Υπήρχαν 2 περιπτώσεις:
Ή ο Ψ ήταν έτσι, flat, σε όλες του τις σχέσεις ή σε αυτή την σχέση Κυριαρχίας/υποταγής το 'χε λίγο χαμένο κι ό,τι του ερχόταν το νόμιζε.
Έχω ξαναπεί ότι δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα.
Θα ακούσω τι έχεις να μου πεις, θα παρατηρήσω τι κάνεις, και μετά τα λέμε.
Μέχρι τώρα, όμως, η πρώτη μου εντύπωση σπάνιες φορές έχει πέσει στο κενό.
Και τις περισσότερες, από αυτές τις σπάνιες, την έσπρωξε το χειρότερο...
Βρίσκομαι στο σπίτι του στην κουζίνα.
Η κουζίνα του ήταν σαν παρθένα.
Όλα στην θέση τους, όλα καθαρά, σαν να ήταν άθικτα.
Έβαζες στοίχημα ότι κανείς δεν χρησιμοποιούσε τίποτα.
Το βρήκα λογικό σημάδι.
Η κουζίνα, είναι η 2η κρεβατοκάμαρα τού σπιτιού.
Κάθεται απέναντί μου στο τραπέζι του πάσου, πίσω μου ο σκύλος κοιμάται κάτω από την σκάλα, στον χώρο του. Είχα κάνει του κόσμου τις πρόβες στο μυαλό μου, για να συγκρατήσω το στόμα μου, μην τυχόν μου ξεφύγει καμμία ανάρμοστη κουβέντα - το πιο πιθανό με εμένα, είναι να έχεις την εντύπωση ότι σε σκοπεύω με βελάκια, ενίοτε δηλητηριώδη... - και τα χαλάσω όλα, και αποτύχει το εγχείρημα. Έπρεπε να ανακαλύψω τι σκατά είχε μέσα στο μυαλό του.
-Θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο το θέμα των σχέσεων..., του είπα δήθεν αδιάφορα. Θέλω να πω, επειδή εγώ δεν ξαναείχα τέτοιου είδους σχέσης, θα ήθελα να κάναμε μία μικρή επανάληψη. Θα σε πείραζε;
-Καθόλου!, είπε πρόθυμα.
(Σιγά μην είχες...)
-Ok... Λοιπόν... Σκέφτηκα να μου πεις λίγο πρώτα για την Αφέντρα. (Είναι γυναίκα ή αερικό; Φοράει φουστάνια ή στολή εκστρατείας; Έχει μουνί ή σε εκείνο το σημείο ο Θεός ξέχασε να χαράξει; Αν έχεις περισσότερα βου, θα σε βάλω να φας το απολυμαντικό τής λεκάνης...). Δηλαδή, η γυναίκα αυτή δεν έχει συναισθήματα για τον σκλάβο της, από ό,τι κατάλαβα. Σωστά;
-Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί σε αυτή την σχέση, (Σε ποια;! Συγγνώμη, αλλά είχα σκάσει από τα γέλια και δεν άκουσα, το ξαναλές μία;!) είπε ήρεμος. Ο μαζοχιστής πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να τιμωρείται ανά πάσα ώρα και στιγμή. (Αλίμονο...)
-Ω, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί..., είπα υψώνοντας τα φρύδια μου. Μάλιστα... Ok... Τι υπάρχει;
Ο Ψ με κοίταξε.
Με κοίταξε αλλά δεν απάντησε.
(Μάλιστα...)
Έσπευσα να αλλάξω ερώτηση.
-Είπες ότι το sex υποβιβάζει μία σχέση σαν αυτή. Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι είναι απολύτως φυσιολογικό (ησύχασες λίγο από την μαλακία που μου ξέφυγε πριν;) εφ' όσον δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί. Στις άλλες σχέσεις, είναι φυσιολογικό, για παράδειγμα. Σωστά;
-Το sex είναι κάτι υπερτιμημένο, (να και κάτι που συμφωνούμε, χαρά μου...) είπε με έναν μορφασμό απογοήτευσης. Τι είναι το sex; (εγώ κάτι ξέρω... για εσένα αμφιβάλλω...) Είναι μία εκτόνωση. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς.
-Κανείς, ναι, μπορεί να κάνει πολλά... Εγώ ρωτώ τι μπορεί να κάνει ως ζευγάρι, ένα ζευγάρι... δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή...(εάν νόμιζες ότι με τις ηλίθιες φιλοσοφίες σου θα ξεμπέρδευες, νόμιζες λάθος...)
-Σαν ζευγάρι; Μπορεί να κάνει πολλά, ναι. (κόλλησες τώρα, γαμώ το... πάμε πάλι...)
-Εσύ, για παράδειγμα..., είπα καθησυχαστικά, σχεδόν ύπουλα. Τι έκανες στις σχέσεις σου; Πως ήταν το sex, για να το συνδυάσουμε... (ναι, για τον συνδυασμό πρόκειται, κακομοίρη...)
Και τότε ο Ψ πήρε το διδακτορικό του ύφος - σιγά που θα το άφηνε να πάει χαμένο...
-Οι σχέσεις μου ήταν όλες με πολύ σημαντικές γυναίκες, (δόξα σοι Κύριε... κάτι πάει να γίνει...) είπε με σιγουριά. Όλες τους ήταν μεγαλύτερες από εμένα, πιο έξυπνες, (μια χαρά, συνέχισε...) δεν είχαν ανάγκη το sex. (ώπα!)
-Δεν είχαν ανάγκη το sex..., είπα δήθεν αδιάφορα. Τι εννοείς;
-Δεν παίζει ρόλο το sex όσο μεγαλώνεις, είπε σαν να έπρεπε να το γνωρίζω. Αυτά είναι πράγματα που κάνουν οι ανώριμοι. (ώπα, λέμε!) Το σημαντικό σε μία σχέση είναι άλλο.
-Ποιο;
-Το να είσαι με κάποιον.
-(ώπα, φίλε... να είσαι για να είσαι;) Εννοείς να μοιράζεσαι πράγματα; (αμφιβάλλω αν αυτό εννοείς, αλλά δεν γαμιέται...)
-Όχι να μοιράζεσαι πράγματα. (είπα κι εγώ...)
-Τότε; Που είναι η σημασία;
-Στην συντροφικότητα.
-Δηλαδή να είσαι μαζί με κάποιον, σκέτα. Χωρίς κάτι άλλο; Δεν ξέρω... (θα μας τρελάνεις, λέμε...)
-Τι άλλο έχει μεγαλύτερη σημασία; Εμείς περνούσαμε ωραίες στιγμές διαβάζοντας, επί παραδείγματι. (αμ, γι' αυτό χάρηκες που μου άρεσαν τα βιβλία, χαρά μου...)
-Δηλαδή;
-Τα Σαββατοκύριακα που βρισκόμασταν, καθόμασταν, πίναμε το ποτό μας, διαβάζαμε, παίζαμε σκάκι. (Τα Σαββατοκύριακα...;)
Μπερδεύτηκα. Τι σχέση είχαν τα Σαββατοκύριακα; Ποιος του είπε ότι τον ρωτούσα τι έκανε με τους φίλους του όταν έφευγαν για 2ήμερο; Που έστριψε; Τον έχασα.
-Μισό λεπτό. Για τι μιλάμε; Δεν κατάλαβα...
-Οι σύντροφοί μου ήταν γυναίκες ανώτερες τού μέσου όρου. Όταν κάποιος είναι ανώτερος πνευματικά, δεν κάνει ό,τι κάνουν οι άλλοι.
-Δηλαδή; Τι κάνουν οι άλλοι;
-Το να βγαίνεις κάθε μέρα, να τα σπας στα μπουζούκια, να σου αρέσουν οι βόλτες για καφέδες...
-Δηλαδή, από το να κάνεις ό,τι κάνει ο πολύς ο κόσμος, είναι καλύτερα να φεύγεις το Σαββατοκύριακο και να παίζεις σκάκι και να διαβάζεις...
-Γιατί να φεύγεις Σαββατοκύριακα;, με κοίταξε απορρημένος.
Το βούλωσα.
Δεν καταλάβαινα Χριστό.
Σαββατοκύριακα δεν είχε πει;
Τι έκανα λάθος, ρε πούστη μου!
Τόσες πρόβες, και τα σκάτωσα!
Γιατί, Χριστούλη μου, γιατί;...
(Μάζευε! Μάζευε! Θα τον χάσεις!)
-Που να πηγαίνεις τα Σαββατοκύριακα;..., τον ρώτησα λίγο φοβισμένα.
Χαμογέλασε.
-Είναι λογικό να μην ξέρεις, είπε με κατανόηση. Εμείς δεν χρειάζεται να φεύγουμε τα Σαββατοκύριακα για να βρεθούμε. Έχουμε τα δικά μας σπίτια. Είναι η ηλικία που σου έλεγα.
(Τι μου έλεγες, βρε μαλάκα; Ότι όσοι έχουν σπίτια δεν φεύγουν Σαββατοκύριακα;! Θα μου τον κάψεις ολοσχερώς;!)
-Τι σχέση έχει η ηλικία;...
-Η ηλικία παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο, είπε πάλι με το γνωστό ύφος τού υπεράνω. Αν ήθελα πιτσιρίκες, θα είχα όσες ήθελα. Τι να τις κάνω; Να μου τρώνε τα λεφτά σε ταξίδια και δωράκια; (ωχ... πιτσιρίκα δεν με έλεγες ακριβώς, αλλά ήμουν μικρότερή του, τα ταξίδια δεν μου άρεσαν, και τα "δωράκια" τα είχα χεσμένα από τους τύπους που με αφήνουν αδιάφορη, αλλά αυτός ήξερε μόνο το πρώτο, αν και ακόμα και σε αυτό, οι γκόμενές του θα μπορούσαν να ήταν μητέρες μου...) Η μεγαλύτερη γυναίκα είναι χορτάτη, (προφανώς κάποιος άλλος θα τα έκανε όλα αυτά πριν από εσένα για εσένα, ε;) και έχει το μυαλό της στο κεφάλι της.
Κι επειδή το δικό μου μυαλό το ένοιωθα να βγάζει πόδια και να ετοιμάζεται να φύγει ανεπιστρεπτί, επέσπευσα τις ερωτήσεις για να την κάνω κι εγώ γρήγορα, μην πάθω καμμία νοητική βλάβη, γιατί δεν τον άντεχα άλλο.
-Θα με ενδιέφερε να μου περιέγραφες μία τέτοια γυναίκα...
-Α!, είπε σαν να διασκέδαζε. Η τελευταία ήταν η ωραιότερη! Δυναμική, έξυπνη, δραστήρια! Οι φίλοι μου την φώναζαν "Taliban".
-Για ποιον λόγο;
-Δεν σήκωνε κουβέντα! Μύγα στο σπαθί της! Έκανε αυτό που ήθελε! Ήταν φοβερή! Τα Σαββατοκύριακα μαζί της ήταν απόλαυση! (άντε πάλι τα Σαββατοκύριακα...)
-Οι καθημερινές πως ήταν;, ρώτησα εντελώς αθώα.
-Καθημερινές; Δεν συναντιόμασταν καθημερινές, είπε σαν να έπρεπε να το ήξερα.
-Γιατί;, ξαναρώτησα πιο αθώα.
-Για ποιον λόγο;, με ρώτησε ακόμα πιο αθώα.
Ξανασταμάτησε το μυαλό μου.
Στ' αλήθεια θα το έκαιγα το ρημάδι μου...
-Τι εννοείς "για ποιον λόγο";..., μαζεύτηκα.
-Τις καθημερινές δουλεύαμε.
-Όλοι δουλεύουμε..., είπα την μαλακία μου. Τσάμπα τόσες πρόβες...
-Γιατί να συναντιέσαι κάθε μέρα; Καταντάει βαρετό. Έτσι κρατάς μία σχέση.
-Με τα Σαββατοκύριακα;..., θα το έκαιγα... μα την Παναγία, έτοιμη ήμουν.
-Τα Σαββατοκύριακα είσαι άνετος, έχεις όλη την μέρα δική σου...
-...για να διαβάζεις και να παίζεις σκάκι..., συμπλήρωσα. Θα το έκαιγα, λέμε!
-Και άλλα πολλά.
-Ποια;
Ο Ψ με κοίταξε.
Με κοίταξε αλλά δεν απάντησε.
Είχα φτάσει στα όριά μου.
Ένοιωθα να πνίγομαι.
Έπρεπε να φύγω.
Δεν θα την έβγαζα καθαρή.
Τέλος η συνεδρία.
Βγήκα από το σπίτι του και κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες.
Βρήκα ένα ταξί και κάθησα πίσω, κρατώντας το κεφάλι μου.
Θα μου έστριβε...
Ένας άνθρωπος γύρω στα 40, στην καλύτερη ηλικία τού ανθρώπου, με δική του δουλειά, που μπορούσε να διαχειρίζεται τον χρόνο του όπως ήθελε - εδώ διαχειριζόταν άλλα και άλλα... -, προτιμούσε γκόμενες μεγαλύτερες σε ηλικία, που δεν είχαν όρεξη για sex, διάβαζε μαζί τους και έπαιζε σκάκι, τα Σαββατοκύριακα;! Τις καθημερινές ούτε να τις χέσει, και τα Σαββατοκύριακα ήταν καλά;! Για να μην φθαρεί η σχέση;! Είχε ιδέα τι ήταν σχέση;! Φθείρεται το ανύπαρκτο;! Ήταν αυτό το πράγμα άνθρωπος;! Αυτό το αδιάφορο, παθητικό πράγμα, ήταν άνδρας;! Οι γυναίκες που είχε, ήταν γυναίκες ή kamikaze αυτοκτονίας;! Και, καλά, αυτός, ας πούμε, ότι είχε στο μυαλό του τον σαδομαζοχισμό, κατά βάθος - που δεν αποτελεί δικαιολογία, αλλά χάριν λόγου. Τι είδους γυναίκα ήταν αυτή που δεχόταν να έχει "σχέση" μόνο τα Σαββατοκύριακα;! Πόσο απελπισμένη ήταν;! Υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι ή εμένα μου είχε κληρώσει ο τυχερός λαχνός;
Δεν μπορούσε να το χωρέσει η λογική μου...
Από την άλλη, είχα βγάλει μία άκρη.
Όταν κάποιος βαφτίζει ό,τι μπορεί να κάνει με τους φίλους του "σχέση", όταν αδιαφορεί για το sex, όταν όλα αυτά μαζί υποτιμούν την γυναίκα, ο σαδομαζοχισμός θα τον έσωζε; Ή στον σαδομαζοχισμό θα άλλαζε προτιμήσεις; Όχι. Στον σαδομαζοχισμό θα είχε την ησυχία του περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Εάν η Αφέντρα που ονειρευόταν ήταν μία ανέραστη/ανοργασμική φιγούρα παραγωγής πόνου, υπήρχε μεγαλύτερος παράδεισος; Μάλλον, όχι.
Τι θα έκανε εκείνος;
Θα καθόταν.
Ή θα σταυρωνόταν.
Παθητικές στάσεις και οι δύο...
Ασφαλώς...
Και τι είχε πει;
Ταξίδια και δώρα;...
Θα έπρεπε να με εντυπωσίαζε το γεγονός πως ήταν και τσιγκούνης;
Μάλλον, όχι.
Ήταν η τέλεια συνάρτηση.
Και για άλλη μία φορά, η απόδειξη τής λαϊκής σοφίας, που λέει "Όποιος είναι τσιγκούνης στα χρήματα, είναι τσιγκούνης και στα αισθήματα".
Αλλά τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει, δεν το είχα συνδυάσει.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως κάτι δεν είχα αρχίσει να υποψιάζομαι...
Ο τύπος ήταν για την πάρτη του.
Τέλος.
Έπρεπε να πάρω δυνάμεις και να συνεχίσω.
Ή ο Ψ ήταν έτσι, flat, σε όλες του τις σχέσεις ή σε αυτή την σχέση Κυριαρχίας/υποταγής το 'χε λίγο χαμένο κι ό,τι του ερχόταν το νόμιζε.
Έχω ξαναπεί ότι δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα.
Θα ακούσω τι έχεις να μου πεις, θα παρατηρήσω τι κάνεις, και μετά τα λέμε.
Μέχρι τώρα, όμως, η πρώτη μου εντύπωση σπάνιες φορές έχει πέσει στο κενό.
Και τις περισσότερες, από αυτές τις σπάνιες, την έσπρωξε το χειρότερο...
Βρίσκομαι στο σπίτι του στην κουζίνα.
Η κουζίνα του ήταν σαν παρθένα.
Όλα στην θέση τους, όλα καθαρά, σαν να ήταν άθικτα.
Έβαζες στοίχημα ότι κανείς δεν χρησιμοποιούσε τίποτα.
Το βρήκα λογικό σημάδι.
Η κουζίνα, είναι η 2η κρεβατοκάμαρα τού σπιτιού.
Κάθεται απέναντί μου στο τραπέζι του πάσου, πίσω μου ο σκύλος κοιμάται κάτω από την σκάλα, στον χώρο του. Είχα κάνει του κόσμου τις πρόβες στο μυαλό μου, για να συγκρατήσω το στόμα μου, μην τυχόν μου ξεφύγει καμμία ανάρμοστη κουβέντα - το πιο πιθανό με εμένα, είναι να έχεις την εντύπωση ότι σε σκοπεύω με βελάκια, ενίοτε δηλητηριώδη... - και τα χαλάσω όλα, και αποτύχει το εγχείρημα. Έπρεπε να ανακαλύψω τι σκατά είχε μέσα στο μυαλό του.
-Θα ήθελα να συζητήσουμε λίγο το θέμα των σχέσεων..., του είπα δήθεν αδιάφορα. Θέλω να πω, επειδή εγώ δεν ξαναείχα τέτοιου είδους σχέσης, θα ήθελα να κάναμε μία μικρή επανάληψη. Θα σε πείραζε;
-Καθόλου!, είπε πρόθυμα.
(Σιγά μην είχες...)
-Ok... Λοιπόν... Σκέφτηκα να μου πεις λίγο πρώτα για την Αφέντρα. (Είναι γυναίκα ή αερικό; Φοράει φουστάνια ή στολή εκστρατείας; Έχει μουνί ή σε εκείνο το σημείο ο Θεός ξέχασε να χαράξει; Αν έχεις περισσότερα βου, θα σε βάλω να φας το απολυμαντικό τής λεκάνης...). Δηλαδή, η γυναίκα αυτή δεν έχει συναισθήματα για τον σκλάβο της, από ό,τι κατάλαβα. Σωστά;
-Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί σε αυτή την σχέση, (Σε ποια;! Συγγνώμη, αλλά είχα σκάσει από τα γέλια και δεν άκουσα, το ξαναλές μία;!) είπε ήρεμος. Ο μαζοχιστής πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να τιμωρείται ανά πάσα ώρα και στιγμή. (Αλίμονο...)
-Ω, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί..., είπα υψώνοντας τα φρύδια μου. Μάλιστα... Ok... Τι υπάρχει;
Ο Ψ με κοίταξε.
Με κοίταξε αλλά δεν απάντησε.
(Μάλιστα...)
Έσπευσα να αλλάξω ερώτηση.
-Είπες ότι το sex υποβιβάζει μία σχέση σαν αυτή. Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι είναι απολύτως φυσιολογικό (ησύχασες λίγο από την μαλακία που μου ξέφυγε πριν;) εφ' όσον δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί. Στις άλλες σχέσεις, είναι φυσιολογικό, για παράδειγμα. Σωστά;
-Το sex είναι κάτι υπερτιμημένο, (να και κάτι που συμφωνούμε, χαρά μου...) είπε με έναν μορφασμό απογοήτευσης. Τι είναι το sex; (εγώ κάτι ξέρω... για εσένα αμφιβάλλω...) Είναι μία εκτόνωση. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς.
-Κανείς, ναι, μπορεί να κάνει πολλά... Εγώ ρωτώ τι μπορεί να κάνει ως ζευγάρι, ένα ζευγάρι... δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή...(εάν νόμιζες ότι με τις ηλίθιες φιλοσοφίες σου θα ξεμπέρδευες, νόμιζες λάθος...)
-Σαν ζευγάρι; Μπορεί να κάνει πολλά, ναι. (κόλλησες τώρα, γαμώ το... πάμε πάλι...)
-Εσύ, για παράδειγμα..., είπα καθησυχαστικά, σχεδόν ύπουλα. Τι έκανες στις σχέσεις σου; Πως ήταν το sex, για να το συνδυάσουμε... (ναι, για τον συνδυασμό πρόκειται, κακομοίρη...)
Και τότε ο Ψ πήρε το διδακτορικό του ύφος - σιγά που θα το άφηνε να πάει χαμένο...
-Οι σχέσεις μου ήταν όλες με πολύ σημαντικές γυναίκες, (δόξα σοι Κύριε... κάτι πάει να γίνει...) είπε με σιγουριά. Όλες τους ήταν μεγαλύτερες από εμένα, πιο έξυπνες, (μια χαρά, συνέχισε...) δεν είχαν ανάγκη το sex. (ώπα!)
-Δεν είχαν ανάγκη το sex..., είπα δήθεν αδιάφορα. Τι εννοείς;
-Δεν παίζει ρόλο το sex όσο μεγαλώνεις, είπε σαν να έπρεπε να το γνωρίζω. Αυτά είναι πράγματα που κάνουν οι ανώριμοι. (ώπα, λέμε!) Το σημαντικό σε μία σχέση είναι άλλο.
-Ποιο;
-Το να είσαι με κάποιον.
-(ώπα, φίλε... να είσαι για να είσαι;) Εννοείς να μοιράζεσαι πράγματα; (αμφιβάλλω αν αυτό εννοείς, αλλά δεν γαμιέται...)
-Όχι να μοιράζεσαι πράγματα. (είπα κι εγώ...)
-Τότε; Που είναι η σημασία;
-Στην συντροφικότητα.
-Δηλαδή να είσαι μαζί με κάποιον, σκέτα. Χωρίς κάτι άλλο; Δεν ξέρω... (θα μας τρελάνεις, λέμε...)
-Τι άλλο έχει μεγαλύτερη σημασία; Εμείς περνούσαμε ωραίες στιγμές διαβάζοντας, επί παραδείγματι. (αμ, γι' αυτό χάρηκες που μου άρεσαν τα βιβλία, χαρά μου...)
-Δηλαδή;
-Τα Σαββατοκύριακα που βρισκόμασταν, καθόμασταν, πίναμε το ποτό μας, διαβάζαμε, παίζαμε σκάκι. (Τα Σαββατοκύριακα...;)
Μπερδεύτηκα. Τι σχέση είχαν τα Σαββατοκύριακα; Ποιος του είπε ότι τον ρωτούσα τι έκανε με τους φίλους του όταν έφευγαν για 2ήμερο; Που έστριψε; Τον έχασα.
-Μισό λεπτό. Για τι μιλάμε; Δεν κατάλαβα...
-Οι σύντροφοί μου ήταν γυναίκες ανώτερες τού μέσου όρου. Όταν κάποιος είναι ανώτερος πνευματικά, δεν κάνει ό,τι κάνουν οι άλλοι.
-Δηλαδή; Τι κάνουν οι άλλοι;
-Το να βγαίνεις κάθε μέρα, να τα σπας στα μπουζούκια, να σου αρέσουν οι βόλτες για καφέδες...
-Δηλαδή, από το να κάνεις ό,τι κάνει ο πολύς ο κόσμος, είναι καλύτερα να φεύγεις το Σαββατοκύριακο και να παίζεις σκάκι και να διαβάζεις...
-Γιατί να φεύγεις Σαββατοκύριακα;, με κοίταξε απορρημένος.
Το βούλωσα.
Δεν καταλάβαινα Χριστό.
Σαββατοκύριακα δεν είχε πει;
Τι έκανα λάθος, ρε πούστη μου!
Τόσες πρόβες, και τα σκάτωσα!
Γιατί, Χριστούλη μου, γιατί;...
(Μάζευε! Μάζευε! Θα τον χάσεις!)
-Που να πηγαίνεις τα Σαββατοκύριακα;..., τον ρώτησα λίγο φοβισμένα.
Χαμογέλασε.
-Είναι λογικό να μην ξέρεις, είπε με κατανόηση. Εμείς δεν χρειάζεται να φεύγουμε τα Σαββατοκύριακα για να βρεθούμε. Έχουμε τα δικά μας σπίτια. Είναι η ηλικία που σου έλεγα.
(Τι μου έλεγες, βρε μαλάκα; Ότι όσοι έχουν σπίτια δεν φεύγουν Σαββατοκύριακα;! Θα μου τον κάψεις ολοσχερώς;!)
-Τι σχέση έχει η ηλικία;...
-Η ηλικία παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο, είπε πάλι με το γνωστό ύφος τού υπεράνω. Αν ήθελα πιτσιρίκες, θα είχα όσες ήθελα. Τι να τις κάνω; Να μου τρώνε τα λεφτά σε ταξίδια και δωράκια; (ωχ... πιτσιρίκα δεν με έλεγες ακριβώς, αλλά ήμουν μικρότερή του, τα ταξίδια δεν μου άρεσαν, και τα "δωράκια" τα είχα χεσμένα από τους τύπους που με αφήνουν αδιάφορη, αλλά αυτός ήξερε μόνο το πρώτο, αν και ακόμα και σε αυτό, οι γκόμενές του θα μπορούσαν να ήταν μητέρες μου...) Η μεγαλύτερη γυναίκα είναι χορτάτη, (προφανώς κάποιος άλλος θα τα έκανε όλα αυτά πριν από εσένα για εσένα, ε;) και έχει το μυαλό της στο κεφάλι της.
Κι επειδή το δικό μου μυαλό το ένοιωθα να βγάζει πόδια και να ετοιμάζεται να φύγει ανεπιστρεπτί, επέσπευσα τις ερωτήσεις για να την κάνω κι εγώ γρήγορα, μην πάθω καμμία νοητική βλάβη, γιατί δεν τον άντεχα άλλο.
-Θα με ενδιέφερε να μου περιέγραφες μία τέτοια γυναίκα...
-Α!, είπε σαν να διασκέδαζε. Η τελευταία ήταν η ωραιότερη! Δυναμική, έξυπνη, δραστήρια! Οι φίλοι μου την φώναζαν "Taliban".
-Για ποιον λόγο;
-Δεν σήκωνε κουβέντα! Μύγα στο σπαθί της! Έκανε αυτό που ήθελε! Ήταν φοβερή! Τα Σαββατοκύριακα μαζί της ήταν απόλαυση! (άντε πάλι τα Σαββατοκύριακα...)
-Οι καθημερινές πως ήταν;, ρώτησα εντελώς αθώα.
-Καθημερινές; Δεν συναντιόμασταν καθημερινές, είπε σαν να έπρεπε να το ήξερα.
-Γιατί;, ξαναρώτησα πιο αθώα.
-Για ποιον λόγο;, με ρώτησε ακόμα πιο αθώα.
Ξανασταμάτησε το μυαλό μου.
Στ' αλήθεια θα το έκαιγα το ρημάδι μου...
-Τι εννοείς "για ποιον λόγο";..., μαζεύτηκα.
-Τις καθημερινές δουλεύαμε.
-Όλοι δουλεύουμε..., είπα την μαλακία μου. Τσάμπα τόσες πρόβες...
-Γιατί να συναντιέσαι κάθε μέρα; Καταντάει βαρετό. Έτσι κρατάς μία σχέση.
-Με τα Σαββατοκύριακα;..., θα το έκαιγα... μα την Παναγία, έτοιμη ήμουν.
-Τα Σαββατοκύριακα είσαι άνετος, έχεις όλη την μέρα δική σου...
-...για να διαβάζεις και να παίζεις σκάκι..., συμπλήρωσα. Θα το έκαιγα, λέμε!
-Και άλλα πολλά.
-Ποια;
Ο Ψ με κοίταξε.
Με κοίταξε αλλά δεν απάντησε.
Είχα φτάσει στα όριά μου.
Ένοιωθα να πνίγομαι.
Έπρεπε να φύγω.
Δεν θα την έβγαζα καθαρή.
Τέλος η συνεδρία.
Βγήκα από το σπίτι του και κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες.
Βρήκα ένα ταξί και κάθησα πίσω, κρατώντας το κεφάλι μου.
Θα μου έστριβε...
Ένας άνθρωπος γύρω στα 40, στην καλύτερη ηλικία τού ανθρώπου, με δική του δουλειά, που μπορούσε να διαχειρίζεται τον χρόνο του όπως ήθελε - εδώ διαχειριζόταν άλλα και άλλα... -, προτιμούσε γκόμενες μεγαλύτερες σε ηλικία, που δεν είχαν όρεξη για sex, διάβαζε μαζί τους και έπαιζε σκάκι, τα Σαββατοκύριακα;! Τις καθημερινές ούτε να τις χέσει, και τα Σαββατοκύριακα ήταν καλά;! Για να μην φθαρεί η σχέση;! Είχε ιδέα τι ήταν σχέση;! Φθείρεται το ανύπαρκτο;! Ήταν αυτό το πράγμα άνθρωπος;! Αυτό το αδιάφορο, παθητικό πράγμα, ήταν άνδρας;! Οι γυναίκες που είχε, ήταν γυναίκες ή kamikaze αυτοκτονίας;! Και, καλά, αυτός, ας πούμε, ότι είχε στο μυαλό του τον σαδομαζοχισμό, κατά βάθος - που δεν αποτελεί δικαιολογία, αλλά χάριν λόγου. Τι είδους γυναίκα ήταν αυτή που δεχόταν να έχει "σχέση" μόνο τα Σαββατοκύριακα;! Πόσο απελπισμένη ήταν;! Υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι ή εμένα μου είχε κληρώσει ο τυχερός λαχνός;
Δεν μπορούσε να το χωρέσει η λογική μου...
Από την άλλη, είχα βγάλει μία άκρη.
Όταν κάποιος βαφτίζει ό,τι μπορεί να κάνει με τους φίλους του "σχέση", όταν αδιαφορεί για το sex, όταν όλα αυτά μαζί υποτιμούν την γυναίκα, ο σαδομαζοχισμός θα τον έσωζε; Ή στον σαδομαζοχισμό θα άλλαζε προτιμήσεις; Όχι. Στον σαδομαζοχισμό θα είχε την ησυχία του περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Εάν η Αφέντρα που ονειρευόταν ήταν μία ανέραστη/ανοργασμική φιγούρα παραγωγής πόνου, υπήρχε μεγαλύτερος παράδεισος; Μάλλον, όχι.
Τι θα έκανε εκείνος;
Θα καθόταν.
Ή θα σταυρωνόταν.
Παθητικές στάσεις και οι δύο...
Ασφαλώς...
Και τι είχε πει;
Ταξίδια και δώρα;...
Θα έπρεπε να με εντυπωσίαζε το γεγονός πως ήταν και τσιγκούνης;
Μάλλον, όχι.
Ήταν η τέλεια συνάρτηση.
Και για άλλη μία φορά, η απόδειξη τής λαϊκής σοφίας, που λέει "Όποιος είναι τσιγκούνης στα χρήματα, είναι τσιγκούνης και στα αισθήματα".
Αλλά τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει, δεν το είχα συνδυάσει.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως κάτι δεν είχα αρχίσει να υποψιάζομαι...
Ο τύπος ήταν για την πάρτη του.
Τέλος.
Έπρεπε να πάρω δυνάμεις και να συνεχίσω.
