1.4.10

Si Fueris Romae Romano Vivito More

Όταν θέλω κάτι, το θέλω.
Και μπορεί να μου πάρει καιρό, αλλά θα το πάρω.
Και όχι μόνο θα βρω τον τρόπο, αλλά θα το κάνω να έρθει και από μόνο του...

Δεν ήξερα αν όλη αυτή η διαδικασία θα άξιζε το αποτέλεσμα.
Το μόνο που ήξερα ήταν ότι έπρεπε να την περάσω.
Κι ότι έπρεπε να τα καταφέρω.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να δώσω σε κάποιον που δεν έχει τον δικό μου χαρακτήρα να καταλάβει πόσο δύσκολο μού ήταν.
Άτομα σαν εμένα, έχουν φοβερή ενέργεια μέσα τους.
Κουβαλούν τυφώνες, ανεμοστρόβιλους, τον σεισμό.
Πως μπορούσε κάποιος με τόση ενέργεια να βάλει τη βάση για να κτιστούν τα υπόλοιπα;
Όταν η βάση λεγόταν "υπομονή";
Υπομονή...

Άγνωστη λέξη.
Οι ρυθμοί οι δικοί μου δεν είχαν καμμία σχέση με των υπολοίπων.
Όταν ήθελα να κάνω κάτι που εξαρτώνταν καθαρά από εμένα, το έκανα χθες.
Όταν έπρεπε να γίνει κάτι με κάποιον άλλον, είχα τεράστιο πρόβλημα.
Συγχρονισμού.

Όλα χαλούσαν, όταν οι δικοί μου ρυθμοί έπρεπε να συγχρονιστούν με αυτούς των άλλων.
Νεύρα;
Τρελά... Σε σημείο παράνοιας.
Γιατί ακόμα και το πιο απλό πράγμα, όταν έχεις να κάνεις με έναν ηλίθιο, σου φαίνεται βουνό.
Κι όταν ξέρεις τον χρόνο μέσα στον οποίο αυτό πρέπει - και μπορεί - να υλοποιηθεί, και βλέπεις τον άλλον να σέρνεται, τρελαίνεσαι.
Τρελαίνεσαι...

Μισό βήμα πριν την απόλυτη τρέλα, έφτιαξα ένα ξεχωριστό λεξιλόγιο.
Πηγή έμπνευσης: οι άλλοι.
"Υπομονή";
Μόνον;
Όχι, δα...

Όλες οι άγνωστες λέξεις και εκφράσεις.
Όπως: "ίσως", "δεν ξέρω", "θα δούμε", "δεν είμαι σίγουρη", "μπορεί".
Όσο το εμπλούτιζα με τις μαλακίες τους, τόση περισσότερη δουλειά μπορούσα να κάνω με τους άλλους.
Μάθαινα την γλώσσα τους... Μάθαινα την γλώσσα τους...
Αλλά η πραγματική εγώ, τους έβγαζε την δική της...

Όσο έχτιζα την "Νανά" για την μάζα, η αληθινή Νανά καθόταν στο σκαλοπάτι καπνίζοντας, καμαρώνοντας τα χάλια της.
Όσο δεν μιλούσε από μόνη της, με όλα αυτά που έβλεπε σώπαινε περισσότερο.
Η Νανά, η αληθινή Νανά, πλήρωνε για κάτι που δεν της άξιζε.
Γιατί νόμιζε ότι την πουλούσα.
Πέρασαν χρόνια για καταλάβει, ότι όλα αυτά γίνονταν για μην φθαρεί.

Όταν παραμυθιάζεις τον εαυτό σου, τότε δεν μπορείς να μην παραμυθιάζεις και τους άλλους.
Αυτά πάνε χέρι-χέρι.
Κι εγώ στην Νανά δεν είπα ποτέ ψέματα.
Κι αν σήμερα έχουμε ειρήνη - όχι ότι δεν υπάρχουν φορές που κολλάμε το περίστροφο η μία στην μούρη της άλλης... -, είναι γιατί έβλεπα σε εκείνη πράγματα που δεν τα είχα δει σε άλλους ανθρώπους. Που με έκαναν να την αγαπάω και να θέλω να την φροντίζω πολύ. Και δεν θα άφηνα κανέναν και τίποτα να μπει στη μέση, εμποδίζοντάς την να πάρει αυτό που θέλει.

Χειρισμό ήθελε η μάζα;
Παραμύθια; Ψέματα; Υποκρισία;
Εγώ θα γινόμουν ο άνθρωπός της.