12.3.10

Cats & Dogs

Και καλά όλα αυτά.
Η γνώμη που είχαν, αυτά που έλεγαν.
Ok. Τα είχα συνηθίσει. (Ας πούμε...)

Ερχόταν, όμως, μία στιγμή, που μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι...
Κι εκείνη η στιγμή, ήταν όταν μου έλεγαν ότι θέλω κάποιον να τον κάνω "σκυλάκι" μου...
...
...
...

Αυτή την εντύπωση είχαν.
Αυτή την εντύπωση έδινα.
Ότι ήθελα να έχω πλάϊ μου ένα λάθος της φύσης...
Μα αυτό ήταν που έβλεπα και το σιχαινόμουν...
Το ότι εκείνοι έκαναν ό,τι ήθελαν, ήταν επειδή εκείνες τους έδιναν το δικαίωμα...
Κι εκείνες είχαν τους macho κι εγώ έψαχνα για τον μαλάκα...
Μάλιστα...

Παραλογισμός;
Ok.
Τότε, Ένας, Κανένας και Εκατό Χιλιάδες.
Δεν γινόταν αλλιώς.
Το σταματούσα εκεί.
Τι νόημα είχε να τους έλεγα ότι εγώ σιχαινόμουν τα σκυλιά;

Μιλούσαν σε έναν άνθρωπο που λατρεύει τις γάτες.
Και αυτό που του έλεγαν, στα αυτιά του μόνο σαν προσβολή ηχούσε.
Ένας άνθρωπος τόσο ενεργητικός, να προτιμά ένα είδος τόσο παθητικό.
Δεν έβλεπαν σε εκείνους που είχαν μαζί τους την κότα, και έβλεπαν σε εμένα το κυνοκομείο.
Όχι τον μπόγια.
Ήταν πολύ περισσότερο από μία προσβολή, τελικά.

Ανάμεσα στη γάτα και το σκυλί, υπάρχει το απύθμενο κενό.
Πως να συγκρίνεις ένα πλάσμα τόσο καθαρό, με ένα ελεεινό ζώο που η βρωμιά του ξεκινά από το τρίχωμά του και αναδύεται από το στόμα του;
Τι να κάνεις ένα ζώο, που ακόμη και να το δείρεις θα μείνει εκεί, όταν υπάρχει εκείνο το πλάσμα που αν δεν του αρέσεις, δεν σε αφήνει να το πλησιάσεις;
Τι το θέλεις ένα ζώο, που σέρνεται στα πόδια των ανθρώπων κουνώντας διαρκώς και αδιακρίτως την ουρά του, όταν ένα πλάσμα σε ελέγχει από την κορυφή έως τα νύχια, κι αν θελήσει να σε πλησιάσει, θα βρει έναν τρόπο να καθήσει πιο ψηλά από 'σένα;
Πως να εκτιμήσεις το ένστικτο ενός ζώου που η λέξη "κύναιδος" οφείλεται σε αυτό, όταν υπάρχει ένα πλάσμα που - εάν κι εφ' όσον - σε έχει αγαπήσει, έρχεται να σου κάνει νάζια, να τριφτεί στις γάμπες σου με την ουρά-κεραία, και αν σε πετύχει ξαπλωμένο, θα έρθει για να ζυμώσει με τις μικρές απαλές του πατούσες, ό,τι μαλακό ιστό βρει μπροστά του - δείχνοντάς σου ότι σε αγαπάει - γουργουρίζοντας;

Τι να την έκανα την αποθέωση της εξαναγκαστικής εξάρτησης, όταν μου αξίζει η επιλογή μίας καλομετρημένης λατρείας;
Τι να την έκανα την άνευ όρων παράδοση από ένα ζώον, όταν μου αξίζει η ενέργεια που μου δίνει το τόσο άγριο ένστικτο ενός αιλουροειδούς;
Τι να την έκανα την παθητικότητα ενός ζώου που δεν είναι ικανό να σταθεί χωρίς εμένα και μου φορτώνεται, όταν μου αξίζει μία έντονη προσωπικότητα και η ανεξαρτησία ενός πλάσματος που έχει επιλέξει να είναι μαζί μου χωρίς να με πνίγει;

Έπρεπε να είχαν προσέξει πολύ τις εκφράσεις τους.
Αλλά δεν το έκαναν.
Ίσως το νεαρό της ηλικίας. Δεν ξέρω.
Αλλά εγώ ακόμη το θυμάμαι.
Το θυμάμαι και αηδιάζω.

Κι αν δεν πρόσεχαν τις λέξεις τους, έπρεπε να πρόσεχαν τους ανθρώπους που αγαπούσαν τα σκυλιά και τους ανθρώπους που αγαπούσαν τις γάτες.
Ένας άνθρωπος που επιλέγει ένα σκυλί, δεν θα μπορούσε να ζει με ένα πλάσμα τόσο έξυπνο και ανεξάρτητο όσο είναι η γάτα. Δεν θα το άντεχε. Ο άνθρωπος που επιλέγει τα σκυλιά, αρέσκεται στο να επιβάλλεται. Ξεκάθαρα. Και το ζώον αυτό, τον κάνει να αισθάνεται μία άκυρη υπεροχή.
Ο χαρακτήρας της γάτας τού δημιουργεί φόβο και ανασφάλεια. Γιατί η γάτα όσο κι αν τη λες "οικόσιτο", είναι ένα άγριο πλάσμα, ατίθασο. Είναι η μικρογραφία της οικογένειάς της. Γιατί η γάτα, έχει τον τρόπο να σε κάνει κτήμα της σιγά-σιγά. Σε μαγεύει. Και με τις κινήσεις της και με το βλέμμα της.
Κι εκείνος το ξέρει. Και δεν το μπορεί... Δεν το αντέχει...

Όταν του ψοφήσει το ζώο, θα πάει να πάρει ένα άλλο αμέσως. Δεν μπορεί να μείνει μόνος. Πρέπει να αντικαταστήσει το δεκανίκι του. Και συνεχίζει σαν να μη συνέβη τίποτα.
Εκείνος που χάνει μία γάτα, δύσκολα παίρνει άλλη μετά. Όταν φεύγει μία γάτα, είναι σαν να φεύγει ένας άνθρωπος. Είναι τόσο δυνατή η προσωπικότητά της, τόσο δυνατός ο χαρακτήρας της, τόσο έντονη η παρουσία της, που δεν μπορεί να την αναπληρώσει εύκολα.

Και εάν δεν είχαν γνωρίσει ποτέ έναν άνθρωπο τόσο καλά - και από τις 2 πλευρές -, όφειλαν να γνωρίζουν ότι τη λέξη "σκύλος" την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να υποβιβάσουμε κάποιον. Η λέξη "γάτα", είναι ο μόνος θετικός χαρακτηρισμός για έναν άνθρωπο.
Και ο καλύτερος...

Είναι τυχαίο, που ο σκύλος είναι αρσενικό ουσιαστικό;
Είναι τυχαίο, που η γάτα είναι θηλυκό;
Μάλλον όχι.

Κι έβλεπαν σε εμένα, κάποια που έχει ανάγκη έναν άνδρα για να τον σέρνει ξοπίσω της...
Ότι θα ήμουν ικανοποιημένη με κάποιον που δεν έχει προσωπικότητα...
Πως θα παραφούσκωνα το "εγώ" μου με κάποιον που δεν έχει άποψη και κριτική ικανότητα...
Ότι ζητούσα ένα ασυνείδητο άτομο χωρίς ηθικές αρχές...
Ένα σκυλί...

Μάλιστα...