27.11.11

Use It Or Lose It

Αλλά ας αφήσουμε τα βιβλία και τις ειδικότητες.
Ο Ψ δεν με ήθελε ούτε για συμφοιτήτρια, ούτε για συνεργάτη.
Ο Ψ μού είχε ζητήσει σχέση.

Και σχέση χωρίς sex, δεν είναι σχέση, εξ ορισμού.

Όταν, λοιπόν, είσαι μία χαρά γυναίκα - κατά τα άλλα, πάντα... - και γνωρίζεις έστω και τα στοιχειώδη - όπως το παραπάνω -, αντιμετωπίζεις πρόβλημα. Όταν κάποιος σε προσεγγίζει και γνωρίζει τα ειδικότερα, αλλά μοιάζει να μην γνωρίζει τα βασικά, αντιμετωπίζεις μεγάλο πρόβλημα.

Σίγουρα, η εμπειρία μου τότε δεν μπορεί να συγκριθεί - ούτε κατά το ελάχιστο - με την τωρινή, ωστόσο το μυαλό μου λειτουργούσε κανονικά. Όσο διαστροφικό και να ήταν τότε - που ούτε κατά το ελάχιστο μπορεί να συγκριθεί με το τωρινό, επίσης... -, καταλάβαινε ότι η σχέση στα μάτια τού Ψ - ή στο μυαλό του - δεν ήταν σχέση. Ήταν κάτι άλλο.

Και αυτό με το οποίο μπορούσα να το συγκρίνω, ήταν με έναν τεχνικό.
Πως θέλουμε να βάλουμε internet, και καλούμε εκείνον τον καλό άνθρωπο με τις απαραίτητες γνώσεις, τα router, τα βίσματα και τα καλώδια, για να μας συνδέσει; Ενδιαφερόμαστε για τον άνθρωπο; Όχι. Τι θέλουμε; Τις γνώσεις του. Που σημαίνει; Τις υπηρεσίες του. Το αποτέλεσμα αυτών, που θα μας επιτρέψει να έχουμε internet.

Αυτό ήμουν.
Ένας τεχνικός.

Μπορεί να μην είχα δίπλωμα.
Μπορεί να μην είχα βγει από κάποια σχολή, καν.
Μπορεί.
Αλλά για τον Ψ ήταν αρκετό ότι "το 'χα".
Και αυτό θα του επέτρεπε να έχει εκείνο που ζητούσε.

Επομένως, δεν ήμουν τίποτα περισσότερο από μία υπηρεσία.
Το μέσον.
Εκείνο που θα τον έφερνε σε επαφή με αυτό που επιθυμούσε.

Και εκείνο που παρέμενε και σε αυτή την περίπτωση σταθερό, ήταν το τι δεν ήμουν.
Γυναίκα.

Οπότε, όσες χαρές και να έκανα που γνώρισα έναν μαζοχιστή, δεν αρκούσαν για να με κάνουν να αγνοήσω ότι δεν μου προκαλούσε καμμία ερωτική επιθυμία. Κι αυτό ήταν απολύτως λογικό, διότι ένας άνθρωπος που είναι αδιάφορος, μόνον την αδιαφορία μπορεί να μου προκαλέσει. Σε οποιοδήποτε επίπεδο σχέσης. Όσον αφορά, τώρα, το συγκεκριμένο, τα πράγματα ήταν και είναι και θα είναι απλά: για να σου προκληθεί ερωτική επιθυμία, πρέπει να αισθάνεσαι ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον είναι η ρίζα κάθε ερωτικής επιθυμίας. Ενδιαφέρον για τον άλλον. Πως σκέπτεται, πως συμπεριφέρεται, τι τον παρακινεί, τι τον στενοχωρεί, τι τον διασκεδάζει, τι τον ενοχλεί, ποιος είναι. Εάν δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τον άλλον, μόνον ενός είδους ενδιαφέροντος υπάρχει: αυτό που έχει σχέση μόνο με τον εαυτό σου. Και το να ενδιαφέρεσαι για τον εαυτό σου, είναι απόλυτα φυσιολογικό, όταν μπροστά από την πρόταση βάζεις το "κυρίως". Το "κυρίως" αλλάζει όλο το νόημα. Το "μόνο", είναι άλλο θέμα.

Έτσι, ο Ψ είχε πέσει στον λάθος άνθρωπο.
Όταν ο άλλος άνθρωπος κοιτάζει με απορία - και σκάει! - ακόμα και την μύγα που κάθεται ανάποδα στο ταβάνι, και τρώγεται από ενδιαφέρον για να μάθει πως διάβολο το κάνει αυτό - δεν πιστεύω να απορεί κανείς μετά από 2 χρόνια... -, φαντάσου πως αντιλαμβάνεται την σχέση με το πρόσωπο εκείνο που επιθυμεί να είναι μαζί του... Ο άλλος άνθρωπος έχει εκ γενετής ενδιαφέρον για τα πάντα. Το πρώτο σκαλί, που οι υπόλοιποι το ανεβαίνουν μόνον όταν ενδιαφέρονται για κάτι/κάποιον, εκείνος το έχει ανέβει την στιγμή που σταμάτησε να μπουσουλάει. Και το αισθάνεται για όλα και για όλους. Για όσα συμβαίνουν γύρω του και για όσους υπάρχουν γύρω του. Αν ανέβει το επόμενο σκαλοπάτι, και εκεί βρει το ερωτικό ενδιαφέρον, τα πράγματα αγριεύουν...

Αλλά τι σημασία είχε;
Εκείνον δεν τον ενδιέφερε καθόλου.
Θα ενδιέφερε ποτέ κανέναν πως λειτουργεί ένας τεχνικός για το internet;
Ποτέ.
Θα τον ενδιέφερε να κάνει την δουλειά του.
Όχι αν ο τεχνικός είναι Παναθηναϊκός, πίνει μόνο gin-tonic και τον ελεύθερό του χρόνο λύνει σταυρόλεξα.

Και ερχόμαστε στην ουσία όλων αυτών, ανοίγοντας μία μικρή παρένθεση.

Η βασική περιέργεια των περισσοτέρων, που μου στέλνουν mail ρωτώντας "τι δουλειά" έχω εγώ με το BDSM, που απορούν γιατί εγώ φαίνομαι τόσο "φυσιολογικός άνθρωπος" ενώ οι άλλοι όχι, που δεν καταλαβαίνουν "τι βρίσκω" στο BDSM - πολλοί από αυτούς είναι και θυμωμένοι μαζί μου, και λυπάμαι γι' αυτό... -, κάποιοι θέλουν να σταματήσω να μιλάω για "ανωμαλίες" και να επικεντρωθώ στις σχέσεις των δύο φύλων που "είμαι τόσο καλή σε αυτό", και σχεδόν όλοι φέρονται άκρως προστατευτικά σε έναν άνθρωπο που ναι μεν, δεν συμφωνούν μαζί του σε πολλά, αλλά τον εκτιμούν πολύ σε άλλα τόσα, είναι το τι είναι το BDSM, ουσιαστικά/τελικά, για εμένα.

Και αυτή η περιέργεια υφίσταται, διότι το να εκφράζομαι περιφραστικά είναι ο τρόπος που επικοινωνώ με άτομα που δεν με ξέρουν και δεν τα ξέρω - κυρίως σε ό,τι αφορά τα προσωπικά μου. Είναι ο τρόπος με τον οποίο κρατώ τις αποστάσεις μου. Αλλά και ο τρόπος που με κάνει να αντιλαμβάνομαι αμέσως ποιος δείχνει ενδιαφέρον για εμένα και ποιος όχι, να ξεχωρίζω το ενδιαφέρον από την απλή περιέργεια.

Το τι κάνω με τα άτομα που με γνωρίζουν και τα γνωρίζω, είναι δικό μου θέμα.
Και δεν θα θέλατε να ξέρετε.

Κλείνοντας, λοιπόν, αυτή την παρένθεση, και με αφορμή την ιστορία τού Ψ, θα συνοψίσω αυτό που ζητούν.

Το BDSM, για εμένα, είναι ένας χώρος αποκλειστικά για άτομα που ενδιαφέρονται περισσότερο από εκείνα του μέσου όρου. Ενδιαφέρονται για την σεξουαλικότητά τους - βασικά -, για τα πραγματικά "θέλω" τους, για το ποιοι&τι είναι. Επομένως, για εμένα, το BDSM είναι για άτομα που έχουν πλεόνασμα ερωτισμού.

Που αυτό σημαίνει, τα άτομα που θέλουν ένα σπίτι τακτοποιημένο, με το κάθε τι στην θέση του - που είναι μία πολύ ωραία κατάσταση -, αλλά εκείνα το θέλουν μόνο για την εικόνα, δεν μπορούν να ανήκουν σε αυτό. Εκείνα τα άτομα που βγάζουν τα παπούτσια τους έξω από την είσοδό του, που χρησιμοποιούν παρκετόπανα για να περπατήσουν σε αυτό, και που ζουν μόνο σε ένα δωμάτιο για να μην λερώσουν το υπόλοιπο σπίτι επειδή βαριούνται τις δουλειές που αυτό συνεπάγεται, δεν μπορούν να ανήκουν σε αυτό. Διότι αυτά τα άτομα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανθρωπάκια περιορισμένης νοημοσύνης, περιορισμένων ικανοτήτων, και εξαιρετικά παθητικά.

Τα άτομα για τα οποία εγώ γράφω και στα οποία απευθύνομαι, είναι εκείνα που μπορούν να κάνουν ένα σπίτι πουτάνα.

Που αυτό σημαίνει, πως όταν μπαίνουν σε κάθε δωμάτιο σαρώνονται τα πάντα γύρω τους, αδιακρίτως. Δεν τους νοιάζει αν θα σπάσουν κάτι, αν θα το λερώσουν, αν θα το γεμίσουν χτυπήματα και γρατζουνιές. Κάνουν χρήση τού σπιτιού από άκρη σε άκρη, μέσα-έξω.
Αλλά.
Έχουν και την ικανότητα και την διάθεση και την επιθυμία, να τα επαναφέρουν όλα στην αρχική τους θέση.

Διότι έχουν ενδιαφέρον.
Και ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ενεργητικός, δυναμικός, απαιτητικός.
Η αδιαφορία συναντάται μόνο σε παθητικά ανθρωπάκια.
Η παθητικότητα, επομένως, ισούται με αδιαφορία, ψυχρότητα, οκνηρία.
Το BDSM απαιτεί διάθεση, ένταση, ερωτική ορμή.

Χωρίς αυτά, το BDSM, για εμένα, είναι ένας στείρος χώρος, που αφορά στείρα άτομα.
Εκείνα που στερούνται ενέργειας, φαντασίας, ερωτισμού, και στην τελική, νοημοσύνης.
Διότι όλα όσα περιέγραψα παραπάνω, μετατρέπονται σε ανικανότητα, σε εμμονές και, κυρίως, σε δυστοπία.

Εάν, λοιπόν, οι επιθυμίες μας, οι ερωτικές μας φαντασίωσεις, τα απόκρυφα "θέλω μας" βρίσκονται κάπου βαθιά, δεν μπορούν να έρθουν στο φως από κάποιον που έχει χέρια ροδαλά. Ούτε από κάποιον που δεν έχει δει ποτέ στην ζωή του σκεπάρνι. Ούτε από κάποιον που δεν ξέρει πως να το πιάσει. Και, σαφώς, ούτε από εκείνον που βαριέται να το σηκώσει...

Εάν παραλληλίσουμε όλα τα ερωτικά μας ένστικτα με έναν βυθό, όλα αυτά τα άτομα, δεν φοβούνται, απλώς, να βουτήξουν. Δεν ξέρουν, καν, να κολυμπούν.

Τα άτομα στα οποία εγώ αναφέρομαι, κάνουν καταδύσεις.
Εκεί που οι άλλοι τρέμουν, εκείνα δεν βλέπουν την ώρα.
Το γιατί φοβούνται τις καταδύσεις περισσότερο;
Γιατί στις καταδύσεις πρέπει πάντα να είσαι και με κάποιον άλλον.
Που αν δεν τον ξέρεις, δεν μπορείς να τον εμπιστευθείς.
Ποιο από εκείνα τα ανθρωπάκια θα δαπανήσει ενέργεια για να μάθει;

Ποιο από εκείνα τα παθητικά ανθρωπίδια έχει ενέργεια;

Και ο ερωτισμός, είναι καθαρή ενέργεια.
Στο BDSM, αυτός ο ερωτισμός, είναι πέρα και πάνω από κάθε άλλο είδους ενέργειας που απαιτείται σε μία σχέση.

Σε μία σχέση σαν αυτή που μου περιέγραφε ο Ψ, δεν υπήρχε τίποτα.
Και από το "τίποτα" δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να πάρεις.
Στην συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, μπορούσα να μάθω.

Οπότε, είχα μίαν απόφαση να πάρω.
Ή φεύγω, χωρίς περαιτέρω συζητήσεις ή μένω για να μελετήσω το φαινόμενο.
Με κάθε κόστος.

Και όσο με έπαιρνε.