Το BDSM είναι ένα σπίτι.Μέσα σε αυτό, κατοικούν διάφοροι άνθρωποι.
Μέσα σε αυτό, βρίσκουν καταφύγιο διάφορα ανθρωπάκια.
Μέσα σε αυτό, βλέπουν φως και μπαίνουν κάποιοι άλλοι αποπροσανατολισμένοι.
Εκείνοι που κατοικούν, ξέρουν ποιοι είναι.
Εκείνοι που μπαίνουν - γιατί έξω μπορεί να βρέχει - δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι αλλά το έχουν ανάγκη.
Εκείνοι που το επισκέπτονται, μπαίνουν να δουν τι διαδραματίζεται. Αν τους αρέσει μένουν, αν όχι, φεύγουν. Και μπορεί να ξαναπεράσουν καμμιά φορά, αν τους φέρει ο δρόμος.
Οι κάτοικοι του BDSM, έχουν γεννηθεί με ένα ένστικτο: να Κυριαρχήσουν ή να κυριαρχηθούν. Ποικιλοτρόπως.
Οι εισβολείς, δεν έχουν τίποτε συγκεκριμένο στο μυαλό τους, εκτός από την εκτόνωση της καταπίεσής τους. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Οι επισκέπτες, έχουν τα ενδιαφέροντά τους αλλά δεν έχουν πρόβλημα να προσθέσουν άλλο ένα στον ελεύθερο χρόνο τους.
Οι ενστικτώδεις, έχουν τα δικά τους πράγματα - το κάθε τι συμβολίζει/σημαίνει κάτι - σε τάξη.
Οι απεγνωσμένοι, ζηλεύουν και αγοράζουν κι εκείνοι τα δικά τους αλλά τα διατηρούν σε πλήρη αταξία, διότι αυτή βασιλεύει στο μυαλό τους.
Οι ηθοποιοί, δανείζονται - ενίοτε κλέβουν - τα πράγματα των 2 προηγούμενων.
Οι αυθεντικοί, έχουν πιστεύω, κανόνες, ηθική.
Οι πλαστοί, δεν πιστεύουν σε κανέναν και σε τίποτα, οι κανόνες τούς φαίνονται άκυροι και η ηθική τους είναι ανύπαρκτη.
Οι μασκαρεμένοι, προσπαθούν να μιμηθούν την πρώτη κατηγορία - την πλειονότητα των φορών, με αποτυχία.
Οι BDSMers, αναζητούν καλούς αγωγούς.
Οι self-haters, έχουν ανάγκη μετάγγισης ζωτικότητας.
Οι kinky players, έχουν σκοπούς - συχνά, δόλιους.
Οι BDSMers, έχουν αρετές.
Οι doormats, έχουν συναισθηματική αναπηρία.
Οι wannabes, έχουν περιέργεια.
Εκείνοι που περνούν απ' έξω και ρίχνουν μία ματιά από το παράθυρο, τους βλέπουν όλους ίδιους.
Όλοι στα μαύρα, όλοι στα δερμάτινα, όλοι με κάτι στο χέρι - ή στον κώλο -, συγκεκριμένη συμπεριφορά, συγκεκριμένοι διάλογοι.
Ένα είδος συλλογικού αμοραλισμού.
Καθόλου δύσκολο να αποδεχθούν την ταμπέλα και να ισοπεδώσουν τα πάντα.
Δικαίως του λόγου.
Εκείνοι, όμως, που είναι μέσα, ξέρουν πολύ καλά τα του οίκου τους.
Γνωρίζουν ότι όλοι αυτοπροσδιορίζονται από την συμπεριφορά τους.
Οι πρώτοι, μιλούν λίγο.
Οι δεύτεροι, μιλούν πολύ.
Οι τρίτοι, δεν μιλούν καθόλου.
Κάποιες φορές, οι διακρίσεις είναι λεπτές αλλά καθοριστικές.
Από την άλλη, είναι σαν το σταυρόλεξο: αν λύσεις τα οριζόντια, τα κάθετα αποκαλύπτονται.
