Από εκείνη την νύχτα, ο Χ απέκτησε τη φοβία μήπως φύγω ξανά.Λόγω του διαμερίσματος, δεν χρειαζόταν πλέον να δαπανούμε χρόνο, ούτε σε διαδρομές, ούτε σε διευκρινιστικά τηλεφωνήματα - αν καθυστερεί η απογείωση ή η άφιξη, από που πρέπει πρώτα να περάσει, αν εγώ θα δούλευα και ποια μέρα και ώρα, κτλ.
Ούτως ή άλλω, τηλέφωνα δεν υπήρχαν.
Μηνύματα, μόνο και αυτά με προσοχή.
Δεν ήταν μόνον ότι ήξερε πως δεν μου άρεσαν τα πολλά-πολλά.
Μερικές φορές που δοκιμάσαμε στην αρχή, είδαμε ότι ακόμα και το πιο άσχετο να αναφέραμε ή να μιλούσαμε μόνο για 5 λεπτά, το πράγμα πήγαινε αλλού.
Με ιλλιγιώδη ταχύτητα.
Οπότε, το μαζεύαμε και σώζαμε ενέργεια...
Αυτή η ενέργεια - σε συνδυασμό με τη φοβία - έβγαινε στον Χ με σφοδρότητα.
Ήταν δεδομένο, πως τα 3ήμερα στο διαμέρισμα θα ήταν κάποιος από τους 2 εκεί, πρώτος.
Αν ήμουν εγώ, ο Χ έμπαινε μέσα σαν τον σίφουνα και με έψαχνε.
Μόλις με έβλεπε, με κολλούσε στον τοίχο - στην κυριολεξία, όμως - και με έσφιγγε τόσο πολύ, που στις αρχές, όταν έφευγε, εκείνος που είχε τις περισσότερες μελανιές, ήμουν εγώ.
Αν ήταν εκείνος, μόλις έμπαινα εγώ, ό,τι κι αν κρατούσα - μα ό,τι κι αν κρατούσα - το έριχνα κάτω. Ο Χ έπεφτε στα γόνατα και αγκάλιαζε τα πόδια μου με τόση ορμή, που προσπαθούσα να με πετύχει κάπου κοντά σε κάτι, για να ισορροπώ.
Έπειτα από κάποιες ώρες, το μετάνοιωνε.
Καθόταν γονατιστός δίπλα μου και ούτε τα μάτια δεν σήκωνε, σαν να μου ζητούσε συγγνώμη για την συμπεριφορά του.
Αλλά στην επόμενη συνάντηση, συνέβαινε πάλι το ίδιο...
Εκείνο που άλλαζε, ήταν το μετά.
Υπήρχαν πολλά 3ήμερα, που δεν κάναμε απολύτως τίποτα - σε ό,τι αφορούσε το BDSM.
Ακούγαμε μουσική, συζητούσαμε, παίζαμε blackjack - εκείνος χαιρόταν περισσότερο από εμένα, όταν κέρδιζα - βλέπαμε ασπρόμαυρες ταινίες και πηγαίναμε βόλτες με το αυτοκίνητο.
Με την αγαπημένη μου μουσική και το παράθυρο ανοικτό...
Μερικά άλλα 3ήμερα, εκείνος έπρεπε να μελετήσει ή εγώ να πάω στη δουλειά.
Ερχόταν με το laptop, καθόταν στο πάτωμα - δίπλα μου - για να δουλέψει κι εγώ διάβαζα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Όλα μέσα στην απόλυτη ησυχία...
Όταν κατέβαζα το βιβλίο, τον έβλεπα να κάθεται ήρεμος στη θέση του και χαμογελούσα.
Όταν καταλάβαινε ότι τον κοιτάζω, σήκωνε τα μάτια από αυτό που έκανε και χαμογελούσε κι εκείνος.
Καμμιά φορά, έλεγε: "Αφέντρα..."
Εάν έπρεπε να πάω στη δουλειά, θα με πήγαινε, θα περίμενε στο αυτοκίνητο και θα επιστρέφαμε μαζί.
Δεν είχαμε τόσο ανάγκη να κάνουμε αυτά που είχαμε στον νου μας, χρόνια.
Η αίσθηση, του να είσαι με κάποιον που είναι το "αρνητικό" εγώ σου, κάλυπτε τα πάντα.
Και για τους 2.
Τα βράδια, ο Χ κοιμόταν πάντα στον καναπέ.
Όταν, όμως, είχε πολύ κουραστική ημέρα και η συνάντησή μας ήταν Παρασκευή βράδυ - μετά το ταξίδι του - κοιμόμασταν μαζί. Και κοιμόταν πάντα πρώτος.
Αν ήμουν ξαπλωμένη από την πλευρά του, δεν μπορούσε να έρθει και πολύ κοντά μου.
Αλλά όταν έβρισκε, χαμήλωνε - ενστικτωδώς - στο κρεβάτι και έψαχνε με το κεφάλι του το στήθος μου.
Κι έτσι, κοιμόμουν με το κεφάλι μου πάνω από το δικό του. Άβολα.
Η διασκέδασή μου, ήταν όταν ήμουν ξαπλωμένη από την άλλη πλευρά.
Ένοιωθα πρώτα το χέρι του, να απλώνεται επάνω μου.
Μετά άρχιζε σιγά-σιγά να με πλησιάζει, μες στον ύπνο του.
Ύστερα γαντζωνόταν από τη μέση μου και με τραβούσε, όπως μπορούσε, επάνω του.
Όταν δεν πήγαινε πλέον άλλο, κολλούσε το σώμα του στην στάση που ήταν το δικό μου, και έβαζε το πρόσωπό του μέσα στα μαλλιά μου.
Άπειρες φορές ξυπνούσα από τον πόνο, γιατί μου τραβούσε τις τούφες.
Το καλύτερό μου, ήταν όταν - μέσα στα μεσάνυκτα - αισθανόμουν τη στύση του στους γοφούς μου.
Άνοιγα τα μάτια - ή ξυπνούσα - και χαμογελούσα, μέσα στο σκοτάδι.
Καμμιά φορά τον άκουγα να αναστενάζει ή να προσπαθεί να τεντωθεί, για να με πλησιάσει περισσότερο.
Σκεφτόμουν, πόσο ωραίο πράγμα είναι οι άνδρες...
Και πόσο τυχερή ήμουν, που ήμουν γυναίκα...
Με τον Χ ξεχνούσα πόσο δύσκολα είχα περάσει.
Αισθανόμουν επιθυμητή αλλά με έναν άνδρα που δεν έκανε βήμα, εάν δεν το ήθελα ή δεν του το είχα πει.
Αισθανόμουν ευτυχισμένη αλλά με έναν άνδρα που η ευτυχία του, πήγαζε - εξ' ολοκλήρου - από την δική μου.
Αισθανόμουν ήρεμη αλλά με έναν άνδρα που ήταν κι εκείνος και φρόντιζε γι' αυτό.
Ο Χ μου έβγαζε πράγματα, που δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα μου έβγαιναν, με έναν άλλον άνδρα. Και ήξερα γιατί.
Ο Χ ήταν ο υποτακτικός μου.
Όλα άρχιζαν από μένα και τελείωναν σε μένα.
Χωρίς να αδειάζουν, όμως, εκείνον.
