Όταν γεννιέσαι με έναν Κυριαρχικό χαρακτήρα, είναι δεδομένο ότι θα υποστείς μεγάλες δοκιμασίες.Όχι μόνο επειδή είσαι Κυριαρχικός χαρακτήρας αλλά επειδή γεννήθηκες και θηλυκό.
Σε μία αμιγώς ανδροκρατούμενη κοινωνία, γίνεσαι είδος προς εξέταση, φαινόμενο, φρικιό.
Δεν ησυχάζεις ποτέ.
Όλοι ζητούν να μάθουν.
Κι εσύ, πρέπει - πρέπει, δυστυχώς... - να εξηγείς και να εξηγήσαι.
Μερικά χρόνια μετά την εφηβεία, τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά.
Δεν καταλάβαινα.
Μου υποδείκνυαν μία θέση, στην οποία εγώ δεν χωρούσα.
Εγώ, λέει, ήμουν γυναίκα. Και έπρεπε να μάθω να φέρομαι σαν γυναίκα.
Γιατί εγώ, λέει, ήμουν αντράκι.
Ώπα.
"Αντράκι"...;
Σαν εκείνο που πήγαινε για τσιγάρα και δεν γύριζε ποτέ;
Σαν εκείνο που έδινε όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης σε μία γυναίκα και μία μέρα δεν την ξανάπαιρνε τηλέφωνο;
Σαν εκείνο που έταζε λαγούς με πετραχήλια σε μία γυναίκα μέχρι να την πηδήξει και την επόμενη μέρα έκανε ότι δεν την ήξερε;
Σαν εκείνο που αρραβωνιαζόταν με μία γυναίκα αλλά δεν την παντρευόταν ποτέ;
Σαν εκείνο που άφηνε μία γυναίκα έγκυο και δεν πήγαινε ούτε στο μαιευτήριο, όταν εκείνη έκανε έκτρωση;
Σαν εκείνο που έκανε παιδί με μία γυναίκα αλλά δεν ήθελε να την παντρευτεί;
Σαν εκείνο που έκανε παιδί με μία γυναίκα και εξαφανιζόταν, γιατί ισχυριζόταν ότι δεν είναι δικό του;
Σαν εκείνον που μετά από χρόνια γάμου παρατούσε γυναίκα και παιδιά και έφευγε με την γκόμενα;
Σαν εκείνο που χτυπούσε μία γυναίκα;
Σαν εκείνο που χτυπούσε τα παιδιά του;
Σαν εκείνο που έκανε τον μάγκα στους φίλους του αλλά λέρωνε τις πάνες του όταν του έβαζε τις φωνές η μανούλα;
Σαν ποιο;
Αυτό ήταν το "αντράκι";
Γιατί αν ήταν αυτό, εγώ έπρεπε να εξουδετερώσω την νοημοσύνη μου.
Γιατί αν ήταν αυτό, η κότα θα έπρεπε να είναι γένος αρσενικό.
Εγώ έβλεπα μία γυναίκα να κάνει τα πάντα και έναν άνδρα να μην κάνει τίποτα.
Η μόνη διαφορά τους, ήταν στην μυϊκή δύναμη.
Κι επειδή εγώ δεν μπορούσα να ανοίξω ένα βάζο μαγιονέζα, ήμουν κατώτερη;
Ή, μήπως, επειδή δεν είχα αρχείδια;
Ο άνδρας, ήταν άνδρας, επειδή είχε αρχείδια;
Τι να τα κάνει η κότα τα αρχείδια;
Αν τα αρχείδια ήταν παράσημο, οι γυναίκες θα έπρεπε να κάνουν παρέλαση χειμώνα-καλοκαίρι, σε αναπηρικό καροτσάκι για να μπορούν να στέκονται από το βάρος.
Και στις θέσεις των επισήμων αχρήστων να κάθονταν οι άνδρες, με τα αρχείδια τους κρυμμένα μέσα στα βρακιά τους.
Εγώ νόμιζα, "αρχείδια" εννοούσαν ότι έχει κάποιος που κάνει πράξεις, κάποιος που είναι ικανός να αναλάβει δράση, να αντιμετωπίζει τα γεγονότα κατά πρόσωπο, να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, που δεν παίρνει ποτέ τα λόγια του πίσω, που είναι - αν μη τι άλλο - παρών.
Το ανίκανο - όλο λόγια - λαμόγιο, που με την πρώτη δυσκολία πνίγεται σε μία κουταλιά νερό, σηκώνει τα χέρια ψηλά, αποποιείται των λεγόμενών του, απεκδύεται των ευθυνών του, τα μαζεύει και τρέχει στο κοτέτσι του, ήταν το "αντράκι";
Τότε αυτά τα αρχείδια που έλεγαν, ήταν μόνο γεννητικοί αδένες.
Και χρησίμευαν μόνο στην τεκνοποίηση.
Εγώ, μπορεί να είχα διαφορετικούς γεννετικούς αδένες αλλά είχα αρχείδια.
Κι αν εγώ, ήμουν πιο άνδρας από έναν άνδρα, ο άνδρας τι σκατά ήταν;
