11.1.10

The Time Is Now

Άνοιξα τα μάτια.
Ο Χ κοιμόταν στη θέση του.
Ήταν επόμενο, μετά από μία - μη απευθείας - πτήση, ώρες οδήγησης και τόσες στιγμές έντασης.
Σηκώθηκα προσεκτικά από το κρεβάτι.
Πήρα τα τσιγάρα μου, από το mini bar μία χούφτα μινιατούρες και κάθησα στο έπιπλο της τουαλέτας .

Μπορεί να μην είχα μαζί μου ό,τι σκεφτόμουν πάντα ότι ήθελα να φορέσω, να κρατήσω, αλλά το μακιγιάζ μου θα ήταν ό,τι είχα φανταστεί.
Οι κινήσεις μου ήταν αργές και ακριβείς. Ακόμα και με το φως της τηλεόρασης.
Δεν χόρταινα να βάφομαι... Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τι θέλω να κάνω...
Μέσα από σύννεφα καπνού, κοιτούσα μία το είδωλό μου, μία τον Χ που κοιμόταν σε αυτή την άβολη στάση.
Αυτή η άβολη στάση, εμένα με τρέλαινε...

Άφησα το σεντόνι στο κάθισμα και φόρεσα τα εσώρουχά μου.
Χτένισα τα μπερδεμένα μου μαλλιά και τα έδεσα αλογοουρά. Ψηλά.
Η ανυπομονησία μου μεγάλωνε, λεπτό με το λεπτό...

Έκλεινα τα μάτια και έλεγα στον εαυτό μου: "Ηρέμησε... ηρέμησε... Μην παρασυρθείς... μη τον φοβίσεις... Απόψε, μόνο τα βασικά... Δοκίμασέ τον... Τίποτε άλλο... Πρόσεξε τις αντιδράσεις του... Διαπίστωσε εάν ό,τι σου έχει πει, είναι αλήθεια... Λίγα πράγματα... τα βασικά... Θυμήσου το... Και ηρέμησε..."

Φόρεσα το καλσόν και τις γόβες μου.
Και πλησίασα τη βαλίτσα...
Ανοίγοντάς την, παραμέρισα τα ρούχα και μπροστά μου εμφανίστηκε το μικρό riding crop.
Χαμογέλασα...
Το πήρα και κάθισα στην τουαλέτα.
Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.
Μη τον φοβίσεις... μη κάνεις πολλά... Είναι η πρώτη του φορά... είναι η πρώτη σου φορά... να είσαι σύντομη... να είσαι προσεκτική... Μη το ξεχάσεις...

Αρωμάτισα όλο μου το σώμα.
Και σηκώθηκα όρθια.
Βγαίνεις, είπα ψιθυριστά στον εαυτό μου.

Με το riding crop στο αριστερό μου χέρι, άρχισα να ανάβω όλα τα φώτα του δωματίου.
Περπατούσα αργά, με τα μάτια καρφωμένα στον Χ.
Όταν άναψα και τις απλίκες πάνω από το κρεβάτι, ο Χ ξύπνησε μουδιασμένος.
-Αφέντρα...;, με έψαξε. Προσπαθούσε με δυσκολία να ανοίξει τα μάτια του. Τι... τι... ώρα είναι...;, Η ματιά του έπεσε πάνω μου. Και το σώμα του έκανε μία μικρή, απότομη κίνηση, προς τα πίσω. Με κοιτούσε έκπληκτος. Ξαφνιασμένος.
-Είναι η ώρα να παίξω.

Ανάσαινε γρήγορα, σχεδόν κοφτά. Είχε κοκκαλώσει στη θέση του.
-Αυτή είναι, ας πούμε, η δεύτερή σου ευκαιρία. Μη σκέφτεις ότι έκανα τόσο κόπο για να ετοιμαστώ. Μπορείς να φύγεις, εάν το θέλεις. Αλλά θα φύγεις τώρα!
Τον άφησα να συνειδητοποιήσει τι επρόκειτο να συμβεί
.
Ο Χ εξακολουθούσε να με κοιτάζει
.
-Λοιπόν...;
Χαμήλωσε το κεφάλι, πήρε τα χέρια από το στρώμα, κάθησε στις φτέρνες του και έβαλε τις παλάμες του στα γόνατα.
-Μόνο εσείς μπορείτε να με διώξετε, Αφέντρα... Εγώ δεν πρόκειται να φύγω... Ό,τι και να μου κάνετε, Αφέντρα...

Η απάντησή του πυροδότησε τις προθέσεις μου.
Είχε πει "ναι", όταν μπορούσε να πει "όχι"...

Η ώρα που ακολούθησε, ήταν πέρα από κάθε μου σκέψη, πέρα από κάθε μου φαντασίωση...
Ο Χ έγινε το playground μου, το μουσικό μου όργανο, η μαριονέττα μου...
Κρέμονταν από τις κλωστές μου, συγχρονίζονταν με τον ρυθμό μου, με άφηνε να τρέξω...
Σε κάθε μου χτύπημα, έβγαζε ήχους ηδονής, όχι πόνου...
Το σώμα του πάλλονταν κάτω από τις διαταγές μου...

Εκείνο το βράδυ, ο Χ δεν με λάτρεψε. Με αποθέωσε...
Δεν άφησε ούτε ένα σημείο που να μη φίλησε, που να μην άγγιξε, που να μην ακούμπησε το μέτωπό του...
Και δεν είχε να κάνει σε τίποτα με το sex...
Είμασταν 2 συγκοινωνούντα δοχεία, 2 αντίθετοι πόλοι αλλά ένα κράμα...

Όταν είδα ότι άρχιζε να φορτίζεται, τράβηξα το καλώδιο.
Έπεσε στα πόδια μου και τα αγκάλιασε.
-Δεν θέλω να παίξω άλλο, του ανακοίνωσα βγαίνοντας από τον κύκλο που έκανε η αγκαλιά του.
Ο Χ μαζεύτηκε.
-Μέχρι να επιστρέψω, θέλω να κάνεις μπάνιο και να έχεις ξαπλώσει για ύπνο. Θα βγω. Είμαι σαφής;
-Μάλιστα, Αφέντρα. Μόλις φύγετε, θα κάνω μπάνιο και μέχρι να επιστρέψετε, θα κοιμάμαι.

Ώσπου να ντυθώ, ο Χ έστρεφε το σώμα του προς όποια κατεύθυνση βρισκόμουν.
Άνοιξα την πόρτα και βγήκα στον διάδρομο.