Έκλεισαν 2 χρόνια.Δεν υπάρχουν, πλέον, λόγια.
Ακόμη και το "ευχαριστώ" έχει χάσει το νόημά του.
Είναι, απλώς, πολύ λίγο.
Δεν σας ευχαριστώ για τις προβολές, όμως.
Σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση, την συμμετοχή, το ενδιαφέρον, την εμπιστοσύνη.
Γνωρίζετε για εμένα πράγματα που δεν τα ξέρει κανείς.
Και το αναγνωρίζετε.
Και μου αρκεί.
Η δυσκολία ενός ατόμου τόσο κρυψίνους είναι αφάνταστη.
Το να γράφω ό,τι έχω γράψει, και να σκέφτομαι να γράψω ό,τι έρχεται, είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει.
Το δικό σας ενδιαφέρον κρατά αυτό το blog.
Ο δικός μου ο χαρακτήρας θέλει να το διαγράψει ανά πάσα στιγμή.
Ιδίως όταν επισέρχεται στα ιδιαιτέρως προσωπικά.
Λιγοστεύουμε σιγά-σιγά.
Κι αυτό με χαροποιεί εξαιρετικά.
Μέχρι να βρω τον τρόπο για να ελέγχω ποιος με διαβάζει - γιατί θα τον βρω, δεν υπάρχει περίπτωση... -, θα βαδίζουμε όλοι με baby steps.
Στο profile γράφει "Control Freak".
Το πόσο δεν λέει.
Λοιπόν, το πόσο είναι πολύ...
Θα επανέλθω.
Κι όλα θα γίνουν με την σειρά.
Σας ευχαριστώ.
Για όλα.
