Στριμωγμένος σε δύο εαυτούς μαθημένος να ατενίζεις την εικόνα σου σαν ξένος
καθώς χαμόγελα σε περιτριγυρίζουν και σου ζητούν να συμφωνήσει
εσύ πρέπει να ρωτήσεις το άλλο σου μισό που ασφυκτιά!
Νοιώθεις μετέωρος σε κούνια δύο κόσμων
ο ένας κλαίει, ο άλλος γελά
για να συνθέσουν την δική σου την αλήθεια
και να την κρύψουν σε μπαούλα σκοτεινά!
Και έτσι ζυμώνεται για χρόνια φυλαγμένη
παίρνοντας άρωμα ονείρου που κυλά
σε κατακόμβες, σε σπηλιές βαριανασαίνει
ψάχνοντας έξοδο για κάπου πιο βαθειά!
Περνούν τα χρόνια και να κρύβεσαι μαθαίνεις
απ’ το μισό σου στα κελιά τα σκοτεινά
που μες την θλίψη της σιωπής αργοπεθαίνει
μα έχει στο βλέμμα του το χρώμα της φωτιάς!
Έτσι, δεσμώτης του εαυτού σου καταλήγεις
λέγοντας ψέματα άθλια και θλιβερά
σε μια ευαίσθητη μορφή που κοκκινίζει
στη θέα του πόθου με ελεύθερη ματιά.
Όμως η στέρηση την κάνει σαν αγρίμι
λάβα από πάγο ρέει στην καρδιά
καταδικάζοντας το κάθε γιατρικό της
κάθε ελπίδα που πηγαίνει πιο κοντά!
Βλέπεις, συνήθισε τον θηριοδαμαστή της
έναν εχθρό της μες το ίδιο το κορμί
τον καθώς πρέπει αντίλαλό της
έναν τελάλη στη βιτρίνα της ψυχής!
Κάπου στο τέλος εμφανίζεται μια ελπίδα
που σε κοιτάζει μες τα μάτια αυταρχικά
θολό τοπίο έπειτα από καταιγίδα
για το μισό σου η πατρίδα που ζητά!
Και κάπου μέσα στην ομίχλη ξεχωρίζει
μια ηλιαχτίδα από ήλιο μακρινό
καθώς φωτίζει τα παλάτια ενός κόσμου
που μες το σκότος παραμένει ζωντανός!
Χρόνος περνά αφήνοντας χρυσή σκόνη
ζεστή σαν άμμο από θάλασσες καυτές
που την φωτίζει μια ματιά που κατεβαίνει
σ’ άπειρα βάθη στις κρυμμένες σου σπηλιές.
Καυτή ηδονή σαν του ηφαίστειου τη λάβα
με επήρεια άκρως λυτρωτική
τον πεθαμένο εαυτό σου ανασταίνει
και τον πηγαίνει σε απρόσμενη κορφή.
Σαν το μαχαίρι στην ψυχή σου μπαινοβγαίνει
μια γυναικεία κοφτερή ματιά
που με βαμβάκια την ψυχή σου κομματιάζει
και την ενώνει με αιθέρια γιατρικά!
Έτσι το υπόγειο που ζεις αναμορφώνει
μα βλέποντάς το σκεπτικός χαμογελάς
λιώνεις στον πόθο την ουσία της σαν νοιώθεις
τα όρια σου θες να στείλεις πιο μακριά.
Νόημα νέο σαν ερχόμενος αέρας
σε κάνει δέσμιο τρελό για υποταγή
στο μεγαλείο του Θηλυκού που έχεις λατρέψει
που σαν Αφέντρα στην ψυχή σου έχεις δεχτεί!
*musicslave
