Femdom Art

Ο πρώτος καλλιτέχνης που γνώρισα στο internet, ήταν ο Sardax.

Μου άρεσε το όνομά του και είχα ενθουσιαστεί με αυτό το σκίτσο του.
Είχα ενθουσιαστεί, όμως...

Για εμένα, η ιδανική Αφέντρα - ως εμφάνιση -, είχε τα εξής χαρακτηριστικά, πάντα: ψηλή, με πλούσιο στήθος, μακριά πόδια - και συγκεκριμένα -, μακριά μαύρα μαλλιά με πυκνές αφέλειες.
Και το σκίτσο αυτό, ήταν ακριβώς ό,τι είχα στο μυαλό μου.

Αλλά μέχρι εκεί.
Τα έργα του Sardax είναι καθαρά εμπορικά, πολλά είναι χυδαία, και κάποια άλλα άκρως πορνογραφικά.
Κι όταν ένας καλλιτέχνης καταλήγει να είναι πορνογραφικός, παύει να είναι καλλιτέχνης.
Είναι, απλώς, εκμεταλλευτής.

Μετά, γνώρισα τον Giko.
Αυτός ήταν άλλο θέμα...

Στα έργα του, οι περισσότερες Αφέντρες, ήταν χωρίς φετιχιστικές αναφορές.

Φορούσαν αισθησιακά εσώρουχα, έμοιαζαν με pin-up girls των '50's, ήταν οι ίδιες αισθησιακές.
Η λέξη "αισθησιασμός", ήταν αποτυπωμένη στην ίδια του την τεχνοτροπία.
Σβησμένα φόντα, μολυβένιες φιγούρες που έλαμπαν στο ασπρόμαυρο.
Αλλά το βασικότερο, ήταν ότι έβλεπες έναν άνδρα να υποτάσσεται σε μία Γυναίκα.
Το χωμένο ανάμεσα στα πόδια Της κεφάλι του, δεν σε άφηνε να δεις την έκφραση του προσώπου του.
Στα σκίτσα του, ωστόσο, η επιθυμία του υποτακτικού για Εκείνη, είναι εμφανής μέσω της τέλειας στύσης του.
Ήταν σκίτσα.
Ναι.
Αλλά ο αισθησιασμός ξεχείλιζε από τα πλαίσια...

Και αυτά ήταν - και είναι - τα 4 αγαπημένα μου σκίτσα, στη σειρά.

Η χαριστική βολή, όμως, ήρθε από μακριά...
Από την Ιαπωνία συγκεκριμένα.
Από έναν υπέργηρο κυριούλη, που το όνομά του πέρασαν εβδομάδες μέχρι να το αποστηθίσω.
Τι Kawasaki τον έλεγα, στην αρχή...
Τι Hiroshima, τι Kurosawa...
Το όνομά του ήταν Namio Harukawa...
Μπορεί να μη το θυμόμουν αλλά τα σκίτσα του είχαν γράψει μέσα στο μυαλό μου.
Χμ... όχι "γράψει"...
Χαράξει.

Δεν υπήρχε αυτό...
Αυτό που έβλεπα, δεν υπήρχε, λέμε...
Και θα το πω απλά: αν υπάρχει ένας θεός στο BDSM, αυτός είναι ο Namio Harukawa.

Η Γυναικεία υπεροχή, αποτυπώνεται με σαφήνεια σε κάθε του έργο, με ιδιοφυή τρόπο.
Είναι το ύψος Της Αφέντρας, το βάρος, ο όγκος.
Είναι η πληθωρικότητά Της: τα γεμάτα στήθη Της, η ανοικτή λεκάνη Της.
Αλλά αυτό που μπορεί να σε κάνει να ξεφύγεις εντελώς, είναι οι γοφοί Της...

Αυτοί οι τεράστιοι, ολοστρόγγυλοι γοφοί, που συνθλίβουν τον άνδρα, που μπροστά Της είναι τόσο μικρός, τόσο αδύναμος, τόσο παραδομένος...
Οι ευθείες - σχεδόν ασθενικές - γραμμές της φιγούρας του, χάνονται μπροστά στο πανδαιμόνιο των καμπυλών Της...

Αυτό, ωστόσο, που απογειώνει κάθετα, είναι οι ατέλειές Της...
Εκείνες οι πτυχές του δέρματός Της, γύρω από τους γοφούς Της, γύρω από τους γλουτούς Της, γύρω από την κοιλιά Της...
Εκείνες οι αναιδείς βρεφικές πτυχές, που απομακρύνουν τους ηδονοβλεψίες, για να δώσουν πλήρη τη θέα σε εκείνους που βασανίζονται κοιτάζοντάς τες.
Που νομίζουν πως αν τις πλησίαζαν, θα μύριζαν αρωματισμένο ταλκ...
Που νομίζουν πως αν τις άγγιζαν, θα ένοιωθαν την υγρασία που διπλώνεται μέσα τους...

Ο Harukawa, δεν είναι καλλιτέχνης. Είναι μάγος.
Κανείς δεν έχει αποδώσει τη Γυναικεία υπεροχή, τόσο ουσιαστικά.
Ένας σιωπηλός μάγος, που κρύβεται ίσως κάπου στην Ανατολή.
Ούτε μία φωτογραφία του, ούτε μία συνέντευξή του...

Αν ο Harukawa είναι υποτακτικός, είναι ο ιδανικός.
Δεν έχει ανάγκη να μιλήσει. Έχει ανάγκη να πράξει.
Δεν ξέρω πόσο θα ζήσει ακόμη. Ξέρω, όμως, ότι θα πέθαινα να τον γνωρίσω.

Τα σκίτσα του Harukawa, μου προκαλούσαν - από την πρώτη στιγμή που τα είδα - τρομερό ενθουσιασμό. Αλλά και μία γλυκειά μελαγχολία.
Για να ανέβει αυτό το post, μου πήρε ώρες.
Δεν ήξερα ποια από όλα τα αγαπημένα μου σκίτσα να ανεβάσω.
Θα ήταν πολύ πιο εύκολο/γρήγορο, να ανεβάσω αυτά που δεν μου αρέσουν και τόσο.
Ήξερα, όμως, με ποιο θα κλείσω...

Έψαξα πολύ για να βρω τις κατάλληλες λέξεις, για να περιγράψω τα σκίτσα του Harukawa.
Και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν έγραφα τόσο καιρό για εκείνον.
Ήξερα ότι δεν θα τα κατάφερνα.
Και δεν τα κατάφερα.

Τι μπορώ να γράψω, λοιπόν, για το πιο αγαπημένο μου;
Μόνο ότι θα ήθελα μία μέρα, να γίνει ένα πιστό αντίγραφο με λάδια, ένας μεγάλος πίνακας, και να τοποθετηθεί πάνω από το κρεβάτι μου.
Γιατί ό,τι σήμαινε πάντοτε για εμένα το BDSM, η D/s, είναι σε αυτό το σκίτσο.

Τίποτε άλλο.