9.8.09

Vanilla Vs FemDom World



Η μεγαλύτερη φαντασίωση των vanilla ανδρών, είναι μία Αφέντρα. Μία αυταρχική γυναίκα που θα τους «τιμωρεί» επειδή ήταν «κακά παιδιά». Φυσικά, θα φοράει στενά ρούχα – κατά προτίμηση δερμάτινα – και οπωσδήποτε θα κρατά κάτι στο χέρι. Χάρακα; Μαστίγιο; Τη ζώνη τους; Οτιδήποτε κάνει.

Δεν τους ενδιαφέρει αν ίσως μετά από μερικές ώρες, η Βαγγελιώ τριφτεί στον ώμο τους και τους νιαουρίσει: «Θανάαασση μου… θα βγούμε αύριο με τον Μπάμπη και την Τούλααα;» (Σκάσιμο τσιχλόφουσκας προαιρετικό). Αυτό που ήθελαν το είχαν: ένα καλό πήδημα. Μετά από αυτό, όλα επιστρέφουν στη θέση τους. Στόχος επετεύχθη.

Γιατί ο Θανάσσης της δύσκολα θα καταλάβαινε τι του συμβαίνει, αν η Βαγγελίτσα του όταν έμπαιναν στο αυτοκίνητο τού έλεγε με σταθερή / κοφτή φωνή: «Ω! Και να μην το ξεχάσω. Αύριο θα βγούμε με τον Μπάμπη και την Τούλα. Στις 9 να είσαι κάτω από το σπίτι μου», καθώς θα έδενε τη ζώνη της. (Το μόνο σκάσιμο που θα ακούγονταν, θα ήταν αυτό του Θανασσάκη).

Δεν είναι κακός ο Θανάσσης. Υποτακτικός δεν είναι. Ο καημένος ο Θανάσσης, θα κοιτούσε την Βαγγελιώ του και θα σκεφτόταν ποια εκκλησία είναι ανοικτή και που θα έβρισκε εξορκιστή να διανυκτερεύει. Γιατί ο Θανάσσης έχει μάθει να είναι ο άνδρας! Η μαμά του τού το είχε πει. Ο μπαμπάς του τού το είχε μάθει. «Εσύ θα μιλάς, εκείνη θα ακούει». Γιατί αυτό το παραμύθι το λένε χρόνια και στη δική του οικογένεια. Και στου γείτονα! Πάντα έτσι ήταν. Δεν γίνεται να αλλάξει τώρα.

Από την άλλη, σκέφτεται κανείς και την φτωχή τη Βαγγελιώ. Φαντάσου, λέει, βγαίνοντας από το σπίτι, ο Θανασσάκης να της άνοιγε την πόρτα του αυτοκινήτου, να την έβαζε να καθίσει στο πίσω κάθισμα (στο πίσω κάθισμα;;;), και καθώς θα έβαζε μπροστά τη μηχανή, να της έλεγε: «Που θα θέλατε να πάμε, Κυρία;» ή ακόμα χειρότερα: «Που θα θέλατε να σας πάω, Αφέντρα;»

Δεν είναι χαζή η Βαγγελιώ. Αφέντρα δεν είναι. Η καημένη η Βαγγελιώ, θα κοιτούσε τον Θανασσάκη της και θα σκεφτόταν αν ο καλός της έπαθε εγκεφαλικό από τις πολλές χαρακιές και αν το Σισμανόγλειο εφημερεύει. Γιατί η Βαγγελιώ έχει μάθει ότι αυτή είναι η γυναίκα! Ο μπαμπάς της τής το είχε πει. Η μαμά της τής το είχε μάθει. «Εκείνος θα αποφασίζει, εσύ θα κάνεις». Γιατί αυτό το παραμύθι το λένε χρόνια στη δική της οικογένεια. Και στου γείτονα! Πάντα έτσι ήταν. Δεν γίνεται να αλλάξει τώρα.

Γιατί μία Αφέντρα θα ήταν μόνο για μία νύχτα για έναν vanilla;
Διότι ο vanilla δεν καταλαβαίνει την ορμέφυτη κλίση της Γυναίκας. Εκείνη που την χαρακτηρίζει με την άριστη διαχείριση του ελέγχου. Και ο vanilla δεν ξέρει τι μπορεί να σημαίνει «έλεγχος» εκτός κρεβατοκάμαρας. Για εκείνον η Domme είναι μία αρρενοποιημένη εκδοχή γυναίκας. Καμμία θηλυκότητα. Καμμία έλξη.

Γιατί ένας υποτακτικός θα ήταν για καμμία νύχτα για μία vanilla;
Διότι η vanilla δεν καταλαβαίνει για ποιον λόγο να έχει δίπλα της έναν άνδρα που θεωρεί θηλυκοποιημένο. Έναν άνδρα που παραδίδει τον έλεγχο. Είναι αδύνατον να βγει ένας υποτακτικός από την κρεβατοκάμαρά της. Γιατί δεν θα τον άφηνε να μπει. Καμμία αρρενωπότητα. Καμμία έλξη.

Στο κόσμο των vanilla, οι θέσεις είναι δεδομένες. Οι άντρες φέρονται αντρικά και οι γυναίκες φέρονται γυναικεία. Όπου «αντρικά», μιλάω – όπου «γυναικεία», ακούω.

Πολλές φορές όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται…