εγώ, βρισκόταν ο χώρος, βρίσκονταν οι άλλοι. Διότι, τότε, ό,τι και αν πίστευα, δεν μπορούσα να το αποδείξω.<br /><br />Και η κατρακύλα είχε ξεκινήσει εκείνη την ημέρα.<br />Με όσα αναγκάστηκα να δω.<br />Αλλά η χαρά μου δεν είχε φύγει.<br />Γιατί αυτό που με είχε κάνει ευτυχισμένη δεν ήταν τα ψώνια σε εκείνη την τρισάθλια αγορά.<br />Ήταν εκείνος που με περίμενε στο σπίτι.<br /><br />Πήρα ταξί, χύθηκα μαζί με τις σακούλες στο πίσω κάθισμα, πήρα τηλέφωνο τον <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span> και τον ενημέρωσα διακριτικά ότι πήρα κάποια πράγματα που θα ήθελα, και θα πήγαινα σπίτι. Και αντί να συμφωνήσει - όπως έκανε πάντα -, τον άκουσα λίγο χαρούμενο(;) - αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τέτοιου είδους χαρακτηρισμό για εκείνον, βέβαια. Μου πρότεινε, αν ήθελα, να πήγαινα κατευθείαν σπίτι του, για να μου δείξει κάτι που πήρε κι αυτός. "Διάολε!", σκέφθηκα. "Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Εδώ χτίζεται το μέλλον μας!".<br />Ναι. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη.<br /><br />Είπα στον οδηγό να το σανιδώσει για την περιοχή τού <span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ψ</span>.<br />Σε όλο τον δρόμο έκανα πάλι σχέδια. Ένας μαζοχιστής! Θα έκανα ό,τι ήθελα! Μα ό,τι ήθελα! Γιατί το ήθελε κι εκείνος! Τι ωραία που είναι να θέλεις μαζί με τον σύντροφό σου τα ίδια πράγματα... Πόσο αναζωογωνητικό είναι αυτό... Πόσο σημαντικό...<br /><br />Ανέβηκα την εξωτερική σκάλα σε 5 δευτερόλεπτα.<br />Την εσωτερική; Σε 2 1/2.<br />Τον περίμενα με τις σακούλες στο χέρι, χτυπώντας ανυπόμονα τα νύχια μου - με την σειρά - πάνω στην πόρτα τού δωματίου, μέχρι να πάρει τα πόδια του να μου ανοίξει να δω.<br />Κι όταν η πόρτα άνοιξε, έμεινα σαν το άγαλμα στον δρόμο.<br /><br />-Τι είναι αυτό;, τον ρώτησα απογοητευμένα συνοφρυωμένη.<br />-Ο σταυρός τού Αγίου Ανδρέα, είπε σαν να έλεγε "Η Mona Lisa... Μου την έφεραν κατευθείαν από το Louvre...".<br />-Σιγά μην είναι και ο σταυρός τού Αγίου Φανουρίου, του απάντησα βαριεστημένα απηυδισμένη.<br /><br />Αλλά και τρομερά νευριασμένη.<br /><br /></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8210928885601900509.post-84932945132816049262011-10-10T12:48:00.008+03:002011-10-12T11:03:09.130+03:00Ignorance<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh88bLdyH1G_xa19Qxsmr9bzJwEKq3FbRCuA27QujmjaWhveNfJZI4CQQBOi9xMAVCCm2WnJZKIMO2xqW9SxXNehlT8EW1F_Aas-y3-qIIHJ2lgukdeqLyqN0O0jsfp6JTSZdGbrE37-RJX/s1600/i4wno85y4vy4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 253px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh88bLdyH1G_xa19Qxsmr9bzJwEKq3FbRCuA27QujmjaWhveNfJZI4CQQBOi9xMAVCCm2WnJZKIMO2xqW9SxXNehlT8EW1F_Aas-y3-qIIHJ2lgukdeqLyqN0O0jsfp6JTSZdGbrE37-RJX/s400/i4wno85y4vy4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5661923723750093474" border="0" /></a><span style="font-family:georgia;">Όταν ήμουν μικρή (και τριανταφυλλένια) - στις συζητήσεις μεταξύ των φιλενάδων μου περί sex -, έλεγα ότι εάν μου έθεταν ποτέ το δίλλημα να επιλέξω μεταξύ ενός άνδρα που είναι καλλιεργημένος και δεν είναι τόσο καλός στο sex και σε έναν άλλον που είναι, ναι μεν, τέλειος στο sex αλλά πτωχός στο μυαλό, θα επέλεγα - χωρίς δεύτερη σκέψη - τον πρώτο. Το sex, ήταν ωραίο, ήταν καλό, αλλά τι να το έκανα εάν πριν ή μετά δεν είχα να πω τίποτα; Ή να το έλεγα με δυσκολία; Πως θα μου ερχόταν, καν, η όρεξη για sex;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Και θυμάμαι 2 πράγματα από τα νειάτα μου.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Έναν θείο μου, που - σε κάποια συζήτηση μεγάλων - τον είχα ακούσει να λέει ότι το 50% της αξίας μίας σχέσης, είναι το sex, και έναν φίλο φίλου - αρκετά μεγαλύτερο από εμάς -, που σε μία συζήτηση για την φαντασία και την ικανότητα των συγγραφέων να συλλαμβάνουν ιδέες αφήνοντας το αναγνωστικό κοινό έκθαμβο με την οξύνοιά τους, ανέφερε κάποιον Orwell, και είπε ότι σε ένα βιβλίο του είχε την τρελή έμπνευση - σε μία εφιαλτική μελλοντική κοινωνία - να απαγορεύσει το sex. Και όταν ο φίλος μου αναρωτήθηκε "Μα, πως του ήρθε κάτι τέτοιο; Γιατί το sex;", ο άλλος έκανε μία παύση - κι ενώ εγώ είχα αρχίσει ήδη να ξεκόβω από τα μυθιστορήματα και περίμενα να πει κάτι σε "Ήθελε να κάνει την διαφορά!" -, τον κοίταξε σοβαρά, και του είπε "Γιατί το sex απελευθερώνει...", με το ύφος τού στυλ "Μαλάκας είσαι;".</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Εγώ - που πάντα σε ακούω αλλά εάν δεν το βιώσω, δεν σε πιστεύω -, τα κράτησα. Ήμουν 16(;)-17(;), και δεν μπορούσα να ξέρω, διότι δεν είχα κάνει sex. Οπότε, ό,τι μου έλεγαν γι' αυτό, το κρατούσα και περίμενα να το διαπιστώσω μόνη μου.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Όταν μεγάλωσα (και έγινα αγκαθένια), και έκανα sex, και γνώρισα άνδρες, κατάλαβα ότι, όντως, το sex είναι το 50% μίας σχέσης. Ότι, όντως, το sex απελευθερώνει. Και ότι είχαν απόλυτο δίκαιο. Οι παράμετροι που παίζουν ρόλο είναι πολλοί και σημαίνουν διαφορετικά αλλά σημαντικά πράγματα. Και για εσένα, και για τον άλλον, και για την ίδια την σχέση.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Κι όμως.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Εάν μου έκανες την ίδια ερώτηση, πάλι το ίδιο θα σου απαντούσα.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Δεν αναφέρομαι σε περγαμηνές που εξακριβώνουν τις σπουδές σου.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Καμμία σχέση.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Αναφέρομαι στην καλλιέργεια, στην εμπειρία, στην θέληση, στην βούληση.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Αυτά σε κάνουν άνθρωπο.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Και χωρίς αυτά, δεν ξεχωρίζεις και πολύ από τα ζώα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Με τις πρώτες, μπορείς, απλώς, να βρεις μία καλή δουλειά.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Κι αυτό, πάλι, παίζεται.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Λοιπόν, αυτό ήταν το βασικό μου κριτήριο για τους άνδρες.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Δεν με ενδιέφερε τίποτε άλλο.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Θα ήθελα να κάνω σχέση με έναν μεγαλύτερο / με έναν μικρότερο / με έναν άσχημο / με έναν όμορφο / με έναν ψηλό / με έναν κοντό / με έναν πλούσιο / με έναν φτωχό, με ό,τι κυκλοφορεί σε άνδρα, εν πάση περιπτώσει.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Ήθελα, πάντα, να τα ζήσω όλα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Σε καμμία, όμως, περίπτωση, δεν θα μπορούσα να κάνω σχέση με έναν μαλάκα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Δεν με ενδιέφερε εάν ήταν καθηγητής στο Harvard / εάν έπαιρνε $50.000 μισθό / εάν έμενε σε 5άστερο ξενοδοχείο / αν οδηγούσε Porsche / εάν ήταν ο ομορφότερος άνδρας τού πλανήτη.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Γυρίζοντας στο σπίτι, εκείνο το βράδυ, δεν περπατούσα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Πετούσα!</span><br /><span style="font-family:georgia;">Σαν να είχαν αλλάξει όλα μέσα μου.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Σαν να με είχες φουσκώσει και είχα γίνει ο άνθρωπος-αερόστατο.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Ήμουν </span><span style="font-style: italic; font-family:georgia;" >τόσο</span><span style="font-family:georgia;"> ευτυχισμένη, που ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Από που να ξεκινήσω;</span><br /><span style="font-family:georgia;">Υποτακτικός;</span><br /><span style="font-family:georgia;">Μαζοχιστής;</span><br /><span style="font-family:georgia;">Καλλιεργημένος;</span><br /><span style="font-family:georgia;">Μεγαλύτερος;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Συν του ότι μου είπε ότι του άρεσε πολύ η κλασσική μουσική.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Εγώ - εκτός από τις γνωστές μελωδίες τού τύπου "Τέσσερις Εποχές" / "5η Συμφωνία" / "Η Λίμνη των Κύκνων", που τις είχα ακούσει από κάποιους δίσκους τού μπαμπά και από κάποιες διαφημίσεις στην τηλεόραση - δεν είχα ιδέα. Αλλά πάντα ήθελα κάποιον που έχει πάθος με αυτήν να με μυήσει στους ήχους της. Ναι μεν, δεν ήταν τυχαίο που δεν ήταν στα ακούσματά μου, αλλά τόσοι άνθρωποι που έλεγαν ότι σε γαληνεύει(;), ότι σε ταξιδεύει(;), κάτι θα ήξεραν. Και ήθελα να το μάθω κι εγώ. Κι ας την απέρριπτα στο τέλος. Δεν είχε σημασία. Θα την είχα γνωρίσει. Αυτό μετρούσε.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Λοιπόν, τι άλλο να ζητούσα;</span><br /><span style="font-family:georgia;">Όλα αυτά ήταν ήδη περισσότερα από ό,τι περίμενα σε έναν άνδρα, μόνο.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Όταν έπεσα για ύπνο, σκεφτόμουν τι σοκ ήταν για εμένα εκείνο το βράδυ...<br />Αυτό που δεν περνούσε ούτε καν από το μυαλό μου, ήταν ότι αυτό ήταν το μικρότερο από μία σειρά άλλων, μεγαλύτερων και ισχυρότερων, που θα βίωνα μαζί του.<br /><br />Ναι.<br />Τα χειρότερα δεν τα έβαζε ο νους μου.<br /><br />Και, φίλε, ήταν όλα καθ' οδόν...<br /><br /></span></div>Mistress BlackBathttp://www.blogger.com/profile/08015714238427891797noreply@blogger.com