Μπορώ, εύκολα, να πιθανολογήσω ότι η προσποίηση των γυναικών στον οργασμό, ξεκίνησε από τότε που οι άνδρες προσπαθούσαν να πείσουν τούς εαυτούς τους ότι τις ξέρουν καλά. Και ήταν εύκολο, διότι οι κοινωνικές συνθήκες ήταν τέτοιες, που αν μιλούσες - αν έλεγες το οτιδήποτε αρνητικό για τον άνδρα σου - είχες πρόβλημα. Ποτέ δεν είχε εκείνος. Είχες μόνον εσύ. Έτσι κι αλλιώς, η δική σου η ψυχρότητα ήταν εκείνη που τον έσπρωχνε σε άλλες γυναίκες. Εκείνος είχε την "φύση" του που τον καθόριζε. Δεν έφταιγε εκείνος αν εσύ ήσουν παγόβουνο.
Το έλεγαν και τα βιβλία.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, μία γυναίκα μεγαλωμένη σε μία κοινωνία που τής είχε διευκρινήσει από τότε που ήταν παιδί, ότι για ό,τι δυσλειτουργικό συνέβαινε στον γάμο της την ευθύνη την είχε εκείνη. Αυτή η γυναίκα ξάπλωνε σε ένα κρεβάτι, ο άνδρας της - ένα γουρούνι που έμενε μαζί της - της σήκωνε την φούστα, της άνοιγε τα πόδια, έπεφτε με όλο του το βάρος επάνω της, έχωνε το πουλί του στον στεγνό της κόλπο, και λαχάνιαζε σαν το σκυλί μέχρι να χύσει. Κι αν υπήρχε ένα θετικό σε αυτόν τον βιασμό, ήταν ότι το μαρτύριο δεν κρατούσε για πολύ.
2-3 λεπτά τού ήταν αρκετά.
Μέσα σε αυτά τα 2-3 λεπτά, σίγουρα κάποια γυναίκα - από ένα σημείο και μετά - αισθανόταν ηδονή. Αλλά, όπως άρχιζε ξαφνικά, έτσι και τελείωνε. Ο άνδρας με την συμπεριφορά του - την εμμονή του στον οργασμό -, όχι μόνο της στερούσε την ηδονή, δεν την άφηνε να βιώσει ό,τι εκείνος είχε για ψωμοτύρι. Η γυναίκα, λοιπόν, μάθαινε ότι αυτό είναι το sex: ένας αγώνας δρόμου που εκείνη ήταν υποχρεωμένη να κάνει το οδόστρωμα, και στο τέλος του να στέψει και το γουρούνι της νικητή.
Εκείνη, απλώς, εξυπηρετούσε την διαδικασία.
Δεν θα αναφερθώ στις οργανικές συνέπειες. Ο καθένας μπορεί να κάνει το πείραμα στο σπίτι του. Μπορεί, κάλλιστα, να αυνανιστεί για 2-3 λεπτά - οι άνδρες-θερμόμετρα δεν μπορούν να λάβουν μέρος -, και μετά να σταματήσει. Θα έχει πόνους σε κεφάλι και γεννητικά όργανα, για το υπόλοιπο τής ημέρας. Αυτό μπορεί να το κάνει. Το να το κάνει κάθε μέρα για το υπόλοιπο τής ζωής του, δεν μπορεί να το κάνει κανείς. Ούτε καν να το φανταστεί.
Αυτό ήταν η σεξουαλική ζωή τής γυναίκας.
Θα αναφερθώ στις ψυχολογικές επιπτώσεις. Και μία απλή αναφορά, δεν μπορεί να δώσει το μέγεθος στις πραγματικές του διαστάσεις. Διότι πόσο ανθρώπινο είναι να είσαι ο προσωπικός αυνανιστής ενός γουρουνιού; Πως μία γυναίκα μπορούσε να αγαπήσει το sex, όταν το βίωνε σαν θύμα βιασμού; Πως να ήθελε να κάνει sex, όταν έβλεπε τον άλλον να αγκομαχά, κι εκείνη να μην καταλαβαίνει το "γιατί"; Για το μόνο που ήταν πεπεισμένη, ήταν ότι έπρεπε να είναι εκεί και να υπόκειται στα πάντα, όταν το γουρούνι της ήταν σε στύση.
Γιατί ήταν γυναίκα. Όχι άνθρωπος.
Κάποια στιγμή, ανακάλυψαν ότι και οι γυναίκες έχουν οργασμούς. Και τι Θεία Ανακάλυψις; Μπορούσαν να τους έχουν μαζί με εκείνους! Εκεί άρχισαν τα πράγματα να δυσκολεύουν. Άντε τώρα εσύ, που το μόνο που ξέρεις είναι πως να παίζεις το πουλάκι σου και να χύνεις, να μάθεις πως έρχεται σε οργασμό μία γυναίκα... Κούραση, φίλε μου... Κούραση, τρελή... Την ηδονή την είχες. Κουνιόσουν λίγο παραπάνω. Άντε, να σου κάνω τα 3, 5. (Το πόσο καλός και επιεικής άνθρωπος έχω γίνει με αυτό το blog, ούτε εγώ η ίδια δεν το πιστεύω...).
Το θέμα, όμως, δεν ήταν εκεί.
Η καταπίεση δεν είχε σταματήσει. Τώρα, δεν του έφτανε μόνο να σε πηδάει. Ήθελε να σε περνά και από ανάκριση: "Ήμουν καλός;", "Το ευχαριστήθηκες, όπως εγώ;". Η απογουρουνοποίηση τού ανδρός, δεν είχε επιτευχθεί. Τις ερωτήσεις αυτές δεν θα τις έκανες, βρε μαλάκα, αν μετά το sex δεν έπεφτες σε χειμερία νάρκη. Διότι όσο εσύ κοιμόσουν - σε οριζόντια στάση, αυτή την φορά... -, εκείνη κλεινόταν στην τουαλέτα κι έκλαιγε. Γιατί έκλαιγε; Διότι αυτό κάνεις όταν αισθάνεσαι ότι σε χρησιμοποιούν ή όταν εξαπατάσαι. Και όταν βλέπεις τον άλλον να σου γυρίζει τον κώλο και να κοιμάται, σημαίνει ότι στ' αρχείδια του αν εσύ γούσταρες ή όχι. Έχυσε; Τέλος. Σε ρώτησε αν ήταν τέλειος, κι εσύ του απάντησες ότι ήταν ο ιδανικός; Τελείωσε.
Ώρα για νάνι.
Και κάπου εκεί, άλλαξαν τα πράγματα... Η γυναίκα ανακάλυψε την προσποίηση. Προσποίηση ότι το ευχαριστιέται, προσποίηση ότι είχε οργασμό. Και αυτό δεν θα το έκανε, αν μπορούσε να μιλήσει στο ανδρόμορφο γουρούνι, χωρίς εκείνο να μην καταρρακωθεί. Διότι, ο άνδρας δεν έχει γεννηθεί για να λύνει προβλήματα. Μόνο για να δημιουργεί. Κι όταν μιλάμε για το φύλο που όλα του φαίνονται βουνό, και η γυναίκα ένας άλυτος γρίφος, εκείνη ως πιο έξυπνη προτιμά να αποκρύπτει. Οπότε, εκείνη μουγκρίζει, κι εκείνος νομίζει.
Και με αυτόν τον τρόπο, δεν συναντώνται πουθενά.
Ο άνδρας υπάρχει για να εκσπερματώνει, και η γυναίκα γεννήθηκε για την ηδονή. Όταν το καταλαβαίνουν και οι δύο αυτό, και είναι ειλικρινείς μεταξύ τους, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους. Δεν ενδιαφερόμαστε για τα ίδια πράγματα. Δεν είναι ο οργασμός αυτό που κάνει την γυναίκα ικανοποιημένη. Για τον άνδρα, όμως, είναι το ζητούμενο. Και όλα αυτά ξεκινούν από το σημείο έναρξης τής πράξης: τον εγκέφαλο. Όταν του ενός βρίσκεται στο κρανίο, και του άλλου ανάμεσα στα πόδια, θέλει πολλή δουλειά για να βρουν κοινές συνιστώσες.
Και η γυναίκα μπορεί. Ο άνδρας δεν θέλει.
Αν σταματούσαν οι γυναίκες να υποκρίνονται;
(Γελάω, γαμώ το...)
Εάν σταματούσαν οι γυναίκες να υποκρίνονται οργασμούς, ο μισός ανδρικός πληθυσμός θα ξάπλωνε σε ψυχαναλυτικά ντιβάνια. Διότι ο άνδρας πιστεύει πάντα ό,τι του λες. Κι αν εσύ προτιμάς να του λες παπαριές - για να μην πάει με άλλη γκόμενα, για να μην σε χαρακτηρίσει "ψυχρή και ανικανοποίητη", δεν ξέρω τι άλλο περνά από το μαλακισμένο του μυαλό -, τις παπαριές θα πιστέψει.
Εάν επιλέξεις να του εξηγήσεις, θα καταλάβεις και τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου. Εάν είναι μαλάκας, άσε τον να παίζει το πουλί του. Και κάτσε κι εσύ σπίτι σου να παίζεις το δικό σου. Εάν είναι άνδρας - με άλφα κεφαλαίο, που δεν θα το δεις ποτέ γραμμένο έτσι σε αυτό το blog... -, θα ανακαλύψεις ότι μέσα σε λίγο διάστημα θα μάθει ό,τι δεν είχε μάθει μέχρι να σε γνωρίσει. Διότι ο άνδρας γεννήθηκε για να εκπαιδεύεται. (Αυτό κι αν το δεις να γράφεται σε αυτό το blog...).
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε εμάς.
Μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τούς άνδρες.
Οι γυναίκες που το ξέρουν, έχουν άψογες σεξουαλικές ζωές.
Διότι οι άνδρες τους είναι εκπαιδευμένοι.
Και ο εκπαιδευμένος άνδρας, είναι ο ιδανικός άνδρας...
Το έλεγαν και τα βιβλία.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, μία γυναίκα μεγαλωμένη σε μία κοινωνία που τής είχε διευκρινήσει από τότε που ήταν παιδί, ότι για ό,τι δυσλειτουργικό συνέβαινε στον γάμο της την ευθύνη την είχε εκείνη. Αυτή η γυναίκα ξάπλωνε σε ένα κρεβάτι, ο άνδρας της - ένα γουρούνι που έμενε μαζί της - της σήκωνε την φούστα, της άνοιγε τα πόδια, έπεφτε με όλο του το βάρος επάνω της, έχωνε το πουλί του στον στεγνό της κόλπο, και λαχάνιαζε σαν το σκυλί μέχρι να χύσει. Κι αν υπήρχε ένα θετικό σε αυτόν τον βιασμό, ήταν ότι το μαρτύριο δεν κρατούσε για πολύ.
2-3 λεπτά τού ήταν αρκετά.
Μέσα σε αυτά τα 2-3 λεπτά, σίγουρα κάποια γυναίκα - από ένα σημείο και μετά - αισθανόταν ηδονή. Αλλά, όπως άρχιζε ξαφνικά, έτσι και τελείωνε. Ο άνδρας με την συμπεριφορά του - την εμμονή του στον οργασμό -, όχι μόνο της στερούσε την ηδονή, δεν την άφηνε να βιώσει ό,τι εκείνος είχε για ψωμοτύρι. Η γυναίκα, λοιπόν, μάθαινε ότι αυτό είναι το sex: ένας αγώνας δρόμου που εκείνη ήταν υποχρεωμένη να κάνει το οδόστρωμα, και στο τέλος του να στέψει και το γουρούνι της νικητή.
Εκείνη, απλώς, εξυπηρετούσε την διαδικασία.
Δεν θα αναφερθώ στις οργανικές συνέπειες. Ο καθένας μπορεί να κάνει το πείραμα στο σπίτι του. Μπορεί, κάλλιστα, να αυνανιστεί για 2-3 λεπτά - οι άνδρες-θερμόμετρα δεν μπορούν να λάβουν μέρος -, και μετά να σταματήσει. Θα έχει πόνους σε κεφάλι και γεννητικά όργανα, για το υπόλοιπο τής ημέρας. Αυτό μπορεί να το κάνει. Το να το κάνει κάθε μέρα για το υπόλοιπο τής ζωής του, δεν μπορεί να το κάνει κανείς. Ούτε καν να το φανταστεί.
Αυτό ήταν η σεξουαλική ζωή τής γυναίκας.
Θα αναφερθώ στις ψυχολογικές επιπτώσεις. Και μία απλή αναφορά, δεν μπορεί να δώσει το μέγεθος στις πραγματικές του διαστάσεις. Διότι πόσο ανθρώπινο είναι να είσαι ο προσωπικός αυνανιστής ενός γουρουνιού; Πως μία γυναίκα μπορούσε να αγαπήσει το sex, όταν το βίωνε σαν θύμα βιασμού; Πως να ήθελε να κάνει sex, όταν έβλεπε τον άλλον να αγκομαχά, κι εκείνη να μην καταλαβαίνει το "γιατί"; Για το μόνο που ήταν πεπεισμένη, ήταν ότι έπρεπε να είναι εκεί και να υπόκειται στα πάντα, όταν το γουρούνι της ήταν σε στύση.
Γιατί ήταν γυναίκα. Όχι άνθρωπος.
Κάποια στιγμή, ανακάλυψαν ότι και οι γυναίκες έχουν οργασμούς. Και τι Θεία Ανακάλυψις; Μπορούσαν να τους έχουν μαζί με εκείνους! Εκεί άρχισαν τα πράγματα να δυσκολεύουν. Άντε τώρα εσύ, που το μόνο που ξέρεις είναι πως να παίζεις το πουλάκι σου και να χύνεις, να μάθεις πως έρχεται σε οργασμό μία γυναίκα... Κούραση, φίλε μου... Κούραση, τρελή... Την ηδονή την είχες. Κουνιόσουν λίγο παραπάνω. Άντε, να σου κάνω τα 3, 5. (Το πόσο καλός και επιεικής άνθρωπος έχω γίνει με αυτό το blog, ούτε εγώ η ίδια δεν το πιστεύω...).
Το θέμα, όμως, δεν ήταν εκεί.
Η καταπίεση δεν είχε σταματήσει. Τώρα, δεν του έφτανε μόνο να σε πηδάει. Ήθελε να σε περνά και από ανάκριση: "Ήμουν καλός;", "Το ευχαριστήθηκες, όπως εγώ;". Η απογουρουνοποίηση τού ανδρός, δεν είχε επιτευχθεί. Τις ερωτήσεις αυτές δεν θα τις έκανες, βρε μαλάκα, αν μετά το sex δεν έπεφτες σε χειμερία νάρκη. Διότι όσο εσύ κοιμόσουν - σε οριζόντια στάση, αυτή την φορά... -, εκείνη κλεινόταν στην τουαλέτα κι έκλαιγε. Γιατί έκλαιγε; Διότι αυτό κάνεις όταν αισθάνεσαι ότι σε χρησιμοποιούν ή όταν εξαπατάσαι. Και όταν βλέπεις τον άλλον να σου γυρίζει τον κώλο και να κοιμάται, σημαίνει ότι στ' αρχείδια του αν εσύ γούσταρες ή όχι. Έχυσε; Τέλος. Σε ρώτησε αν ήταν τέλειος, κι εσύ του απάντησες ότι ήταν ο ιδανικός; Τελείωσε.
Ώρα για νάνι.
Και κάπου εκεί, άλλαξαν τα πράγματα... Η γυναίκα ανακάλυψε την προσποίηση. Προσποίηση ότι το ευχαριστιέται, προσποίηση ότι είχε οργασμό. Και αυτό δεν θα το έκανε, αν μπορούσε να μιλήσει στο ανδρόμορφο γουρούνι, χωρίς εκείνο να μην καταρρακωθεί. Διότι, ο άνδρας δεν έχει γεννηθεί για να λύνει προβλήματα. Μόνο για να δημιουργεί. Κι όταν μιλάμε για το φύλο που όλα του φαίνονται βουνό, και η γυναίκα ένας άλυτος γρίφος, εκείνη ως πιο έξυπνη προτιμά να αποκρύπτει. Οπότε, εκείνη μουγκρίζει, κι εκείνος νομίζει.
Και με αυτόν τον τρόπο, δεν συναντώνται πουθενά.
Ο άνδρας υπάρχει για να εκσπερματώνει, και η γυναίκα γεννήθηκε για την ηδονή. Όταν το καταλαβαίνουν και οι δύο αυτό, και είναι ειλικρινείς μεταξύ τους, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους. Δεν ενδιαφερόμαστε για τα ίδια πράγματα. Δεν είναι ο οργασμός αυτό που κάνει την γυναίκα ικανοποιημένη. Για τον άνδρα, όμως, είναι το ζητούμενο. Και όλα αυτά ξεκινούν από το σημείο έναρξης τής πράξης: τον εγκέφαλο. Όταν του ενός βρίσκεται στο κρανίο, και του άλλου ανάμεσα στα πόδια, θέλει πολλή δουλειά για να βρουν κοινές συνιστώσες.
Και η γυναίκα μπορεί. Ο άνδρας δεν θέλει.
Αν σταματούσαν οι γυναίκες να υποκρίνονται;
(Γελάω, γαμώ το...)
Εάν σταματούσαν οι γυναίκες να υποκρίνονται οργασμούς, ο μισός ανδρικός πληθυσμός θα ξάπλωνε σε ψυχαναλυτικά ντιβάνια. Διότι ο άνδρας πιστεύει πάντα ό,τι του λες. Κι αν εσύ προτιμάς να του λες παπαριές - για να μην πάει με άλλη γκόμενα, για να μην σε χαρακτηρίσει "ψυχρή και ανικανοποίητη", δεν ξέρω τι άλλο περνά από το μαλακισμένο του μυαλό -, τις παπαριές θα πιστέψει.
Εάν επιλέξεις να του εξηγήσεις, θα καταλάβεις και τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου. Εάν είναι μαλάκας, άσε τον να παίζει το πουλί του. Και κάτσε κι εσύ σπίτι σου να παίζεις το δικό σου. Εάν είναι άνδρας - με άλφα κεφαλαίο, που δεν θα το δεις ποτέ γραμμένο έτσι σε αυτό το blog... -, θα ανακαλύψεις ότι μέσα σε λίγο διάστημα θα μάθει ό,τι δεν είχε μάθει μέχρι να σε γνωρίσει. Διότι ο άνδρας γεννήθηκε για να εκπαιδεύεται. (Αυτό κι αν το δεις να γράφεται σε αυτό το blog...).
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε εμάς.
Μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τούς άνδρες.
Οι γυναίκες που το ξέρουν, έχουν άψογες σεξουαλικές ζωές.
Διότι οι άνδρες τους είναι εκπαιδευμένοι.
Και ο εκπαιδευμένος άνδρας, είναι ο ιδανικός άνδρας...