7 Days

Δεν έχω μεγάλο λεξιλόγιο.
Περιορίζομαι σε λέξεις κι εκφράσεις που αγαπάω και που μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ.
Οι φίλοι μου λένε ότι κάποιες από αυτές, ακόμα κι αν τις ακούν από άλλους, τους θυμίζουν εμένα.
Επειδή το λεξιλόγιό μου δεν είναι πλούσιο.

Αλλά και να ήταν, ειδικά σε αυτό το post, δεν θα αρκούσε.

Θα περιμένει κανείς να διαβάσει ότι για μία εβδομάδα έγινε χαμός.
Δεν προλαβαίναμε να δενόμαστε και να λυνόμαστε.
Να δερνόμαστε και να γδυνόμαστε.
Να πηδιόμαστε και να γδερνόμαστε.

Κι εμείς κάτι τέτοιο περιμέναμε.
Αλλά δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.

Ας πούμε, πως ήρθε η ώρα τής παραγωγής.
Πως από τότε που γνωριστήκαμε, το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να δειγματίζουμε ο ένας στον άλλον.
Ναι, μας άρεσαν όσα βλέπαμε.
Αλλά δεν έλεγε κανείς κουβέντα.
Διότι ήξερε ότι δεν θα μπορούσαμε να τα έχουμε.

Και ξαφνικά μάς έδωσαν ελευθέρας για ολόκληρη την επιχείρηση...
Για 7 ημέρες...

Κι εκεί που νομίζαμε ότι θα χάναμε την ακοή μας από την λειτουργία των μηχανών μαζικής παραγωγής, επικράτησε η απόλυτη ησυχία.
Μίαν ησυχία, όχι σαν αυτή που ξέρουμε, ωστόσο...

Ένα βράδυ, καθόμασταν στα πλακάκια τής βεράντας, με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο, πίσω από την κολώνα, εξουθενωμένοι.
Είχε ετοιμάσει τσάϊ με αμέτρητα παγάκια, και καπνίζαμε.
-Πάντα πίστευα ότι το να είμαι δεμένος, σωματικά και εγκεφαλικά από μία Γυναίκα, ήταν αυτό που ήθελα. Τώρα ξέρω ότι το να είμαι δεμένος έτσι, μου δίνει ελευθερία.
Τον κοίταξα και χαμογέλασα.
-Εγώ που πάντα ήξερα ότι αυτή η σχέση θα με ελευθερώσει, γιατί νοιώθω δεσμευμένη;

Πέρασα τις 7 πιο όμορφες και ολοκληρωμένες μέρες τής προσωπικής μου ζωής.
Ήταν ό,τι μία Γυναίκα σαν εμένα θα μπορούσε να ελπίσει ότι θα της συμβεί, όταν θα ζήσει με έναν άνδρα σαν τον Χ.

Αναζητούσε ο ένας τον άλλον, πολύ πριν γνωριστούμε.

Είχαμε αργήσει να συναντηθούμε.
Και δεν είχαμε χρόνο για χάσιμο.