Δεν ρωτάμε πολλές φορές "είσαι τρελός;";Δεν περιμένουμε απάντηση.
Είναι ρητορική ερώτηση.
Και, φυσικά, δεν ρωτάμε ποτέ έναν τρελό αν είναι τρελός.
Ρωτάμε έναν λογικό που λέει κάτι που μας φαίνεται εξωφρενικό.
Κι αν η απάντησή του είναι καταφατική, δεν του δίνουμε σημασία.
Συνεχίζουμε την συζήτηση από εκεί που την αφήσαμε εμείς.
Εγώ τι να έκανα;
Είχα έναν άνθρωπο μπροστά μου, ο οποίος, ξεκάθαρα, δεν έκανε πλάκες ούτε έλεγε πράγματα στην τύχη. Το μόνο που σκέφτηκα σε εκείνα τα δευτερόλεπτα αμηχανίας, ήταν να βρω έναν τρόπο να ξεκαθαρίσω τι είπα εγώ και τι κατάλαβε εκείνος. Αλλά κάποιες άλλες σκέψεις έπεφταν σαν μετεωρίτες ενδιάμεσα: "Λες να είναι μαζοχιστής, στ' αλήθεια...;" ή "Το φαντάζεσαι να ακριβολογεί;!".
Ανακάθησα.
Έγειρα λίγο το κεφάλι μου στο πλάϊ, και περίμενα.
Ήταν εμφανές ότι ήταν αμήχανος.
-Θέλετε να μου ορίσετε το "μαζοχιστής";
-"Μαζοχιστής"... ναι... ο μαζοχιστής είναι εκείνος που του αρέσει να υποφέρει...
-... να υποφέρει...
-... ναι...
-Με ποιον τρόπο;, έβαλα ξανά τα τσιγάρα μου στο τραπέζι και άναψα ένα. Τουλάχιστον να το διασκέδαζα.
-Με διάφορους τρόπους.
-Ακούω.
Εκεί κόλλησε.
Πολύ το χαιρόμουν...
Χαμογέλασα.
Ήταν αστείο.
-Είστε μαζοχιστής και δεν ξέρετε τους τρόπους; Ακούστε. Δεν χρειάζεται να λέτε ότι είστε μαζοχιστής. Το κατάλαβα. Σας αρέσουν τα δύσκολα. Δεν είναι ντροπή.
-Εάν είσαι μαζοχιστής, δηλαδή, είναι ντροπή;, ρώτησε.
-Δεν έχω γνωρίσει κανέναν. Δεν ξέρω.
-Εγώ, σας είπα, ότι είμαι μαζοχιστής. Το εννοούσα.
Το εννοούσε.
Και έχω πάθει σοκ.
Πλήθος ερωτήσεων μού βομβάρδιζε το μυαλό. Δεν ήξερα τι να πρωτορωτήσω. Ήθελα να τα μάθω όλα. Όλα! Ήμουν πολύ χαρούμενη. Πάρα πολύ. Καθόμουν απέναντι από ένα σπάνιο είδος ανθρώπου, που δεν ήταν καθόλου εύκολο να γνωρίσεις στα ξεκούδουνα. Το καλύτερο, δε; Του άρεσα! Με ήθελε! Μα, τι καλή που ήμουν!
-Τότε η επόμενή μου ερώτηση είναι αν ο μαζοχιστής αναζητά μία σαδίστρια.
-Ναι. Αυτό αναζητεί.
-Σας φαίνομαι εγώ για σαδίστρια;
-Οι όροι είναι πολύ σχετικοί, μου απάντησε σοβαρά. Τι είναι μαζοχισμός; Τι είναι σαδισμός;
-Διαστροφές, του απάντησα ακόμα πιο σοβαρά.
-Θεωρείτε ότι είναι;
-Εγώ; Το DSM το λέει. Χρόνια τώρα.
-Εσείς συμφωνείτε;
-Εγώ συμφωνώ.
-Λέτε ότι είμαι διεστραμμένος;
-Εσείς τι λέτε, έχει σημασία.
-Σύμφωνα με το DSM;
-Σύμφωνα με εσάς.
Ο Ψ πήρε βαθιά ανάσα.
Κοίταξε γύρω του, το σκέφτηκε, και έσκυψε πιο κοντά μου στο τραπέζι.
-Εγώ λέω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει κάτι κρυφό μέσα του, είπε σαν να δίδασκε. Κάτι που του αρέσει πολύ, αλλά το κρύβει, γιατί αυτό δεν είναι αποδεκτό από την κοινωνία, γενικά. Από την στιγμή που δεν κάνει κακό σε κάποιον άλλον, δεν μπορεί κανείς να τον καταδικάσει. Ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να διαθέσει τον εαυτό του όπως θέλει.
-Κι εσείς επιθυμείτε να τον διαθέσετε στις σαδιστικές διαθέσεις μίας γυναίκας.
-Ναι. Αυτή ήταν πάντα η επιθυμία μου.
Ήταν η σειρά μου να σκύψω πάνω στο τραπέζι.
-Είχατε ποτέ ανάλογη εμπειρία;, τον ρώτησα περιπαικτικά. Έχετε να μου πείτε ιστορίες;
-Όχι, απάντησε ειλικρινά.
-Όχι;, απόρρησα. Τότε πως μπορείτε να λέτε ότι είστε μαζοχιστής;
Ο Ψ πήρε άλλη μία βαθιά ανάσα.
-Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζετε, μου είπε απλά. Δεν χρειάζεται να είσαι ή να κάνεις κάτι με κάποιον άλλον. Το ξέρεις γιατί έχεις δοκιμάσει πράγματα στον εαυτό σου.
Για μία στιγμή, τον φαντάστηκα να αυτομαστιγώνεται, και μου ήρθε να βάλω τα γέλια.
-Λοιπόν, ίσως θα σας στενοχωρήσω, αλλά εγώ δεν είμαι σαδίστρια.
-Επειδή είναι μέσα στο DSM;
-Επειδή δεν είναι στο DNA μου.
-Πως φαντάζεστε τον σαδισμό;, με ρώτησε με αληθινή απορία.
Μόλις είχαμε ανοίξει μία από τις αγαπημένες μου συζητήσεις...
-Χμ..., άναψα κι άλλο τσιγάρο. Πως φαντάζομαι κάποιον άνθρωπο που είναι σαδιστής, θέλετε να με ρωτήσετε. Ο σαδισμός είναι μία αφηρημένη έννοια, και μόνον ακαδημαϊκά θα μπορούσα να σας απαντήσω. Αλλά, προφανώς, δεν είναι αυτό που μου ζητάτε.
-Όχι.
-Θέλετε να σας ορίσω τον σαδιστή.
-Ναι.
-Λοιπόν, σαδιστής είναι εκείνος που αρέσκεται στο να προκαλεί πόνο στον άλλον. Που, για κάποιον λόγο, το να βασανίζει κάποιον τον γεμίζει; Του λέει κάτι;
-Εσάς; Σας λέει κάτι;
-Όχι.
Ο Ψ ανασκουμπώθηκε.
-Εάν σας έλεγα ότι έχετε σαδιστική προσωπικότητα, θα με πιστεύατε;
-Όχι.
-Γιατί;
-Γιατί, μάλλον, αυτό θέλετε να πιστεύετε εσείς. Και, υποθέτω, σας έχει μπερδέψει ο χαρακτήρας μου που είναι αυταρχικός. Το να είναι μία γυναίκα αυταρχική, δεν την κάνει και σαδίστρια.
-Φοβάστε το DSM;
-Φοβάμαι τις κατσαρίδες. Δεν μου αρέσουν οι λάθος εκτιμήσεις.
Τα μάτια τού Ψ μίκρυναν.
-Εάν σας έβαζα ένα μαστίγιο στο τραπέζι, τώρα, τι θα κάνατε;
Τα μάτια μου πρέπει να άστραψαν.
Και ο Ψ έκανε πίσω στο κάθισμά του, και με κοίταξε, σχεδόν, θριαμβευτικά.
-Επιμένετε ότι δεν είστε σαδίστρια;
