Δεν κοιμηθήκαμε ούτε για μισό λεπτό.Μιλούσαμε.
Εγώ ξαπλωμένη στο κρεβάτι, τυλιγμένη με τα σεντόνια και ο Χ οκλαδόν στο πάτωμα. Γυμνός.
Αναλύαμε με τρομερή άνεση ό,τι είχε συμβεί, σαν να μιλούσαμε για το πιο απλό θέμα στον κόσμο, γεγονός που μας εντυπωσίαζε.
Φεύγαμε και προχωρούσαμε συζητώντας. Δεν μπορούσε να μας διακόψει τίποτα.
Ο Χ ένα βήμα πίσω μου, κρατώντας τα πράγματά μου.
Φτάνοντας στο αυτοκίνητο - και μιλώντας ακόμα, αφαιρεμένη - πλησίασα την πόρτα του συνοδηγού. Όπως πήγα να ανοίξω, το χέρι μου έπιασε το χέρι του Χ. Αλλά όχι στην παλάμη. Μπροστά μου είχα τον πήχυ του Χ, γιατί με την παλάμη άνοιγε την πίσω πόρτα...
Τον κοίταξα. Εκείνος όχι. Είχε τα μάτια χαμηλωμένα στην άσφαλτο, περιμένοντας να μπω...
Αυτοκίνητα, κορναρίσματα, άνθρωποι, στο mute.
Είχε καταφέρει να μου ξανανεβάσει τους παλμούς.
-Ξέρεις τι θα ήθελα τώρα...;, του είπα με σφιγμένα δόντια και σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπό του, απειλητικά.
-Τι, Αφέντρα...;, άρχισε να βαριανασαίνει κι εκείνος. Τα μάτια καρφωμένα κάτω.
Έσφιξα και τα χείλη μου.
Διάολε! Αυτός ο άνδρας ήταν ό,τι ακριβώς ονειρευόμουν...
Τον κοίταξα για λίγα δευτερόλεπτα ακόμα και μπήκα στο αυτοκίνητο.
Συγκρατήσου, είπα στον εαυτό μου. Ηρέμησε...
Αυτά τα 2 θα τα επαναλάμβανα πολλές φορές, όποτε συναντιόμασταν...
Πήγαμε κατ' ευθείαν στο αεροδρόμιο.
Η μόνη πτήση που υπήρχε να κλείσει, ήταν απομεσήμερο.
Εκείνος έφυγε κι εγώ βούλιαξα μέσα σε ένα ταξί.
Τρέχαμε στην Αττική Οδό και είχα ανοίξει το παράθυρο τέρμα.
Έπιανα το μέτωπό μου, έκλεινα τα μάτια, περνούσα τα δάκτυλα μέσα από τα μαλλιά μου.
Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω... Απλά, δεν μπορούσα...
Όταν επέστρεψα σπίτι, νόμιζα ότι με φυλακίζουν. Ότι δεν είχα αέρα.
Άφησα τα πράγματά μου πρόχειρα, έβαλα φόρμα και αθλητικά, πήρα τα MP3 στο χέρι και έφυγα.
Δεν θυμάμαι πόσες ώρες περπατούσα...
Γύρισα πίσω αργά το βράδυ.
Δεν είχα φάει τίποτα από την προηγούμενη, είχα πιει αρκετά, δεν είχα κοιμηθεί καθόλου και ήμουν από ταξίδι.
Στα κανονικά μου, θα ήμουν 3 μέρες ράκος.
Κι όμως. Ήταν σαν να μην έπαιζε τίποτα από όλα αυτά.
Μόνο σκηνές με τον Χ.
Στη 1, σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Ήταν αδύνατον να κοιμηθώ.
Ξαναέβαλα τις φόρμες και περπατούσα με τα MP3 στ' αυτιά, μέχρι να ξημερώσει.
