Ο Ψ, επίσης, ήταν και πολύ έξυπνος.
Ευρηματικός.
Ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου με έναν ευφυή, διακριτικό τρόπο που με ξάφνιασε ιδιαίτερα.
Και το εκτίμησα.
Επιπλέον, εκτίμησα το ότι δεν το έβαλε κάτω.
Εάν ήταν κάποιος άλλος στην θέση του, άνετα θα το είχε βάλει στα πόδια.
Και το γεγονός ότι δεν το έβαλε, με έβαλε σε σκέψεις.
Όταν μου ζήτησε να βγούμε, δέχθηκα αμέσως.
Ήμουν πολύ περίεργη.
Έπρεπε να δω τι ήταν αυτό που με είχε προβληματίσει εκείνη την ημέρα.
Γιατί κάτι ήταν, σίγουρα.
Με πήγε σε ένα πολύ ήσυχο και πολύ σοβαρό μέρος.
Ό,τι έπρεπε για τις διαθέσεις μου εκείνη την εποχή.
Μιλούσαμε εξ ίσου ήσυχα και σοβαρά, και είχα χαλαρώσει τόσο πολύ, που από μέσα μου τον ευγνωμονούσα. Ήταν πολύ συγκεκριμένος στην ομιλία του, χωρίς περιττούς χαρακτηρισμούς, χωρίς υπερβολές. Ακριβώς ό,τι ήθελα. Μιλούσαμε για τις δουλειές μας, κυρίως, για την ανθρώπινη επικοινωνία, και τον έβρισκα πολύ σωστό και σύμφωνο με πολλά από αυτά που πίστευα κι εγώ. Αλλά, το σπουδαιότερο, ήταν ότι μου έβγαζε ηρεμία.
-Μπορώ να σας ρωτήσω, τώρα που είμαστε μόνοι;, είπε κάποια στιγμή.
-Φυσικά. Για το αν θα απαντήσω, όμως, δεν μπορώ να σας εγγυηθώ. Πρακτικά, είμαστε άγνωστοι.
-Ναι, ασφαλώς..., είπε ευγενικά. Θα μου απαντήσετε σε ό,τι εσείς κρίνετε ότι θέλετε ή ότι μπορείτε.
-Σύμφωνοι. Σας ακούω.
-Οι προηγούμενες σχέσ...
-Νομίζω πως θα σας σταματήσω εδώ, τον έκοψα. Για την προηγούμενη προσωπική μου ζωή, δεν μιλώ ποτέ. Μπορεί να με ακούσετε να λέω γενικότητες σε ανύποπτο χρόνο και μπροστά σε πολλά άτομα, ίσως, αλλά ιδιαιτέρως και συγκεκριμένως, δεν υπάρχει περίπτωση. Θέλετε να ρωτήσετε κάτι άλλο;
Παύση.
Το σκέφτηκε, κοιτάζοντάς με.
-Δεν υπολογίσατε ότι θα είμαι η ίδια με την προηγούμενη συνάντηση, να υποθέσω..., είπα και άναψα τσιγάρο.
-Το αντίθετο, είπε αμέσως. Ήλπιζα να είστε η ίδια.
-Είμαι. Λοιπόν.
-Αυτό ήταν που ήθελα να σας ρωτήσω..., είπε μαλακά, με τον φόβο ότι θα τον κόψω πάλι.
-Τι εννοείτε;
-Ήθελα να σας ρωτήσω εάν είστε έτσι και στις σχέσεις σας...
-Έτσι είμαι παντού.
Μου φάνηκε σαν να χαμογέλασε αμυδρά;
Τόσο, που, ίσως, ούτε εκείνος το κατάλαβε;
Τι στον διάολο έπαιζε;...
-Μόνο που η ερώτησή σας αυτή δεν έχει σχέση με την προηγούμενη, τον επανέφερα.
-Ναι... ήθελα να ξεκινήσω αλλιώς, αλλά εκεί ήθελα να καταλήξω... δεν ήθελα να σας ρωτήσω για τις προηγούμενες σχέσεις σας.
-Τι σχέση έχουν οι σχέσεις μου με εσάς, και σας ενδιαφέρουν;, τον ρώτησα σβήνοντας το τσιγάρο.
-Ήθελα να βεβαιωθώ πως αυτό που είδα, είναι αυτό που κατάλαβα.
-Τι καταλάβατε;
-Ότι είστε μία πολύ δυναμική και απαιτητική γυναίκα.
-Αυτά προλάβατε να δείτε.
-Δηλαδή;, με κοίταξε με ανυπομονησία.
Τον κοίταξα κι εγώ, και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος.
-Έχει καταντήσει σαν ποίημα, είπα σαν να μιλούσα στον εαυτό μου. Λοιπόν. Είμαι κακή, ψυχρή και ανάποδη, για να μην σας ταλαιπωρώ. Είμαι δύσκολη, κλειστή, παράξενη, χειρότερη και από γεροντοκόρη, αν σας βοηθά ο χαρακτηρισμός. Οπότε, αντιλαμβάνεστε ότι είμαι πολύ χειρότερη από ό,τι εισπράξατε εκείνη την ημέρα. Έχετε άλλες ερωτήσεις;
Δεν φαινόταν να είχε. Με κοιτούσε σαν να ήταν αλλού.
Άφησα τα χέρια μου στο τραπέζι και περίμενα να επανέλθει μόνος του, κοιτάζοντάς τον.
-Δεν ξέρω τι να πω..., είπε σαστισμένος.
-Είδατε;, τον ρώτησα χαμογελώντας ψυχρά. Κανείς δεν ξέρει. Θέλετε να φύγουμε;
-Όχι, είπε βιαστικά.
Τον κοίταξα καχύποπτη.
Μήπως, όντως, ήθελε να με προσλάβει; Μήπως υπήρχε καμμία θέση κατασκόπου στην εταιρεία, που θα ταίριαζα γάντι, αν με ρωτούσε. Μήπως έψαχνε για κάποια έμπιστη γραμματέα, γιατί φαινόταν κι ο ίδιος κλειστός τύπος, και με εξέταζε προσεκτικά; Πραγματικά είχε αρχίσει να με ενδιαφέρει η περίπτωσή του.
-Πολύ καλά, του είπα ξεφυσώντας. Και τι θα θέλατε;
Παύση.
Το σκεφτόταν.
-Θα ήθελα να κάνω σχέση μαζί σας, είπε απλά.
Τον κοίταξα ξαφνιασμένη. Μετά έβαλα τα γέλια.
-Το γυρίσαμε στην πλάκα;
-Σας είπα. Δεν παίζω παιχνίδια. Θέλω να κάνω σχέση μαζί σας.
-Μετά από όλα όσα σας είπα;
-Ναι.
Τα επόμενα λεπτά τής συζήτησης ήταν πέραν πάσης προσδοκίας.
-Έχετε καταλάβει τι σας είπα;, τον ρώτησα ψυχρά.
-Απόλυτα. Και τι μου είπατε, και τι είδα.
-Είστε σίγουρος.
-Απόλυτα.
-Τότε θα πρέπει να είστε μαζοχιστής, είπα και πήρα την τσάντα μου για να αποχωρήσω.
-Αυτό είμαι, είπε απλά.
Γύρισα να τον κοιτάξω.
-Τι είπατε;, μισόκλεισα τα μάτια. Με δούλευε. Δεν υπήρχε περίπτωση.
-Είπα ότι είμαι μαζοχιστής.
