Με τα νέα δεδομένα, η σχέση μπήκε σε άλλη διάσταση.Δεν υπήρχε τίποτα που να μου ερχόταν να κάνω και να μην το έκανα.
Και το εκπληκτικό ήταν, ότι δεν υπήρχε τίποτα που να μην άρεσε και στον Χ.
Λέγαμε κάτι, και από εκεί πιανόμασταν και το ανεβάζαμε στη σκηνή.
Σπρώχνοντας τα όριά του, έσπρωχνε κι εκείνος τα δικά μου.
Ήταν ένας φαύλος κύκλος, που κανείς μας δεν ήξερε ποιο ήταν απόρροια ποίου.
Αυτό που ήμασταν, προκαλούσε αυτό που κάναμε ή αυτό που κάναμε, μας έκανε αυτό που γινόμασταν;
Ο Χ δεν είχε κανένα πρόβλημα με την έκτακτη αντικατάσταση του "e" με το "u".
Όταν του έδειχνα το ροζ μου, εκείνος το έβλεπε πάντα για κόκκινο.
Και γινόταν ταύρος...
Όταν ξυπνούσε μέσα μου εκείνο το κακομαθημένο κωλόπαιδο, που απαιτούσε, πείσμωνε, του έκανε σχέδια, νάζια ή που προσπαθούσε να τον αποπλανήσει σαν να ήταν 16-17 κι εκείνος 40-45, τρελαινόταν!
Κι όσο τρελαινόταν, τόσο λύσσαγα!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, κόλλησε κι εκείνος...
Ένα απομεσήμερο, έπρεπε να φύγει για μία δουλειά με τους φίλους του και είχε βάλει στην πόρτα ένα σακίδιο που έπρεπε να πάρει μαζί του.
Τον πλησίασα με τα κλειδιά στο χέρι κι εκεί που περίμενα να βγει για να κλειδώσω, εκείνος είχε μείνει ακίνητος.
Γυρίζει, με κοιτάζει, γονατίζει και μένει εκεί.
-Τι συμβαίνει;..., τον ρώτησα.
Καμμία απάντηση.
-Θέλεις να μου πεις κάτι;...
Τίποτα.
Φορούσα μία μακριά μαύρη φούστα, εβαζέ, με αρκετά μεγάλο άνοιγμα.
Ξαφνικά, τον βλέπω να σέρνει τα γόνατά του και να μπαίνει κάτω από αυτή!
'Εβαλα τα γέλια.
-Είσαι καλά εκεί;
Ένοιωσα το κεφάλι του να κινείται καταφατικά.
-Δεν θα πας στα παιδιά;
Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά, λες και οι προσαγωγοί μου είχαν μπει σε πλυντήριο αυτοκινήτων.
-Γιατί δεν θέλεις να πας;
Τίποτα.
-Και τι θα κάνεις;
Πάλι τίποτα.
-Θέλεις να μου μιλήσεις λίγο;...
Καταφατική κίνηση.
-Πολύ καλά. Μπορείς να βγεις από τη φούστα μου τώρα;
-Όχι, Αφέντρα... Δεν θέλω..., είπε με νάζι.
Άρχισε να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Πάλι δεν θα τη γλύτωνε...
-Και τι θέλεις;
-Να μείνω εδώ, είπε πεισμώνοντας.
-Όταν λες εδώ; Εδώ στο σπίτι ή εδώ, κάτω από τη φούστα μου;
-Εδώ... Κάτω από τη φούστα σας..., είπε και κάθισε οκλαδόν. Προσπαθούσε δε, να μαζέψει τα πόδια του, να μην φαίνονται ούτε τα παπούτσια του.
Χαμογελούσα, προσπαθώντας να μην ξαναβάλω τα γέλια.
-Και τα πράγματα που πρέπει να τους πας;
Ένα χέρι βγήκε δειλά από τη φούστα μου και ψαχούλεψε στον αέρα μέχρι να πιάσει τον σάκο.
Μετά τον τράβηξε αργά προς το μέρος του και τον έβαλε κι αυτόν κάτω από το ύφασμα, πάνω στα πόδια του.
-Ποια πράγματα, Αφέντρα;..., ρώτησε αθώα.
-Βγες, διάολε, από εκεί! Μου έχεις κάνει τη φούστα, αντίσκηνο!
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι.
-Πολύ καλά, λοιπόν! Και τι θα γίνει τώρα;!
-Τίποτα, Αφέντρα..., είπε πάλι με νάζι.
-Τι εννοείς, τίποτα;! Θα καθήσουμε εδώ, έτσι;!
-Όχι, έτσι, Αφέντρα...
Ο σάκος έπεσε από τα πόδια του και βγήκε από την φούστα καθώς γύριζε προς το μέρος μου. Με δάγκωσε απαλά, πάνω από το εσώρουχό μου.
Τραβήχτηκα, ασυναίσθητα, λίγο πίσω.
-Είσαι καλά;!, τον ρώτησα ξαφνιασμένη.
-Όχι, Αφέντρα... Δεν είμαι... Θέλω το σιρόπι μου...
-Τι πράμα;!, ύψωσα τη φωνή.
-Αν ήμουν άρρωστος, δεν θα μου δίνατε κάτι να μου περάσει;... Ε, δεν νοιώθω καλά να βγω έξω... Να μείνω μέσα, σας ζητάω... Και να μου δώσετε το σιρόπι μου... Αν θέλετε...
Δεν υπάρχει λόγος να γράψω τον διάλογο που ακολούθησε.
Ούτε και τις πράξεις.
Αυτή ήταν, όμως, η ζωή μου με τον Χ.
Όλα σε πλήρη αρμονία με τις διαθέσεις μου.
Δεν χρειαζόταν να πω πως νοιώθω ή τι θέλω.
Αρκούσε μόνον να τον κοιτάξω. Κι εκείνος καταλάβαινε...
Όταν ήμουν απλώς η Νανά, ήταν ο πιο ζεστός άνδρας του κόσμου.
Όταν έβγαινε η Μπουμπού, ήταν ο πιο γλυκός ενήλικας του κόσμου - κάποιες φορές, και ο πιο γλυκός συνομήλικος του κόσμου.
Κι όταν έβλεπε την Barbarella, γινόταν ο πιο δοτικός, ο πιο πιστός, ο πιο αφοσιωμένος ακόλουθος στον κόσμο.
Με τον Χ έκανα πράγματα, που όχι μόνον δεν μου είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό αλλά και πράγματα - που δεν είχα κάνει - και που δεν ήθελα να κάνω.
Αλλά μου τα έβγαζε όλα, τόσο φυσικά...
Την Δευτέρα, κανονίσαμε να έρθει ο Α για να πάρει τα πράγματα.
Όταν μπήκα στο διαμέρισμα - για να τσεκάρω ότι δεν είχαμε αφήσει τίποτα σε κοινή θέα - βρήκα μία χάρτινη σακούλα και ένα σημείωμα, πάνω στον καναπέ.
Κάθησα και άναψα ένα τσιγάρο.
Δεν πήγαινε το μυαλό μου στο τι θα μπορούσε να είχε μέσα αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι.
Η σακούλα είχε 4 βιβλία.
Από εκείνα που μου αρέσει να διαβάζω...
Από τις εκδόσεις που μου αρέσουν...
Στο σημείωμα, έγραφε: "Βρήκα τρόπο για να Σας κρατώ ικανοποιημένη ακόμα κι όταν δεν είμαι εκεί"...
Έβαλα τα χέρια στο πρόσωπό μου και ακούμπησα τους αγκώνες στα γόνατα.
Ήταν παραπάνω από βέβαιο.
Μπορεί τότε να μην ήξερα ότι η σχέση που είχα με τον Χ, λέγονταν D/s.
Ήξερα, όμως, ότι ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί του.
Τέλος.
