Όταν έχεις μέσα σου τόσο άγρια ένστικτα, τα πράγματα είναι περίεργα.Κατ' αρχήν, είναι η ενοχή.
Ποια είσαι εσύ, και τι σου φταίνε οι άλλοι.
Όταν συναντάς αυτό που ήθελες πάντα, οι ενοχές πολλαπλασιάζονται δραματικά.
Όσο κι αν σου λέει ότι αυτό που ήθελες εσύ, το ήθελε κι εκείνος.
Όσο κι αν σου λέει ότι αυτό που έχεις μέσα σου, το έψαχνε.
Όσο κι αν σου λέει ότι ό,τι κάνει εσένα ευτυχισμένη, κάνει κι εκείνον.
Όχι, δεν είναι εύκολο.
Από την μεριά την δική Μας, είναι πολύ δύσκολο.
Όταν έχεις την Εξουσία, όταν με μία σου λέξη ο άλλος είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα, έρχεσαι σε πολύ δύσκολη θέση. Οφείλεις να γνωρίζεις πολλά. Έχεις την δύναμη να καταστρέψεις έναν άνθρωπο. Και το ξέρεις. Και το ξέρει κι εκείνος. Κι όταν εκείνος είναι ένας σκλάβος, συνειδητοποιημένος - που δεν έχει να κάνει με φαντασιοπληξίες / λογοπαίγνια / χειρισμούς / υπερβολές -, αυτό, η γνώση τού ότι μπορείς να τον συνθλίψεις, είναι κομμάτι αυτού εκ του οποίου έλκεται.
Δεν αναφέρομαι σε κάτι σωματικό.
Δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο κακό που να μην διορθώνεται - εξ' άλλου εγώ δεν είμαι σαδίστρια. Αλλά τι μπορεί να μου κάνει μία σαδίστρια, όταν εγώ έχω πιο επικίνδυνους τρόπους υποταγής; Όταν εμένα μου αρέσει να παίζω με άλλα πράγματα; (Το "παίζω", δεν είναι κυριολεκτικό...) Κι όταν ένας άνθρωπος είναι απέναντί σου, έχει περάσει τα τέρατα από εσένα - τα τέρατα, όμως... -, και δεν κάνει πίσω, αυτό που έχεις μέσα σου αγριεύει...
Είναι τελείως διαφορετικό το να κάνεις sessions με κάποια άλλα άτομα, ενδεχομένως, να λες "λοιπόν, εμάς μάς αρέσουν αυτά κι αυτά, εσάς εκείνα κι εκείνα", να βρίσκεστε κάθε τόσες φορές για χ-ψ ώρες, και όλα καλά όταν το σχολάτε. Όταν είσαι μέσα στην D/s, δεν είναι παιχνίδι. Δεν είναι "περνάω καλά, και δεν γαμιέται". Γιατί μέσα σου αυτό το τέρας(;), όταν βλέπει ότι είναι ευπρόσδεκτο / καλοδεχούμενο / απαραίτητο(;) / αγαπητό(;) από τον άλλον, δίνει όλη του την δύναμη να βγει έξω. Η μορφή αλλάζει από Κυρίαρχο σε Κυρίαρχο. Η δύναμη, όχι. Επομένως, εκεί που μετρά μία Κυρίαρχος, είναι εκεί. Στο πόσο μπορεί να χαλιναγωγήσει αυτό το τέρας(;). Τον σκλάβο Της, τον τυλίγει στο μικρό Της δακτυλάκι. Με το τέρας(;), πρέπει να μάχεται συνεχώς.
Εγώ με τον Χ είχα άλλα θέματα.
Θέματα, που δεν μου επέτρεπαν να κάνω ό,τι ήθελα. Υπενθυμίζω, ότι ο Χ δεν ζούσε εδώ, είχε την οικογένειά του, τον κύκλο του, τις υποχρεώσεις του. Μπορεί κι εγώ να τα είχα όλα αυτά, αλλά ήμουν εδώ. Το να βρίσκομαι μαζί του κάθε Σ/Κ, δεν ήταν τόσο φοβερό. Το να το κάνει εκείνος, ήταν άθλος. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνεται κανείς, ότι και τίποτα να μην κάναμε, και μόνο που ρύθμιζε τα πάντα για εμένα, ήταν υποταγή από μόνο του.
Παρ' όλα αυτά, έκανα τέρατα...
Σε αυτό το μικρό επαναλαμβανόμενο χρονικό διάστημα, έκανα τέρατα. Κι όταν μείναμε για εκείνες τις 7 ημέρες μαζί, δεν είχα ιδέα τι ήμουν ικανή να κάνω περισσότερο... Το μόνο που ήξερα - και έκανα -, ήταν να το συζητήσω μαζί του. Μόνο που αυτή την φορά, μπήκαμε και σε λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να θέσουν τέλος σε όλα. Και αν υπάρχει ένα πράγμα που κατάλαβα καλά, είναι ότι την D/s δεν την πας. Σε πάει.
Είναι πάρα πολλά πράγματα που σου βγαίνουν στην πορεία.
Πάρα πολλά. Και αναθεωρείς. Και τα ξανακάνεις. Ή τα ακυρώνεις. Ή κάνεις λίγο πίσω για να τα δεις από απόσταση. Ειδικά όταν δεν έχεις ξαναζήσει τέτοια σχέση. Κι όταν ο σκλάβος είναι σκλάβος, και όχι ένα ανώριμο άτομο που δελεάζεται από έναν εναλλακτικό τύπο σχέσης και μέχρι εκεί, σε τραβάει από την μύτη. Από την μύτη.
Δεν το καταλαβαίνει.
Μέσα σου, όμως, ανοίγουν αμέτρητα κουτάκια τού "ναι" ή "όχι". Διότι όπου τον πας, θα πάει. Κι όσο κι αν τον βλέπεις να συμφωνεί, όσο κι αν σου ορκίζεται, εσύ πάντα τον κοιτάζεις καχύποπτα. Όχι γιατί έχει δόλο. Όχι, όχι. Αλλά γιατί όταν φτάνεις να σκλαβώνεις την ψυχή τού σκλάβου, σκέφτεσαι ότι οι απαντήσεις του έχουν να κάνουν μόνο με τα δικά σου "θέλω". Κι όταν είσαι η ανοργασμική γκόμενα που έχεις τον μαλάκα σου και σέρνεις, είναι γαμώ. Όταν είσαι Κυρίαρχος και έχεις τον σκλάβο σου απέναντί σου, δεν το θέλεις αυτό. Διότι με αυτόν τον τρόπο χάνεται το ζητούμενο σε αυτήν την σχέση: η ισορροπία.
Εγώ δεν έζησα με τον Χ καμμία "εκπαίδευση".
Ό,τι έβλεπε κι ό,τι μάθαινε. Η διαδικασία τού να εκπαιδεύεις έναν σκλάβο, είναι το πιο δημιουργικό μέρος τής D/s. Αλλά δεν είχαμε τον χρόνο, και δεν το έζησα. Ο Χ, επίσης, δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Όχι από λύπηση. Δεν λυπάμαι κανέναν. Μην τα ξαναλέμε. Αλλά δεν έκανε τίποτα που να μην μου άρεσε ή να μην το ήθελα ή να το έκανε επίτηδες. Υποτίθεται, λοιπόν, ότι στην σεναριακή άποψη που έχουμε όλοι για την D/s, έλειπαν δύο βασικοί παράγοντες. Είπαμε, όμως, τι έκανε τα σενάρια ο Χ...
Μετά από τόσα χρόνια, κοιτάζοντας πίσω, ακόμα πιστεύω ότι έκανα τέρατα στον Χ.
Ότι θα μπορούσα να είχα κι άλλη υπομονή. Και να πηγαίνω πιο αργά. Κι όμως. Αν γύριζε ο χρόνος πίσω; Με τον χαρακτήρα που είχε; Πάλι τα ίδια θα έκανα... Έτσι γίνεται όταν μία Κυρίαρχος συναντά έναν υποτακτικό. Και ανάλογα με το ποιος είναι, και τι θέλει, σου τραβάει από μέσα πράγματα.
Η D/s, ό,τι κι αν είναι, είναι σχέση.
Και αυτό σημαίνει, ότι δίνεις και παίρνεις, αλλάζεις κάποιον και σε αλλάζει κι εκείνος. Μόνο που σε αυτήν την σχέση, έχεις να διαχειριστείς πιο δύσκολα και επίπονα πράγματα. Και η εξέλιξη αυτής τής σχέσης, είναι πιο ουσιαστική, πιο βαθιά. Και μπορεί να φανεί παράξενο, αλλά έχει και τις υποχωρήσεις της.
Θα αναφέρω ένα πολύ απλό παράδειγμα.
Κάποια στιγμή, έπρεπε να κάνω pedicure. Του το ανακοίνωσα, γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα ήθελε να έρθει μαζί μου - ο Χ ενθουσιαζόταν με ό,τι κι αν έκανα, δεν ήταν θέμα. Όταν πήρα στα χέρια το τηλέφωνο για να κλείσω ραντεβού, στάθηκε μπροστά μου. Κατέβασα το κινητό, και τον κοίταξα παραξενεμένη.
-Ναι...;
-Αφέντρα..., είπε διστακτικά.
-Παρακαλώ. Να κλείσω ένα και για εσένα;
-Όχι... Όχι..., είπε κοκκινίζοντας.
-Για πες, γιατί δεν μας βλέπω καλά... Κοκκίνιζε εκείνος; Φούντωνα εγώ...
-Αν θέλετε... Εννοώ...
-Αν θέλουμε... Το καταλάβαμε... Παρακάτω... Τι να θέλουμε;
-Μπορείτε να το καθυστερήσετε;...
-Να το καθυστερήσουμε;... Ποιο;
-Αν δεν πάτε σήμερα...
-Να πάω αύριο; Πότε σε βολεύει;
-Όχι... Θέλω να πω, μπορείτε να αφήσετε να περάσει λίγος καιρός ακόμα;...
Τον κοίταξα.
Δεν έχω γράψει πουθενά ότι τον καταλάβαινα πάντα με την πρώτη...
-Γιατί;, δεν καταλάβαινα Χριστό.
-Είναι πιο ωραία τα πόδια σας τώρα... Για εμένα... Αλλά αν θέλετε, μην με ακούτε εμένα...
Έφερα τα πόδια μου επάνω στον καναπέ και προσπάθησα να κοιτάξω τα πέλματα.
-Συγγνώμη. Σου αρέσουν αυτά τα πόδια; Οι φτέρνες είναι...
-... είναι πολύ ωραίες..., είπε χαμογελώντας.
-Δουλευόμαστε, ε;...
-Όχι, Αφέντρα!, είπε ξαφνιασμένος.
-Πως "όχι"; Δεν λέγαμε ότι μάς αρέσουν τα πόδια να είναι λεία και βελούδινα; Να είναι ροζ;
Καμμία απάντηση.
-Αυτά τα πόδια δεν είναι πια ροζ, επέμεινα. Κοίτα! Όσο πάνε και ασπρίζουν!
Του έδειξα τα πέλματά μου. Έμεινε εκστατικός. Τα ξανακοίταξα. Τον ξανακοίταξα.
-Εγώ δεν τα είχα, όμως, ποτέ..., είπε αθώα. Και τώρα νομίζω μού αρέσουν πιο πολύ έτσι...
-Έτσι;! Χάλια;!, του έβαλα σχεδόν το πέλμα στη μύτη.
-Δεν είναι χάλια, Αφέντρα..., τα υπερασπίστηκε σαν να μας άκουγαν, και αλοιθώρησε ευτυχισμένος.
Ξέσπασα σε γέλια.
-Διάολε, είσαι ανώμαλος..., του είπα και τον κλώτσησα στο στήθος.
Έχασε για λίγο την ισορροπία του.
-Ναι... είμαι ανώμαλος, Αφέντρα..., παραδέχθηκε κοκκινίζοντας.
Τα παρακάτω είναι γνωστά. Αυτό που δεν ήταν γνωστό σε εμένα, ήταν το ότι εγώ - μιλάμε για εμένα τώρα... - υποχώρησα για κάτι που δεν μου άρεσε, που δεν το είχα κάνει ποτέ - ποτέ, λέμε... - με άλλον άνδρα, σε άλλη σχέση, που δεν είχε καμμία σχέση με αυτήν την σχέση. Και μπορεί να μην ήταν κάτι σπουδαίο, αλλά δεν ήταν κάτι που είναι στον χαρακτήρα μου.
Ήταν, όμως, τόση η χαρά του...
Τόση η ευχαρίστησή του... που αν κάποιος πει ότι μόνο ο σκλάβος παίρνει χαρά και ικανοποίηση από την Αφέντρα του μέσα στην D/s, ή δεν την έχει βιώσει ή είναι μεγάλος μαλάκας. Και αν βρεθεί Αφέντρα, που να μην το παραδεχθεί, είναι πολύ μεγάλη ψεύτρα. Πολύ μεγάλη, όμως... Γιατί όταν τον βλέπεις να παθιάζεται με κάτι που έχεις ή κάνεις, είναι τόση η ικανοποίηση, που όχι αφήνεις φτέρνες να ασπρίσουν, δεν ξέρω τι άλλο μπορείς να κάνεις. Ή, μάλλον, ξέρω, αλλά δεν έχει σημασία...
Ο Χ επέστρεψε στην Α με πολλά περισσότερα σημάδια από κάθε άλλη φορά.
Έφυγε, όμως, με μία πληγή.
Τα σημάδια, τα είχα δει.
Όχι, όμως, την πληγή.
