Το αρσενικό, γεννιέται με μία απόλυτη αγάπη. Την λένε "μαλακία".
Και την τραβάει μαζί του μέχρι τον τάφο.
Από βρέφη, η ενασχόληση με τα γεννητικά μας όργανα είναι απολύτως φυσιολογική.
Αρχίζουμε και μαθαίνουμε την πηγή ευχαρίστησής μας.
Και για να φτάσουμε από την απλή ευχαρίστηση στην απόλυτη ηδονή, μεσολαβούν χρόνια, στο πέρας των οποίων μάς περιμένει ένας σύντροφος - ή και περισσότεροι.
Στην διάρκεια αυτών των ετών, μαθαίνουμε το σώμα μας - το πως αντιδρά, τι είναι αυτό που το διεγείρει περισσότερο.
Η διεργασία όλων αυτών, ξεκινά από τον εγκέφαλο.
Εκεί - σε ένα απομονωμένο μέρος που κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι έχεις αποθηκευμένο, εάν δεν το αφήσεις να βγει από το στόμα σου -, μπορείς να πειραματίζεσαι με διάφορες φαντασιώσεις.
Όσο πιο μικρός είσαι, τόσο πιο ανώμαλες τις βρίσκεις.
Καθώς μεγαλώνεις, καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι ο μόνος που σκέφτεται εξωφρενικά πράγματα για να φτιαχτεί.
Στην φαντασία σου, μπορείς να κάνεις sex με τον Superman (που δεν υπάρχει), να πηδάς τον μπακάλη σου (που είναι παντρεμένος με 3 παιδιά), να χαϊδεύεσαι με την Monroe (Θεός σ'χωρέσ'την...), να κάνεις το καρεκλάτο με την ανήλικη κόρη τού απέναντι (ντροπή σου!).
Και όταν έρχεται η στιγμή να τα συζητήσεις με κάποιον δικό σου άνθρωπο, σκάτε και οι δύο από τα γέλια, γιατί η φαντασία είναι αχαλίνωτη, και γιατί σε κάθε άνθρωπο γεννά διαφορετικά πράγματα.
Τα αγοράκια και τα κοριτσάκια, μαθαίνουν ότι δεν έχουν το ίδιο sex drive.
Αυτή είναι η απατηλή εξήγηση που είχαν βρει οι γιατροί - εντελώς τυχαία, όλοι τους άνδρες -, προκειμένου να δημιουργήσουν αισθήματα κατωτερότητας στις γυναίκες, και να αφήσουν ελεύθερους τούς άνδρες να σαβουρογαμούν.
"Είναι στην φύση τους", υπέγραφαν.
(Την υπογραφή τους ήξεραν να την βάζουν.
Το πουλάκι τους δεν μπορούσαν να το βάλουν εκεί που ήθελαν...)
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε 2 τεχνίτες.
Και οι 2 έχουν κατσαβίδια, τρυπάνια, πριόνια, οτιδήποτε.
Ο ένας, τα χρησιμοποιεί κατά βούληση: εκεί που υπάρχει λόγος να επιδιορθώσει κάτι, όταν θέλει να δημιουργήσει κάτι άλλο.
Ο άλλος, έχει πάρει τα εργαλεία και γυρίζει στις ρούγες, βιδώνοντας και πριονίζοντας ό,τι βρει μπροστά του.
Τον πρώτο, τον λες "μάστορα".
Τον δεύτερο, τον λες "μαλάκα".
Και ξαναγυρίζουμε στον αυνανισμό.
Η αυτοϊκανοποίηση, είναι σπορ στο οποίο επιδίδονται και τα 2 φύλα.
Τα αρσενικά, όμως, έχουν τα πρωτεία.
Όχι γιατί έχουν υψηλότερο sex drive.
Αλλά γιατί δεν έχουν εσένα απέναντί τους.
Ο άνδρας μπορεί να αυνανιστεί με το οτιδήποτε.
Με την φαντασία του είναι και έχει τα πάντα.
Η φαντασία δεν μπορεί να τον διακόψει.
Εσύ μπορείς.
Γιατί να σε προτιμήσει;
Θα μου πεις, δεν έχουν τον Θεό τους.
Μην το λες.
Έχουν.
Και τον λένε Αυνάν.
Οι άνδρες δεν έχουν τόσο ανάγκη το sex.
Και με μία μαλακία έχουν καθαρίσει.
Ή λερώσει.
Που να κάνεις sex, τώρα;
Να σε τρώει και η λύσσα αν ήσουν καλός ή όχι;
Και να εξαρτάσαι πάλι από την γυναίκα;
Όοοχι…
Τον παίζεις μόνος σου, και αρκεί.
Πόσο κακός να είσαι;
Και να είσαι, ποιος θα σου το πει;
Εσύ;
Εσύ δεν ξέρεις να ξεχωρίζεις τα λευκά από τα χρωματιστά.
Θα ξέρεις αν η μαλακία σού βγήκε κακή;
Όχι δα…
Και όλα αυτά είναι διασκεδαστικά.
Όταν, όμως, έχεις ένα αρσενικό, που έχει κλείσει τα 20 χρόνια ζωής - και με βρίσκω πολύ επιεική... -, και επιλέγει να αντλεί σεξουαλική ικανοποίηση κυρίως ή - ακόμα χειρότερα - αποκλειστικά από τον αυνανισμό, τότε τα πράγματα είναι επιεικώς τραγικά...
Πολύ επιεικώς, όμως...
