Εάν θα στενοχωριόμουν στην περίπτωση που χωρίζαμε;Ναι.
Και μπορεί να έκλαιγα(;), να χτυπιόμουν(;), να τα έσπαγα κι εγώ(;)
Ή και να έκανα χειρότερα.
Αλλά θα μου περνούσε.
Στις μέχρι τότε vanilla σχέσεις μου δεν ήμουν ποτέ με κάποιον μόνο και μόνο για να είμαι. Ήμουν μαζί τους γιατί το ήθελα, γιατί μου άρεσαν, και με ήθελαν και τους άρεσα κι εγώ. Όταν καταλάβαινα ότι κάτι μου έκρυβαν - σχεδόν όλες τις φορές μαλακισμένα πράγματα, διότι όποια και να ήταν τα μεγάλα μυστικά τους μου τα είχαν πει εξ' αρχής -, τους επεσήμανα πόσο ηλίθιο ήταν αυτό που έκαναν. Και δεν το ξαναέκαναν ποτέ. Ήξεραν όλοι ότι αυτό θα με απομάκρυνε σταδιακά, και δεν το ξαναέκαναν. Δεν υπήρχε λόγος να το ξανακάνουν. Δεν υπήρχε τίποτε πιο περίπλοκο και "αμαρτωλό" από ό,τι έκρυβα εγώ - ή, έστω, ό,τι μπορούσα να κρύψω...
Κάποτε ξαναβρέθηκα τυχαία με μία από τις σχέσεις μου.
Αρχίσαμε να ξαναμιλάμε, να θυμόμαστε τα παλιά, να βγαίνουμε καμμιά φορά, μέχρι που έκανε σχέση. Συναντηθήκαμε για να μου μιλήσει για εκείνη και να ζητήσει συμβουλές. Με άφησε στο σπίτι, και μετά από λίγο με πήρε τηλέφωνο. "Θέλω να σου πω κάτι", είπε μόλις το σήκωσα. "Τι;", τον ρώτησα. Έκανε μία μικρή παύση, και είπε: "Όταν ήμασταν μαζί, υπήρξαν πολλές φορές που με πλήγωσες, με έκανες να αισθάνομαι σκουπίδι. Αλλά είσαι η μοναδική γυναίκα που είχα, και ήταν τίμια και ντρόμπρα. Σου έχω τυφλή εμπιστοσύνη, να το θυμάσαι". Και το έκλεισε. Μετά από λίγο ξαναπήρε. "Μετάνοιωσες που το είπες", τον προκάλεσα. "Όχι", είπε απλά. "Πήρα να σου πω και άλλο ένα. Πάντα μου έλεγες ότι πρέπει να λέμε 'σ' αγαπώ' σε όποιον άνθρωπο εκτιμούμε, κι εγώ σου έλεγα ότι δεν μπορώ να το πω. Θα το πω σε εσένα, γιατί είναι αλήθεια. Σ' αγαπάω, Νανά. Κι ας με έκανες να αισθάνομαι έτσι. Δεν το έκανες από κακία. Γεια".
Και αυτό είναι το όλο θέμα μου.
Σε ό,τι είδους σχέσεις έχω κάνει - και σκοπεύω να κάνω - θέλω να μπορώ να επικονωνώ μαζί τους. Εάν για τις γυναίκες αυτό είναι σημαντικό μια φορά, για εμένα είναι 10. Ούτε. 100. Δεν μπορώ να ενδιαφερθώ για κάποιον εάν δεν επικοινωνώ μαζί του. Και δεν είναι κάτι που το κάνω συνειδητά. Έτσι λειτουργώ. Χωρίς την επικοινωνία δεν έχω διάθεση ούτε για "καλημέρα". Εάν με κάποιον είμαστε σε άλλο μήκος κύματος, δεν μπορώ. Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές στο παρελθόν, αλλά δεν μπορώ. Δεν με ενδιαφέρει εάν του αρέσουν διαφορετικά πράγματα από εμένα, εάν είναι διαφορετικός τύπος ανθρώπου από εμένα. Μου αρκεί μόνο να είναι ειλικρινής, γιατί αυτό είναι για εμένα η επικοινωνία. Και έχω έναν αισθητήρα, που μόλις εντοπίσει το ψέμα και την απόκρυψη, διαλύονται τα πάντα.
Και αυτός είναι ο λόγος που οι φίλοι μου, ο κύκλος γνωριμιών μου είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, τόσο περίεργος. Σε σημείο που - πολλές φορές γελάω όταν το σκέπτομαι - αν τους βάλω σε ένα δωμάτιο, θα σκοτωθούν μεταξύ τους. Αλλά εγώ είμαι ok με αυτό. Μου αρέσει. Δίνω και παίρνω διαφορετικά πράγματα από τον καθένα, εξ' ίσου, όμως, πολύτιμα. Και η σχέση μας βασίζεται σε αυτό. Ξέρουν ότι θα τους μιλήσω ειλικρινά, και μπορούν κι εκείνοι να μου λένε τα πάντα, όπως τα νοιώθουν. Δεν έχω κατορθώσει σημαντικότερο πράγμα στην ζωή μου.
Το να έχω, λοιπόν, έναν άνδρα για να τον αποκαλώ "σκλάβο", δεν μου έλεγε - ούτε μου λέει - τίποτα. Δεν ονειρευόμουν κάτι τέτοιο. Ονειρευόμουν έναν άνδρα σαν τον Χ, σε ό,τι αφορά στον χαρακτήρα του. Αλλά όχι με τέτοια μελανά σημεία. Ήξερα πριν τον γνωρίσω ότι κάπου υπάρχει. Αλλά και που τον γνώρισα, δεν ήμουν σε θέση να ξέρω αν θα μπορούσε να τα ξεπεράσει. Και το να μην μου μιλάει ανοικτά, απλώς το έκανε χειρότερο. Εκ των πραγμάτων, ιδίως σε μία σχέση σαν την δική μας, αυτό που σε δένει με τον άλλον είναι αυτά που είχε κρυμμένα μέσα του και που μοιάζουν με αυτά που έχεις κι εσύ κρυμμένα μέσα σου. Ποιο, λοιπόν, το νόημα να λέμε ο ένας τον άλλον "Αφέντρα" και "σκλάβο", εάν κατ' ουσίαν δεν ξέρουμε τι είναι όλα αυτά; Ή τα μισά.
Οι προθέσεις τού Χ δεν ήταν δόλιες.
Δεν αποσκοπούσαν κάπου. Γνώριζα ότι τις έκανε σκεπτόμενος θετικά. Αλλά τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, και για τους δύο. Και θα έπαιρναν μεγαλύτερες διαστάσεις μελλοντικά, διότι αυτά θα προκαλούσαν κι άλλα αρνητικά, επειδή ό,τι κρύβεται - έστω και για "καλό" - μόνο κακό θα προκαλέσει στο τέλος. Και θα ήταν εντελώς ανεγκέφαλο να συμβεί κάτι τέτοιο σε μία τόσο σπάνια σχέση.
Όταν έφυγα, και για μία εβδομάδα, ήμουν πολύ καλά.
Είχα ξεκαθαρίσει τα πράγματα, και ήταν σειρά του να πάρει τις αποφάσεις που πίστευε εκείνος ότι ήταν για καλό του. Εάν δεν ήθελε, δεν με πείραζε. Θα ήταν πολύ καλύτερα να σταματήσει ό,τι είχαμε, εκεί. Γιατί μία μέρα αυτός ο τρόπος σκέψης θα μου χάλαγε τα πάντα. Και δεν το ήθελα. Ο Χ ήταν ο καλύτερος άνδρας που είχα. Και ήθελα να τον θυμάμαι έτσι.
Εάν επέλεγε να μην ξαναέρθει, θα ήταν απολύτως αποδεκτό.
Δεν θα με πείραζε να μην τον ξαναδώ. Θα ήταν καλύτερα. Γιατί θα ήταν ειλικρινής. Και θα το εκτιμούσα. Ίσως να μην μπορούσε να ανοιχτεί άλλο. Ίσως να ήθελε να κρατά πράγματα για τον εαυτό του. Δεν είναι εύκολη η D/s. Θα μπορούσα να τον κατηγορήσω εάν τα λόγια του με τις πράξεις του ήταν η νύχτα με την μέρα. Αν στην αρχή έλεγε κάτι, και μετά το άλλαζε. Εάν αποδεικνύονταν ότι είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Αλλά ο Χ ήταν ακέραιος μέχρι τελείας. Και ό,τι του συνέβαινε, απλώς το βρήκε μπροστά του καθ' οδόν. Κι ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις θα έφευγα χωρίς συζήτηση, στην συγκεκριμένη έπρεπε να είμαι εκεί. Μαζί του.
Ο λόγος που κάποιος είναι σκλάβος, είναι γιατί θέλει να ακολουθεί εσένα, και μόνον εσένα. Εάν ακολουθεί την δική του κρίση, δεν μπορεί να λέγεται σκλάβος. Έστω κι αν αυτό το κάνει για "καλό". Διότι ακόμη και "κακό" να κάνει, όταν είναι αυτό που θέλεις εσύ, είναι το σωστό. Και αυτό έχει σημασία στην D/s. Ο σκλάβος να κάνει το σωστό. Το τι είναι καλό και τι είναι κακό, το κρίνει μόνον η Αφέντρα.
Δεν ήξερα αν το είχε καταλάβει.
Δεν είχα άλλον τρόπο να του το πω.
Αλλά ήμουν ήσυχη και πολύ ήρεμη.
Ένοιωθα καλά.
Μέχρι την Παρασκευή.
